Quileute RPG || Twilight || O6 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater – Eenhoornpoep
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara – Shooter

Uley Roedel
Sam Uley – PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller – PercyWood
Collin Littlesea – PercyWood

Mensen
Emily Young – Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Eenhoornpoep
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Material
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 16 nov 2012 - 18:31 ]

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik neem de moeite niet Embry te antwoorden wanneer deze woedend naar beneden rent. In plaats daarvan loop ik voorzichtig naar de kamer waar Claire ligt te slapen. ‘Claire?’ Vraag ik haar zacht wanneer ze me met grote oogjes aankijkt. ‘Wawt iws er gebeuwrd?’ Vraagt het meisje me slaapdronken. Er ontstaat een brok in mijn keel wanneer ik haar voorzichtig optil en vervolgens met langzame passen naar beneden loop waar Leah en Quil staan. Ik leg Claire zacht in Quils armen voor ik me opnieuw naar boven begeef. Ik wissel mijn kleding in voor jeans en mijn laarzen, waarna ik een korte blik op de slaapkamer werp.
Ik schud mijn hoofd echter en loop vervolgens langzaam naar beneden. ‘Ik wil dat Embry me accepteert zoals ik ben, ondanks zijn alfa. En als hij dat niet kan, kan hij noch van mij - noch van zijn ongeboren kind houden.’ Fluister ik op toon zo zacht dat Claire het niet zal horen. ‘Zeg hem maar dat ik bij mijn familie ben, als hij eindelijk is afgekoeld. Zoveel.. kan ik gewoon niet aan.’ Ik schud mijn hoofd langzaam waarna ik naar de voordeur loop.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Leah Clearwater

'Embry zei dat ie naar Sam zal luisteren. En hij is echt gek dat ie dat doet om Jacob is zijn alfa' mompelde ik. Meteen weer pissig ging ik op de grond zitten. 'Ik heb zo'n idee dat ik even niet welkom ben, en ik ga NIET naar Seth. Dus dan moet ik hier maar verder gaan met werken' mompelde ik. Ik ging languit liggen en deed mijn ogen dicht. 'Ik verveel me' klaagde ik. 'Ohja en ik zou Embry niet achterna gaan. Die zou nu vast wel ergens in een andere staat zijn' gniffelde ik. 'Net als Jacob toen bloedzuiger en bloedzuiger gingen trouwen. Achja' zuchtte ik.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Quil Ateara
Met Claire in mijn armen loop ik achter Jezebel aan, terwijl mijn wenkbrauwen gefronst staan. 'Embry accepteert je zoals je is, Jezebel. Je zou echter wel mogen proberen om iets te veranderen, dat doe je voor de mensen waarvan je houdt,' zeg ik kortaf terwijl ik zacht over Claire's wangetje streel. 'Emwby stout?' fluistert ze zacht, waarop ik direct mijn hoofd schud. 'Nee meisje, Embry is niet stout, hij is verdrietig,' zeg ik knikkend terug terwijl ik haar iets dichter tegen me aandruk. Opnieuw richt ik mezelf op Jezebel. 'Je moest eens weten hoe ik ben veranderd voor Claire, dat is niet meer dan normaal.'
Zwijgend ga ik met Claire op mijn schoot op de veranda zitten, terwijl ik haar zachtjes heen en weer wieg en een kus druk op haar bruine haartjes.

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Luister, Quil, ik heb Embry nooit gevraagd om voor mij te veranderen. Tussen jou en Claire is het anders. Jij bent haar inprent. Embry is niet de mijne.’ Vertel ik hem hoofdschuddend. Natuurlijk zou ik willen veranderen, maar niet voor anderen. Enkel voor mezelf. En zo lang ik niemand uit La Push iets aan doe zie ik het probleem niet. Ik kan niet veranderen wat ik ben, zelfs niet als ik op dierenbloed ga leven. En alles dat Embry doet is.. wegrennen. Hij zou de confrontatie aan moeten gaan. ‘Hij wil niets over Brynn horen omdat hij bang is dat hij ergens diep van binnen van haar houd, zelfs als hij haar niet meer kan herinneren. Het feit dat ik zwanger ben veranderd daar niets aan. Als wij geen ware liefde delen, heeft het geen zin om samen te blijven. Ik wil mezelf niet vastgekend voelen op de verkeerde plek. Juist jij zou dat moeten begrijpen.’ Prevel ik hem hoofdschuddend terwijl ik me naast hem op de veranda laat zakken. De kleine uurtjes slaap hebben Claire goed gedaan. Ze is opnieuw een volle bom energie.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Quil Ateara
Ongelovig schud ik mijn hoofd terwijl ik langzaam een aantal keer 'nee' herhaal en mijn wenkbrauwen opnieuw frons. Claire springt uit mijn armen om de plantjes rond het huis van Jezebel en Embry te gaan onderzoeken, waarbij ze zachtjes in zichzelf mompelt over hoe ze eruit zien en wat voor magische krachten ze wel allemaal niet kunnen bezitten. 'Jezebel, je weet toch wel, dat als Embry jou eerder had ontmoet, hij met jou was ingeprent? Zie je niet hoe die gozer naar je kijkt? Hoe die zich gedraagt als hij het over jou heeft? Hij is stapelverliefd op je en wil álles, maar dan ook álles voor je doen en zorgen dat je niet gewond raakt of in de problemen komt,' zucht ik zachtjes. 'Geloof me, als ik alleen verliefd zou zijn op een meisje zou ik niet door het net verbrandde puin van een huis gaan lopen om haar te zoeken, dat zou ik aan de brandweer overlaten, maar Embry niet, hij gaat er dwars door heen om jou te zoeken. En natuurlijk rent hij soms weg van zijn problemen, zo is hij gewoon, hij spreekt ze niet uit, dat heeft hij nooit gedaan, hij heeft het gevoel dat hij alles zelf moet oplossen zonder daarbij hulp van iemand anders te vragen.'

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik staar een tijd lang zwijgend naar Claire, die voorzichtig met de bloemen bezig is. Ze is een geweldig kind. ‘Als je naar Claire kijkt, heb je dan niet de behoefte om, zo lang ze nog zo jong is, iemand anders te zoeken?’ Vraag ik hem zacht. Het heeft me altijd wel bezig gehouden dat Quil minstens een jaar of twaalf moet wachten tot hij überhaupt iets met Claire kan beginnen en tja, het is een jongen. Ik vraag me af hoe Claire zal zijn. Even levendig, misschien zelfs een opstandige tiener. Ze groeit op met het idee dat Quil haar enige keuze is en ik vraag me heel stiekem af hoe dat uitpakt. Mijn vingers glijden een kort moment door mijn lokken, waarna ik mijn ogen over de bosrand laat glijden. Het is een plek om je tussen te verstoppen, en om van te genieten. De bomen stralen een soort kalmte uit die je wel moet overnemen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Quil Ateara
Wild schud ik mijn hoofd heen en weer, 'geen denken aan, ik blijf mijn hele leven bij Claire, en of ze me daarin zal zien als een broer, vriend, of vriendje dat maakt me helemaal niet uit, als ik maar bij haar ben en voor haar kan zorgen, dan is alles goed.'
Mijn blik glijdt automatisch af naar Claire, die giechelend bezig is met de bloemetjes. 'Ze is gewoon alles voor me...' fluister ik zachtjes, 'ik kan me ertegen verzetten maar het helpt toch niet, ik blijf altijd aan haar denken, wil altijd voor haar zorgen, wil haar zo veel mogelijk bij me hebben, en dan maakt het niet wat we doen of waar we het over hebben.'

---

•

Jezebel Odys Fray
Er vormt zich een glimlach rond mijn lippen wanneer Quil naar Claire kijkt, waardoor ik hem grinnikend in zijn zij prik. ‘Ze is dol op je. Niemand laat haar zo lachen als jij.’ Prevel ik hem met een scheve glimlach, terwijl ik toezie hoe Claire vrolijk in het gras ploft en diverse bloemen bekijkt om uiteindelijk de mooiste te kiezen. ‘Ik heb nooit echt.. vriendjes gehad. Niet zoals normale mensen in ieder geval. Ik kende ooit een halfvampier. Ik was pas acht en had nog geen benul van liefde of geven om iemand. Hij had een gave, zoals ik.’ Er rolt een onbedoelde glimlach over mijn lippen wanneer ik zijn gezicht voor me zie. ‘Hij kon dingen laten verschijnen en verdwijnen. Als een goochelaar. Ik vond het prachtig om te zien, terwijl hij eigenlijk gewoon dingen kon transporteren. Ik zette zijn schoenen altijd in brand als hij me liet schrikken of zich als een typische jongen gedroeg.’ Er rolt een korte zucht over mijn lippen wanneer ik me tot Claire wendt.
‘Op een dag verscheen de Volturi in het plaatsje waar wij toen verbleven. De Blackwells wisten dat halfvampiers bijzonder geliefd werden bij het hof en daarom transporteerde de jongen me voor hij zichzelf kon trasporteren. Je gave op anderen gebruiken is erg.. vermoeiend.’ Verklaar ik hem zachtjes.
‘Toen ik terug kwam, hadden ze hem meegenomen. Aro rukte zijn hart eruit omdat hij zijn gave weigerde te gebruiken voor hen. Ithuriël vertelde me dat hij van me had gehouden zoals vampiers niet is toegestaan. Ik wilde daarna nooit meer zoveel om iemand geven.’ Prevel ik hoofdschuddend.
‘Embry doet me denken aan die jongen. En misschien zorgt dat er constant voor dat ik niet wil veranderen. Die jongen leerde me om te jagen op slechte mensen en misschien wil een deel van me die herinnering gewoon niet kwijt.’ Vertel ik hem zachtjes.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Leah Clearwater

'Je weet niet hoe het is als je inprent, Jezebel. Ik ook niet, maar ik heb het vaak genoeg meegemaakt via iemand anders hun hoofd' mompelde ik zacht, en een beetje laat omdat ze al bij een ander onderwerp waren. Zachtjes wiebelde ik heen en weer, toen ik ging zitten. 'Het lijkt me echt geweldig als je weet dat je met iemand heel je leven bij elkaar zou blijven. Embry is zo op jou ingesteld, dat hij Brynn vergeet, Ze was wel de juiste, alleen ze wilde het zelf niet. Als je een meisje of jongen inprent, dan kan hij of zij ook nee zeggen. Wat ik niet bepaald begrijp. Voor Embry voelt het alsof jij met hem bent ingeprent' zei ik zacht.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Quil Ateara
Geconcentreerd luister ik naar Jezebels verhaal, waarbij ik ondertussen een aantal keer knik of 'hm-hm' zeg om aan geven dat ik nog steeds aan het luisteren ben. Uiteindelijk voel ik me wat rustiger, ik weet nu waarom Jezebel niet graag wil veranderen en wat haar al die tijd heeft dwars gezeten, maar het beeld van Embry die ongelukkig en verdrietig door het bos in zijn wolvenvorm rent maakt het dat ik haar opnieuw met gefronste wenkbrauwen aankijk. Embry was niet zomaar een vriend, hij was altijd als een broer voor me geweest en we hadden altijd alles samen gedeeld, zoals het moment dat hij erachter kwam dat zijn vader óf Billy Black was, óf Harry Clearwater, óf MIJN vader, Quil Ateara.
'Jezebel, Embry is niet hetzelfde als die jongen uit je verleden, je zal die twee van elkaar moeten scheiden en je op het hier en nu moeten richten. Hoe moeilijk ik het ook vind om dit tegen je te zeggen, die jongen komt niet meer terug. Je moet je nu richten om de toekomst, en vooral op die kleine die in je buik groeit, die is van jou en EMBRY, niet van jou en die gozer uit het verleden. Het spijt me.'
Zachtjes knik ik om Leah's woorden kracht bij te zetten.
'Hij heeft echt het gevoel dat jij zijn inprent bent.'

[ bericht aangepast op 20 okt 2012 - 19:00 ]

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Nadat hij werd vermoord heb ik mezelf uitgehongerd. Ik snakte zo enorm erg naar bloed dat ik uiteindelijk het eerste, beste dier dat ik tegenkwam heb leeggedronken. Het smaakte naar aarde en vergif. Natuurlijk weet ik dat op dieren jagen de beste optie is om hier te kunnen leven, maar ik wil niet iedere dag herinnerd worden aan een dode jongen waar ik toevallig bijzonder veel om heb gegeven.’ Voeg ik daar aan toe, wanneer Leah zich bij ons heeft gevoegd.
Ik trek mijn benen op en laat mijn kin vervolgens rusten op mijn knieën.
‘Maar als Embry het wil, kan ik niet veel anders.’ Fluister ik zachtjes terwijl ik mijn armen rond mijn middel krul. Hij beweegt de laatste tijd veel meer. Van voldoening of dorst, weet ik helaas niet. Mijn ogen glippen een kort moment over de boomtoppen, waarna ik mijn blik opnieuw op Claire laat rusten.
‘Denk je dat hij nog terugkomt?’ Vraag ik Quil vervolgens zacht, zonder mijn blik van de bosrand af te wenden. ‘Hij was zo.. boos.’ Voeg ik daar fluisterend aan toe.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Quil Ateara
Zonder te aarzelen knik ik mijn hoofd op neer, terwijl ik een krachtige 'ja' uitstoot. Even kuchte ik, 'Embry kennende is hij nu in de bergen, ergens in Canada, daar komt hij altijd tot rust en na een tijdje is hij er ineens weer, alsof er niks is gebeurd, hij praat er niet over en denkt er nooit meer aan terug. Ik weet niet wat hij daar doet, maar het zal hem wel helpen met beter worden.'
Glimlachend sta ik op om naar Claire te lopen. 'Weet je, ik denk dat het je wel lukt om op dieren te gaan jagen, zelfs Jasper van de Cullens kan het en die is écht al heel lang bezig met proberen!'

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Dat is niet hetzelfde, Quil.’ Verbeter ik hem hoofdschuddend, waarna ik langzaam opsta. ‘Breng Claire veilig thuis. Ze moet voor mijn bloemen kunnen zorgen.’ Grinnik ik waarna ik mezelf omdraai. ‘Leah? Als je wilt blijven sta ik er op dat je een bed neemt.’ Zonder haar antwoord loop ik naar boven, waar ik eerst een lange douche neem voor ik mezelf op het bed laat vallen. Mijn ogen voelen zwaar, en mijn keel rauw. Dorst. Mijn handen glijden onbewust naar mijn buik.
‘Morgen ochtend.’ Verzeker ik het jongetje in mijn buik zachtjes terwijl ik me opkrul tussen de wollige dekens. Het nachtlampje naast het bed knip ik uit waarna ik mijn ogen sluit. De slaap komt als een onverwachte klap. Het is dan ook bijzonder vermoeiend met een klein hummeltje in je buik zoveel sores dragen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Leah Clearwater

'Ik vind het goed' haalde ik mijn schouders op. Neutraal liep ik naar binnen en liep ik naar boven, waar ik een kamer pakte en er alleen nog maar een bed instond. Jezebel zat in een andere kamer. Gapend liet ik mezelf op het bed vallen en viel inslaap. Ik nam geen eens de moeite om onder de deken te kruipen. Zo was het wel goed voor mij. Aangezien Jezebel zeker weten de eerste was die ik mocht, zou ik het haar morgen vertellen. Ik kon het niet voor altijd ontlopen. Na even denken, was ik trots op mezelf. Dit was weer een grote stap.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call
De bekende geuren van het reservaat en het strand van La Push drongen in mijn neus en maakten het dat ik nog sneller ging rennen om nog eerder thuis te zijn dan ik daadwerkelijk had verwacht op het moment dat ik was vertrokken. Halverwege mijn tocht door Canada drong het besef tot me door waar ik wel niet mee bezig was, dat er thuis een prachtig meisje op me zat te wachten met mijn kind in haar buik, en ik liep rond te rennen als een zielige vent in Canada om mezelf te verstoppen voor alle problemen. Er waren mensen in de wereld met meer problemen, dus ik zou deze problemen - vooral het probleem dat Jezebel mensenbloed drinkt - ook wel kunnen oplossen.
Zonder enig geluid te maken transformeer ik terug naar mijn mensenvorm en glip mijn ouderlijk huis in. Boven trek ik een zwarte spijkerbroek en een zwart t-shirt aan, volgens mijn moeder mijn 'bad-boy outfit', ook al snap ik niet precies wat ze daarmee bedoeld. Met een stel rode allstars eronder dender ik twee trappen af en trek een verse zak bloed uit de koelbox onder de trap. In de keuken giet in hem in een ondoorzichtige beker en druk de deksel met een ruk dicht. Buiten begraaf ik het zakje in het bos en zet koers naar mijn eigen 'nieuwe' huis.
Eenmaal daar gekomen sluip ik de trap op, open voorzichtig de slaapkamerdeur - waarbij ik zie dat Leah in een andere slaapkamer heeft plaatsgenomen - en laat mezelf naast het bed op een stoel zakken terwijl mijn ogen op Jezebel gericht zijn. De beker met bloed in mijn handen hou ik in de aanslag voor het moment dat ze haar ogen opent en me ziet zitten.

---

•