[RPG] Between life and death - O2 - Speeltopics

By xSpookje and Aragog.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 16:36 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Blaine Anderson

Ik kijk op als Riley bij me komt zitten en ik glimlach even lichtjes naar hem.'Mijn god...' zegt die en barst daarna in tranen uit. Waarschijnlijk is het nog van de schik. Ik bijt op mijn lip en zie dan dat hij ook achterover valt in het gras. Ik rol zo dat ik op mijn buik lig en kijk hem aan. 'Ik ben echt blij dat het allemaal goed is gekomen' zeg ik en kijk hem daarna aan. Op een of andere manier wist ik nu gewoon niet zo goed wat ik moet doen. 'Dank je, Blaine. Voor de hulp.' zegt hij als die wat gekalmeerd is maar zijn stem klinkt nog steeds trillerig. 'geen dank, daar zijn we vrienden voor toch' zeg ik met een glimlach en geef hem daarna even een knuffel die een beetje raar gaat omdat we liggen. Ik ga weer normaal liggen en kijk een beetje om me heen. 'Pff wat gebeurt er veel vandaag zeg' mompel ik zacht en kijk daarna even om me heen. Er was echt veel gebeurt, en eigenlijk niks goeds, we zaten hier gewoon vast! Er kwam een beer! en daarna krijgt Rory ook nog is een black-out! kan het nog slechter? Ik had me zo verheugt op deze vakantie en dan gebeurt dit allemaal. Wat een geweldige vakantie zeg...

David Daniel Casper Mason
Een glimlachje siert mijn lippen.
'Ik heb altijd gelijk,' zeg ik zachtjes. Ik blijf nog even met mijn hand door haar haren strelen, ik heb nog nooit zulke zachte haren gevoelt.
'Misschien moeten we maar eens terug, ik vries nog eens dood hier,' zegt ze. Ik knik.
'Ja, dat vind ik een goed idee. Ik wil ook niet dat je het koud krijgt.' Ik gebaar naar mijn eigen kleding die bestaat uit een shirt met korte mouwen en een lange broek.
'Ik kan je jammer genoeg geen kleding aanbieden,' zeg ik dan lachend. 'Dus we moeten maar snel terug gaan.' Ik pak haar had weer en trek haar mee. Het zal waarschijnlijk een lange wandeling worden, aangezien we een minuut of vijftien van het busje verwijderd zitten. Langzaam begin ik te lopen, Eleanor achter me aan trekkend.
'Ik ben benieuwd hoe de rest het maakt,' zeg ik dan. 'De beer is trouwens al weg, dat je het weet.' Glimlachend kijk ik haar aan en ik laat onze verstrengelde handen tussen ons in zwaaien.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Aurore Noëlle Maréchal
Er komt een klein glimlachje op Noah's gezicht en hij haalt zijn hand even over mijn hoofd heen. 'Schattig,' zegt hij, met diezelfde glimlach terwijl hij zijn hand weer terug trekt. 'Ik heb als goed is ergens in mijn tas wel een zaklamp liggen.. Zal dat helpen bij het slapen denk je?' vraagt hij. Voordat ik kan antwoorden praat hij al verder. 'Vind het trouwens wel knap dat je het zo tegen mij zegt. Ik zal het ook niet doorvertellen tegen de rest.'
Ik werp hem een waarschuwende blik toe. 'En als je dat wel doet zal ik er persoonlijk voor zorgen dat je nooit kinderen zal kunnen krijgen,' dreig ik, maar wel met een lichte glimlach op mijn gezicht. 'En ik weet niet,' vervolg ik dan, als antwoord op zijn vraag. 'Meestal slaap ik met een eh, nachtlampje,' mompel ik met rode wangen terwijl ik de andere kant op kijk. 'Maar het is beter als niks,' zeg ik dan wat luider. 'Alleen kan die niet te lang aan dan, want dan gaan de batterijen snel leeg'. Ik bijt even op mij lip. 'Ik denk dat jij dan zou moeten wachten totdat ik inslaap val, zodat jij dan de zaklamp uit kan doen zodra ik slaap'.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Camille Yare Rae Roux
Ik voel me niet echt gewenst.
'Oké... uhm beterschap dan denk ik,' ik glimlach naar Hayden en loop dan weg. Ik wilde alleen maar helpen, sorry hoor dat ik het romantische moment van jullie verstoorde.
Ik loop terug naar Ian, 'blijkbaar heeft Rory de beer weg gejaagd, maar ik was niet echt welkom om te helpen, volgens mij verstoorde ik het romantische moment tussen Rory en Hayden,' zeg ik met een lichtelijk geïrriteerde ondertoon. Ik zucht diep.
'Sorry, als iets niet leuk wordt ik nerveus en dan kan ik nog wel eens wat aangebrand overkomen,' mompel ik tegen Ian en ik kijk nog even naar Rory en Hayden die nu naast elkaar onder de deken zaten. Waarom zij wel en ik niet? Wat doe ik verkeerd?
Ik haal mijn hand door mijn felrode haren en bijt op mijn lip.

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 20:56 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Ik zou zeggen, laat David op Riley afstappen mét Eleanor en zeg het tegen hem. Ik heb zo iets leuks in me hoofd haha]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

{Oke komt goed ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Eleanor Bethany Hunt.

Hij zei dat hij me jammergenoeg geen kleren kon aanbieden. "Dat weet ik zo nog niet" begon ik als tegenstribbeling, "Je kan hier shirtloos rondlopen maar ik denk niet dat dat echt goed is voor jouw gezondheid" zei ik grijnzend, met de nadruk op het woord 'jouw'. Ik keek naar onze verstrengelde handen waardoor ik zachtjes moest lachen. Nu snapte ik dus waarom mensen steeds bleven zeggen tegen me dat we een schattig koppel waren. Ik had het altijd lachend weggewuifd en gezegd dat we vrienden waren. Ik glimlachte door mijn gedachten. Zo'n goede tijden. Zie ons hier nu lopen. Op weg naar ons busje dat waarschijnlijk onze enige bescherming was in dit gehele gebied.
"Dus de beer is weg ? Goddank" zei ik opgelucht. Ik ging wat dichter tegen hem aanlopen omdat ik het echt steeds kouder kreeg en dacht verder na. Mijn ogen schoten open waarna ik kleine sprongetjes maakte.
"In een bos, zijn er dan niet normaal zo van die huisjes waar de boswachters in zitten ? Dat moet hier ook zijn, toch ?".

Hayden Noralie Everett
Rory breidt mijn antwoord nog uit en ik glimlach naar Camille en Rory. Rory knijpt in mijn hand en ik kijk naar hem. HIj fluistert dan een 'Het spijt me' in mijn oor en ik kijk vragend naar hem. 'Waarvoor?' fluister ik terug. Dan trekt hij me naast zich onder de deken en het is lekker warm. HIj zegt dat ik hier ook van moet bekomen.
Het voelt anders, dat er iemand voor mij zorgt. Natuurlijk denken de anderen ook aan me, maar het is anders dan bijvoorbeeld 9 jaar lang al voor iemand moeten zorgen terwijl je zelf pas 8 bent. Ik zit in Rory's armen en ik kijk even naar hem. Zijn hand aait over mijn rug en het voelt kalmerend.
Weg gedachtes aan papa. Laat me met rust met die nare beelden. Ik wil goede beelden om aan terug te denken.
Rory trekt me dan nog iets dichter naar zich toe en ik glimlach naar hem.
'Dank je,' zeg ik tegen hem en ik meen het ook echt.
Dan kijk ik terug naar Camille. Ik wil nog dingen aan haar vragen maar dan zegt ze beterschap tegen Rory en loopt weg. Ik kijk haar met een lichtverbaasde blik na.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Riley Williams

"Geen dank, daar zijn we vrienden voor toch. Pff wat gebeurt er veel vandaag zeg." zegt Blaine en ik knik.
Ik geef hem helemaal gelijk.
"Bedankt voor die knuffel," zeg ik met een lachje. "Die had ik even nodig." zeg ik dan en geef een stootje tegen zijn schouder.
Ik ga overeind zitten en sla mijn handen om mijn benen die ik heb opgetrokken.
Er is nog iets, ik hoop echt niet dat Eleanor David heeft vertel wat ik heb gezegd. Ik ga álles ontkennen.
Ik kijk om me heen en mijn blik gaat naar Rory, die met Hayden en Camille aan het praten is. Een glimlachje siert op en ik sluit mijn ogen.
Ik ben zo blij, blijer dan ik ooit geweest ben. Blij, blij, blij!

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 21:02 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[douchen]

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 21:09 ]

David Daniel Casper Mason
Verrast kijk ik haar aan.
'Je bent geniaal!' zeg ik tegen haar. Een boswachtershuisje, daar had ik nog helemaal niet aan gedacht!
'Laten we snel naar de anderen gaan en het ze vertellen. Dan kunnen we daarna op zoek naar zo'n huisje!' Ik trek haar mee door het bos en ren snel naar de plek waar busje moet staan. Na iets wat lijkt op ongeveer een kwartier zie ik de plek waar we gestrand zijn al liggen. Buiten adem van het rennen kom ik daar aan. Ik negeer Riley expres en loop direct naar Hayden en Rory toe.
'Zeg hoor eens,' zeg ik tegen ze, 'Eleanor heeft een geweldig idee!' Ik gebaar naar haar dat ze moet beginnen met praten en bekijk tegelijkertijd de omgeving. Camille staat bij Ian te praten en Riley zit bij Blaine. Dan kijk ik naar Rory en Hayden. Rory ziet er niet goed uit, alsof hij zojuist ernstig ziek is geworden of zo. Ik zal zo wel vragen wat er aan de hand is.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

quin98 schreef:
[douchen]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

-Ik eh.. had eventjes geen fut om alles te lezen en heb eerlijk gezegd alleen de stukjes gelezen van de persoon waar Noah mee was..
Dus mag ik even een samenvattinkje van de rest? ;d

Waar ze zijn en wat ze doen.. Aangezien Noah en Aurore wel weer terug komen en heb geen zin om fouten te maken.-

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

{David en Eleanor zijn net terug van het bos en gaan nu naar Camille en Ian om hun "plan" te vertellen (boswachtershuisje zoeken) verder zijn ze boos op Riley die ze tegen elkaar op probeert te zetten. Ze gaan straks bij hem verhaal halen ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Rory is haast dood geweest. Nu zit hij met Hayden en Camille te praten. Riley en Blaine zitten in het gras. Eleanor en David lopen nu terug naar waar de andere zijn. En meer weet ik niet ^^]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.