Quileute RPG || Twilight || O6 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater – Eenhoornpoep
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara – Shooter

Uley Roedel
Sam Uley – PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller – PercyWood
Collin Littlesea – PercyWood

Mensen
Emily Young – Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Eenhoornpoep
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Material
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 16 nov 2012 - 18:31 ]

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik volg Embry wanneer hij iets groters heeft gevonden en buig me vervolgens vertwijfeld over het beest heen, alhoewel ik er wel voor zorg dat ik met mijn rug naar Embry toe zit. Het is niet bepaald.. smakelijk om te zien. Voor ik mijn tanden in zijn nek zet sluit ik eerst zijn ogen. Die kraalogen maken me onbehagelijk.
Verdoofd buig ik me voorover terwijl ik voel hoe mijn tanden zijn huid doorboren en het bloed niet veel later langs mijn keel een weg naar beneden vindt.
Het smaakt anders dan mensenbloed. Bitterder, misschien. Onnatuurlijk, in ieder geval. Wanneer de smaak op mijn tong begint te branden trek ik mezelf terug en veeg ik opnieuw met mijn handpalmen het bloed langs mijn lippen weg. Ik voel me.. misselijk. Alsof het bloed bedorven is, of zoiets.
Ik kom langzaam overeind terwijl ik mijn vingers kort tegen mijn slapen zet. Het is vast.. een reactie, of iets dergelijks. Mensenbloed is altijd gewoonlijk voor mijn lichaam geweest. Misschien moet het gewoon eventjes eh.. wennen? Ik draai me langzaam om naar Embry en werp vervolgens een bezorgde blik op zijn hinkende poot. ‘Laat dat voortaan maar aan mij over.’ Ik schenk hem een minieme glimlach waarna ik even kort mijn ogen sluit.
Voor ik het weet heb ik mezelf ergens tussen de varens geworpen om daar vervolgens mijn volledige maaginhoud te legen. Bloed. Het is allemaal bloed.
Mijn lippen kleven wanneer ik deze ziekelijk op elkaar klem. Met de mouw van mijn jas veeg ik langs mijn mond, om vervolgens mijn hoofd tegen één van de stammen te laten rusten.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Trots kijk ik toe hoe Jezebel zich over de beer buigt en begint te drinken, op de een of andere manier vind ik het niet erg om te zien hoe ze het bloed uit dieren zuigt, maar wel als het mensenbloed is, dat zal ook wel bij mijn instinct horen om de mensen te beschermen. Niet veel later hoor ik braakgeluiden uit de varens komen waar Jezebel naartoe is gerend, waardoor ik mijn oren in mijn nek leg en een laag grommend geluidje maak omdat ze ziek is geworden en ik haar niet heb kunnen helpen. Even later leunt ze op de grond met haar hoofd tegen een boomstam aan en ga ik piepend op mijn buik naast haar liggen op de klamme bosgrond. Met mijn neus druk ik even tegen haar been aan en kijk verdrietig omhoog, zo zou het nooit wat gaan worden, als ze iedere keer het bloed uit moest spugen omdat haar lichaam het niet aankon. Misschien was het beter dat ze tot de bevalling van Raphaël gewoon de zakken mensenbloed uit het ziekenhuis zou blijven drinken, en na de bevalling over zou gaan op dierenbloed. Dan kon Raphaël zien dat ook zijn moeder dierenbloed drinkt en dat ook gaan overnemen in plaats van op mensen te gaan jagen en onschuldige mensen te doden voor hun bloed.
Ik laat mijn neus even tegen Jezebels buik - die inmiddels nog meer is gegroeid - liggen en snuffel zachtjes als ik voel dat Raphaël wild aan het schoppen is. Met verdrietige ogen kijk ik weer omhoog, ik zou haar zo graag willen helpen, het lukt me alleen niet...

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Ik kan het niet.’ Fluister ik zachtjes wanneer ik mijn ogen open een een blik op Embry werp. ‘Zodra ik het heb gedronken, jaagt het zich weer omhoog.’ Ik trek mijn benen op en leg mijn hoofd vervolgens tegen mijn knieën. ‘Die bloedzakken alleen zijn niet genoeg, Em. Ik moet blijven jagen.’ Vertel ik hem zachtjes, waarna ik een zachte zucht slaak. Ik heb me nooit ziek gevoeld, of misselijk. Raphaël duwt hongerig tegen mijn buik, en ik weet gewoon dat hij snakt naar wat zijn instinct hem vertelt. Net zoals ik doe. Alleen zal Embry dat nooit toestaan. ‘Misschien accepteert mijn lichaam het dierenbloed gewoon niet. Er zit geen voedingswaarde aan, stilt enkel de dorst voor enkele uren en het heeft geen zin als ik het blijf uitspugen.’ Murmel ik hoofdschuddend tegen mijn knieën.
‘Ik moet jagen, Em. Echt jagen, op écht bloed. Raphaël eist alle bloedzakken op, maar mijn lichaam heeft het ook nodig. Ik blijf een vampier, Em.’ Verzucht ik hem zachtjes, waarna ik mijn jas uittrek een deze op de grond laat verkolen. De geur van het bittere bloed maakt me misselijk.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Zachtjes schud ik mijn kop heen en weer, waardoor het losse boszand omhoog stuift en er een aantal takjes over de grond wegrollen naar lagergelegen terrein, terwijl ik zachtjes piep en weer verdrietig omhoog kijk. Ze moest het nog eens proberen, Raphaël moest er gewoon aan wennen en zij zelf ook, ik ging niet toestaan dat er uiteindelijk tóch iemand uit het reservaat slachtoffer werd als Raphaël te veel dorst kreeg en geen andere mogelijkheden meer zag. Ik ben en bleef een beschermer van de mensen hier en dat kon ik niet zomaar opgeven.
Met een ruk kwam ik overeind en schoot ik het bos in, op weg naar de geur die in mijn neus was gaan branden. Enkele minuten later kwam de poema in het oog, blind voor mijn gedachten en gericht op mijn instinct sprong ik bovenop hem en boorde mijn tanden in zijn nek, waardoor hij geen tijd had me te verwonden met zijn vlijmscherpe klauwen. Met een hoge snelheid en de poema in mijn bek rende ik terug naar Jezebel, liet het lichaam van de poema voor haar op de grond glijden en maakte er een wilde beweging naar met mijn hoofd terwijl ik een kort grommetje slaakte. Ze zou iedere vorm van dierenbloed gaan proberen, totdat er iets bij zat wat haar niet misselijk maakt en wat voor Raphaël voldoende was om te groeien.
Direct nadat ik het lichaam van de poema op de grond had laten glijden schoot ik opnieuw het bos in, zakte door mijn poten en zette mezelf af om een grote roofvogel uit de lucht te grissen en zijn nek te breken door hem op de grond te gooien. Instint. Instinct. Instinct. bleef er maar door mijn hoofd schieten, toen ik ook de grote roofvogel naast de poema op de grond liet vallen.

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Embry, stop ermee!’ Ik schudde mijn hoofd langzaam heen en weer voor ik mijn blik op de dieren wierp. ‘Je kunt niet zomaar allerlei dieren wegplukken. Wat jij voor mensen voelt, heb ik voor deze dieren.’ Ik kwam langzaam overeind terwijl ik mijn hoofd langzaam schudde. ‘Je bent er zo op gebrand dat de mensen niets mag overkomen, dat jij mij iets dwingt te drinken dat mijn lichaam niet aankan. Ik wilde het proberen, maar ik weiger dat je dat ook bij je zoon zult doen. Hij is geen monster, en dat ben ik ook niet. Het is instinct en ik kan het niet.’ Ik staar ongelovig naar de poema, en vervolgens naar de vogel. Dit is.. krankzinnig.
Ik schud mijn hoofd ongelovig terwijl ik naar achter loop. Het idee om opnieuw al het bloed dat ik niet binnen krijg, over moet geven maakt dat ik mijn bovenlip optrek naar de dode beesten. ‘Soms zou ik willen dat jij kon voelen wat ik voel op deze momenten. Jij zou jezelf misschien dwingen te drinken om mensen te beschermen, maar ik denk aan het welzijn van óns kind. En dat zal altijd boven dat van de mensen staan.’

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
De beschuldigingen van Jezebel komen aan als een grote klap in mijn gezicht, waardoor ik verward achteruit stap en mijn staart vragend heen en weer laat zwiepen. Mijn ogen schoten verward en verbaasd heen en weer van Jezebel naar de dieren, niet begrijpend dat ze deze dieren boven mensen zou verkiezen als het om moord gaat. Verslagen laat ik mezelf opnieuw op de grond zakken, met mijn kop op mijn voorpoten en kijk met grote, vochtige ogen naar de dieren die een aantal meter van me af liggen. Ze zou het nog eens moeten proberen, ze kan haar instinct omzetten, dat hebben de Cullens ook gedaan, zij hebben ook een tijdje mensenbloed gedronken en na een tijdje konden zij het ook aan om dierenbloed binnen te houden, dat is ook niet zomaar vanzelf gegaan en het zou Jezebel uiteindelijk ook lukken.
Met een ruk schoot ik weer omhoog, drukte met mijn neus de poema dichter naar Jezebel toe en keek haar met een warme, vertrouwde blik aan. Probeer het, bleef ik maar denken. Ze moest het proberen, het zou haar ook gaan lukken, net zoals het bij de Cullens uiteindelijk is gelukt.

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Nee, Embry. Mijn familie heeft me nooit gedwongen om iets te drinken dat ik verschrikkelijk vind. En als ik daardoor hier niet welkom ben, ga ik ergens anders wonen. Ik ben niet zoals de Cullens, niet zoals de Denali. Ik wil het niet. Ik wil het niet. Nooit meer.’ Fluister ik zacht terwijl ik nog een stap achteruit zet.
‘Ik dacht dat je het zou accepteren als ik het aan je liet zien, maar je blijft er op hameren. Als je echt van me houd, kies je mij boven de bevelen van Sam.’ Ik sla mijn ogen neer en draai me vervolgens om. In stilte veeg ik met de rug van mijn hand langs mijn wangen, terwijl ik mijn andere hand troostend op mijn buik heb gelegd. Embry zou eens moeten weten hoe dat moest voelen. Dieren hebben allemaal dezelfde waarde, ondanks de smaken. Hun kracht is nihil, en ik zou volledig achter Raphaël staan als hij het bloed ook niet kan verdragen. Het is Embry's zoon, hij zou zijn welvaart moeten verkiezen boven dat van zijn alfa. We jagen minstens honderd kilometer verderop, en voor ik zwanger werd had Embry er geen problemen mee.

[ bericht aangepast op 22 okt 2012 - 13:04 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Terwijl ik mijn kop buig loop ik sloffend en nog licht hinkend achter Jezebel aan naar huis, waarbij ik ervoor zorg dat ik niet te dicht bij haar kom lopen en haar aan moet kijken. Mijn gedachten flitsen tijdens de wandeling terug naar huis alle kanten op, naar de dingen die Jezebel had gezegd, naar de dingen die Sam had gezegd, naar de dingen die ik daadwerkelijk vind en wat ik in de toekomst allemaal wel niet moet doen en veranderen om alles goed en wel te houden zoals het nu is. Verslagen begin ik steeds langzamer te lopen, terwijl ik tot de conclusie kom dat ik geen flauw idee heb wat ik moet doen, dat ik geen flauw idee heb hoe ik dit allemaal moet oplossen en dat ik geen flauw idee heb hoe ik dit aan Sam en Jacob moet gaan vertellen. Jacob zal het er ook niet mee eens zijn dat Jezebel jaagt, ook al is het hier ver vandaan, hij vond het al smerig dat Bella mensenbloed moest drinken waar niet eens mensen voor waren gestorven, laat staan dat er mensenbloed gedronken moet worden maar mensen wél voor zijn gestorven.
Eenmaal aangekomen bij het huisje loop ik naar de veranda en pak mijn kleren er met behulp van mijn bek vanaf, waarna ik weer terugslof naar het bos, waar ik verander en mezelf langaam weer aankleed. Nog steeds met een gebogen hoofd kom ik het bos uitgelopen en laat mezelf op de veranda neerzakken. Mijn been voelt stijf aan maar ik besluit het te negeren terwjil ik het een paar keer in en uit strek. 'Ik weet niet wat ik moet doen Jez,' fluister ik naar waarheid, terwijl de wanhoop ik mijn stem voelbaar is geworden.

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik zie toe hoe Embry op de veranda gaat zitten en loop vervolgens eerst naar binnen voor de EHBO kit. Zwijgend ga ik voor hem zitten om zijn been vervolgens schoon te maken. Verbinden is niet nodig, maar de bacteriën doden is noodzakelijk om het niet te laten zweren. ‘Ik heb nooit getwijfeld over mijn keuze van mensenbloed. Het leek me altijd.. natuurlijk. Degene die me leerde jagen, leerde me mensen vinden die geen leven voor zich hebben en nadien maakte het me ook niet uit. Ze maakten zichzelf toch wel kapot met drugs en alcohol. Waarom zou ik dat lot dan niet van hen afpakken?’ Vraag ik Embry zachtjes.
‘Hoe moeilijk dat ook te beseffen is: we krijgen een zoon met dezelfde behoeften als ik. Misschien wordt hij wel doodziek van dierenbloed. Ik heb altijd gereist, als we ergens niet welkom waren gingen we gewoon weer. Ik mis dat, nu ik geketend ben aan één plek waar mijn echte 'ik' niet eens welkom is volgens de plaatselijke macho's. Ik weet het niet, Em.’ Verzucht ik hem zacht.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Voorzichtig richt ik mijn blik weer omhoog om Jezebel aan te kijken terwijl ik zenuwachtig met mijn handen in mijn schoot heen en weer ga. 'Jez?' fluister ik zachtjes, 'kunnen we in ieder geval, probéren Raphaël dierenbloed te laten drinken? Als hij het al vanaf zijn geboorte doet lukt het hem misschien wel...' fluister ik erachteraan. Het zal me al heel goed doen als Raphaël dierenbloed drinkt, hij kan niet in een roedel komen als hij op mensen jaagt en mensen vermoordt voor hun bloed, ook al is het om sterk te worden en te blijven leven, het zal niet toegestaan worden. 'Een deel van hem is beschermer Jez, net als mij...' mompel ik zachtjes, omdat ik niet weet dat Jezebel erg blij is om dat te horen. Het zal misschien moeilijk gaan worden om ervoor te zorgen dat Raphaël niet op mensen jaagt maar op dieren, maar ik heb er alles voor over en zal desnoods altijd meegaan op jacht mocht het moeten.

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Ik wil niet dat hij in Sams roedel terecht komt. Ik wil hem zo lang mogelijk uit die taak houden. Ik wéét dat mensenbloed aan Raphaël zal trekken. Ik kan moeilijk tegen hem zeggen dat hij op dierenbloed moet leven, wanneer ik het niet doe. Het is allemaal zo.. lastig. Soms zou ik willen dat ik weg kon van alles hier. Om hem samen met jou op te voeden als hetgeen dat hij is: uniek. Als wolf, zonder plichten, en als vampier, zijn instinct nalevend én als mens. Tussen de mensen leven, naar school gaan.’ Ik schud mijn hoofd kort terwijl ik de ehbo doos naast me neerzet. ‘Ik ben het zat dat iedereen me vertelt wat ik moet doen, wat ik met Raphaël moet doen. Hij is mijn kind, onze zoon en ik wil hem opvoeden zonder de dingen die ons instinct dwingen.’ Vervolg ik zachtjes, terwijl ik mijn benen optrek en een zachte zucht slaak.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
'Je weet dat ik hier niet weg kan Jez, net zoals jij het instinct hebt om op mensen te jagen heb ik het instinct om mensen te beschermen,' fluister ik zacht als weerwoord. Ik moest er niet aan denken om te vertrekken uit het reservaat, mijn familie en vrienden achter te laten en alleen verder te gaan met Jezebel en Raphaël. Daarnaast zou ik het niet eens kunnen, het zou voor mij ongemogelijk zijn, als onderdeel van de roedel van Jacob kan ik er niet voor kiezen om ervandoor te gaan en mijn broeders alleen te laten, het roedelverband is te sterk en zal me voor altijd hier in het reservaat houden.
'Wie weet krijgt Raphaël het makkelijker als hij geboren is, is mijn wolvenkant en beschermende kant sterker dan zijn vampierkant,' opper ik voorzichtig. In mijn gedachten flitst dat dat het beste zou zijn, dat hij niet het instinct zou hebben om mensen te doden, maar om mensen te beschermen, en eventueel mensenbloed uit het ziekenhuis te drinken of voor dierenbloed te kiezen.
Knarsetandend staar ik voor me uit. Ik had niet gedacht dat het maken van keuzes zo moeilijk zou kunnen zijn, en al helemaal niet als het ging om mijn eigen zoon. Ik had altijd verwacht dat het makkelijk zou gaan, dat er geen problemen zouden komen. Maar de werkelijkheid is helaas anders...

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Je kunt niet altijd voor de positieve gedachten kiezen, Em. Wat als hij het nodig heeft om op mensen te jagen? Misschien walgt hij wel van het idee om op dieren te moeten teren. Ik zeg niet dat hij onschuldige mensen dood. Misschien zal hij kiezen voor mensen uit de goot, die zichzelf al lang en breed kapot hebben gemaakt en kiest hij ervoor om de mensen van wie hij houdt, en de onschuldige mensen te beschermen. Dat lijkt me de reëelste gedachte.’ Ik laat mezelf naast Embry op de veranda zakken en leun met mijn hoofd zwijgend tegen zijn schouder. ‘Em? Ik weet dat je aan deze plek gebonden bent, en jij zult uiteindelijk verouderen. Ik niet. Er komt een dag waarop ik La Push zal moeten verlaten omdat Raphaël en ik vanaf een bepaalde leeftijd niet meer groeien. Voor mij is dat zestien geweest.’ Prevel ik voorzichtig. ‘Dat is een wet die voor mij geld, een wet van mijn koningshuis, mijn alfa, als je het zo bekijkt.’ Prevel ik zachtjes terwijl ik hem probeer aan te kijken.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Ik voel mezelf compleet verstenen als Jezebel begint over het feit dat ik ooit zal verouderen en zij en Raphaël niet. Die gedachten heb ik vanaf het moment dat ik haar heb leren kennen uit mijn hoofd gebannen, ik had er niet aan willen denken, maar nu wordt het in mijn gezicht geduwd en kan ik er niet meer omheen. 'En dan...' fluister ik met een hese stem, 'gaan jullie een nieuw leven beginnen'. Ik kan niet voorkomen dat er een brok in mijn keel komt, het idee dat Jezebel en Raphaël ooit zonder mij een nieuw leven gaan beginnen doet me verschrikkelijk veel pijn en laat tranen in mijn ogen komen. 'Misschien wel eerder,' mompel ik zacht, 'alsof ik er nog goed uitzie als ik veertig ben.'
Mijn handen bal ik als vuisten bij de gedachte dat Jezebel me gaat verlaten en ik draai mijn hoofd de andere kant op zodat ik haar niet aan hoef te kijken. Ze hoeft niet te zien dat ik bijna huil, dat ik zwak ben en dat ik mezelf niet kan vermannen als het om de werkelijkheid gaat die ik liever niet onder ogen durf te komen.

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Ik zou jou nooit vrijwillig verlaten, Em. Nooit.’ Prevel ik zachtjes waarna ik zijn hoofd tussen mijn handen neem en zacht zijn lippen opzoek. Hij hoeft zich niet iedere keer opnieuw groot proberen te houden alsof ik niet zie waar hij mee bezig is. ‘Je blijft jong, net zo lang tot je stopt me het shiften.’ Help ik hem met een weke glimlach herinneren. ‘Weet je, ik heb nooit normaal willen zijn. En ik zou liegen als ik je zou bekennen dat wel te willen. Ik ben blij dat Brynn en ik elkaar tegen het lijf liepen in de discotheek, en ik ben blij dat ik mijn beheersing verloor in bijzijn van een hoop mensen want zonder mijn vampierkant, had ik jou nooit ontmoet. Dan was ik namelijk in Rome geweest.’ Fluister ik zachtjes tegen zijn lippen waarna ik hem een glimlachje schenk. ‘Luister, Em, ik weet dat wij nu niet bepaald de makkelijkste relatie hebben maar ik weet zeker dat wij nog heel lang samen zullen blijven. Zo lang als maar kan.’ Vertel ik hem met een glimlachje, waarna ik mijn vingers door zijn lokken laat glippen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.