-2- This is my life now -RPG- - Speeltopics

DarrenCrissy schreef:
Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Calantha
- Kyle Noah Morgan. MakeMeIrish
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers MakeMeIrish
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 20:06 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

DarrenCrissy schreef:
(...)

[Kun je wel iets meer schrijven en wachten tot meerdere mensen gereageerd hebben ? ]

(Sorry, ik had even geen insperatie. Zal her niet meer doen(A))

---

Spoiler alert: you will save yourself

Michael

Ik volg hoe ze twee flesjes op tafel zet en ze haar laptop opstart. Ik wiebel wat onwennig heen en weer, precies hoe ik me voel. Onwennig en onbehaaglijk. Mijn ogen glijden voor de zoveelste maal door de kamer omdat ik eigenlijk niets anders heb om naar te kijken. Bij het raam blijven ze hangen. Hij heeft uitzicht over de stad, niet het mooiste uitzicht maar toch.
"Schoot je daarom zo uit je slof eerst?"
Ik went me weer tot Charlotte niet echt begrijpend waarover ze het heeft maar als ik haar ogen op mijn linker ringvinger. Ik voel ergens lichte paniek opkomen. Opstaan en weglopen maar het voelt alsof heel mijn gewicht zich heeft gevestigd in mijn voeten waardoor ik ze niet meer kan bewegen. Mijn ogen gaan ook naar mijn ring waar ik aan draai.
"Onder andere," zeg ik zachtjes terwijl ik mijn stem zo natuurlijk mogelijk wil houden, tegen beter weten in.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

(moet ik nu reageren?)

---

Spoiler alert: you will save yourself

wolffire schreef:
(moet ik nu reageren?)

[Moet niet maar mag wel, graag zelfs P:]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Diederik Jared Morgan

Ik krijg Kyle aan de lijn en begin meteen te praten. 'Hey Kyle, mam heeft me ol in m'n gezicht gemelt gast, ik kom daar nooit meer' Zeg ik, ik was net heel eventjes vergeten dat ik stoer ben. 'Kan ik tot dat ik zestien ben en op mezelf kan wonen bij jullie op de bank slapen of whatever' Zeg ik, en ik laat een stoer bedoelt lachje horen. Ik doe mijn pet af en lat mezelf tegen de muur van de flat aanvallen. 'anders moet ik iets anders verzinnen dude, en ik heb daar dus echt geen zin in bro' zeg ik, en ik lach een beetje. Ik voel me echt stom, ik kan mezelf zelfs niet meer zijn tegenover mijn broer, maar tegen wie wel? Lara?

---

Spoiler alert: you will save yourself

Kyle

Wanneer ik de mobiel in mijn handen krijg zet ik hem gelijk tegen mijn oor, ik kon niets zeggen want Diedje praat meteen.
"Hey Kyle, mam heeft me vol in m'n gezicht gemelt gast, ik kom daar nooit meer." ik kijk nietbegrijpend. Gemelt?
"Kan ik tot dat ik zestien ben en op mezelf kan wonen bij jullie op de bank slapen of whatever? Anders moet ik iets anders verzinnen dude, en ik heb daar dus echt geen zin in bro." mijn gezicht gaat almaar raarder staan.
"Oké, ik begreep géén woord van wat je net zei." zeg ik dan.
"Maar ik begrijp eruit dat mam je heeft geslagen en dat je bij Irial en mij wilt wonen?" Meteen treedt de bezorgdheid terug.
"Waar ben je nu?" vraag ik en begin heen en weer te lopen. Diederik mag van mij af en toe wel wat minder stoer proberen te doen. Want van die taal begrijp ik niets, echt niets.
Ik bijt op mijn lip en wacht rustig op antwoord.

[Iets rustiger schrijven voorkomt spelfouten ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mary

"Steek de oven maar al aan."
"Hij staat in vuur en vlam," zucht ik tegen zijn lippen aan.
Ik kreun even wanneer hij op mijn lip bijt en trek hem dichter tegen me aan. Ik plaats mijn lippen in zijn hals en klem zijn shirt stevig in mijn handen. Mijn ademhaling verzwaart, maar op een fijne manier. Mijn handen strelen van zijn buik naar zijn borst, naar zijn hals en ik kriebel hem aan zijn nekhaartjes, terwijl ik mijn lippen weer liefdevol op de zijne.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

(sorry, ik zit op mijn ipod, en dat is wat lastiger typen, maar ik erop letten)

Diederik Jared Morgan

'Ik ben bij jullie, maar ik red me wel. Ga maar gewoon door, en ik wil echt graag bij jullie wonen' Zeg ik, ik heb besloten om weer gewoon te doen. Hij is mijn broer. 'Is het leuk? De reuënie?' Vraag ik, om het onderwerp van mij af te leiden. Ik merk dat er iemand naar me kijkt en ik kijk boos terug, dan schrik ik hem af. Ik wacht op het antwoord van Kyle, en terwijl ik wacht zak ik helemaal in elkaar, ik ben een zak, en zo voel ik me ook. Als een klootzak kijk ik naar iedereen die over straat loopt. 'Ach laat ook maar, hoe kom ik binnen of wat moet ik doen?' vraag ik met een zucht. Het boeit me niet echt veel meer, mijn leven is toch al verpest, misschien is het beter om weg te gaan.

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 22:53 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Charlotte

Het lijkt even te duren voor Michael door heeft waar ik het over heb.
"Onder andere."
Ik merk dat het hem moeite kost en schuif een eindje bij hem vandaan. Nerveus drink ik van mijn glas water en ik verslik me er bijna in. Oké, dat is de oplossing niet. Ik zet mijn glas terug op tafel.
"Het spijt me, het zijn ook mijn zaken niet," verontschuldig ik me.
En daar is de ongemakkelijkheid weer. Blijkbaar is dat het enige dat na al die jaren zowat hetzelfde gebleven is.

Arion

"Hij staat in vuur en vlam."
Ik word bijna gek als Mary achtereenvolgens bijna alle dingen doet die ik lekker vind. Als ze me terug kust, zet ik mijn weg -met haar nog steeds in mijn armen- naar de slaapkamer verder.
"Mooi zo," mompel ik.
Ik duw de slaapkamerdeur open met mijn kont en ga op mijn gevoel af naar het bed toe. Daar zet ik Mary terug neer.
Ik strijk een lokje haar naar achter en breng mijn lippen opnieuw naar haar oor.
"Doe je jurkje uit, traag," fluister ik langzaam.
Ik sluit mijn lippen om haar oorlel en zuig er zachtjes even aan.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Mooi zo. Doe je jurkje uit, traag."
Ik ril bij zijn woorden en geniet nog even van zijn lippen bij mijn oor. Langzaam sta ik op en, zonder zijn blik los te laten, laat ik de bandjes tergend traag van mijn schouders glijden. Ook het tempo waarop ik het jurkje van mijn lichaam laat glijden, is traag, zoals hij vroeg. Behendig stap ik uit het stukje stof op de grond, en laat me op zijn schoot neerzakken.
Ik neem zijn gezicht in mijn handen en druk passioneel mijn lippen op de zijne.
"En nu, meneer O'Leary?" fluister ik hees.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

"Ik ben bij jullie, maar ik red me wel. Ga maar gewoon door, en ik wil echt graag bij jullie wonen. Is het leuk? De reünie?" vraagt Diedie en ik hoor van alles op de achtergrond, geschuif of iets.
"Ach laat ook maar, hoe kom ik binnen of wat moet ik doen?" zegt hij dan. Het doet me zeer mijn broertje zo te horen.
Ik denk even na.
"Diedie, blijf waar je bent. We komen nu meteen oké, we bespreken zo thuis wel wat we gaan doen. Ik ga nu ophangen, tot zo lief broertje." zeg ik en kijk naar Irial. Dan hang ik op en geef Irial zijn mobiel terug. "Diedie heeft problemen," zeg ik met een zucht en bijt op mijn lip.
Ik kijk naar Donna. "Het spijt me dat dit er allemaal tussen is gekomen," zeg ik oprecht. Mijn blik gaat weer naar Irial.
"Maar we moeten echt gaan nu." zeg ik dan en knik naar Donna.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Michael

"Het spijt me, het zijn ook mijn zaken niet."
Ik glimlach en schud met mijn hoofd.
"Het geeft niet," zeg ik zachtjes en ik pak het flesje water wat ik gecontroleerd in het glas schenk. Ik zucht zachtjes en richt me dan weer op Charlotte.
"Wat wilde je me laten zien?"
We kunnen beter meteen ter zaken komen want veel zin om hier de hele tijd te zitten heb ik niet. Mijn linkerhand verstop ik achter mijn rug terwijl ik naar haar kijk.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

Ik kijk met kippenvel toe hoe ze precies doet wat ik vraag. Een blik van pure bewondering komt in mijn ogen te staan. Ze is zo prachtig, een pauw met de mooiste veren moet onderdoen voor haar.
Als ze op mijn schoot komt zitten, laat ik mijn armen om haar middel glijden en druk haar stevig tegen me aan. Door haar lippen op de mijne te drukken, maakt ze me -alweer- de gelukkigste man op aarde.
"En nu, meneer O'Leary?"
Ik kijk haar met een glimlachje aan en laat mijn vingertoppen haar rug strelen. Op dit moment is het voor mij wel even goed zo.
"Nieuw setje?" vraag ik met pretlichtjes in mijn ogen terwijl ik haar lingerie bekijk.
Ik breng mijn lippen naar haar sleutelbeen en zet er zachte kusjes.

Irial

"Diedie, blijf waar je bent. We komen nu meteen oké, we bespreken zo thuis wel wat we gaan doen. Ik ga nu ophangen, tot zo lief broertje," hoor ik Kyle zeggen, waarop hij neer legt en me mijn mobiel terug geeft.
"Diedie heeft problemen."
Ik knik zachtjes. Dat had ik zelf ook wel door, maar het heeft geen nut Kyle er op te wijzen.
"Het spijt me dat dit er allemaal tussen is gekomen. Maar we moeten echt gaan nu," verontschuldigt Kyle zich bij Donna.
Ik ga in mijn broekzakken op zoek naar mijn portefeuille en haal er een kaartje van de tattoo shop uit. In mijn jaszak heb ik nog een balpen zitten en ik krabbel mijn nummer snel op de achterkant van het kaartje om het vervolgens aan Donna te geven.
"Het was fijn je eens te zien," zeg ik met een oprechte glimlach. "Je belt maar als je een babysit nodig hebt."
Ik lach zachtjes. Ik kan het maar aanbieden, dan heeft zij nog de keuze om er wel of niet op in te gaan.

Charlotte

"Het geeft niet. Wat wilde je me laten zien?"
Ik bijt even op mijn onderlip als hij zijn hand achter zijn rug steekt. Way to go, Charlotte, way to go.
"Ehm, juist."
Ik neem mijn laptop en zoek rustig naar het mapje met foto's van Evangelynn. Ze staan netjes gesorteerd op datum. De eerste die ik dan ook tegen kom is er eentje van toen ze een dag oud was en op mijn borstkas ligt te slapen. Mijn gezicht staat er gelukkig niet op, want ik kan je vertellen dat je er na een 22 uur durende bevalling niet op je best uit ziet. Je ziet alleen het kleine ukje en mijn handen die haar vast houden. Voor een baby had ze echt veel hoofdhaar, of misschien viel het gewoon op omdat ze zo zwart zijn.
"Hier is ze een dag oud. Het was de enige foto die gelukt was, op de andere trok ze steeds gekke bekken. En oma maar zeggen dat ze dat van mij had," zeg ik met een klein glimlachje. Ik laat de foto even staan. Het lijkt allemaal zo lang geleden.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Michael

"Ehm, juist."
Ik wacht geduldig als Charlotte opzoek gaat naar foto's. Ik haal mijn hand door mijn haren en leg dan beide handen weer op mijn schoot.
"Hier is ze een dag oud. Het was de enige foto die gelukt was, op de andere trok ze steeds gekke bekken. En oma maar zeggen dat ze dat van mij had," klinkt het na een tijdje. Ik richt mezelf op de foto. Een klein hummeltje ligt te slapen op - waarschijnlijk - Charlotte's borstkas. De zwarte haartjes van de baby staan alle kanten op. Mijn glimlach kan ik niet onderdrukken daarvoor is de foto te lief.
"Ze is mooi," zeg ik zachtjes.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Mary

"Nieuw setje?"
Ik ril wanneer hij zijn lippen weer op mijn huid plaatst, en hij verwart me zodanig, dat ik even moet kijken welke lingerie ik ook alweer had aangetrokken. Zachtjes knik ik.
"Bevalt het je?" vraag ik zacht.
Met een lichte grijns kijk ik hem aan. Mijn hand gaat even door zijn haren, en ik leg mijn benen om zijn middel.
Ik druk mijn lippen weer op de zijne, terwijl mijn handen langzaam onder zijn shirt verdwijnen. De warmte van zijn huid tegen de mijne voelt veel te prettig aan, en zachtjes kras ik met mijn nagels over zijn borst. Intussen kijk ik hem lipbijtend aan. Hiervan kan ik uren genieten. Elkaar gewoon aanraken, strelen, kussen en liefhebben.
Mijn neus streelt kort langs de zijne en genietend sluit ik mijn ogen.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.