• DarrenCrissy schreef:
    Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

    Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
    Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

    Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
    -Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

    Wil je meedoen? Klik dan hier.

    ===================
    Nieuwe mensen;
    -
    -
    -

    De al bestaande mensen;
    - Levi Unknown Ninuturu
    - Michael Thomas Brown Nadal
    - Charlotte Suavez Gancanagh
    - Mary Elizabeth Santiago Calantha
    - Kyle Noah Morgan. MakeMeIrish
    - William Irial Smelting Gancanagh
    - Arion O'Leary Gancanagh
    - Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
    - André Sean Stenvers MakeMeIrish
    - Maya Hart AroonCat
    - Dimitry Hart AroonCat
    -
    ===================
    Regels;
    *Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
    *Ga niet aanstellen of juist niets doen.
    *Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
    *Géén perfecte personen.
    *Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
    *Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

    [ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 20:06 ]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Mary

    "Nooit. Ik hou van je, Mary."
    "Ik ook van jou," zeg ik zacht.
    Ik kijk naar mijn hand op zijn huid.
    "Het is helemaal van jou."
    Ik kijk hem even aan, en glimlach zacht.
    "Ik zal het met mijn leven verdedigen," zeg ik heel eerlijk.
    Liefdevol kus ik hem terug en leun iets dichter tegen hem aan. Mijn handen gaan door zijn haren en mijn neus streelt langs de zijne. Er vormt een kleine grijns om mijn lippen.
    "Gaan we koekjes bakken?" fluister ik zacht.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    [Ik ga eten. Daarna probeer ik weer te reageren maar ik kan niets beloven.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Doe maar rustig hoor ^^]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [mijn topics]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Kyle

    "Hey Kyle, hey Irial," roept Diedie nog voordat Irial en ik de wagen uit zijn. "Ze kan echt hard slaan," zegt hij dan en ik heb de neiging om mijn hand op zijn mond te leggen. Maar Irial leid hem al weer af door de sleutels naar hem toe te gooien.
    "Hé, Diedje. vang. We moesten maar eens een kopietje voor je laten maken, niet?" Ik kijk even naar Irial en glimlach dan.
    Van mij mag Diedie wel blijven, maar Irial en ik moeten wel genoeg tijd met elkaar blijven houden. Daarmee bedoel ik niet de gesprekken maar de andere dingen.
    Voor ik het echt doorheb sta ik voor de deur, ik kijk naar mijn hand en zie dar Irial deze vast heeft. Ik glimlach naar hem.
    "Hebben jullie al gegeten? Ik heb enorme honger." Zegt Diedie en hij rent naar binnen waarna hij meteen op de bank ploft. Ik kijk naar Irial en bijt op mijn lip. Dan trek ik hem mee naar binnen en sluit de deur. Ik druk een kusje op Irial zijn lippen en loop dan naar de kapstok, ik trek mijn jas uit en mijn schoenen volgen al snel. Een gewoonte is dat zeker geworden, ik wil geen troep in ons 'huis'.
    "Diedie, jas en schoenen!" roep ik naar mijn broertje en loop naar de woonkamer. Ik loop naar de bank en sla mijn armen over elkaar, dan trek een een wenkbrauw op en kijk naar Diederik. Ik grijns en buig voorover, pak een van zijn voeten en trek zijn schoen uit, bij de andere doe ik dat ook en ik zet zijn schoenen in de gang. Zijn jas komt zo wel.
    "Irial, we moeten met hem praten. Ik wil weten wat er is gebeurd, maar... Wil je me helpen?" vraag ik en leg mijn hand even op Irial zijn wang.


    Ich liebe dich 27.12.23

    [hehehe, Kyle is al lang kwijt wat Levi deed ^^]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Michael

    Dan schudt zij met haar hoofd.
    "Niet alleen daarvoor," klinkt haar stem zachtjes.
    Vragend kijk ik haar aan maar al snel krijg ik door dat er geen vervolg aan die zin komt.
    “Ze is vast geweldig, dat je zo van haar houdt. Ik vind het mooi dat je zo loyaal aan haar bent. Het siert je."
    Er vormt zich weer een glimlach op mijn gezicht en ik haal mijn schouders op.
    “Het is toch normaal dat je blijft houden van iemand ook al is die er niet meer. Je kan hem of haar toch nog altijd voelen. Al je blij bent, als je verdrietig bent, keuzes moet maken, iets nieuws leert. Net alsof ze bij je blijven ook al zie je ze niet,” zeg ik zachtjes.
    Hoe vaak heb ik dit wel niet tegen mezelf gezegd en het lijkt echt te werken. Hoe vaker je zoiets zegt, hoe meer je erin begint te geloven en des te meer je ze gaat voelen. Ik glimlach en kijk Charlotte aan. Toch, dat ik het heb verteld, het voelt als een opluchting om mijn verhaal kwijt te kunnen. Alsof er een baksteen uit mijn buik is verdwenen.
    “Ook ik moet me verontschuldigen,” zeg ik na een tijdje stilte. “Ik ben niet netjes geweest. Vandaag niet en in het verleden niet.”


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Dodge schreef:
    [hehehe, Kyle is al lang kwijt wat Levi deed ^^]


    [Haha ja broertje gaat voor hé. Schattie :P]

    [ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 19:38 ]


    Ich liebe dich 27.12.23

    DarrenCrissy schreef:
    (...)

    [Haha ja broertje gaat voor hé. Schattie :P]


    [gebeurt mij ook altijd, ben ik kwijt wat er gebeurde xD]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Diederik Jared Morgan
    'Noem me niet steeds Diedje' Roep ik geïrriteerd, en ik doe mijn jas uit.Ik zak dat Kyle iets tegen Irial zei, maar bemoei me er niet mee. Kyle heeft me al op jonge leeftijd geleerd dat je je eigen neus niet in andermans zaken moet steken, en ik probeer dat niet te doen, het is alleen zo moeilijk om het niet te doen! Ik ben ontzettend nieuwsgierig en wil weten wat Kyle tegen Irial zei. 'Was het leuk?' vraag ik om een gesprek aan te knopen. Over mijn honger zeg ik niks meer, bang dat ze het verkeerd opvatten of zo. Ik laat mezelf weer op de bank zakken en kijk ze aan, ik vind het soms nog wel een beetje vreemd om naar ze te kkijken, maar ik raak er al aan gewend, Kyle is gewoon mijn broer en Irial zijn vriend, punt uit.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Maya

    Ik glimlach naar Levi, blij dat er tenminste nog iemand is die interesse heefd voor mij, of voor Sarona.
    Natuurlijk doet André dat ook wel, maar minder, anders...
    ''Goed, ze is helemaal genezen, en in de bloei van haar leven, helemaal opgewekt en vooral erg lenig, ze kruipt vaak onder deuren door'' lach ik, en kijk Levi glimmend aan.
    Ik zoek even in mijn tas, en haal mijn portemonee uit.
    Ik zoek daarin, en pak er een foto uit.
    Die foto geef ik aan Levi, om te laten zien hoe Sarona is gegroeit.


    « The "earth" without "art" is just "eh." »

    Levi

    ''Goed, ze is helemaal genezen, en in de bloei van haar leven, helemaal opgewekt en vooral erg lenig, ze kruipt vaak onder deuren door'' Uit haar portomonee haalt ze een foto en geeft die aan mij.
    "Ze is prachtig" zeg ik terwijl ik staar naar de foto, er waren duidelijk geen littekens achtergebleven, anders dan bij mij. Bij mij waren ze er wel.
    "Ik hoop dat ze gesteriliseerd is, want anders zou ze nog kittens krijgen ook" ik had ooit een kattenboek gelezen, waarze dat deden om bij mannetjes te komen.


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Arion

    "Ik zal het met mijn leven verdedigen."
    Ik kijk haar na het kusje vertederd aan en zie bijgevolg de grijns op haar gezicht verschijnen.
    "Gaan we koekjes bakken?"
    Ik voel mijn eigen mondhoeken ook meteen omhoog gaan, bijna tot aan mijn oren. Ik knik enthousiast en laat mijn handen langzaam over haar lichaam glijden.
    "Meneer kok is er klaar voor," grinnik ik.
    Ik druk mijn lippen passioneel op de hare terwijl ik zachtjes haar borsten kneed. Soms vind ik het jammer dat ze zo onzeker is, zeker na vijf jaar. Het is namelijk nergens voor nodig. In theorie zou ze zo als lingeriemodel aan de slag kunnen. In praktijk zou ik misschien jaloers zijn.

    Charlotte

    “Het is toch normaal dat je blijft houden van iemand ook al is die er niet meer. Je kan hem of haar toch nog altijd voelen. Al je blij bent, als je verdrietig bent, keuzes moet maken, iets nieuws leert. Net alsof ze bij je blijven ook al zie je ze niet."
    Ik begrijp maar al te goed wat hij bedoelt. Ik knik zachtjes terwijl ik met mijn hand op mijn hart tik. Daar, daar blijven ze altijd bij je ookal kan je ze niet meer vast houden, je voelt je omringd door hen.
    "Ook ik moet me verontschuldigen,” gaat Michael dan verder. “Ik ben niet netjes geweest. Vandaag niet en in het verleden niet.”
    Ik voel de tranen weer opkomen en doe mijn uiterste best ze te onderdrukken. Ik bijt even op mijn onderlip omdat ik weet dat als ik nu ga praten ik wél in huilen uitbarst. Ik neem snel nog een paar slokjes van mijn water en kijk dan Michael weer aan.
    "Dat bedoelde ik daarnet ook. Ik ben ook niet altijd een engeltje geweest," geef ik grif toe. "En daar heb ik zoveel spijt van."
    Nee, het was niet netjes van me om hem van Jessica af te snoepen, al ben ik blij dat ik het wel gedaan heb. Waar ik niet blij om ben is dat ik hem aanvankelijk alleen als seksbuddy zag, en hem vragen om begrip voor de situatie met Mary was ook iets dat alleen een dwaze tiener doet. Ik had hoe dan ook voor hem gekozen en het was niet fair van me hem te vragen me een weekje met Mary te delen. Dat besef ik nu meer dan ooit. Ik had ook niet zo aan hem moeten plakken en hem ruimte moeten geven, want hij verdiende zeker mijn vertrouwen wel. Gedane zaken nemen geen keer, maar het staat vast dat hij op z'n minst excuses verdient.
    "We waren jong," zeg ik dan zachtjes. En hoewel mensen dat vaak geen excuus vinden, vind ik dat net wel. Hoe kan je leren als je geen fouten maakt? "En eigenwijs en dwaas. En geil. Vooral geil," voeg ik er aan toe om de sfeer een beetje luchtiger te krijgen. Ik lach even kleintjes. "Dan kan je gewoon niet helder denken."
    Ik ben wel blij met dit gesprek. Er lijken heel wat olifanten uit de kamer te verdwijnen.

    Irial

    "Hebben jullie al gegeten? Ik heb enorme honger."
    Ik moet me inhouden niet in lachen uit te barsten als Kyle hem begint te flippen omdat Diederik zijn schoenen en jas niet uit gedaan heeft bij het binnenkomen. Die speech heb ik zelf helaas ook al gehad, dus ik doe het maar netjes wel.
    Ik loop naar de keuken en kijk in de koelkast . Ik haal er een paar punten pizza uit die eerder overgebleven waren. Ik doe ze op een bord en zet het enkele minuutjes in de microgolf.
    "Irial, we moeten met hem praten. Ik wil weten wat er is gebeurd, maar... Wil je me helpen?"
    Ik kijk hem een beetje bezorgd aan, ik weet niet goed of ik me er wel mee moet moeien, ookal wil ik heel graag helpen.
    "We praten met hem, en we vinden wel een oplossing. Bel jij naar je moeder en leg haar uit dat hij voorlopig hier even blijft en dat we voor hem zullen zorgen. Ik ga alvast even luisteren naar die kleine."
    Ik druk een kusje op Kyle's lippen en neem een flesje water uit de kast. Ondertussen geeft de microgolf met een "ping" aan dat de pizza klaar is. Ik neem het bord er uit en ga ermee naar de woonkamer, waar Diederik ongeduldig op de bank zit. Ik zet het bord op het salontafel en schuif het naar hem toe. Het flesje water gooi ik hem toe.
    "Was het leuk?"
    "Heel leuk, dankjewel. Eet smakelijk," zeg ik met een glimlachje, terwijl ik tegenover hem ga zitten.
    Ik gun hem even de tijd om een paar happen weg te krijgen voor ik vraag wat er nou precies gebeurd is.
    "Oh, en niet morsen want dan gaat Kyle pas echt open," zeg ik met een knipoog.

    [ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 22:45 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Meneer kok is er klaar voor."
    Giechelend kijk ik hem aan.
    "Je bent écht gek," fluister ik.
    Ik neem zijn gezicht in mijn handen en kus hem teder. Een kreun rolt over mijn lippen wanneer hij mijn borsten masseert.
    Mijn handen glijden langs zijn hals over zijn borst en ik kras weer zacht met mijn nagels over zijn huid terwijl ik even op zijn onderlip bijt. Stil kreun ik zijn naam.
    Intussen glijden mijn handen iets verder naar beneden, en wrijven speels over de rand van zijn boxer.
    "Ik wil je," fluister ik hees.
    De opwinding van net komt weer terug en raast door me heen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    (waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar is aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaandre!?)


    « The "earth" without "art" is just "eh." »