Quileute RPG || Twilight || O6 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater – Eenhoornpoep
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara – Shooter

Uley Roedel
Sam Uley – PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller – PercyWood
Collin Littlesea – PercyWood

Mensen
Emily Young – Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Eenhoornpoep
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Material
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 16 nov 2012 - 18:31 ]

---

•

Edward Cullen

Als ik weer terugkom van Embry om - nog eens - een koelbox met bloed af te geven, voor Jezebel en - de naam had ik opgevangen in zijn gedachten - Raphaël verteld Bella me dat Renesmee wil gaan jagen. Binnen een halve seconde sta ik voor haar neus en druk haar iets dichter tegen het aanrecht aan, terwijl ik mijn lippen op de hare druk. 'Dan zullen we maar met onze dochter meegaan,' fluister ik zacht terwijl ik mijn halve grijns opzet.
'Kom op Ness!' roep ik door ons huisje heen, als teken dat het lang meer zal duren voordat we gaan vertrekken.

---

•

Leah Clearwater

'Me gemarteld, me een verschrikkelijk jurkje aangetrokken, me schoenen aangetrokken die ik uit heb getrapt, mijn haar vermoordt en make-up bij me opgedaan' kefte ik naar Jezebel, die wegliep. Mijn armen sloeg ik over elkaar en met gespleten oogjes keek ik naar de jongen. 'Ik ben Leah Clearwater' stelde ik mezelf met tegenzin voor. Zelfs andere shape-shifters boeiden me niks. Ik wierp een dodelijke blik naar de jongen. Vol tegenzin bleef ik tegen de bar leunen en wachten tot Jezebel terugkwam met Embry.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
‘De overige Blackwells en Jason. Hij is een.. vriend.’ Antwoord ik zachtjes. Jason was de jongen die ik had gekozen als Embry er niet was geweest. Een soort Brynn, als je het zo gaat bekijken. Symera trekt me achteruit, waarna ze een arm om mijn schouders slaat. ‘Dus.. Dit is de befaamde Embry waarvoor je ons hebt achtergelaten?’ Er rolt een melodieuze grinnik over haar lippen waarna ze haar hand naar hem uitsteekt. ‘Symera Blackwell.’ Glimlacht ze formeel.
Dat moment gebruikt Jason om me naar zich om te draaien. Zijn ogen glijden van mijn gezicht naar mijn buik, waar ze blijven hangen. Hij maakt een geluid dat ik enkel kan omschrijven als.. afgunst. ‘Je draagt zíjn kind?’ Fluistert hij bitter, gekwetst en diep verdrietig hoewel zijn gezicht van marmer lijkt.
‘Het spijt me, Jay. Echt.’ Fluister ik zacht, waarna ik achteruit stap. Jonathan schenkt me een meelevende glimlach waarna hij Jason naar buiten leid. ‘We gaan jagen.’ Knikt hij ter verduidelijking. Ik voel een steek wanneer ik me besef dat ik dolgraag achter hen aan zou gaan. Symera kijkt bezorgd om wanneer ze mijn blik ontdekt. ‘Je jaagt toch wel genoeg Jez? Je weet wat er gebeurt als je het verkeerde bloed binnenkrijgt.. Als je lichaam te weinig bloed krijgt dan-’ Ik druk mijn hand tegen haar mond en schud mijn hoofd vervolgens. ‘Ik voel me prima.’ Fluister ik weifelend.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Isabella Marie Cullen

Edward trekt me dichter tegen zich aan en drukt zijn lippen op de mijne, ik kus hem gretig terug. Terwijl Edward Ness aan het roepen is ruim ik nog een paar boeken op die verspreid op de bank liggen, gisteravond was ik een van mijn meest geliefde boeken kwijtgeraakt. Geen idee had ik, waar ik dat ding gelaten had. Edward had al aangeboden om een nieuwe voor me te kopen, maar het is toch niet hetzelfde. Gisteravond had ik dan ook de hele boekenkast, of eigenlijk de twée boeken kasten overhoop gehaald, met weinig succes. Een paar tellen later kwam Renesmee de woonkamer binnen en griste Edward haar jas van de kapstok. Na de vorige keer met Florence mochten we wel wat voorzichtiger zijn, dat hadden we gister al samen besproken. "Oké, klaar Ness?" ze knikte zacht en liep op mensentempo de deur uit, om vervolgens het bos in te schieten.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Embry Call

Glimlachend sta ik mijn hand op naar het meisje en was er blij om dat ik mijn haren had gedaan en Emily's kleren aan had getrokken, nu zag ik er in ieder geval nog normaal uit en hoefden de familieleden van Jezebel me niet te zien in mijn oude kloffie. Op het moment dat de jongen die Jezebel aan had staan staren naar buiten wordt geleid door de andere jongen knijp ik mijn vuisten in elkaar. Als ik hoor dat het meisje tegen Jezebel begint over jagen en voldoende, goed bloed drinken voor de baby stap ik resoluut naar voren en omklemmen mijn handen de bovenarm van Jezebel. 'Ze drinkt genoeg,' snauw ik bot, waarna ik Jezebel iets naar achteren trek. 'Bemoei je nergens mee, en die andere gast al helemaal niet,' mompel ik zacht.
Ik wilde Jezebel niet wegtrekken van haar familie, maar ik vond het niet leuk om te horen dat ik degene was die schijnbaar iets fout deed om Jezebel van het mensenbloed af te houden en haar op dierenbloed proberen te laten leven.

Edward Cullen

Langzaam lopen we met z'n allen de deur uit en schieten we vervolgens op vampiertempo het bos in. De gehele tijd zorg ik ervoor dat ik achter Renesmee en Bella blijf lopen zodat ik ze alletwee goed in de gaten kan houden zonder iemand uit het oog te verliezen. Ik wilde niet dat we Florence zouden tegenkomen en er weer complicaties zouden ontstaan. Want als dat zou gebeuren zou ik degene zijn die het voorgoed zou afmaken, wat ze ook tegen me zou zeggen en wat ze me ook zou laten zien.

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik glimlach magertjes naar Embry, waarna ik me bevrijd uit zijn greep en in plaats daarvan zijn hand zachtjes omkrul met mijn vingers. ‘Zo is het niet, Em, ze zijn gewoon bezorgd. Het is.. een lang verhaal. Jason is mijn Brynn, of zoiets.’ Probeer ik hem met eenzelfde glimlach uit te leggen. Ik glimlach geruststellend naar Symera die me alweer gretig vastpakt om me te omhelzen. ‘Hij is wel bezitterig, zeg.’ Grinnikt ze zachtjes terwijl ze me heen en weer wiegt. ‘Waar is Ithuriël?’ Vraag ik haar nieuwsgierig wanneer ik zijn blonde lokken nergens kan vinden. Symera's grijns wordt een tikje sober waarna ze me langzaam loslaat.
‘Yulia staat er op dat hij haar clan ontmoet. Hij overweegt om bij hen in te wonen.’ Er rolt een dramatische zucht over haar lippen waarna ze door mijn lokken wroet om het model er weer in te krijgen. ‘Iedereen gaat zo'n beetje zijn eigen weg. Jij, Ith en zelfs Lavina.’ Symera wordt een moment bitter waarna haar marmeren gelaat opnieuw opleeft. ‘Beloof je dat je blijft langskomen?’ Ze pruilt lichtjes wanneer ik haar handen uit mijn haar haal en deze zachtjes vasthoud. ‘Altijd, Sym. Altijd.’ Beloof ik haar zachtjes, en besef nu pas dat we beide op het punt staan om in snikken uit te barsten. Geestelijk, gezien dan. Symera kan natuurlijk geen echte tranen meer produceren.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call

Met een vrije norse blik blijf ik dicht bij Jezebel staan als ze opnieuw in een omhelzing van de vrouwelijke vampier wordt getrokken. Pas als ik merk dat hun gesprek een geheel andere richting aanneemt ontspan ik een beetje en laat mijn blik door de zaal heen glijden. Naast de deur wordt mijn blik getrokken door de jongen die net naar Jezebel stond te staren en de jongen die hem mee naar buiten wilde nemen. Aan de woedende blik van de ene gozer was te zien dat het niet gelukt was om mee naar buiten te gaan zodat hij zich nu een beetje stond op te vreten door het feit dat ik bij Jezebel hoorde.
Uitdagend hef ik mijn wenkbrauwen op. Ik liet me hier niet uitdagen door een of andere vampier die dacht dat Jezebel bij hem hoorde, terwijl dat overduidelijk niet het geval was. Ze liep met míjn kind rond en niet met dat van hem. Fuck. Off. mimen mijn lippen geruisloos door de muziek, terwijl ik me daarna met een brede grijns omdraai en een arm rond Jezebels middel leg en een vluchtige kus op de zijkant van haar hoofd druk, aangezien ik had gezien dat er tranen in haar ogen waren verschenen door het gesprek met het meisje.

---

•

Isabella Marie Cullen

Zodra ik merk dat Edward een beetje achter ons blijft lopen rem ik wat af, om vervolgens zijn hand te pakken en deze niet meer los te laten. Renesmee heeft er zin in en zo nu en dan komen er enthousiaste kreten uit haar mond. Maar ik wist dat Edward op zijn hoede was, de rede daarvan wist ik ook maar al te goed. Ik perste mijn tanden dan ook zenuwachtig op elkaar als ik Ness weer in een boom zie springen, en knijp in Edward's hand totdat er bijna scheuren in beginnen te komen als ze uit de boom dreigt te vallen. Ze lijkt wel erg op mij - als mens dan - aangezien ze ook best onhandig is, wat tevens ook erg grappig is als je er zo over nadenkt. Nu wist ik ook waarom Edward bijna altijd wel moest lachen als ik weer eens struikelde, het zag er lachwekkend uit. Het was ook vermakelijk, als je het zelf niet was natuurlijk.

Renesmee Carlie Cullen

Als we een stuk verder het bos in zijn, bijna bij de top van de berg ruik ik poema. Het was mijn favoriet, net zoals papa. Hoewel beren ook wel leuk en lekker waren, oom Emmett vond ze het leukst. "Mwh, jummie!" joel ik en sprint op de geur af. "Mine." lach ik als mama me inhaalt. Behendig zet ik mijn voet op een rots en spring zo - over mama heen - richting de poema. Het duurt maar heel even voordat ik mijn evenwicht weer terug heb en het beest te pakken te krijgen. Ergens was het zielig voor het dier, dus ik maakte snel een einde aan zijn leven. Maar voordat ik het bloed dronk streek ik nog even over zijn zachte, prachtige vacht. "Ik wil een poema, als huisdier.." mompelde ik zacht, en zette mijn mond aan zijn nek. De hartslag van het beest verdween nadat ik de eerste slokken genomen had.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

|| Ik had gisteravond écht een lange, goede post. Uiteindelijk wilde mijn pc niet meer laden en viel 'ie uit. Dag post. :< ||

Jezebel Odys Fray
Mijn vingers voelden klam toen ik Symera's koude handen langzaam losliet en me tot Embry wendde. Zijn kleine uitdagingen richting Jason waren me niet ontgaan, en daarom wilde ik dat zo snel mogelijk oplossen. ‘Ik ga het oplossen, Em. En je moet me er op vertrouwen dat alles daarna goed is. Dit is iets dat bij mij hoort, iets dat ik alleen moet oplossen.’ Om mijn woorden te verzachten omhels ik hem voorzichtig waarna ik me tussen de menigte laat glijden al verse regen. Jason volgt mijn voorbeeld en al gauw staan we beide buiten. De avondkou zorgt voor een onwillekeurige huivering. Jason kijkt bitter. Er gloeit woede en verdriet achter zijn blauwe lenzen. Hoewel zijn blanke gelaat hard als marmer staat - weet ik precies wanneer er iets mankeert aan de jongen. Ik beweeg mezelf langs de steegjes en zie toe hoe hij mijn tempo moeiteloos oppikt. ‘Je was weg. Ineens. Je was naar het dak, daar zat je altijd als het op de grond minder goed ging. Ik heb het nooit begrepen, maar je was nooit écht weg.’ Zijn toon klinkt beschuldigend wanneer we ons beide in één van de steegjes langs de muur op de grond laten zakken. Ik trek mijn benen op en bijt vervolgens peinzend op mijn onderlip. ‘Embry is speciaal. Flirten kon ik met iedere jongen, en ik dacht dat ik gewoon dronken was toen ik hem zoende maar zodra ik thuis was.. het gevoel bleef.’ Ik schenk Jason een scheve glimlach waarna ik mijn schouders ophaal. ‘Dus je bent maar met hem naar bed gegaan?’ Zijn klank klinkt ellendig, hoewel zijn gezicht nors en gespannen staat.
‘Niet zomaar, Jay, liefde. En dat ik zwanger werd was een ongeluk. Maar ik betreur het niet. Natuurlijk gaat het niet altijd goed tussen Embry en mij: ik ben een vampier en hij is een shifter. We hebben meningsverschillen over het feit op wat ik leef, en op wat hij zal gaan leven. Over het feit dat ik zo nu en dan weg moet omdat ik stik als ik op dezelfde plaats blijf.’ Prevel ik met een milde glimlach. ‘Maar daarnaast is Embry ook zorgzaam en lief. Echt.’ Ik glimlach kort waarna ik mijn armen om mijn benen klem. ‘Ik weet nog dat jij voor ons huis in Italië lag. Je had enkel een naam en een ras.’ Jason's stem klinkt zachter wanneer hij met de herinnering speelt. Soms vergeet ik dat Jay een gave heeft: hij kan herinneringen oproepen en afspelen alsof ze écht gebeuren. Het maakt me enigszins misselijk dat hij me nu zal beschuldigen met ieder intiem moment dat we hebben gedeeld. ‘Je groeide op en was mooier dan een echte vampier. Symera was altijd jaloers op je, vooral omdat je een bijzonder destructieve gave had.’ Wanneer de omgeving grijs kleurt weet ik dat hij het moment uitbeeld. Ik zie mezelf, als een jaar of veertien, kijkend naar de sterren in Volterra met een rode mantel om mijn tengere lichaam. Jason staat aan mijn andere kant en heeft zijn vingers door de mijne gevlochten. We zien toe hoe de nachtelijke sneeuwval verloopt en vervolgens hoe ik langzaam tegen zijn lichaam in slaap val. Ik voel mezelf slikken wanneer de steeg weer in het vizier komt en Jason me afwachtend aankijkt. ‘Dat was mijn mooiste moment, denk ik.’ Prevelt hij peinzend. ‘Ik hield van je, Jay, maar ik hou nog meer van Embry.’ Jason trekt me overeind waarna hij richting een bewusteloze, dronken tiener wijst. De bloed stroomt hoorbaar door zijn aderen. ‘Ik zou je nooit iets afnemen, nooit iets weigeren. Voor mij zou je niet hoeven te veranderen, mios[/i]. Je zou bij je familie kunnen blijven en kunnen blijven reizen. Precies de toekomst die je wilde.’ Fluistert hij zachtjes in mijn oor terwijl hij me een zachte duw richting het lichaam geeft. Zijn toon klinkt uitnodigend, waardoor mijn hoektanden niet veel later tegen mijn onderlip prikt. ‘Je hebt het nodig, je kunt niet zonder het gevoel. Jou zien jagen is één van de fascinerendste dingen die ik ooit heb gekend. Zoveel compassie en lust. Daniël leerde je dat, niet? De mens doden zonder deze pijn te bezorgen?’ Ik voel een zachte zucht aan mijn lippen ontglippen wanneer hij over Daniël begint - de jongen die door mij vermoord werd door de Volturi. ‘Als je niet genoeg van mij houd, doe dit dan voor hem. Je zou zijn kind hebben gedragen als hij niet was omgekomen. Geef je over.’ Prevelt hij opnieuw.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

|| Dat had ik dus gister ook met een hele rol die ik had gemaakt, hij was heel erg lang. Het scheelde niet veel of ik ging huilen, serieus. ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Edward Cullen

Grinnikend schud ik mijn hoofd als ik geamuseerd toekijk hoe Renesmee een poema vangt en zich overgeeft aan zijn bloed, waarbij ze zachtjes mompelt dat ze wel een poema als huisdier zou willen hebben. 'Je bent gek, Ness,' lach ik zacht terwijl ik Bella wat dichter tegen me aantrek. De behoefte om te jagen is bij mij niet zo groot, dus ik geniet van dit soort kleine momenten om te kijken hoe Ness beweegt en zoveel op Bella lijkt toen ze nog een mens was. 'Die klungeligheid heeft ze niet van mij hoor,' zeg ik met een grote grijns tegen Bella.

Embry Call

Glimlachend kijk ik Jezebel na hoe ze de club verlaat om met de jongen - wie ik nu al lichtelijk haat - die Jason heet te praten over waarom ze nu bij mij is en niet bij hem. Ik kan een lichte grijns niet onderdrukken als Symera me vragend aankijkt en haal even kort mijn schouders op. Na een tijdje stil naast Symera te hebben gestaan kijk ik op mijn horloge, Jezebel en Jason waren nu ongeveer een kwartier buiten en ik weet dat ze me heeft gevraagd haar te vertrouwen, maar ik kan het niet opbrengen om nog langer te wachten.
'Wat zouden ze aan het doen zijn?' mompel ik zacht tegen Symera, wetend dat ze het zal verstaan ondanks de oorverdovende muziek die hier hangt. Symera legt haar hand op mijn schouder en duwt me zo richting de uitgang, 'ga zelf kijken,' hoor ik haar terug fluisteren.
Eenmaal buiten gebaart ze dat ze bij de ingang zal wachten en wijst naar een van de vele steegjes rondom de discotheek. Terwijl ik op Jezebels geur af ga zie ik dat ze - vele meters van me vandaan - over een jongen heen staan gebogen, die zichtbaar veel te veel alcohol op heeft. Jason staat met een geniepige glimlach wat te fluisteren en ik zie dat Jezebel al haar spieren heeft aangespannen. Ze zal toch niet ... 'Nee,' fluister ik zachtjes. Nee, dat zou ze nooit doen, schiet er door mijn gedachten heen, terwijl ik twijfelend stil blijf staan en mijn handen als vuisten bal.

---

•

[Daniël? <_>]

Leah Clearwater

Ik volgde de geur van Embry en toen ik naast hem stond, zag ik waar hij naar keek. Woede borrelde in me op. 'Wees geen watje' siste ik in Embry's oor. Kwaad stampte ik naar de jongen die tegenover Jezebel stond. 'Wat doe je?' gromde ik fel. Dit was Jezebel niet, dit was de jongen. Jezebel zou zoiets nooit doen, zelfs ik wist dat en ik kende d'r niet helemaal. Wow, nu leek ik net Embry. Even ontspande ik, maar daarna keek ik weer nors. Niet naar Jezebel, maar naar de jongen.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Even slik ik als ik merk dat Leah achter me is opgedoken en koers zet naar Jezebel en de gozer die haar probeert over te halen de weerloze jongen te vermoorden voor zijn bloed. 'Wat doe je?' hoor ik fel grommen tegen de jongen, waardoor ik met grote passen achter haar aanloop en van een paar meter afstand de situatie probeer in te schatten voordat ik recht tegenover de jongen kom te staan. 'Waar denk jij jezelf mee te bemoeien?' snauw ik hard, terwijl mijn ogen even naar Jezebel schieten en daarna weer direct naar hem.
'Ga ergens anders heen en laat ons met rust, ik waarschuw niet nog een keer gozer,' grom ik er zacht achteraan. Ik voel dat Leah bevestigend knikt, wat me een goed gevoel heeft. Ik had geen flauw idee of hij een of andere gave had die hij bij me kon gebruiken dus nam ik het zekere voor het onzekere.
Terwijl ik mijn handen als vuisten bal kijk ik hem dreigend aan.

---

•

|| Overexposed: I wanted to cry too :[
MadeByHades: Heb ooit iets over hem geschreven, geen naam gegeven in die post, nu wel. =p ||

Jezebel Odys Fray
Ik kijk vertwijfeld naar de jongen. Zijn bloed raast, net onder het oppervlak, en doet bijna pijn aan mijn oren. Ik voel hoe mijn hoektanden tegen mijn lippen drukken en mijn bevende vingers. ‘Er is niemand die je iets zal maken als je het doet, Jezebel. Het is je natuur. Waarom zou je - je schuldig voelen over een jongen die zichzelf al kapot heeft gemaakt? Kan je zijn bloed niet al bijna proeven?’ Zijn woorden duizelen me wanneer ik me langzaam op mijn knieën naast zijn lichaam laat zakken. Ik voel mezelf voorover buigen - klaar om hem leeg te drinken als mijn zoveelste slachtoffer maar ik stop.
Met moeite weet ik mezelf overeind te krijgen en mijn adem te berispen tegen de weeïg zoete geur. Jason kijkt me fronsend, met een ietwat gekanteld hoofd aan. ‘Ik heb belooft dat ik niet hier jaag.’ Antwoord ik op zijn vragende gelaat. Zijn blik verzacht, waarna hij grinnikt. ‘Aan je puppy? Waar is hij trouwens?’ Jason fluit zachtjes, spottend, waarna hij zijn blik opnieuw op mij richt. We kijken beiden op wanneer Leah en Embry opduiken. Jason negeert zowel Leah als Embry en schenkt me een glimlach. ‘Je bent altijd welkom bij je familie, Jezebel. Voor ons hoef je niet te veranderen. Denk daar over na.’ Jason knikt, waarna hij op één van de daken verdwijnt. Er rolt een haperige zucht over mijn lippen terwijl ik me tegen de muur druk, mijn ogen gesloten. Bloed uit mijn onderlip trekt een spoor langs mijn mondhoeken over mijn hals. Mijn borst gaat gehaast op en neer terwijl ik mijn aandacht probeer te richten op iets anders dan zijn lokkende hartslag. Bloed. Bloed. Bloed. Dorst. Geef je over. Dorst. Brand. Brand. Bloed. Hoe erg ik het ook probeer: eenzelfde reeks woorden blijft zich maar herhalen.

[ bericht aangepast op 25 okt 2012 - 21:16 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call

Terwijl ik met een aangeslagen gezicht toekijk hoe de jongen me negeert, vervolgens beweert dat ik Jezebel probeer te veranderen en dat ze terug moet komen bij de familie, waarna hij langs een van de daken besluit te vertrekken. Ik kan het niet verhelpen dat er een luide grom uit mijn keel ontsnapt, waarbij ik met mijn rechtervuist hard tegen de stenen muur van het gebouw naast me knal. 'Wat lult die vent?!' roep ik uit, 'kom maar terug bij de familie, voor ons hoef je niet te veranderen. Nee je moet wel onschuldige mensen vermoorden in jou 'familie' wees daar maar blij mee!' roep ik hem achterna, waarvan ik weet dat hij het kan horen met zijn vampierzintuigen.
Nog licht grommend help ik de dronken jongen overeind, die met alle macht probeert op te staan. 'Wegwezen jij, je hebt veel geluk gehad,' brom ik hem zacht toe, terwijl ik het vuil van zijn kleren af klopt. Vervolgens kijk ik naar Jezebel, die met gesloten ogen in opperste concentratie tegen de muur staat gedrukt terwijl er een dun straaltje bloed langs haar lip naar beneden rolt. Met twee stappen ben ik bij haar en laat mijn vinger het bloedstraaltje zachtjes wegvegen. 'Jou laat ik niet meer alleen, nooit meer,' mompel ik zachtjes.

---

•