• ‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
    Jacob Black


    In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
    Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

    'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
    Jacob Black




    || ROLLEN
    Black Roedel
    Jacob Black
    Leah Clearwater – Eenhoornpoep
    Embry Call – Shooter
    Seth Clearwater
    Quil Ateara – Shooter

    Uley Roedel
    Sam Uley – PercyWood
    Jared Cameron
    Paul Lahote
    Brady Fuller – PercyWood
    Collin Littlesea – PercyWood

    Mensen
    Emily Young – Overexposed
    Rachel Black
    Rebecca Black
    Kim Connweller
    Claire Young – Simia

    Cullens
    Carlisle Cullen – PercyWood
    Edward Cullen – Shooter
    Bella Cullen – Overexposed
    Renesmee Cullen – Overexposed

    Onbekende personen
    Brynn Maddy Danec – Hybride – Eenhoornpoep
    Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
    Jezebel Odys Fray – Hybride – Material
    Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
    Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


    || REGELS
    Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
    Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
    Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
    Vier rollen per account.
    Maximaal zeven verzonnen rollen.
    Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

    De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

    [ bericht aangepast op 16 nov 2012 - 18:31 ]


    Embry Call
    Een mimiem knikje met mijn hoofd geeft aan dat het klopt wat ze zegt, ik zal voor altijd moeten blijven shiften en gewoon opletten dat ik niet zomaar wordt vermoord of ziek wordt, dan zal ik voor altijd bij Jezebel en Raphaël blijven en blijft alles goed. Ik neem Jezebels handen vast en drukt haar vingertoppen een voor een tegen mijn lippen aan. 'Ik weet dat wel dadelijk moeilijk keuzes moeten gaan maken, maar samen komen we er wel uit,' fluister ik tegen haar handen, waarna ik haar op mijn schoot trek en we samen genieten van het uitzicht vanaf onze veranda en ik mijn handen op Jezebels buik blijft rusten.
    Stiekem bleef ik hopen dat Raphaël voldoende had aan dierenbloed, maar die gedachte stopte ik ver achter in mijn hoofd, daar wilde ik op dit moment niet meer aan denken. 'Ik zal straks de koelbox met bloed ophalen en aan Edward vragen of hij er nog een kan brengen, dan heb je nog een koelbox vol en kun je meer thuis blijven. Ik heb zo'n gevoel dat het niet vijf maanden gaat duren,' mompel ik erachteraan terwijl ik naar de grootte van Jezebels buik kijk.


    Jezebel Odys Fray
    Ik glimlach hoofdschuddend. ‘Ik ben al bang genoeg voor de bevalling, oui? Je hoeft er ook niet op te staan dat het vijf maanden duurt, maar herinner me daar aan voor mijn gemoedstoestand, ja? Mensen zijn ook niet erg enthousiast over dat punt van hun zwangerschap en ik heb genoeg documentaires gezien om te weten hoe afschuwelijk zoiets is.’ Grinnik ik hoofdschuddend. ‘Misschien is het mogelijk om dat deel door te spoelen en te beginnen op het moment dat hij geboren is. Zou prima zijn voor mij.’ Glimlach ik terwijl ik Embry's handen van mijn buik haal en deze vervolgens met mijn eigen vingers verstrengel.
    Raphaël geeft enkele tikjes tegen mijn ribben waardoor ik me er van bewust ben dat hij deze binnekort zo nu en dan zal breken. Het doet me echter goed om te weten dat ik - met genoeg bloed, niet zo veel last zou moeten hebben van zijn bewegingen.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    [Ben ik weer, waar zijn Embry en Jezebel?]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Embry Call
    Glimlachend sta ik toe dat Jezebel onze vingers met elkaar verstrengeld en druk een lichte kus op haar lippen. 'Stel je voor, zo'n klein hummeltje dat hier in de tuin rondloopt,' grinnik ik zachtjes, terwijl ik voor mezelf voor de zoveelste keer een voorstelling van een kleine Raphaël voor de geest haal en hoe hij hier door de tuin zal rennen en naar ons zal roepen en schreeuwen wat hij allemaal doet en ontdekt.
    Zachtjes wieg ik Jezebel heen en weer. 'Doe hij je al pijn?' vraag ik dan belangstellend. Ik weet nog dat Renesmee - toen ze in de buik van Bella zat - Bella's ribben en andere botten had gebroken, en uiteindelijk zelfs haar ruggegraat. Jezebel genas wel sneller dan Bella toen deed, maar het feit dat ze pijn heeft is voor mij al genoeg om te zeggen dat ik het verschrikkelijk vind om haar te zien lijden.

    || Die zitten op de veranda ! Ik ben trouwens wel steeds beetje laat met reageren, want ben 'n huge opdracht/verslag aan het maken en moet ook nog leren omdat ik deze week & volgende week twee tentamens heb ! ||


    [Kan Leah Jezebel komen halen?]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Jezebel Odys Fray
    Ik schud mijn hoofd langzaam. Het laatste dat Embry nodig heeft is nog meer zorgen. ‘Ik weet dat hij voorzichtiger doet dan een normale baby zou doen. Alsof hij het begrijpt, snap je? Daarom neem ik het hem niet kwalijk. Het is een sterk kind, en ik ben nogal klein en fijn.’ Grinnik ik hoofdschuddend. Ik sluit mijn ogen een kort moment en bedenk me wat allemaal in de weg van Raphaël zal liggen. Mijn ribben, hoogstens. Mijn ruggengraat ligt een stukje verderweg dus mijn mijn longen een tikje. Al met al zal het vast wel meevallen. Voor mij, nochtans, omdat ik weet wat ik er voor terug zal krijgen. Ik haal kort een hand door mijn lokken en leg deze vervolgens weer op die van Embry. ‘Ik denk dat hij niet zo snel zal groeien als ik heb gedaan. Hij zal verfijnder zijn dan een kind, maar waarschijnlijk iets meer jaren als kind krijgen.’ Bedenk ik me langzaam.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    || Sure, ben wel iets trager vanwege het schrijven aan verhalen :] ||


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Leah Clearwater

    Soepel liep ik naar buiten en keek naar Jezebel en Embry. 'Sorry als ik stoor, maar Jezebel, wil alstje alstje alstjeblieft meekomen?' vroeg ik d'r.Ik keek met een veelbetekende blik naar Embry en keek daarna weer naar Jezebel. Ze zou het wel begrijpen. Of niet? Dan zou ze mijn slechte humeur wel snappen. Ik zou het niet echt snel aan iemand vertellen. Maar ik moest het wel delen met de andere jongens. Ik zeikte er teveel over. Emily is gelukkig, dus ik moet dat ook zijn. Ik was hoe dan ook trots op mezelf.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    [Waarom gaan alle mensen als ik er ben offline, en als ik er niet ben online? ;c ]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    || Back ^-^ ||

    Jezebel Odys Fray
    ‘Eh, tuurlijk Leah.’ Prevel ik ietwat onwennig waarna ik Embry alleen laat op de veranda. Ik gebied dat ze mee het bos in moet, dan voel ik me tenminste niet zo opgesloten. Ik vraag me af wat ze me wil vertellen. En eigenlijk wil ik haar ook wel iets zeggen. Misschien kunnen we een keer samen een club kiezen om het gezellig te hebben. Zoals ik Leah ken lijkt het me niet dat ze bijzonder veel vriendinnen heeft. Ik stop mijn handen in de zakken van mijn vest waarna ik opzij kijk naar haar gezicht. Nieuwsgierig, vooral.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Leah Clearwater

    Ik keek Jezebel aan en begon te praten. 'Ik wil je mijn verhaal vertellen, en dat verklaard een hoop. Maar alleen als je beloofd te luisteren, om je moet weten dat dit best moeilijk voor me is' vertelde ik haar. Ik keek d'r hoopvol aan en keek daarna naar de grond. Mijn tenen boorde zich in de grond en mijn armen hingen slap naast mijn lichaam.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    [Ben eten:Y)]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Embry Call
    Glimlachend kijk ik toe hoe Leah samen met Jezebel tussen de boom door het bos in verdwijnt. Het doet me goed om te zien dat Leah zich open durft te stellen richting Jezebel toe, ik denk dat ik die twee veel van elkaar kunnen leren en zelfs goede vriendinnen kunnen worden. Grinnikend sta ik op en begin op een drafje naar mijn ouderlijk huis te lopen, waar het gemis van de kleine auto aangeeft dat mijn moeder niet thuis is op dit moment. Des te beter, schiet er even door mijn hoofd heen. Binnen enkele minuten sta ik weer buiten, klaar om terug te lopen naar mijn eigen nieuwe huisje, met de grote koelbox vol met bloed in mijn handen. Eenmaal thuis aangekomen maak ik in de voorraadkast - verborgen achter een dubbele wand - een noodkoelkast met bloed voor Jezebel en Raphaël, mocht het ooit nodig zijn. Na een kort en duidelijk telefoontje hoor ik iemand op de deur kloppen en vervolgens binnen komen. Edward loopt met een grote koelbox - vol met extra bloed - de keuken binnen, zet hem op tafel neer, knikt een keer naar me en schiet vervolgens weer naar buiten om terug te gaan naar Bella en Renesmee.


    || Ik heb echt een paar hectische weken achter de rug, en zit momenteel echt in een gigantische dip dus heb gwn echt geen zin om ook maar iets te doen enzo, sorry :/ ||

    Renesmee Carlie Cullen

    Koppig als dat ik was ging ik door - ergens wist ik ook wel dat papa gelijk had - maar het was gewoon zo oneerlijk voor Brynn, dan had Jezebel zich er toch gewoon buiten kunnen houden? "En toch vind ik het gemeen." zeg ik vastbesloten terwijl ik afwezig met mijn vork in mijn pannenkoek prik. Met mijn voet tik ik tegen het keukeneiland aan, er zat een vast ritme in. Ik was niet echt van plan om er nog meer over te discussiëren, het volkomen belachelijk om tegen iemand in te gaan die duidelijk gelijk had. "Ik heb dorst." zeg ik droogjes, om de stilte te verbreken. Een paar seconden later schuift mama een glas water naar me toe, het glijd over het aanrecht in mijn handen. Rollend met mijn ogen neem ik een kleine slok, en zet het glas - een beetje harder dan nodig was - neer. "Nee, ik bedoel als in jágen." het laatste woord spreek ik overdreven uit. Ik kijk even kort om me heen als ik een windvlaag voel, wat betekent dat papa weg was gegaan.

    Isabella Marie Cullen

    Grinnikend neem ik het glas weer van haar weg en gooi het leeg. Renesmee had de hele tijd zo koppig naar haar pannenkoek gekeken dat ze geeneens had opgemerkt dat Edward met een grote koelbox de deur uit liep, met bloed voor Jezebel en haar toekomstige kind. "We gaan zo wel, als je vader terug is." zeg ik met een kleine glimlach als ik haar verward om zich heen zie kijken. Ze zucht kort en neemt nog een hap van haar pannenkoek. Een paar seconden nadat ik het bord in de wasmachine heb gedaan is Edward terug. Renesmee is een paar minuten daarvoor al naar de badkamer gegaan, wat ze om het halfuur deed voor persoonlijke hygiëne. Dat kind is nog erger dan ik altijd in de rode week was, ik durfde te wedden dat Ness per dag zo'n vijf euro aan maandverband de prullenbak in joeg. "Je dochter wilt jagen." zeg ik met een grijns op mijn gezicht terwijl ik me naar hem toedraai. Ik leun tegen het aanrecht aan en haal mijn hand even door mijn haar.

    [ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 22:47 ]


    But calm, white calm, was born into a swan.

    || Sorry, school zuigt zelfs in de vakantie. :3 ||

    Jezebel Odys Fray
    Er ontstaat een niet-begrijpende frons boven mijn ogen terwijl ik haar een zachte glimlach schenk. Ik ben nooit echt goed geweest in het troosten van anderen. Vampiers treuren nooit, kunnen niet huilen en ervaren dus nooit zoiets als fysieke kwelling. Het is me daarom waarschijnlijk nooit aangeleerd. ‘Ik zal luisteren.’ Vertel ik haar met een zwakke glimlach, waarna ik mezelf voorzichtig op een omgevallen boomstam laat zakken. Ik krimp kort ineen als ik iets hoor kraken, maar kijk vervolgens met een licht verontschuldigende glimlach op. ‘Raphaël is nogal bewegelijk rond deze tijd.’ Verklaar ik haar zachtjes.


    Feel the fire, but do not succumb to it.