[RPG] Alcatraz - Ten. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 19:44 ]

Batty (Alicia Joan Beaton)
Na dit gezegd te hebben neemt Quinto ook een trekje van zijn sigaret en blaast dit vervolgens uit. Ik merk zijn diepblauwe ogen op en blijf hier even in hangen. Ik zou kunnen zweren dat ik de diepe oceaan kon zien.. of was dat maar schijn? Mijn ogen kneep ik dicht en keek toen voor me in plaats van weer afgeleid te worden door zijn prachtige, diepblauwe ogen.
'Dat klinkt niet verkeerd, maar dan ga ik iets missen, dat weet ik zeker. Vrouwen zijn wel ergens goed voor hé?' Zegt hij met een triomfantelijke grijns. Die ik overigens van zijn gezicht wil vegen.
'En dat wil ik liever niet kwijt.'
Ik grinnik. Natuurlijk weet ik waar hij het over heeft, maar ik wil dit van hemzelf horen. Dus wat is er nou beter dan hem een beetje uit te dagen? Mijn gegrinnik veranderd in een uitdagende glimlach.
“En waar zijn de vrouwen dan goed voor?” Stelde ik hem de vraag.
Met een wat geïrriteerde blik keek ik naar mijn sigaret die al bijna op is. Kut, ik hoopte dat ik sigaretten had, maar dat had ik niet. Dus ik moest wel van iemand jatten.

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Porcelaneous - > Exasperated]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Tye Shade Steele.
Wanneer ik klaar kwam, haalt hij zijn mond van mijn lid af. Hoewel ik eerder streng had willen zijn en hem te zeggen dat hij dat niet mocht uitmaken, lukt het nu niet. Hij was nog wel even door gegaan, totdat ik in de douche neerzakte. Ik had er helaas teveel van genoten dan nodig moest zijn, waardoor ik hem niet tegen kon houden toen hij omhoog krabbelde. Hiervoor had hij me nog een spottende blik gegeven, terwijl zijn grijns nog altijd triomfantelijk staat. Abrupt lijkt hij geen pijn meer te hebben, maar ik weet dat hij het alleen maar negeert en nog wel heeft, om zo snel mogelijk bij mij weg te zijn nu. Luca pakt snel een handdoek en een boxer als hij terugloopt naar het cel gedeelte. Hier droogt hij zich zeker al af en ergens wil ik hem pijnigen doordat hij dit bij mij heeft gedaan. Het weg loop gedeelte met die blik in zijn ogen, daar kreeg ik hem nog wel voor, maar nu moet ik eerst aan mijn lichamelijke conditie denken. Diep zuchtend sta ik na enkele seconde rustig op, maak mijn douche af en stap er vervolgens onder vandaan om de douche uit te zetten en me af te drogen. Hierna doe ik mijn boxer aan en kleed me aan, terwijl ik een korte intimiderende blik richting Luca stuur. Zwijgzaam ga ik op het bed liggen net zoals eerder en doe mijn armen achter mijn hoofd. Expres heb ik een zwart shirt aan gedaan die mijn armspieren benadrukt, zeker nu ik deze extra aan span. “Ik wil godverdomme naar buiten.” Meld ik alleen. “Wanneer halen die eikels ons eruit? Het heeft nu al lang genoeg geduurd. Als je, je verveelt, ga je rare dingen doen hé…” grijns ik pervers, maar richt mijn blik naar het plafond.

Rhett Zane Colt.
Geïrriteerd zucht ze door mijn opmerking, maar meer doet ze er niet op. Het zou me niet verbazen als ze in haar gedachten me voor overal en nog wat uitscheld. Op mijn gehint over dat zij misschien met Ruya moet gaan praten, reageert ze op door er kort, maar spottend op te lachen. “Nee.” Antwoord ze als ze abrupt ophoud met lachen. “Ik heb heus wel iets beters te doen, Rhett. In die tijd dat jij Ruya naar haar cel wist te brengen en verder niets uit haar wist te krijgen, ben ik naar Tye geweest die niets los wilt laten behalve zijn lul en heb ik van Cameron onze bondgenoot gemaakt, vandaar dat ik naar rook ruik.” Ze slaat haar armen over elkaar heen als ze me aankijkt. “Hij houdt Luca en Tye zo goed mogelijk in de gaten en als hij iets ziet, hoort of merkt, rapporteert hij.” Haar ogen blijven iets fels hebben, waardoor ik diep zucht, me naar haar toedraai en vervolgens mijn zwarte zonnebril op zet. Het is niets nieuws, ik ben vaker met zo’n bril op mijn neus te zien. Ook alleen maar omdat ze dan niet de blik in mijn ogen kunnen lezen, welke nu geïrriteerd staat. “Goed gedaan,” complimenteer ik haar stern, omdat ik ronduit niet goed ben in al die complimenten geshit, dat is ook niet aan mij besteed. Het leek nu eerder alsof ik haar meerdere was en zij de ‘missie’ goed volbracht had. “Ik wou al eerder naar je toe gaan, maar Blythe hield me tegen. Ik weet echt niet wat er met die vrouwen is.” Dan keek ik even door de lege kantine en laat mijn vingers kraken. “Is het al bijna tijd om ze naar buiten te brengen denk je, of zullen we ze nog even laten wachten?”

†

Luca Jones

Terwijl ik me snel afdroog en mijn boxer aan trek over mijn halfnatte lichaam, hoor ik de douche wat later uitgaan dan ik verwacht had. Ik pak een broek die ik aantrek, maar een shirt zit er niet in. Door de pijn in mijn rug, die nu verergerd is door Tye, kan ik mijn armen niet eens meer echt omhoog doen. Misschein ook omdat hij daarnet mijn armen vast gemaakt had. Als hji zich aankleed, stuurt hij een korte maar intimiderende blik mijn richting op. Ik draai gelijk mijn hoofd weg, maar weet dat ik dat eigenlijk niet had moeten doen omdat ik dan toegeef dat hij de baas is. Helaas is hij dat ook, tot ik geen last meer heb van mijn rug want dan leer ik hem eens een lesje!
Zwijgzaam gaat Tye op het bed liggen net zoals eerder en doet zijn armen achter zijn hoofd. Ik ga op de rand van mijn bed zitten en mijn ogen worden naar hem getrokken, naar het zwarte shirt die zijn armspieren benadrukken en die hij extra aangespannen heeft. ik weet dat hij het expres heeft gedaan en doe dan ook alsof ik er niets van door heb. Ik moet hem mij niet laten intimideren, niet nu. "Ik wil godverdomme naar buiten." meld hij alleen. "Wanneer halen die eikels ons eruit? Het heeft nu al lang genoeg geduurd. Als je, je verveelt, ga je rare dingen doen hé…" grijnst hij pervers, maar richt zijn blik naar het plafond.
Ik grom zacht en bal mijn handen tot vuisten. "Dan hoop ik maar voor je dat ze je snel naar buiten laten, want je wilt niet dat ik me verveel." dreig ik naar hem, vooral doelend op fysiek geweld. Ik heb nog nooit iemand vermoord, maar iets zegt me dat ik het makkelijk bij Tye zou kunnen doen. Ik haat hem zo erg dat hij de baas speelt over mij, dat gevoel is nog zoveel sterker dan het idee dat hij me verkracht heeft, want als ik eerlijk moet zijn vond ik dat niet eens zo erg, behalve dat hij me zo makkelijk overmeesterde dan. Ik schuif mezelf moeizaam naar achteren, tegen de muur aan zodat ik mijn rug iets kan ontzien. "Wacht maar." grauw ik dan naar hem.

Nathalie Leyla Alix

Waarschijnlijk door mijn eeuwig felle blik, die nu zelfs feller geworden is, zucht Rhett diep en draait hij zich naar mij o, waarna hij een zwarte zonnebril op zet. Hierdoor zucht juist ik, niet weer dat ding. Hij verbergt hiermee iets belangrijks, zijn ogen. Ik kan niet meer zien wat hij denkt nu. "Goed gedaan." complimenteert hij me stern, wat me uitermate verbaasd. Complimentjes van Rhett klinken vreemd en vreemd. Het lijkt nu dan ook eerder alsof hij mijn meerdere is en ik de ‘missie’ goed volbracht heb. "Ik wou al eerder naar je toe gaan, maar Blythe hield me tegen. Ik weet echt niet wat er met die vrouwen is." Dan kijkt hij even door de lege kantine en laat zijn vingers kraken, iets waar ik de rillingen van krijg. "Is het al bijna tijd om ze naar buiten te brengen denk je, of zullen we ze nog even laten wachten?"
Ik kijk hem even vreemd aan, ook al zie ik zijn ogen niet en dat zorgt voor en geïrriteerde trek op mijn gezicht. "Laten we ze eerst maar allemaal eens terug brengen naar hun cellen." merk ik op en ik werp een blik op de gekooide klok die boven in de kantine hangt. "Het is al half tien geweest, ze zijn weer eens veel te lang bezig." zucht ik vervolgens en ik veeg een blonde pluk achter mijn oor, die altijd losraakt uit de lukraak geplaatste speldjes in mijn haar om alles naar achteren te houden, iets wat er vaak erg rommelig uit ziet. "Ze moeten ook nog middageten en daarna mogen ze pas naar buiten." Ik hou niet zo van die regeltjes, het liefst zet ik ze de hele dag in hun cel zodat ik er geen last van heb, maar dat kan nou eenmaal niet.

Your make-up is terrible

Tye Shade Steele.

Luca had enkel een boxer en een broek aan getrokken, terwijl ik het niet kon laten mijn ogen opvallend grijnzend over zijn halfdroge lichaam te laten gaan. Ik zou het zo nog een keer doen als hij me tegen zou spreken, zeker nadat hij gewillig mee ging werken. Mijn kleding die ik eerder weg had gelegd, trek ik weer aan en een korte, intimiderende blik stuur ik zijn richting op, waarop hij zijn hoofd gelijk weg draait. Hierdoor alleen al komt er nog een grotere grijns op mijn gezicht, waardoor het iets wolfachtig had gekregen. Hij werd wel heel onderdanig nu, precies zoals ik hem zou willen hebben. Nu kreeg ik ronduit zin om na te denken over de volgende keer, zodat hij nog onderdaniger word.
Eenmaal op mijn bed, leg ik de armen achter mijn hoofd. Luca gaat op het rand van het bed zitten, maar verder kijk ik niet naar hem. Het plafond is op dit punt interessanter. Hoewel ik wel degelijk merk dat hij naar mij kijkt, waren het de armspieren die ik expres had aangespannen?
Mijn woorden laten hem zacht grommen, terwijl hij zijn handen tot vuisten balt. “Dan hoop ik maar voor je dat ze je snel naar buiten laten, want je wilt niet dat ik me verveel.” Dreigt hij overduidelijk naar mij, doelend op fysiek geweld, wat ik al bij hem verwacht had. Gelukkig word ik hierdoor dan ook niet geïntimideerd door. Terwijl mijn vingers over mijn lippen strelen, grinnik ik zacht om een binnenpretje. Ik zou eens op zoek moeten gaan naar spullen waarmee ik het de volgende keer beter kon maken. Er was een flits van iets donkers in mijn blik te zien, welke ik haastig weg knipper.
Luca schuift zichzelf ondertussen moeizaam naar achteren, tegen de muur aan, waarschijnlijk had hij nog last van zijn rug. Mooi. Dat zorgde voor een minpunt bij hem. “Wacht maar.” Grauwt hij dan naar mij. Ik reageer er eerst niet op, echter na enkele seconden draai ik dan toch mijn hoofd en kijk grijnzend naar hem. “Geef toe, Luca, je vond het wel lekker,” Ik wiebel kort met mijn wenkbrauwen en daag hem uit iets te doen met mijn blik. “I could do it again, if you want.” Spin ik met een charmante, geheimzinnige ondertoon erin verworven.

Rhett Zane Colt.

Een vaag half grijnsje speelt om mijn lippen wanneer ik me bedenk dat zij mijn ogen niet kan zien door de zonnebril die ik op heb. Het was iets dat ik vaker deed en het straalde een opgelucht gevoel door mijn lichaam heen, omdat ik er werkelijk waar niet tegen kon als iemand wist waar ik aan dacht of wat ik van plan was. Door dit kleine probleempje met een enkele duistere zonnebril op te lossen, was het direct klaar.
Vreemd keek Nathalie me even aan, hoewel ze vlak erna een geïrriteerde trek op haar gezicht krijgt. “Laten we ze eerst maar allemaal eens terug brengen naar hun cellen.” Merkt ze op en werpt een blik op de gekooide klok die boven in de kantine hangt. “Het is al half tien geweest, ze zijn weer eens veel te lang bezig.” Zucht ze vervolgens en ze veegt een blonde pluk achter haar oor. “Ze moeten ook nog middageten en daarna mogen ze pas naar buiten.”
Vermakelijk lik ik met mijn tong over mijn ietwat droge lippen, terwijl ik door de kantine kijk. Ze weet toch niet hoe mijn blik staat. “Er moeten nog een paar naar de cel terug, als jij die kant doet, doe ik deze.” Gebaar ik, terwijl ik eerst naar de rechterkant gebaar en vervolgens de linker, waarna ik haar een uitdagende grijns geef om haar te plagen, omdat ik weet dat ze het haat. Echter heeft ze niet bepaald de tijd om te antwoorden, want hierna loop ik al weg om bij een paar de boeien om te doen. “Let’s go, guys.”

†

[Ik heb gelachen toen ik Luca's reactie schreef haha.]

Luca Jones

Tye lijkt abosluut niet geïntimideerd door mijn woorden te raken, wat hij wel zou moeten. Tot nu toe heeft hij gewoon geluk gehad. Terwijl zijn vingers over zijn lippen strelen, grinnikt hij zacht, maar ik neem niet eens de moeite meer om ernaar te vragen. Onze kameraadschap is voorbij. Er is een flits van iets donkers in zijn blik te zien, welke hij haastig weg knippert. Ik wil het niet eens weten, wie weet wat voor absurde dingen hij allemaal bedenkt? Zolang hij maar weet dat ik alles terug ga doen, zodra ik in staat ben tenminste... Verdomme, Ruby. Allemaal jouw schuld. Natuurlijk zal het nooit mijn schuld zijn.
Tye reageert eerst niet op mijn vervolgdreigement, maar na enkele seconden draait hij dan toch mijn hoofd en kijkt grijnzend naar me. "Geef toe, Luca, je vond het wel lekker." Hij wiebelt kort met zijn wenkbrauwen en daagt me uit iets te doen met zijn blik. Ik grom enkel, terwijl ik me moet inhouden om niet overeind te komen en hem verrot te slaan. Dat gaat me toch niet lukken en dan word het alleen maar erger, dat weet ik. "I could do it again, if you want." spint hij met een charmante, geheimzinnige ondertoon erin verworven.
Ik bal mijn vuisten en in mijn ogen staat een agressieve blik te lezen. "Dat kan je doen, maar ik wil dat niet." grom ik vijandelijk. "Pas maar op met wat je doet, want je krijgt alles harder terug." Na deze woorden doe ik mijn best om me naar hem toe te buigen en komt er iets uit mijn mond waarvan ik had gedacht dat ik dit nooit zou zeggen. Ik zou het niet eens durven te denken. "Ik neuk je kont kapot, tot je me smeekt om te stoppen, zelfs dan stop ik niet." Mijn stem klinkt rauw en het agressieve uit mijn ogen klinkt ook door in mijn stem.

Nathalie Leyla Alix

Vermakelijk likt hij met zijn tong over zijn ietwat droge lippen, terwijl hij door de kantine kijkt. Ik volg alleen de beweging van zijn tong, waar ik me al snel weer vanaf scheur. Verdomme. "Er moeten nog een paar naar de cel terug, als jij die kant doet, doe ik deze." gebaart hij, terwijl hij eerst naar de rechterkant gebaart en vervolgens de linker, waarna hij me een uitdagende grijns geeft om me te plagen, omdat hij weet dat ik het haat. Echter heb ik niet bepaald de tijd om te antwoorden, want hierna loopt hij al weg om bij een paar de boeien om te doen. "Let’s go, guys."
Ik grom geïrriteerd achter Rhett aan en pak dan mijn boeien uit mijn riem, die verstopt zit onder het grote vest. Mijn blik staat dodelijker dan normaal als ik op de rechterkant af stap. Het zijn er inderdaad maar een paar en het zal dan ook wel snel klaar zijn, maar ik kan er gewoon niet tegen hoe hij reageert. Nu ben ik alleen maar blij dat ik later wakker werd en hem alleen heb gelaten. Karma, bitch. Hardhandig doe ik de boeien om bij een jongeman, waarna ik zijn arm vastpak en hem meesleur. "Meekomen." brom ik onnodig.
Gelukkig is het rotkarwei snel geklaart en zonder op Rhett te wachten, loop ik naar de personeelsruimte, waar ik koffie pak en een sigaret op steek. Het maakt me op het moment maar zeer weinig uit dat dit helemaal niet mag, het zorgt ervoor dat ik rustiger word, me minder irriteer en minder hardhandig ben, dus iedereen heeft er wel baat bij. En er is natuurlijk niets lekkerder dan een sigaret bij de koffie, waarvoor ik echt niet in de kou zou willen blijven staan.

Your make-up is terrible

Exasperated schreef:
Batty (Alicia Joan Beaton)
Na dit gezegd te hebben neemt Quinto ook een trekje van zijn sigaret en blaast dit vervolgens uit. Ik merk zijn diepblauwe ogen op en blijf hier even in hangen. Ik zou kunnen zweren dat ik de diepe oceaan kon zien.. of was dat maar schijn? Mijn ogen kneep ik dicht en keek toen voor me in plaats van weer afgeleid te worden door zijn prachtige, diepblauwe ogen.
'Dat klinkt niet verkeerd, maar dan ga ik iets missen, dat weet ik zeker. Vrouwen zijn wel ergens goed voor hé?' Zegt hij met een triomfantelijke grijns. Die ik overigens van zijn gezicht wil vegen.
'En dat wil ik liever niet kwijt.'
Ik grinnik. Natuurlijk weet ik waar hij het over heeft, maar ik wil dit van hemzelf horen. Dus wat is er nou beter dan hem een beetje uit te dagen? Mijn gegrinnik veranderd in een uitdagende glimlach.
“En waar zijn de vrouwen dan goed voor?” Stelde ik hem de vraag.
Met een wat geïrriteerde blik keek ik naar mijn sigaret die al bijna op is. Kut, ik hoopte dat ik sigaretten had, maar dat had ik niet. Dus ik moest wel van iemand jatten.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Misschien ergens waar ik heen kan met een van mijn personages? Maartje gaat toch niet meer reageren

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Je kan Nicole bij Ruby en Ruya zetten. Ze was toch onderweg naar haar cel?]

Your make-up is terrible

I laughed also. Lol.

Tye Shade Steele.

Hoewel ik hem uit had gedaagd iets te doen en zelfs, for gods sake, met mijn wenkbrauwen had gewiebeld, gromt hij hier enkel op. Ik zie echter duidelijk aan hem dat hij zich in moet houden en ik zou dan ook niet verrast zijn dat, als hij wel op kon staan, mij de tering in had geslagen. Hij balt zijn vuisten en in zijn ogen staat een agressieve blik te lezen.
“Dat kan je doen, maar ik wil dat niet,” gromt hij vijandelijk, waar ik direct spottend op snuif. Leerde hij het dan nooit? Hij heeft niets te willen, als ik er zin in heb, doe ik het gewoon. Op dat moment zal ik hem echt niet liefjes vragen of ik hem mag verkrachten, de ironie, jezus zeg. “Pas maar op met wat je doet, want je krijgt alles harder terug.” Op deze woorden lach ik even kort humorloos, maar wacht verder af met wat hij wilde vervolgen, het is duidelijk dat hij dat wil. Hij probeert dan ook iets naar me toe te buigen en afwachtend haal ik mijn wenkbrauwen omhoog.
“Ik neuk je kont kapot, tot je me smeekt om te stoppen, zelfs dan stop ik niet.” Zijn stem klinkt rauw en het agressieve uit zijn ogen klinkt door in zijn stem. Verbazing was voor enkele, maar wel heel duidelijke, seconden op mijn gezicht te lezen, waarbij ik mijn ogen even stomverbaasd knipperde. Misschien om wel duidelijk te krijgen dat hij het echt had gezegd, het was geen grapje. Vlak hierna echter, streek ik mijn gezicht weer glad en een grijns gleed op mijn lippen. “Je snapt het volgens mij nog niet echt, Luca,” sprak ik toen uiterst serieus, totaal anders dan wat ik hiervoor was.
“Ik heb je verkracht, daar heb ik je toestemming niet voor nodig,” De woorden kwamen met een ijzige toon mijn mond uit gerold. “Als ik het nog een keer wil doen, dan doe ik dat…” Nu pas brak er een klein grijnsje op mijn lippen door toen ik aan zijn laatste woorden dacht en keek weer naar hem. “Jij neukt mijn kont kapot?” herhaalde ik toen grijnzend, lichtelijk spottend, maar vooral vermakelijk. “Ik ben benieuwd hoe je dat gaat doen, vooral omdat ik niet smeek. Ik smeek nooit, dat is waar je het mis hebt.” Lichtte ik hem in. “Al zal ik het zeker aangenaam vinden als je het zou proberen,” lokte ik hem toen vervolgens weer uit.

Rhett Zane Colt.

Terwijl Nathalie zich bezig houdt met de rechterkant, doe ik dat met de linker. Er zijn nog enkele gevangen die ik zonder pardon handboeien om doe en terug begeleid naar hun cel. Etenstijd is allang voorbij en wanneer ze zullen zeuren, ga ik enkel nog harder met hen om. Ze zijn nou niet bepaald in de positie om eisen te stellen, zeker niet bij mij. Nathalie leek daarnet trouwens ook niet in een bepaald beste bui, dus die zal ze ook wel streng en hardhandig aan pakken.
Al bedenk ik me dat ze dat ook doet als ze niet gehumeurd is. Ergens vraag ik me af of het de bepaalde tijd van de maand is voor haar, maar ga dan verder met de andere gevangenen. Als dit klaar is, loop ik naar de kantine. Iedereen is weg, mooi. Nathalie zal wel zonder mij ergens naartoe zijn gegaan, naar de personeelsruimte of naar buiten om aan haar verslaving te werken. Ik ga toch maar richting de eerste optie, waar ik al snel naar binnen loopt en direct de vrouw zie waar ik deze ochtend mee vastzit. Tegen haar zeg ik echter geen begroeting, ik heb dan ook geen zin om over net beginnen. Dat doe ik wel na een kop koffie.
Ik pak dan ook een grote mok die ik volschenk met koffie, hier doe ik vervolgens enkele suikerblokjes in en wat melk, waarna ik roer en het lepeltje eruit doe. Dan kijk ik naar de rokende Nathalie terwijl ik een grote, expres slurpend, koffie neem. “Je mag hier niet roken, dat weet je.” Meld ik haar dan, waarbij ik al snel bij haar sta en de sigaret uit haar hand ruk om deze emotieloos op de grond te gooien en uit te maken met mijn schoen. Nonchalant neem ik dan nog een slok koffie, begeef me naar een stoel en ga onderuit gezakt op een relaxte manier zitten terwijl ik nog van mijn koffie drink. Ze mag dan wel een tough ass bitch zijn, ik ben niet bang voor haar en hoewel ze voor een vrouw erg sterk is, kan ze mij niets maken, omdat ik sterker dan haar ben.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 21:17 ]

†

Hahaha, omg dat stukje.

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Welk stukje? :')

†

Hidan schreef:
Welk stukje? :')

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Luca Jones

Ik kan er absoluut niet tegen hoe Tye reageert, hij snuift en lacht humorloos, waardoor ik alleen nog maar kwader word en ergere bedreigingen naar hem toe slinger. Ik kan hem werkelijk wel iets aan doen, maar ik voel me zo enorm machteloos omdat ik het gewoon niet kan. Datgene waar ik normaal zo van geniet is nu van Tye geworden, ik ben het slachtoffer en ik kan het niet uitstaan.
Als ik de volgende bedreiging uit, staat er voor een enkele duidelijke seconden op zijn gezicht te lezen, waarbij hij zijn ogen even stomverbaasd knippert. Vlak hierna echter, strijkt hij zijn gezicht weer glad en een grijns glijd op zijn lippen. Mooi, dat is al beter. Niet wat ik wilde, maar toch. "Je snapt het volgens mij nog niet echt, Luca." zegt hij uiterst serieus, totaal anders dan wat hij hiervoor was. Met een vragende blik trek ik zo half mijn ene wenkbrauw omhoog. "Ik heb je verkracht, daar heb ik je toestemming niet voor nodig." De woorden komen met een ijzige toon zijn mond uit gerold. "Als ik het nog een keer wil doen, dan doe ik dat…" Nu pas breekt er een klein grijnsje op zijn lippen door. Ik ril lichtelijk door zijn woordkeuze. Slachtoffer, slachtoffer, jaagt er op volle snelheid door mijn hoofd. Ik klem mijn kaken opnieuw op elkaar en zeg er niets op.
"Jij neukt mijn kont kapot?" herhaalt hij dan grijnzend, lichtelijk spottend, maar vooral vermakelijk. "Ik ben benieuwd hoe je dat gaat doen, vooral omdat ik niet smeek. Ik smeek nooit, dat is waar je het mis hebt." Licht hij me in. "Al zal ik het zeker aangenaam vinden als je het zou proberen." Volgens mij probeert hij me weer uit te lokken, maar ik geef hem enkel een kille blik. Hij heeft gelijk, daarmee heb ik hem gewoon niet. Hij zal het nog leuk vinden ook. Ik wend gewoon mijn hoofd af en doe alsof hij er niet is. Dat lijkt me op het moment gewoon het beste, want hij lijkt overal iets van te maken. Mijn hoofd zit te vol om nog ergens goed op te kunnen reageren, zoals ik normaal kan. Dat gedoe met Ruby, de brieven... Nee, die brieven hebben gewoon nooit bestaan, verdomme.
Ik ga wat ongemakkelijk verzitten. Ik lig liever op het moment, maar daar waag ik me niet aan. Ik ben dan veel kwetsbaarder en zo voel ik me dan ook, iets wat absoluut geen prettig gevoel is. Ik ben nooit kwetsbaar geweest, misschien... Nee, vroeger bestaat ook niet. Ik hou mijn blik gespannen op één punt, ergens waar Tye niet is. Ergens naar de hoek, een stuk hoger dan zijn gezicht maar dat ik hem nog wel vanuit mijn oghoeken kan volgen, mocht het nodig zijn.

Nathalie Leyla Alix

Uiteindelijk komt Rhett ook binnen, die is blijkbaar ook klaar en had hetzelfde idee als ik, koffie, want hij schenkt een grote mok vol met het donkere goedje, waa hij vervolgens suiker en melk bij doet. Ik drink het liever zwart en puur, ik hou wel van die bittere smaak. Het geluid van het lepeltje irriteert me, vooral omdat het verder zo stil is, op het gezoem van de airco na, die warme lucht de ruimte in blaast. Ik voel zijn blik op mij, terwijl ik ongenegeert terug kijk. Hij neemt, waarschijnlijk expres, een grote, slurpende slok koffie, waar ik expres niet op reageer. Dat zou hij wel willen. "Je mag hier niet roken, dat weet je." meld hij me dan, waarop hij van mij een dodelijke blik krijgt. Die blik word enkel nog dodelijker als hij al snel bij mij staat en de sigaret uit mijn hand rukt om deze emotieloos op de grond te gooien en uit te maken met zijn schoen.
Nonchalant neemt hij dan nog een slok koffie, begeeft hij zich naar een stoel en gaat onderuit gezakt op een relaxte manier zitten terwijl hij nog van zijn koffie drinkt. Ik blijf hem dodelijk aan staren en zonder mijn blik los te maken van hem, vis ik een nieuwe sigaret uit het pakje die ik in mijn mondhoek plaats en steek die aan. Mijn blik vertoont zelfs iets uitdagends. Ik ben dan ook wel benieuwd wat hij daar op doet. "Je zou hier wel meer dingen niet mogen doen." merk ik wat bits op, waarbij er wat rook uit mijn mond ontsnapt. Hierna neem ik de sigaret van tussen mijn lippen vandaag om met een klein, ontsnapt grijnsje een slok van mijn koffie te nemen. Hij krijgt het wel terug, arrogante zak.

Your make-up is terrible

Rhett Zane Colt.
Ik wist dat Nathalie het altijd zwart dronk, maar daardoor draaide ik me ook expres naar haar toe, zodat ze zag hoeveel rotzooi ik er allemaal wel niet in gooide. Ze kijkt gewoon ongegeneerd terug als ik naar haar kijk, ik had ook niets anders van haar verwacht. Het is wel jammer dat ze niet op mijn geplaag reageert, dat zou ik wel vermakelijk vinden. Hoewel ze dit vast wel van me door had. Daarom antwoordde ze zeker niet.
Haar blik wordt nog dodelijker wanneer ik al bij haar sta en de sigaret uit haar hand ruk, om deze vervolgens op de grond te gooien en uit te maken met mijn schoen. Ze blijft mij dodelijk aan staren toen ik al op een relaxte manier ging zitten. Zonder haar blik los te maken van mij, vist ze een nieuwe sigaret uit het pakje die ze in haar mondhoek plaatst en steekt deze ook aan. Ik zou toch denken dat haar blik een iets uitdagende blik hebben, ze wilt gewoonweg dat ik hier wat op doe. Nou, dat zal ze krijgen dan. Wanneer woorden niet helpen, moeten daden komen. Weer.
“Je zou hier wel meer dingen niet mogen doen.” Merkt ze wat bits op, waarbij er wat rook uit haar mond ontsnapt. Hierna neemt ze de sigaret van tussen haar lippen vandaan om met een klein, ontsnapt grijnsje een slok van haar koffie te nemen. Ik volg haar voorbeeld en neem dus nog een grote slok van mijn koffie, zodat deze nu halfvol is, waarna ik hem op het tafeltje naast mij neerzet en nog even relaxt blijf zitten terwijl ik haar peilend aankijk – emotieloos bijna. “Je werkt niet voor niets in een gevangenis, Nathalie.”
Hierbij stond ik op, liep uiterst kalm naar haar toe en trok toen weer de sigaret uit haar mond, waarna hetzelfde riedeltje weer ontstond. Op de grond gooien en uittrappen met mijn schoen. Hierna liet ik mijn hand bij haar lichaam en haalde het pakje sigaretten uit haar vestzak vandaan. “Deze krijg je dus voorlopig niet meer terug als je zo doet.” Vervolgde ik, een ijzige toon in mijn stem, terwijl ik haar er net zo bij aankeek en het pakje in mijn binnenzak deed. Hierna liep ik terug naar de bank en ging verder met koffie drinken. Ze zou nu wel pissig worden, maar ik was nog altijd sterker dan haar. Een vrouw kon mij echt niet tegenhouden hoor! Sowieso moet ze maar eens op de regels gaan leggen, ze kon het verwachten wanneer ik in haar buurt zou zijn.

Quiet the mind, and the soul will speak.