[Rpg] Who is it? [2] - Speeltopics

who is it ,who is the murder of this crime?
Nobody knows or they just saying that to hide it from us.A crime at the highschool in New York.A school of more than 1000 students and a murder.All the students have to stay in school beacause the murder is still there but does that cause for more death people who knows?The murder know.

Deze rpg speelt zich dus af in de middelbare school Belmont Preparatory High School.Een school met meer dan duizend leerlingen.Een gewone school waar niets mis kon lopen,maar daar hadden ze het mis.Een vermoorde cheerleader klonk het ze zeiden dat ze heel bekend was in school dat ze dus populair was.Maar dat betekend niet geliefd.De politie nam in en verplichte alle leerlingen in het schoolgebouw te laten blijven tot ze wat meer weten over de moordenaar,maar als de moordenaar nog steeds in het gebouw doolt betekend dat niet een groter gevaarvoor de leerlingen ?
So who is it?

Rollen :
Students(nerds ,populaire mensen(waaronder cheerleaders en footbal players) , pestkoppen(max2 kunnen ook footbal players zijn), seutenbitcherige types ,(max2 kunnen ook cheerleaders zijn)normale studenten , ...)

-James Johnsen ~Moonly~Normale student
-Isabel 'Bel' Melinda Silverson ~ Tsubaki ~Cheerleader
-Kylie Louise Adams~carpediemx~Normale student
- Yune Brighton~Memoria~Normale leerling, cheerleader
-Charles Johnsen~Assassin~Alternatieve student
-Rayn Maxwell Golddigger~Nyan~ Football speler, populair iemand
-Jayden Brooks~Memoria ~Normale student, Football speler
-David Pure~Moonly~Populair iemand, footballplayer
-Lou Mc.Down~Nyan~Gewoone student,Nerd
- Elena Yana Bennett ~LostMagic ~Normale Studente, nerd
-Evalyn Janice Fisher~ Arriver~ Normale leerlinge
-Riley Lauryn Mayer~Khione~Leerling, skatermeisje
Moordenaar(s)
(Max 2 dan moeten ze wel samen werken)
-Aileen Sony Millers ~Rememberyouxx +Cheerleader meisje
-Steven Gavin McLawerson ~Tsubaki ~Moordenaar
Politie(max 3)
-Angelica Wolfe~Assassin
-Axel Cael Rebel~Isuzu
-

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Maximaal 3 character per persoon.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Axel Cael Rebel
Wolfe doet snel de deur dicht en gaat op een stoel naast mij zitten, waarna ik al vragen begon te stellen aan Reynolds. In mijn ooghoeken merk ik hoe ze aan haar lage staart frunnikt. Haar haar zat heus wel goed, of deed ze het om een andere reden? God, vrouwen en hun haar, kan iemand me dat alsjeblieft uitleggen? Ze negeert zelfs mijn blik, want zij kijkt de andere kant op, naar een schilderij aan de muur. Mijn haar liet ik even door mijn warrige haar gaan, tegelijkertijd dat ik mijn hoofd schudde. ‘Niemand is wie ze lijken te zijn.’ Mompelt zij op de laatste woorden van Reynolds. Dat zijn erg wijze woorden, Angel, inderdaad, en erg serieus zo opeens. Waar denkt ze aan? Ik wil weten wat er in haar omgaat.
Ze zit weer aan haar staart, trekt het elastiekje eruit en maakt er opnieuw een staart in, waardoor ik lichtelijk grom om zo mijn aandacht van haar te krijgen, aangezien ze wel in haar eigen fantasiewereldje lijkt te leven nu. ‘Wolfe, je haar zat nog prima,’ merk ik op. Hierna draai ik me om richting de directeur en knik even naar hem. Ik had eigenlijk wat tegen hem willen zeggen of vragen, maar hij draaide zich al om naar Angel, die naar voren was gebogen en het papiertje met gegevens van het bureau afgriste. ‘Mevrouw,’ Oeh, bedacht ik me, foute keuze. Vrouwen hielden er over het algemeen niet van om zo aangesproken te worden, dat had ik wel gemerkt. ‘Ken ik u ergens van?’ Even keek ik hem ongelovig aan, maar hij leek enkel oog te hebben voor Angel. Ze was mooi ja, inderdaad, niet zijn type, meer dat van mij. Wacht… Ruw wreef ik in mijn ogen, terwijl er gebeld werd naar de directeur. Wolfe mocht blij zijn, ze werd gered door een telefoontje.
Ik keek op terwijl hij zijn blik afwendde en de telefoon opnam. Mijn ogen vestigde ik op de papieren in haar borstzak, waarna ik over haar heen boog en deze eruit viste. Ik had het nog niet gelezen, het betekende heus niets. ‘We gaan haar ouders zo maar een bezoekje brengen.’ Mompelde ik afwezig, waarbij ik terugzakte in de stoel en mijn ogen fikste op het adres. Reynolds adem schokte, ik keek snel op en Reynolds legde de telefoon weer neer. Zijn blik straalde paniek uit. ‘Er is nog een dode gevallen, Lucy Hemsburg, in het bos ten oosten van het voetbal veld. Een sporter kwam haar net tegen en schrok zich natuurlijk een ongeluk.’ Gelijk vlogen mijn ogen naar Angel, terwijl ik gehaast opstond. ‘Bel je vriend Williams, we hebben nog een moord en hij moet haar opkomen halen.’

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Angelica Wolfe

Hij gromt lichtelijk ommijn aandacht te trekken. "Wolfe, je haar zat nog prima." merkt hij op. Ik grom zacht terug, hij heeft niets te maken met wat ik met mijn haar doe. Hij richt zich al terug op de directeur, die zich net op dat moment op mij heeft gericht, op het moment dat ik het papier van de tafel gris. "Mevrouw." zegt hij en voor ik het door heb, werp ik hem een iets dodelijke blik toe. "Ken ik u ergens van?" Mijn ogen worden groot en mijn ademhaling versnelt iets, naast mij reageert Axel door ruw in zijn ogen te wrijven. Ik weet geen gepast antwoord op het moment, maar de telefoon gaat. Mijn redding. De directeur wend zich gelukkig af om het telefoontje op te nemen.
Op dat moment buigt Rebel zich naar mij toe en vist het papiertje uit mijn borstzak, waardoor ik hem een lichtelijk kwade blik toewerp. Dat doe je toch niet zomaar? "We gaan haar ouders zo maar een bezoekje brengen." mompelt hij afwezig, waarbij hij terugzakte in de stoel en zijn ogen fikst op het adres. Reynolds adem schokt, ik kijk snel op en Reynolds legt de telefoon weer neer. Zijn blik straalt paniek uit. "Er is nog een dode gevallen, Lucy Hemsburg, in het bos ten oosten van het voetbal veld. Een sporter kwam haar net tegen en schrok zich natuurlijk een ongeluk." De ogen van mij en Axel kruizen zich gelijk, terwijl hij gehaast op staat en ik hetzelfde doe. "Bel je vriend Williams, we hebben nog een moord en hij moet haar opkomen halen."
Ik grom even zacht om zijn woorden maar vlucht het kantoortje al uit. "Hou die kinderen dan ook allemaal binnen." mompel ik. "Straks klagen die ouders jullie aan." Ik ben als eerste buiten en vis mijn diensttelefoon uit mijn zak. Gelijk toets ik het nummer in, dat ik al uit mijn hoofd weet. Ik kan dingen snel onthouden, maar dan moet het wel interessant genoeg zijn, zoals dit. "Williams? Wolfe hier. Er is nog een slachtoffer. Lucy Hemsburg, in het bos ten ooisten van het voetbalveld. We hebben meteen een ambulance nodig om haar op te halen." deel ik hem mede. "Weet je al iets?" vraag ik daarna iets zachter en minder zakelijk aan hem, waarop hij antwoord dat ze nu pas gaan beginnen met de lijkschouwing. Ik knik, ook al kan hij dat niet zien en hang dan op, na een klein bedankje.
Ik sta met mijn rug naar het kantoortje toe. De telefoon laat ik terug op zijn plek glijden en ik zucht even diep, waarna ik met mijn wijsvingers mijn slapen masseer en mijn ogen sluit. God, ik word nog eens gek hier. Ik heb er echt geen behoefte aan om nog meer oude leraren en zo tegen te komen. Ik ben dan wel veranderd, maar blijkbaar zegt dat niet genoeg voor hen. Nou. Rebel zal het vast niet erg vinden om nu de leiding over te nemen en van alles moeten te doen voor mij, omdat ik dat niet wil.

[ bericht aangepast op 18 okt 2012 - 23:12 ]

---

Your make-up is terrible

Riley Lauryn Mayer
Charlie zucht diep. 'Ik weet niets, Riley, want het was een grapje,' antwoordt hij serieus. 'Ik zou zoiets toch nooit kunnen menen?' Hij glimlacht lichtjes, maar die glimlach verdwijnt al snel weer. Fronsend en verward kijk ik hem aan. 'Charlie, wat is nou wel waar, en wat is nou niet waar? Ik snap echt helemaal niks meer van je,' zeg ik en bijt op mijn lip. 'Wil je alsjeblieft eerlijk tegen me zijn? Als je dat alleen zei omdat ik met Dave ga dan zal ik niet boos zijn. Dan zal ik proberen er rekening mee te houden'. Ik zucht, pak zijn hand vast en hoop dat hij die niet lostrekt. 'Ik wil geen ruzie met je,' zeg ik zacht.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Charles Johnsen

Fronsend en verward kijkt ze me aan. "Charlie, wat is nou wel waar, en wat is nou niet waar? Ik snap echt helemaal niks meer van je." zegt ze en bijt op haar lip. "Wil je alsjeblieft eerlijk tegen me zijn? Als je dat alleen zei omdat ik met Dave ga dan zal ik niet boos zijn. Dan zal ik proberen er rekening mee te houden." Ze zucht en pakt mijn hand vast, waar ik zacht in knijp. "Ik wil geen ruzie met je." zegt ze zacht.
Ik ga met mijn duim naar haar lip, waar ik zacht overheen strijk en hem weer terug trek. "Niet zo op je lip bijten, dan gaat hij kapot." merk ik op. "Ik wil ook geen ruzie met jou, jij bent mijn beste vriendin. Ik ben waarschijnlijk gewoon jaloers dat jij wel iemand hebt en ik niet. En dat je het niet vertelt had natuurlijk." Ik zucht even en wend mijn blik af. Ben ik altijd al zo'n goede leugenaar geweest?

---

Your make-up is terrible

Riley Lauryn Mayer
Charlie knijpt zachtjes in mijn hand, met zijn andere hand gaat hij naar mijn lippen, waar hij zacht met zijn duim overheen strijkt waardoor er een lichte rilling over mijn rug gaat. Dan trekt hij zijn hand weer terug. 'Niet zo op je lip bijten, dan gaat hij kapot,' merkt hij op.'Ik wil ook geen ruzie met jou, jij bent mijn beste vriendin. Ik ben waarschijnlijk gewoon jaloers dat jij wel iemand hebt en ik niet. En dat je het niet vertelt had natuurlijk'. Hij zucht en wendt zijn blik af.
'Ah, come on cupcake,' zeg ik en ik kruip wat dichter tegen hem aan en sla mijn arm rond zijn schouders. Het zit wat raar omdat hij groter is maar dat maakt nu niet uit. 'We vinden wel iemand voor je, I promise,' beloof ik hem. 'Je moet alleen als je een meisje leuk vindt gewoon op haar afstappen. Pech als je dan een blauwtje loopt, dat kan iedereen overkomen'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Axel Cael Rebel
Ze gromt zacht terug op mijn opmerking over haar haar, maar het kan me niets schelen. Het maakt me echt geen fuck uit wat zij ervan vind en of ik wel of niet erop mag reageren, ik doe het toch wel mocht ik daar zin in hebben. Daar had zij niets over te bepalen, want ze kon moeilijk mijn mond dichtplakken met Duck tape. Angel werpt me een lichtelijk kwade blik op het moment dat ik het papiertje uit haar borstzak vis, echter gun ik haar geen blik meer, deze is al op het adres gericht.
Na het telefoontje kruizen onze ogen, terwijl we gehaast opstaan. Ik vind het grappig dat ze zacht gromt om mijn woorden, maar geef er geen opmerking op, omdat de zaak nu voor gaat. Ze vlucht het kantoortje al uit, waarbij ik haar wel even na kijk, aangezien ik heel graag haar zou willen volgen om het gesprek af te luisteren. Vlak hierna schud ik echter mijn hoofd ongelovig, dit slaat nergens op! ‘Hou die kinderen dan ook allemaal binnen.’ Mompelt ze, ‘Straks klagen die ouders jullie aan.’ Heimelijk had ik gegrinnikt om haar woorden die ze de directeur toe gemompeld had.
Reynolds trok een wenkbrauw op toen hij dit had gehoord, maar hij knikte wel vrijwel direct, als teken dat hij het begrepen had. Hij deed echter nog niets, waardoor ik hem even ongeduldig aankeek. Reynolds was in trance door die moorden, zeker een rollercoaster van negatieve gevoelens. ‘Schiet op dan en roep om dat ze in een klaslokaal moeten blijven, mét een docent erbij.’ Met nadruk op de laatste woorden, omdat ze hopelijk de situatie zo ietwat meer onder controle konden houden. Het was beter dan de leerlingen doelloos rond laten lopen in de school. De moordenaar zwerft hier duidelijk nog rond.
Ik was net het kantoor uit, de deur viel met een klap dicht, toen ik de directeur door de luidspreker hoorde: ‘Leerlingen, geen paniek en keer allemaal terug naar jullie leslokaal, blijf daar totdat ik of een andere leraar weer iets omroept.’ Ik gromde, maar liep snel naar buiten, richting Angel. Ze laat op dat moment haar telefoon net terug op zijn plek glijden, waardoor ik mezelf wel kan vervloeken om zo laat op het einde te komen. Anders kon ik nog horen of er iets tussen hen speelt, aan de andere kant moet ze maar doen en laten wat ze zelf wilt. Wolfe zucht diep, waarna ze met haar wijsvingers haar slapen masseert en ogen sluit. ‘Wordt je langzaamaan gek van de situatie of van je vriendje?’ vraag ik haar dan nonchalant, doelende op Williams, terwijl ik naast haar ging staan.

(Even dik gedrukt voor de mensen die onze post niet lezen. Zo kunnen ze dat in hun stukje verwerken, omdat de directeur dat omroept.)

[ bericht aangepast op 19 okt 2012 - 0:12 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Charles Johnsen

"Ah, come on cupcake." zegt ize en ze kruipt wat dichter tegen me aan en slaat haar arm rond ,ijn schouders. Het zit wat raar omdat ik groter is maar dat maakt toch niet uit. "Noem me nou niet zo." mompel ik op een zeurderige toon. "We vinden wel iemand voor je, I promise." belooft ze me. "Je moet alleen als je een meisje leuk vindt gewoon op haar afstappen. Pech als je dan een blauwtje loopt, dat kan iedereen overkomen."
Hierop kijk ik haar even twijfelend aan en schuif ik mijn arm onder haar arm door zodat ik haar bij haar rug kan vast houden. "Weet je, misschien heb je wel gelijk." glimlach ik lichtelijk nerveus. In een complete impuls trek ik haar iets naar mij toe door de arm die om haar heen zat en druk ik mijn lippen onhandig op die van haar. Haar lippen smaken zo half naar Skittles, waardoor het zoetig word, iets wat wel bij haar past. Ik negeer totaal wat er word omgeroepen.
‘Leerlingen, geen paniek en keer allemaal terug naar jullie leslokaal, blijf daar totdat ik of een andere leraar weer iets omroept.’

[ bericht aangepast op 19 okt 2012 - 0:15 ]

---

Your make-up is terrible

Angelica Wolfe

‘Leerlingen, geen paniek en keer allemaal terug naar jullie leslokaal, blijf daar totdat ik of een andere leraar weer iets omroept.’ Gelukkig komt dat pas net nadat ik heb opgehangen, anders was dat wel erg storend geweest. "Wordt je langzaamaan gek van de situatie of van je vriendje?" hoor ik Rebel nonchalant vragen, doelende op Williams natuurlijk, terwijl hij naast mij gaat staan. Ik richt me grommend op hem. "De enige van wie ik gek word, ben jij." antwoord ik kil. "Ik zei dat je op moest houden met dat soort dingen." vervolg ik daarna kwaad. Daarna zucht ik geïrriteerd. "Laten we maar gewoon achter dat verdomde lijk aan gaan." Het is lang geleden dat ik me zo geïrriteerd heb gevoeld, en kwaad natuurlijk. Ik ben daar niet echt een type voor, ik hou het niet lang voor. Maar Axel is dan ook wel het toppunt voor irritatie voor mij. Misschien komt het ook omdat ik de woorden als kwetsend opvang en het uit in boosheid. Mijn gezicht probeer ik dan wel emotieloos te houden, maar daar ben ik zo slecht in, als ik zulke hevige emoties voel. Soms kan ik hem wel tegen de muur drukken en... Op dat moment verschijnen er hele verkeerde beelden voor mijn hoofd, waardoor ik rood kleur en snel weg begin te lopen.

---

Your make-up is terrible

Axel Cael Rebel
Grommend richt ze zich op mij. ‘De enige van wie ik gek word, ben jij.’ Antwoord ze kil. ‘Ik zei dat je op moest houden met dat soort dingen.’ Vervolgde ze daarna kwaad. Pfft, nou sorry hoor dame, mevrouw heeft denk ik woede therapie nodig. Toch reageer ik er maar niet op, dat leek me beter. Daarna zucht ze geïrriteerd. ‘Laten we maar gewoon achter dat verdomde lijk aan gaan.’ Nonchalant haal ik mijn schouders omhoog. ‘Goed, wat jij wilt.’ Mompel ik, als instemming op haar woorden.
Ik wou er net wat bij zeggen als Angelica zwijgzaam voor zich uitstaart en haar wangen rood beginnen te kleuren. Waar the hel dacht zij nu weer aan? Hoewel ik me bedacht of het misschien nog van haar woede kon komen, maar nee, ik wist vrijwel zeker dat het door haar gedachten kwam. Schaamde ze zich ergens voor? De enige twee waarop ik kon komen, was als je kwaad was en de ander als je, je schaamt. Ze draait echter haar hoofd snel af en begint weg te lopen, waardoor ik haar snel volg. ‘Hey, hey!’ roep ik haar na, terwijl mijn vingers dit keer om haar arm gaat. ‘Waarom wordt je nou zo boos? Alleen omdat ik er wat van zei?’

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Angelica Wolfe

Nonchalant haalt hij zijn schouders op als ik zeg dat we achter het lijk aan moeten. "Goed, wat jij wilt." mompelt hij als instemming. Axel volgt mij snel. "Hey, hey!" roept hij me na, maar ik reageer verder niet. Wat moet hij nou, waarom kan hij niet gewoon mee lopen Zijn vingers gaan dit keer om mijn arm, waardoor ik tot een halt kom. "Waarom wordt je nou zo boos? Alleen omdat ik er wat van zei?" vraagt hij. Ik kijk even naar zijn vingers die om mijn arm hen zitten. Ik voel de warmte door mijn kleding heen gaan. Daarna geef ik hem een blik en ik zucht. Mijn ogen wend ik bijna gelijk weer af, aangezien er nog een vaag spoortje van verlangen in zit, door mijn rare gedachten van daarnet. Dit is pas de eerste keer dat ik zoiets denk, het komt vast door de spieren ofzo. Of gewoon omdat hij een klootzak is, dat trekt vrouwen aan.
"Ik kan je opmerkigen niet meer hebben. Hier zijn is al erg genoeg voor mij, ik kan het er gewoon niet meer bij hebben." zeg ik en ik ruk me los uit zijn greep, hoewel ik gewoon blijf staan. "Na deze zaak vraag ik om overplaatsing. Ik kan je werkelijk niet uit staan." zeg ik eerlijk, maar er klinkt toch een scherp randje aan mijn stem. "Je bent zo gemeen, echt een klootzak." mompel ik, met moeite. Ik vind dat ik hem ondertussen wel genoeg kansen heb gegeven om aardig te zijn, ik doe meestal ook aardig tegen hem, als het me lukt. De meeste zaken hou ik het wel vol, maar nu niet meer. Het is over, voorbij.

---

Your make-up is terrible

Riley Lauryn Mayer
'Noem me nou niet zo,' mompelt Charlie zeurderig als ik hem cupcake hebt genoemd. 'Hmm, ik zou je ook prinses kunnen noemen, heb je dat liever?' grijns ik.
Na mijn andere opmerking kijkt hij me twijfelend aan en schuift hij zijn arm onder mijn arm deur zodat hij me bij mijn rug kan vast houden. 'Weet je, misschien heb je wel gelijk,' glimlacht hij nerveus. Voordat ik nog kan reageren trekt hij me naar zich toe en drukt hij zijn lippen onhandig op de mijne.Verstijfd blijf ik zitten. Oké, ik moet stiekem toegeven dat dit wel fijn voelt maar aan de andere kant voelt het raar. We zijn al zolang beste vrienden dat dit niet lijkt te kloppen.
‘Leerlingen, geen paniek en keer allemaal terug naar jullie leslokaal, blijf daar totdat ik of een andere leraar weer iets omroept'.
Ik wil me al met een ruk van hem lostrekken maar iemand anders doet dat al voor me. Als ik opkijk kijk ik recht in het gezicht van Dave. Hij kijkt me niet al te blij aan en werpt vervolgens een woedende blik op Charlie. Dan grijpt hij Charlie vast bij zijn kraag, trekt hem omhoog en duwt hem ruw tegen de muur. Voor een paar seconden kijkt hij mijn kant op waarna iets in Charlie's oor sist, maar wat het is kan ik niet horen. Deels omdat het te zacht is maar ook omdat ik nog verdoofd ben van de kus van Charlie en wat de directeur heeft opgeroepen. Ik merk dat mijn benen lichtjes beginnen te trillen en ik doe een poging Dave weg te halen van Charlie, wat niet bepaald lukt. 'Kom, we moeten naar het lokaal,' zeg ik op een iets wat dwingende toon. Met wat angstige blik kijk ik op me heen. Straks is de moordenaar hier in de buurt! Maar Dave luistert niet en houdt Charlie tegen de muur gedrukt houden met een dodelijke blik in zijn ogen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aileen Sony Millers.
Een steek van geweten gaat door me heen als ik Elena hoor snikken. ,,Erg mens dat je bent.,, Sist Rayn. Waarom deed ik dit eigenlijk? Vanwege mijn verleden? Okay, niemand mocht Kimberley, en die moord had ik samen met Steven gepleegd. Maar Lucy had niks misdaan. Ik ben een psychopaat. Ik haal het mes weg en het valt kletterend op de grond. ,,Waarom doe ik dit?,, Ik had het gevoel alsof ik met een gespleten persoonlijkheid te maken had. Het ene moment voelde doden geweldig, bevredigend. Maar nu voelde het gewoon kut. ,,Ga. Maar zeg alsjeblieft niks.,, mijn stem klonk ietwat trillerig.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Charles Johnsen

Riley is niet degene die zich losrukt van mij, ze reageerde sowieso anders dan ik had verwacht. Ik vind het allang best dat ze me niet gelijk weggeduwt heeft Als ik opkijk kijk ik recht in het gezicht van Dave. Hij kijkt Riley niet al te blij aan en werpt vervolgens een woedende blik op mij. Shit shit shit. Dan grijpt hij mij vast bij mijn kraag, trekt me omhoog en duwt me ruw tegen de muur. Ik kijk hem met angstige ogen aan, tegen zo iemand ben ik helemaal niet opgewassen. HIj is veel groter en breder dan mij, laat staan sterker. Voor een paar seconden kijkt hij Rileys kant op waarna hij iets in mjn oor sist. "Je blijft vanaf nu weg van Riley, als ik je nog één keer in haar buurt zie, vermoord ik je." Ik geloof gelijk wat hij zegt en knik lichtjes. "Ik deed het, niet zij." fluister ik dan zacht, voor het geval hij van plan was om boos te worden op Riley.
Ik werp een wanhopige blik op Riley, aangezien Dave mijn gewoon tegen de muur gedrukt houd. Ik zie dat ze trilt op haar benen en ze doet dan een poging om Dave van me weg te trekken, wat niet bepaald lukt. "Kom, we moeten naar het lokaal." zegt ze op een iets wat dwingende toon. Met wat angstige blik kijkt ze om zich heen. Maar Dave luistert niet en houdt mij gewoon tegen de muur gedrukt met een dodelijke blik in zijn ogen. De muur voelt hard en koud tegen mijn rug aan en ik werp een blik vol met spijt de kant van Riley op. Ik wilde dit helemaal niet, het was echt dom van mij geweest. Uiteindelijk laat Dave mij dan los, waarna ik opgelucht zucht.
Hij draait zich eerst om, maar bijna gelijk weer terug. Enkele seconden later voel ik zijn rechtervuist tegen mijn wang aan en mijn hoofd die de andere kant op gedrukt word door de kracht. Een stekende pijn die overal doorheen lijkt te snijden. "Je eerste waarschuwing." sist hij, waarna hij weg loopt, Riley bij haar hand pakt en haar mee trekt op een ruwe manier. God wat had ik hem graag in elkaar geslagen. Mijn hand gaat naar mijn pijnlijke wangen en de tranen zijn in mijn ogen gesprongen van de pijn. In mijn mond proef ik de metalige smaak van bloed.

---

Your make-up is terrible

(RememberYouxx: Er wordt iets omgeroepen, dus moet iedereen naar hun leslokaal.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Tortura schreef:
(RememberYouxx: Er wordt iets omgeroepen, dus moet iedereen naar hun leslokaal.)

[Ze zijn in het bos, buiten de school, dus ze kunnen het niet horen (denk ik).]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.