-2- This is my life now -RPG- - Speeltopics

DarrenCrissy schreef:
Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Calantha
- Kyle Noah Morgan. MakeMeIrish
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers MakeMeIrish
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 20:06 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Charlotte

"Ze is mooi," zegt Michael zachtjes.
Ik kijk vertederd naar het scherm en knik zachtjes. Ik zou hem willen complimenteren, dat ze het voor een groot stuk van hem heeft maar ik weet dat het de sfeer weer zou verpesten dus ik hou wijselijk mijn mond.
"Ja, zeker," zeg ik zacht.
Ik druk een paar keer op het pijltje naar rechts tot ik bij een foto uit kom waar ze een paar weken oud is. Ze heeft een minidekentje in haar linkervuistje gekneld en van haar rechterhandje heeft ze haar wijs- en middelvinger in haar mondje gestopt. Naast haar hoofdje ligt een fopspeen en je ziet er duidelijk door hoe klein ze eigenlijk was. Ik lach zachtjes.
"Zelfs de kleinste fopspeen vond ze te groot," vertel ik rustig. "Dus besloot ze maar op haar vingers te sabbelen. Dat doet ze nog steeds, als ze moeilijk in slaap raakt."

Arion

"Bevalt het je?"
Ik sluit even mijn ogen terwijl ze haar hand door mijn haren haalt. Haar lippen hinderen me ervan meteen een antwoord te geven, maar dat deert me niet.
Een kleine zucht verlaat mijn lippen als ze met haar nagels over mijn borstkas gaat. Ik open mijn ogen en kijk haar dolverliefd aan.
"Het bevalt meer dan ik kan uitleggen," fluister ik haar toe.
Om het haar wat makkelijker te maken, laat ik haar even los en knoop langzaam mijn hemd los. Ik doe het nog niet meteen uit maar laat het gewoon open hangen.
Ik druk mijn lippen zachtjes op de hare en leg mijn armen weer om haar heen.
"Je bent zo mooi," zeg ik stil tegen haar lippen aan. "Nog steeds, nog meer," voeg ik er zacht aan toe.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Het bevalt meer dan ik kan uitleggen."
Ik kijk toe hoe hij zijn hemd losknoopt en laat mijn handen over zijn huid glijden. Het duurt steeds weer even voor het tot me doordringt hoe knap hij is. Hij is helemaal perfect. Zacht voel ik zijn lippen op de mijne, en ik kus hem teder terug.
"Je bent zo mooi. Nog steeds, nog meer."
Ik voel me rood worden. Hij weet dat ik nog steeds niet tegen zijn complimenten kan, steeds weer word ik belachelijk rood en ga als een klein meisje giechelen. Zoals nu. Ik schud giechelend mijn hoofd, zodat mijn haar voor mijn ogen valt, en ik kijk hem grijnzend aan tussen enkele lokken door. Lachend haal ik mijn hand door mijn haren, zodat ze niet meer in de weg hangen en druk mijn lippen op de zijne.
"Jij bent veel mooier," fluister ik heel eerlijk.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Michael

"Ja, zeker,”zegt Charlotte
Ik lach naar haar en richt me dan weer op het scherm waar een andere foto op te zien is. De nieuwe foto, waarop Evangelynn duidelijk een paar weken ouder is, is misschien wel meer vertederend dan de vorige. Met een glimlach kijk ik naar de foto. Het voelt zo onwerkelijk dat dit kleine dingetje een deel van mij is. Een deel van mij in zich heeft. Zachtjes bijt ik op mijn onderlip en zucht ik.
"Zelfs de kleinste fopspeen vond ze te groot. Dus besloot ze maar op haar vingers te sabbelen. Dat doet ze nog steeds, als ze moeilijk in slaap raakt."
Ik knik begrijpend en werp nogmaals een blik op de foto. De vraag wat ik met deze informatie moet hoef ik niet te vragen. Het antwoord weet ik zelf ook wel. Hetzelfde antwoord als op de vraag wat ik met haar moet doen. Ik kijk nog één keer op het beeldscherm. Toch blijft dit hummeltje – wat er zelf niets aan kan doen – voelen als verraad. Verraad tegenover Thiara.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

Ik lach zachtjes als ze begint te giechelen. Ze is zo enorm schattig als ze dat doet. Ik kijk glimlachend toe hoe ze haar haar voor haar gezicht vandaan haalt.
Als ze haar lippen op de mijne drukt, kus ik haar zachtjes terug.
"Jij bent veel mooier," fluistert ze.
Ik schud even mijn hoofd terwijl ik mijn hand op haar wang leg. Mijn vingertoppen strelen haar zachte huid.
"Niet liegen, Mary," lach ik.
Ik veeg heel lichtjes mijn lippen over de hare en trek haar nog dat dichter tegen me aan. Haar huid voelt zo heerlijk warm aan tegen die van mij dat ik er even rillingen van krijg. Zeker weten dat ik met dit meisje mijn leven wil delen.

Charlotte

Ik kijk Michael even vanuit mijn ooghoeken aan als hij zucht. Als het verder stil blijft, kijk ik hem even aan.
"Als ik even moet stoppen dan zeg je het maar hoor," probeer ik hem met een glimlachje gerust te stellen.
Ik kan me inbeelden dat het veel is om te verwerken.
Om hem de tijd te gunnen te beslissen, neem ik mijn glas water van tafel en nip er een paar keer van. Ik kijk even naar het merk op het flesje want ik vind het zeer lekker. Misschien hebben ze het in Puerto Rico ook wel.
Ondertussen begin ik het wat warm te krijgen. Voorzichtig zet ik mijn glas weer neer.
Ik doe op een rustig tempo mijn jasje uit en hang het over de rugleuning van de zetel.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Niet liegen, Mary."
Ik leg mijn armen om hem heen wanneer hij me dichter tegen zich aan trekt.
"Ik lieg nooit tegen jou," zeg ik heel eerlijk.
Mijn blik zoekt de zijne en ik druk kleine kusjes op zijn lippen.
"Nooit," zeg ik nog een keertje zacht, ter verduidelijking.
Met mijn vingers volg ik de vorm van zijn lippen, en kijk er haast gefascineerd naar. Vervolgens geef ik hem een klein kusje.
"Ik hou van je," fluister ik stil.
Ik kan hem die woorden niet vaak genoeg zeggen, want het is het enige wat ik hem kan zeggen om uit te drukken wat ik voor hem voel. En dat is een pak meer dan deze vier woordjes.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Michael


“Als ik even moet stoppen dan je het maar hoor.”
Ik glimlach naar Charlotte waarna mijn ogen weer naar het scherm dwalen. Hoe reageer je als normaal iemand op deze situatie? Ik leun naar achter en leg mijn handen op mijn schoot waarna ik er naar kijk. Het blijft verraad hoe je het ook wend of keert en zo had Thiara er ook over gedacht. Ik doe heel even mijn ogen dicht om haar gezicht weer voor me te krijgen. Ze was altijd levendig, in voor nieuwe dingen en was nooit te stoppen. Elke dag was weer een verassing wat ze zou verzinnen. Haar bruine lokken verschijnen voor mijn netvlies. Ze reiken tot haar middel met een lichte slag erin. Hoe vaak heb ik mijn handen daar doorheen mogen halen? Haar stem. Haar Canadees-Engels met het Franse accentje wat haar alleen maar mooier maakte. Haar lange slanke lichaam, haar hazelnoot bruine kijkers. Alles leek zo perfect, alles was zo perfect. Ik open mijn ogen en kijk naar Charlotte die inmiddels haar jasje heeft uitgedaan.
“Stop er maar even mee,” zeg ik zachtjes.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

"Ik lieg nooit tegen jou.Nooit. Ik hou van je."
Ik krijg er rillingen van, hoe ze haar vingers over mijn lippen laat gaan en er vervolgens een kusje op drukt. Ik glimlach tegen haar lippen aan.
"En ik van jou, Mary," fluister ik haar liefdevol toe.
Mijn handen glijden over haar rug, tot ik bij haar bh kom. Heel rustig maak ik de sluiting open.
Mijn lippen plaats ik heel zachtjes in haar hals.
Het lijkt alsof ze door de jaren heen alleen maar aantrekkelijker word.
"Ga nooit bij me weg, alsjeblieft," fluister ik stil.

Charlotte

Ik kan niet anders dan van de zijlijn toekijken hoe hij zijn ogen sluit en een innerlijk gevecht lijkt te voeren. Hij ziet er zo anders uit dan de Michael die ik ken, zo kwetsbaar. En op de een of andere manier waardeer ik hem dat kleine ogenblikje er iets meer voor.
"Stop er maar even mee," zegt hij zacht, wanneer hij zijn ogen geopend heeft.
Ik knik even en glimlach voorzichtig.
"Neem maar een minuutje," zeg ik zacht.
De laptop klap ik rustig dicht en om hem vervolgens op het salontafel te zetten.
Ik sta op en neem mijn schoenen in de hand. Ik loop ermee naar de slaapkamer en zet ze voor de deur. Dan begeef ik me even naar de badkamer om hem wat ruimte te geven. Ik bekijk mezelf even in de spiegel en haat mezelf een moment omdat ik me na al die jaren nog steeds als een zacht ei gedraag in Michael's gezelschap. Ik begrijp dat hij het moeilijk heeft, maar wat met mij?
Ik heb verdorie vier jaar een kind alleen opgevoed.
Ik neem mijn tandenborstel en poets mijn tanden om me van de gedachten af te leiden. Met wrok raak ik toch nergens, ik kan het maar beter laten varen. Ik doe er iets langer over dan nodig. Wanneer ik uiteindelijk toch mijn mond gespoeld heb, ga ik weer naar het woonkamergedeelte. Ik neem plaats op het uiteinde van de bank.
"Gaat het?" vraag ik zacht.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"En ik van jou, Mary."
Mijn lippen vormen een glimlach die niet meer weg te slaan is. Ik sluit mijn ogen wanneer ik zijn lippen in mijn hals voel, en merk dat hij de sluiting van mijn bh heeft opengemaakt.
"Ga nooit bij me weg, alsjeblieft."
Zijn stem doet me rillen. Liefdevol neem ik zijn gezicht in mijn handen en kijk hem in zijn ogen aan.
"Nooit," zeg ik zacht. Ik druk een tedere kus op zijn lippen. "Nooit," fluister ik nog een keer.
Ik leg mijn armen om hem heen en begraaf mijn gezicht in zijn hals. Ik druk enkele kusjes op zijn huid, en teken onzichtbare cirkeltjes op zijn borst met mijn vinger. Ik hoor en voel zijn ademhaling en net zoals andere keren, apprecieer ik het nu ook. Dat hij ademt, dat hij leeft, dat hij hier is. Ik kan me geen leven meer zonder hem voorstellen.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Arion

Ik kijk haar diep in de ogen als ze mijn gezicht in haar handen neemt.
"Nooit.Nooit."
Als ze haar gezicht in mijn hals legt en me zachtjes kust, zucht ik zachtjes. Mijn vingers haal ik herhaaldelijk door haar zachte haren. Met mijn vrije hand duw ik rustig en teder de lijstjes van haar bh naar beneden. Ik kus haar schouders om de beurt.
Vervolgens leg ik mijn wijsvinger onder haar kin en til haar gezicht zachtjes op. Mijn lippen vinden de hare en ik trakteer haar op een liefdevolle kus.
De hand die in haar haren lag, laat ik weer om haar middel glijden en terwijl ik haar stevig vasthoud schuif ik wat verder naar achter op het bed, tot ik met mijn rug tegen het hoofdeinde zit.
Heel zachtjes bijt ik op haar onderlip.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

Het lijkt wel of mijn huid in brand staat bij elke aanraking. Wanneer hij de bandjes van mijn bh laat zakken, haal ik het stuk stof tussen ons uit. Zijn liefdevolle kus beantwoord ik eerst teder, en dan weer wat passioneler.
Ik staak het kussen wanneer hij ons wat verschuift op het bed, en ik kan een kreun niet onderdrukken wanneer hij op mijn lip bijt.
Mijn handen glijden weer over zijn bovenlichaam, en langzaam laat ik het hemd van zijn schouders glijden. De vlinders in mijn buik gaan wild tekeer.
Ik slik even ietwat nerveus en zoek zijn blik weer op. Mijn lippen vinden de zijne weer, en ik belaag hem onder verschillende kleine kusjes. Ik ga al tastend op zoek naar zijn handen en verstrengel onze vingers.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Michael

"Neem maar een minuutje.”
Ik knik zachtjes en kijk haar dankbaar aan. Opnieuw sluit ik mijn ogen terwijl de rilling over mijn rug loopt. De momenten dat ik haar volledig voor me krijg zijn zeldzaam. Zelden laat ze zich nog aan me zien, nooit eigenlijk. Mijn gedachten nemen een loopje met mij en als ik mijn ogen weer open is Charlotte verdwenen. Met mijn handen woel ik door mijn haren en knipper enkele verdwaalde tranen weg. Dit is niet het moment daarvoor. Ik draai de ring rond mijn vinger en verbijt de tranen opnieuw. Het was nooit een goed idee geweest om weg te gaan van hier en daar is zij voor gestraft. Ik zucht en laat mijn lichaam weer naar achteren leunen. Met mijn schoenen schuifel ik over de vloer van de kamer met mijn ogen nog steeds strak op de ring. Mijn schoonmoeder zei dat ik de ring weg moest doen, anders kon ik nooit verder gaan met mijn leven. Maar soms, heel soms, wilt een mens gewoon niet verder met zijn leven. Ik wil blijven hangen in de momenten dat ze me omhelsde, dat ze zei dat ze van me hield, dat ze me liefhad. Die momenten, daarin wil ik blijven hangen. Lang in blijven hangen, niet verder, niet weg. Daarom heb ik hem nog om, net zoals Thiara hem zelf ook nog om heeft.
“Gaat het?”
Ik kijk op en zie Charlotte op het uiteinde van de zetel zitten. Zachtjes knik ik.
“Ja,” zeg ik en ik glimlach. “Het gaat.”

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

Ik kijk haar glimlachend in de ogen als ze mijn blik zoekt. De mijne glijden vanzelf toe als ze haar zachte lippen op de mijne drukt. Ik open mijn vingers een stukje als haar handen de mijn vind en sluit ze weer als die van haar er tussen gegleden zijn.
Ik moet even lachen en kijk haar aan.
"Wordt nog moeilijk zo, denk je niet?" vraag ik terwijl ik onze beide verstrengelde handen even omhoog hou.
Ik plaats kusjes over haar hele gezicht en trek mijn benen even op. Mary glijdt hierdoor een stukje naar voren en zit nu helemaal tegen me aan.
Mijn benen laat ik weer zakken.
Met een glimlachje druk ik mijn lippen weer op de hare.

Charlotte

“Ja. Het gaat.”
Ik glimlach zachtjes terug naar hem en schuif een heel klein stukje dichter.
Ik was bijna vergeten hoe knap hij is als hij glimlacht. Niet aan denken, niet aan denken. Het doet er niet toe. Het verandert geen ene zak aan de situatie.
"Wil je het vertellen of moet ik een flauw grapje maken om je op te beuren?" vraag ik met een klein lachje.
Om hem de tijd te gunnen om te antwoorden, neem ik een slokje van mijn water. Als hij met een andere optie komt aandraven dan wil ik het misschien ook nog overwegen, afhankelijk van wat het is.
Maakt niet uit wat er tussen ons gebeurd is, ik kan er niet tegen hem verdrietig te zien.
Hij heeft een groot deel van mijn leven bepaald en als er iets in mijn macht ligt om zijn verdriet af te nemen dan wil ik het proberen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Wordt nog moeilijk zo, denk je niet?"
Ik grinnik even en wacht giechelend met antwoorden wanneer hij overal kusjes drukt. Op de een of andere manier kom ik weer dichter bij hem te zitten.
"Wat wordt moeilijk?" fluister ik lachend.
"Het koekjes bakken?"
Ik kijk hem even veelbetekenend aan en werk mijn rechterhand los. Lipbijtend wacht ik op een antwoord, en laat intussen mijn hand over zijn borst glijden. Ik laat hem daar even rusten en voel zijn hartslag onder mijn aanraking. Vervolgens glijdt mijn hand wat naar beneden, tot iets onder zijn navel en plagerig kriebel ik hem wat op zijn onderbuik.
"Of had je andere ideetjes?" fluister ik hees.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Michael

"Wil je het vertellen of moet ik een flauw grapje maken om je op te beuren?"
Ik glimlach en knik dan. Ik merk hoe ze dichterbij is geschoven.
“Kom maar op met die grap en dan zal ik het vertellen,” grinnik ik.
Afwachtend kijk ik haar aan benieuwd met voor een flauwe grap ze aan komt zetten. De glimlach op mijn gezicht verdwijnt weer. Misschien is het juist wel goed om met een soort van buitenstaander te praten. Echt een buitenstaander kan ik Charlotte niet noemen, daarvoor heeft ze het me de afgelopen uren te moeilijk gemaakt maar ze heeft Thiara nooit gekend en ze zal haar ook nooit kennen en dat schept op een of andere manier rust voor mij. Iedereen die ik ken, kende Thiara omdat ik in Vancouver – naast mijn neefjes – niemand had en me dus bijna alleen aan haar kon vastklemmen. Dat was ook wat ik het liefste deed: mezelf aan haar vastklemmen – zowel letterlijk als figuurlijk. Het was heerlijk om tegen haar aan te kruipen op de bank en samen uit het grote raam te kijken die over een bos aan de rand van de stad grensde. Zo konden we uren naar een stel bomen kijken zonder dat ik ergens anders aan hoefde te denken. Gewoon rustig werden we er beide van. Alleen elkaar ademhaling. Haar kat die spinnend bij ons kwam liggen en het geruis van de blaadjes aan de bomen. Voor zulke momenten is geen herhaling. Die heb je maar met één enkel persoon daar ben ik van overtuigd.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

"Wat wordt moeilijk? Het koekjes bakken?"
Ik kijk haar met een grijns aan als ze haar rechterhand los maakt en die vervolgens over mijn borst laat glijden. Mijn hartslag versnelt steeds wat meer naarmate ze haar hand verder naar beneden laat gaan.
"Of had je andere ideetjes?"
Ik barst in lachen uit als ze mijn onderbuik kietelt.
"Ja zeker," antwoord ik zo serieus mogelijk. "Maar mij kietelen was daar geen van," grinnik ik.
Ik leg mijn vrije hand op haar wang en trek haar gezicht wat meer naar het mijne toe. Heel langzaam breng ik mijn lippen naar de hare om haar dan zachtjes te kussen. Ik laat haar gezicht los zodat ik mijn broek open kan maken.

Charlotte

“Kom maar op met die grap en dan zal ik het vertellen."
Ik kijk hem verbaasd aan en open mijn mond even om die vervolgens weer te sluiten. Dan frons ik mijn wenkbrauwen en moet even lachen. Ik haal een hand door mijn haren die even voor mijn gezicht vielen.
"Shit, nu moet ik nog een grap verzinnen ook," lach ik.
Ik schud even mijn hoofd en verberg mijn ogen even achter mijn hand terwijl ik zit te lachen.
"Als je dacht dat ik veel veranderd was, ik weet mezelf nog steeds heel goed in de penarie te werken," zeg ik tussen het lachen door en ik kijk hem even aan van tussen mijn vingers.
Ik haal mijn hand weg en gebruik het om mijn glas water te nemen. Ik neem er een slokje van en zet het dan terug.
"Ehm, je hebt een grap tegoed van me?" stel ik liefjes voor.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.