RPG De wolven stam RPG - Speeltopics

VOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOL

Er zijn legendes over stammen in het bos, de mensen daar kunnen veranderen in wolven. Niemand mag ooit weten dat deze waar zijn...

Het is een grote gemeenschap en iedereen gaat goed met elkaar om, maar er zijn regels. De jongens moet een gezellin (vriendin) vinden voor het einde van de zomer en dat is nog maar 1 week! Geen van hem heeft de moed gehad een van de meiden te vragen, maar als ze het niet doen worden ze verbanne dus de tijd dringt...

Dit RPG speeld zich af in een tijd van jagen en verzamelen, houd daar rekening mee. Dit betekend: Geen mobiel, Geen ipod, ect.


meiden: 3/3
May
Tarah April Christison
Renn



jongens 3/3
Jayy
Kilian
Skull Seraph

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 16:22 ]

yeaaaahh!

Skull

Ik zoen dr teder terug waarna ik met mijn handen over dr lichaam ga,
ik zoen dr teder terug waarna ik met een hand door dr haar ga.
Ik glimlach even en draai haar om zodat ik boven op dr zit.
'Ik ga zover als dat jij wilt' ik glimlach even waarna ik dr weer zoen.
Ik ga met mijn hand over dr borsten heen waarna ik er mee speel.
Ik zoen dr in haar nek waarna ik met mijn tong langs dr lichaam ga.

Tarah

Ik liet hem rustig zijn gang gaan. Het moest er toch ooit eens van komen.
Ik kreunde zachtjes en keek hem aan. Ik wist niet zeker of ik al klaar was om het echt te doen. Maar ik wilde testen hoe ver hij kon gaan.
Waar de grens was en of er wel een was.
Ik had dit nog nooit gedaan, dus ik had geen idee wat ik moest doen. Dus ik bleef gewoon liggen. Als ik al iets zou doen, zou het waarschijnlijk iets stom zijn.
Ik keek hem even aan en glimlachte.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Voorzichtig trek ik de rest van haar kleding uit,
ik bekijk dr lichaam waarna ik er rustig over heen ga met mijn hand,
Ik zoen dr teder waarna ik met dr lichaam begin te spelen,
Ik laat mijn lippen over haar borsten gaan waarna ik met mijn hand door haar haren ga,
Ik kijk dr even aan en glimlach 'Ik doe het alleen als je het echt wil he' ik zoen dr op dr wang,
Ik blijf dr even aankijken, wachtend op dr antwoord.

Tarah

Ik kijk hem bezorgd aan. We waren nu al zo ver, maar ik begon toch te twijfelen.
"Ik weet het niet..." mompelde ik. De ene kant in me zei "Ja!" maar een ander deel zei dan weer "Nee!"
Kon ik mijn hersenen maar uitschakelen. Ik ging weer rechter zitten. Er zou een kans zijn dat ik zwanger zou worden. En ik wist niet of ik dat nu al zag zitten. Ik had ook geen zin in bezorgde mensen om me heen en we waren nog niet eens getrouwd.
Ik beet op mijn onderlip en keek hem nog steeds aan. "Ik weet het echt niet..."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even, en zoen dr op dr voorhoofd.
'Het is niet erg, we hebben nog een heel leven samen' ik glimlach even waarna ik dr kleding pak,
Ik geef ze aan dr en ga tegen dr aan zitten.
'Je hoeft niet bang te zijn dat ik boos ben of iets dergelijks, want dat ben ik niet' ik zoen dr even op dr wang.
'Ik ben al blij genoeg dat ik jouw nu in mijn leven heb' ik glimlach even.

Tarah

Ik trok mijn ondergoed weer aan. Ik ging langs hem zitten en trok mijn knieën op. Ik was niet echt bang dat hij boos was, maar ik wilde hem gewoon niet teleurstellen, dat was heel anders.
Ik zuchtte. "Dat is waar... Maar ik wil je gewoon niet teleurstellen," biechtte ik op, "misschien ben je dat ook niet, maar het voelt wel zo."
Ik voelde me nu wel al meer op mijn gemak als ik me voor hem moest uitkleden. Hij had me nu toch al naakt gezien. Het was niet dat mijn lichaam nu zo speciaal was. Het was gewoon vrouwelijk.
Ik liet me van de rotsen afglijden, het water in, waarna ik met mijn armen op de rand leunde en Skull aankeek. Zijn ogen schitterden in het kaarslicht, wat hem haast schattig maakte.
Ik voelde hoe mijn wangen rood kleurden, het voelde nog steeds alsof ik hem teleurgesteld had. Hoe vaak hij ook zou zeggen dat hij dat niet was.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:40 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even en kijk naar dr,
hoe ze het water in glijd, hoe het licht haar lichaam streelt.
Ik pak de kaars vast waarna ik hem uitblaas en laat afkoelen door het water,
ik stop hem terug in mijn zak waarna ik het water in duik en weer boven kom.
Ik sla mijn armen om dr heen en zoen dr in haar nek.
'Je hoeft nergens bang voor te zijn hoor, ik hou van je ook al lijkt het soms anders' ik glimlach.
Ik zwem naar de waterval waarna ik eronder blijf zwemen, het water was verkoelend en heerlijk.
Ik kijk naar haar waarna ik mijn ogen even dicht doe en mijzelf naar de bodem laat zaken waar ik enkele minuten op blijf zitten.

Tarah

Ik glimlachte, maar die verdween al snel weer toen Skull niet meer bovenkwam.
In paniek dook ik naar onderen, met mijn ogen dicht, tot ik ergens tegen stootte. Ik trok hem aan zijn arm weer naar boven.
"Ik weet dat je waarschijnlijk wel weet wanneer je boven moet komen..." zei ik beschaamd. "Maar ik raakte in paniek, sorry."
Ik betrapte mezelf erop dat ik bezorgd om hem was en ik wist niet of dat iets goed was of niet. Misschien vond hij het niet leuk. Maar het was alleen maar omdat ik van hem hield en hem niet wilde verliezen.
En ik verontschuldigde mezelf veel te veel. Ik sloeg even met mijn hand tegen mijn hoofd. "Sorry," mompelde ik.
Ik zuchtte. Verliefd zijn was verwarrend.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even en mijn ademhaling bleef gewoon normaal,
ik kijk dr aan en zoen haar dan 'Je hoeft niet bang te zijn, en dat sorry zeggen maakt je wel schattig' ik glimlach even.
Ik leg mijn armen om dr middel waarna ik rustig weer het meer op zwem.
In het midden glimlach ik even, ik laat dr los waarna ik rustig naar de kant zwem.
Ik klim op de kant waarna ik mijn shirt aandoe en haar aankijk.

Tarah

Mijn wangen verkleurden langzaam rood.
Skull had zijn shirt al weer aangetrokken toen ik uiteindelijk het water uit geraakt was.
Hoewel de zon scheen, had ik het koud. Ik trok mijn kleren snel weer aan en sloeg mijn armen rond Skull heen.
Deels omdat ik koud had, maar vooral omdat ik gewoon nood had aan een knuffel na alles wat de voorbije dagen al allemaal was gebeurt.
Toen ik hem losliet keek ik hem met grote ogen aan. "Misschien moet ik het maar eens gaan bijleggen met mijn ouders. Als je wil mag je meegaan."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even en knik,
'Dat lijkt me wel zo slim, en ik wil best met je mee gaan' ik zoen haar op dr wang waarna ik richting de stam loop.
Ik stop onderweg voor wat te eten en grijp een konijn zonder te veranderen,
Ik grijns even waarna ik de huid van het beest eraf trek en eet het vlees van de botten.
Ik glimlach even waarna ik de botten in het bos gooi en verder loop.

Tarah

Ik schudde lachend mijn hoofd toen Skull het konijn op at.
Het kampvuur laaide hoog op, hoewel het nog niet eens middag was. Mijn ouders zaten in de kring met andere ouderen te praten. Ze hadden beiden een pijnlijke blik in hun ogen toen ze me zagen aankomen. Ik kon ze zo niet zien.
Ik bukte me. "Kom, we moeten praten," fluisterde ik in mijn vaders ook.
Ze stonden beiden meteen op en liepen de tent in. Ik keek Skull aan vanuit mijn ooghoeken en deed teken dat hij mee moest komen.
Ik kon in mijn vaders ogen zien dat hij nog steeds niet blij was met het feit dat ik en Skull samen waren. Maar hij moest er maar mee leren leven.
Ik kroop de tent in en we gingen rond het kaarsje in het midden zitten.
"Jullie weten ondertussen wel dat wat jullie gedaan hebben fout was," begon ik. Mijn vaders ogen schoten naar alle kanten, terwijl die van mijn moeder beschaamd op het golvende vlammetje hield. "En ik kan natuurlijk niet boos op jullie blijven... Dus ik vergeef jullie, maar ik wil jullie wel om een gunst vragen. .."
Ik keek ze beiden doordringend aan en beet op de binnenkant van mijn wang. "Ik wil dat jullie Skull accepteren en... hem erbij betrekken. Jullie snappen het wel... Ik wil dat hij behandeld wordt als de rest."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik volg ze de tent in waarna ik ga zitten, Tarah was aan het praten met ze, ik keek meer naar haar vader,
waarom had ik het gevoel dat er iets niet klopte, dat er iets meer aan de hand was dan alleen het accepteren van mij.
Als Tarah klaar is met praten glimlach ik even,
'Ik kan jullie niks kwalijks nemen, vooral vanwege het verleden. Maar vertrouwen erin hebben dat kan wel' ik glimlach even naar ze en kijk naar Tarah.
'Ik ben buiten, de rest is aan jouw' ik glimlach naar Tarah waarna ik naar buiten stap,
Als ik nog geen paar stappen uit de tent heb gedaan word ik onderuit gehaald en zie ik dat er een paar ouderen rond om mij staan.
Ik grijns even waarna ik de gene die mij neer gehaald had zo van mij af heb.
"MOORDENAAR!!" schreeuwt er een waarna die zand richting mij trapt.
Ik grijns even, de blik in mijn ogen veranderd waarna ik met mijn tong langs mijn tanden ga.
Ik verander en grijp de oudere in zijn nek waarna ik een flinke beet erin doe.
Het bloed spuit over mijn huid waarna ik terug verander, ik kijk de oudere even aan en grijns weer waarna ik het bloed van mijn lippen aflik.
'Alleen een moordenaar zou zijn prooi helemaal verslinden, ik laat jouw te minsten nog leven' ik grijns weer waarna ik ze voorbij loop en bij het vuur ga zitten.

Tarah

Ik snelde de tent uit toen ik iemand "Moordenaar!" hoorde roepen.
Er lag een gewonde man voor onze tent, maar Skull was al weg. "Shit," mompelde ik. Had hij dit gedaan? Wat moest ik nu doen?
Ik probeerde de wond dicht te drukken met mijn vingers. Volgens mij was de slagader net niet geraakt. Skull kennende was het niet zijn bedoeling geweest om hem te doden.
Ik trok een stuk van mijn shirt af en bond het om de nek van de man. Het stuk raakte al snel doorweekt. Dus ik bond er al snel een nieuw rond.
Ik kon het vuur in de ogen van mijn vader zien branden. Nu had Skull het helemaal verpest. Dat kon ik gewoon zien.
"Papa, help hem dan," snikte ik half. Ik was hier een kluns in. Ik kon mezelf niet eens verzorgen.
Ik keek de man vol medelijden aan en stoof op het kampvuur af, waar ik Skull aan zijn arm meesleurde naar de tent.
"Jij hebt wat uit te leggen, jongeman," gromde ik. "Want je hebt jezelf verschrikkelijk in de nesten gewerkt."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

De duistere blik was nog in mijn ogen te zien,
Ik grijns even 'Er valt weinig uit te leggen' ik glimlach weer,
Ik doe de flappen van de tent open waarna ik de menigte om de man heen zie staan.
Een van de oudere die mij ingenomen had loopt richting de tent waarna die door de flappen heen wandelt en ons aankijkt.
Ik grijns alleen even, de oudere kijkt mij aan waarna de stok die hij gebruikt om te wandelen tegen mijn lichaam aan breekt.
Ik grijp de oudere bij zijn keel waarna ik hem langzaam van de grond optil en die dicht knijp.
"De duisternis.... Heeft weer.... Controllen Skull!" krijgt die nog over zijn lippen.
De blik in mijn ogen word nog groter, de blikken van het verleden, wat ik allemaal gedaan had,
De thrill to kill, dat is wat ik miste.
Ik knijp zijn keel wat erger in, hoewel ik hem los laat voordat die sterft door verstikking.