[RPG] Alcatraz - Ten. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 19:44 ]

Ruby Maeve Valentina, Morbid
De droomloze slaap was inderdaad, zoals ik al had verwacht, omgeslagen naar een nachtmerrie. Dit keer ging het niet over mijn vader of moeder, eveneens voor de verkrachter wiens leven ik had ontmoeten, maar het ging over Luca. Ik droomde dat hij achter mijn echte verhaal kwam, over de dingen waar ik allemaal mee zat en dit tegen mij gebruikte, om me vervolgens seksueel aan te randen. Het was hem daadwerkelijk gelukt in mijn hoofd te komen, maar ik weigerde dat hij ook maar iets verder zou verpesten. Hoe kan hij ook anders? Alles aan mij was al verpest, niets meer van over, hij kon me niet nog kapotter maken dan ik al was. Dat was onmogelijk, zelfs voor Luca.
Een klein gilletje brak door tot in mijn slaap, wat ik wel kon rekenen tot mijn redding, aangezien ik deze nachtmerrie geen seconde meer langer wil. Mijn ogen schoten open, verwijdden zich even terwijl ik me alles probeerde te herinneren. De dingen wilde onderscheiden wat echt was en wat ik net gedroomd had. Hierna ging ik snel rechtop zitten en veegde het klamme van mijn voorhoofd af, waarna ik mijn donkere haar bij elkaar bond met een elastiekje dat om mijn pols zat.
Ik keek naar Ruya, zij had net een klein gilletje geslaakt en zo mijn reddende engel geweest, om het zo even te zeggen. ‘Je had een nachtmerrie,’ merk ik zacht op, nog ietwat verdwaasd door mijn eigen nachtmerrie. ‘Ging het over Tye?’ vroeg ik haar toen, al wist ik het antwoord op die vraag wel. Ik had het ook zo vaak gehad over degene die mij dat voor de eerste keer aandeed.

Tye Shade Steele
Geïrriteerd zucht Luca op mijn woorden en acties, niet dat ik het me aantrek. ‘Voor jou? Nooit.’ Antwoord hij spottend, waar ik een klein, humorloos lachje op laat. ‘Nee nee, dat zou ik maar niet meer zeggen als ik jou was, want als de tijd er is piep je verdomme wel anders.’ Grijns ik groots, waarbij er weer een scherp randje aan verworven zat.
Door die klap op de grond zal hij wel even pijn hebben, dat bewezen die pijnlijke kreunen van hem al. Alleen de gedachte daaraan al wil het nu direct doen, maar ik moet me inhouden, wachten totdat de tijd er is en dan toe slaan. Hier moet je goed over nadenken, Tye, niet overhaasten, dan gaat het sowieso fout.
Ik ga rechtop zitten en haal een hand door mijn haar, waarna ik opsta en naar mijn spullen loop. Hier pak ik een boxer en handdoek vandaan om vervolgens op te staan en richting de douche te lopen. ‘Ik ga douchen, kleintje, denk ondertussen maar aan mij.’ Er kwam een pervers grijnsje op mijn lippen wanneer ik de douche binnenliep.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Blythe Durance
Er verschijnt een vermakelijk glimlachje op Rhett's lippen, maar die ziet er niet echt gemeend uit, alsof hij zichzelf dwingt die op te zetten. 'Hmhm, er gebeurd zo vaak iets met jullie,’ is het enige wat hij zegt waarna hij zijn armen naast zich doe en met ferme passen naar me toeloopt. Als hij omlaag kijkt begint hij te grijnzen, waarschijnlijk om het lengteverschil. ‘Ik breng je naar je cel, Blythe,' zegt hij dan ineens.
Ik trek mijn wenkbrauwen op en zet een stap naar achteren, zodat ik hem niet met een verrekte nek aan hoef te kijken. 'Ik ga dus echt mooi niet naar mijn cel toe,' meld ik hem. 'Ik heb niet eens iets fout gedaan dus het is ook niet nodig,' voeg ik er aan toe. Oké, eigenlijk heb ik wel degelijk iets fout gedaan door Davy's eten in zijn gezicht te duwen en hem vervolgens aan te vallen, maar dat was zijn eigen schuld. Hij had niet zo onbeschoft en onrespectvol moeten zijn.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik had net alles af, druk ik op iets en is het weg... Pfft, ik doe het later wel.]

Your make-up is terrible

(Kan je niet op een knopje terug of zo drukken? Dat werkt bij mij altijd wel.)

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Neh, hielp niet. Ik ga het zo overnieuw typen.]

Your make-up is terrible

Ruya Aichi

Ik had niet eens door dat ik Ruby wakker gemaakt had, of dat ze zich zelfs in dezelfde cel bevond als ik. Ik kijk alleen voor me uit, terwijl de levensechte beelden langzaam ergens mijn onderbewustzijn in zakken. "Je had een nachtmerrie." merkt Ruby zacht op, waardoor mijn ogen haar kant op schieten. "Ja." fluister ik schor, van het gilletje. "Ging het over Tye?" vraagt ze dan en ik knik lichtelijk. Ergens ben ik blij dat zij er voor mij is en voor me zorgt nu, anders weet ik niet hoe ik het had gedaan. Ik probeer mezelf uit de dekens te ontwarren en trap ze daarna van mij af. Mijn blik gaat terug naar Ruby.
"Morbid..." mompel ik vragend, ik weet dondersgoed dat ik haar Morbid moet blijven noemen, wil ik onder haar bescherming blijven staan. "Ik ben bang... Mag ik bij jou slapen?' Mijn stem klinkt zacht, enkel een lichte fluistering verbreekt de stilte en zweeft door de lucht heen. Ik snuf eventjes, mijn neus lijkt wel helemaal vol te zitten door het gehuil. Ik weet wel dat ik niet meer zal slapen als zij nu nee zal zeggen, al zeg ik dat niet.

Luca Jones

Er staat er humorloos grijnsje op zijn gezicht. "Nee nee, dat zou ik maar niet meer zeggen als ik jou was, want als de tijd er is piep je verdomme wel anders." grijnst hij groots, waarbij er weer een scherp randje aan verworven zit. Ik grauw zacht, ik weet hoe hij is dus twijfel ik er zeker niet aan dat hij het gaat proberen. Toch wil ik niet toegeven aan hem.
Hij gaat rechtop zitten en haalt een hand door zijn haar, waarna hij opstaat en naar zijn spullen loopt. Hier pakt hij een boxer en handdoek vandaan om vervolgens op te staan en richting de douche te lopen. "Ik ga douchen, kleintje, denk ondertussen maar aan mij." Er komt een pervers grijnsje op zijn lippen wanneer hij de douche binnenloopt. Ik grom hem achterna. Ik weet dat ik er toch wel aan zal denken en behoorlijk op mijn hoede zal zijn voor hem. Dat kan ik echt niet uit staan. Ik weet dat ik hem moet pakken voor hij mij pakt, omdat ik anders het onderspit zal delven. Nu nog niet, eerst wachten tot mijn rug minder pijn doet... Ik draai me op mijn buik met heel wat pijnlijk gekreun en sluit vermoeid mijn ogen. Tegen mijn wil in val ik in slaap.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid
Mijn opmerking laat haar ogen richting mijn kant op schieten. ‘Ja.’ Fluistert ze schor, van het gilletje waarschijnlijk nog. Na mijn vraag knikt ze er lichtelijk op als antwoord, waardoor ik zucht en kort mijn blik van haar af laat glijden. Zoiets had ik al gedacht, dat was bij mij ook het geval. Ruya had een nachtmerrie over Tye gehad en ik over Luca, we hadden op de meest zieke manieren toch enkele connecties met elkaar. En die zullen zeker die vieze perverselingen hun ondergangen worden.
In mijn ooghoeken merk ik vaag hoe Ruya zich uit de dekens ontwart en vervolgens van ze aftrapt. ‘Morbid…’ mompelt ze vragend, waardoor ik opkijk, al is het maar om de reden dat ze me gelukkig bij mijn reputatie naam noemt en niet bij mijn echte naam. Een vragende blik in mijn ogen dwingt haar om verder te gaan, wat ze echter vlak erna ook doet. ‘Ik ben bang… Mag ik bij jou slapen?’ Haar stem klinkt zacht, het is een lichte fluistering en bijna onhoorbaar. Kort bijt ik op mijn volle onderlip, terwijl zij even snuft en ik haar probeer te peilen. Hierna doe ik, zonder een woord te zeggen, mijn deken wat omhoog, zodat ze weet dat ik ermee in stem. Mijn blik is zelfs voor enkele seconde iets verzacht.

Tye Shade Steele
Luca grauwt zacht, maar zegt er verder helemaal niets meer op, zelfs niet als ik zeg dat hij ondertussen aan mij moet denken. Laf of gewoonweg slim, wie zal het zeggen? De douche zet ik alvast aan zodat het water warm kan worden, terwijl ik mezelf helemaal uitkleed totdat ik naakt ben en vervolgens onder de warme stralen ga staan. Ondertussen denk ik na hoe ik het met Luca ga flikken, want hij zal wel behoorlijk op zijn hoede zijn nu. Als hij dat niet is, is hij erg dom bezig en pak ik hem misschien wel meerdere keren. Gewoon, omdat het kan en hij het dan wel gaat leren. Luca zou bij nu toch wel moeten weten hoe ik ben?
Wanneer het water na een kwartiertje abrupt koud word, grom ik duidelijk en zet de douche dan af. Het heeft geen zin meer, ik wil niet onder koud water verder douchen. Ik zucht diep, kom eronder vandaan en begin mezelf droog te schrobben, terwijl ik al na denk bij het idee hoe het zal zijn om Luca te grazen te nemen. Niemand kan me meer op anderen gedachten brengen.
Door het water zijn mijn stekels nu weg, waardoor ik iets langer en donkerder haar heb, welke ik dan maar naar achter kam. Ik trek mijn boxer aan en dump al mijn kleding in een soort mand, ze moeten het maar voor me schoonmaken. Daarna loop ik met enkel nog een zwarte boxer aan de badkamer uit en het eerste wat ik opmerk is Luca die in slaap gevallen is. Dit bezorgd me een grote grijns op mijn gezicht, een perverse wel te verstaan. Niet te geloven dat die verdomde gast mijn acties in twijfel trekt en nog gaat slapen ook! Lef heeft hij wel, waardoor het alleen maar leuker voor mij gaat worden. Dit bezorgt mij meerdere keren plezier dus.
Snel begeef ik mij naar een sterk stuk touw dat ik meestal gebruik als ze tegenspartelen, maar omdat ik het nu nog niet heb gebruikt, had ik het opgeborgen. Hierna draai ik mij om naar Luca, pak voorzichtig zijn armen vast, waarna ik deze snel, maar stevig vastbind aan de stang van zijn bed. Ik grijns even pervers als ik hem nu zo zie liggen, laat mijn ogen over zijn lichaam gaan en grinnik ongelovig. Hij trekt mijn acties volgens mij echt in twijfel, foute keuze, hele foute keuze en nu zal hij daar achter komen. Met snelle, maar vooral dodelijke passen loop ik naar hem toe en ga op hem zitten om vervolgens met mijn onderlichaam zijn benen in bedwang te houden. ‘Lekker geslapen, Luca? Neem je me soms niet serieus?’ fluister ik hem hees en ruw in zijn oor, terwijl ik ondertussen al voorover gebogen ben en nu helemaal op hem lig.

(Tye in rape-action. )

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Fuck yeah.]

Ruya Aichi

Haar vragende blik dwingt me om verder te gaan, wat ik dan ook doe. Ze antwoord er alleen niet op, ze tilt alleen haar dekens iets omhoog en haar blik verzacht, waardoor ik toch maar aanneem dat het goed is. Ik krabbel half struikelend overeind en loop voorzichtig naar Ruby toe. Iets aarzelend stap ik onder de dekens die ze omhoog houd en probeer ik zo voorzichtig mogelijk doen. "Bedankt." fluister ik zacht.
Ik vind het nog heel wat van mezelf dat ik het durfde te vragen en het ook nog doe, maar het voelt gelijk een stuk beter. Veiliger, alsof de nachtmerries me hier niet kunnen bereiken, omdat Ruby me beschermt. Ze is mijn droomvanger. Ik glimlach zwak en voel dat het bij haar ook geen rustige slaap is geweest. "Hoe wist je eigenlijk wie het waren?" vraag ik dan aan haar, op een gedempte toon vanwege de slaap die nog altijd rond lijkt te hangen.

Luca Jones

Ik word wakker van een pijnlijk, drukkend gevoel op mijn rug. Ik mompel zacht iets en wil verder slapen, tot ik door heb dat het wel een persoon moet zijn. Op dat moment merk ik de touwen op mijn polsen op en degene die mijn onderlichaam in bedwang houd. "Lekker geslapen, Luca? Neem je me soms niet serieus?" fluistert Tye hees en ruw in mijn oor, terwijl hij zich ondertussen al voorover gebogen is en helemaal op mij ligt. Ik grom zacht en beweeg lichtelijk onder hem, maar hij ligt op mijn zwakke plek, mijn rug.
"Godver, kan een man niet eens meer genieten van zijn slaap?" vraag ik op een dodelijke toon. "Dit gaat je flink bezuren, Tye. Je denkt toch niet dat ik zoiets ongestraft laat gebeuren hé?" vraag ik dan, al weet ik wel dat ik nu te laat ben met hem als eerste te pakken. Ik had verdomme niet in slaap moeten vallen, dat was mijn eigen, domme fout. Maar de slaap had ik nodig gehad aangezien ik vannacht weinig geslapen had in de koude isoleercel, maar ik voel me nu alleen nog maar moeër dan eerst. Ik probeer ondertussen ruw met mijn handen het touw kapot te trekken. Waar haalt hij dat nou weer vandaan?

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid
Ruya krabbelt half struikelend overeind nadat ik het dekbed open had gedaan, klaarblijkelijk heeft ze mijn hint dus ontvangen. Voorzichtig loopt ze hierna naar mij toe, om vervolgens iets aarzelend onder de dekens bij mij te stappen. Hoewel ze zo voorzichtig mogelijk probeert te doen, snap ik niet waarom ze het doet, ik had haar toch toestemming gegeven? Ach, het zal wel in haar schuwe karakter liggen, bedenk ik me zo. ‘Bedankt.’ Fluistert ze zacht, waar ik enkel lichtjes op knik en de dekens om haar heen doe. Ruya glimlacht zwak en een zuinig glimlachje siert mijn volle lippen wanneer ik het terug beantwoord. ‘Als het je helpt, graag.’ Zeg ik haar, murmelend, aangezien ik nog ietwat wazig was van de nachtmerrie. De nachtmerrie die Luca me bezorgd had, de eikel. ‘Hoe wist je eigenlijk wie het waren?’ vraagt ze dan aan mij, op een gedempte toon. Ik zak iets naar beneden zodat ik goed kom te liggen met mijn hoofd op het dunne kussen en sla mijn arm over de deken heen.
‘Dat is gemakkelijk, ik had ook nachtenlang nachtmerries van mijn verkrachter.’ Vertel ik haar, op een gedempte maar kille toon, waarbij ik haar in de ogen kijk. Hierna sluit ik ze echter weer en grom iets. ‘Slaap, Ruya, slaap.’

Tye Shade Steele
Luca mompelde iets en heeft waarschijnlijk niet door dat ik op zijn rug zit, want hij wil weer verder slapen, totdat hij zacht gromt en lichtelijk onder mij begint te bewegen. ‘Godver, kan een man niet eens meer genieten van zijn slaap?’ Vraagt hij op een dodelijke toon, waar ik kort honend op lach. ‘Niet als die man op het punt staat iets te krijgen van mij,’ grijns ik nogal half pervers.
‘Dit gaat je flink bezuren, Tye. Je denkt toch niet dat ik zoiets ongestraft laat gebeuren hé?’ vraagt hij dan, al betwijfel ik of hij zich werkelijk zo koel kan houden onder dat masker van hem. Hij weet wel degelijk wat er op het punt staat te gebeuren, hij weet dat ik gewoonweg door ga ook al zou hij zeuren en jammeren. Het is te laat voor hem, ik krijg altijd wat ik wil en ik kom altijd bij mijn doel aan, goedschiks of kwaadschiks.
‘Dat kan me geen fuck schelen of je het ongestraft laat gebeuren, of je het nou leuk vindt of niet, ik doe het toch wel.’ Meld ik hem ruw, nog steeds vlakbij zijn oor. Met deze woorden zet ik het om in daden en leg mijn hand op zijn zij om deze langzaam onder zijn shirt te doen, waarna ik deze omhoog haal. Ondertussen houd mijn onderlichaam zijn benen nog steeds in bedwang, eveneens voor de rest van zijn lichaam die gaat tegen stribbelen. Er is werkelijk waar geen ontsnappen meer aan.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ruya Aichi

Ruby beantwoord mijn glimlachje met een zuinig glimlach die haar volle lippen siert. "Als het je helpt, graag." zegt ze, murmelend. Na mijn vraagt zakt ze iets naar beneden zodat ze goed komt te liggen met haar hoofd op het dunne kussen en slaat haar arm over de deken heen. "Dat is gemakkelijk, ik had ook nachtenlang nachtmerries van mijn verkrachter." vertelt ze me, op een gedempte maar kille toon, waarbij ze mij in de ogen kijkt. Hierna sluit ze ze echter weer en gromt ze iets. "Slaap, Ruya, slaap."
Ik knik, ook al kan ze dat niet zien omdat ze haar ogen net gesloten heeft. "Slaap lekker, Morbid." mompel ik. Ik zak ook iets en probeer voorzichtig een goede houding te vinden om te slapen, naast het dunne kussen van Ruby. Ik zie echter wel enorm op tegen de nachtenlange nachtmerries die Ruby mij zojuist belooft heeft. Ik zucht zacht en sluit mijn ogen ook, ik kom alleen niet meer zo snel in slaap als daarnet.

Luca Jones

"Niet als die man op het punt staat iets te krijgen van mij." grijnst Tye nogal half pervers. "Dat kan me geen fuck schelen of je het ongestraft laat gebeuren, of je het nou leuk vindt of niet, ik doe het toch wel."meld hij me ruw, nog steeds vlakbij mijn oor. Met deze woorden zet hij het om in daden en legt zijn hand op mijn zij om deze langzaam onder mijn shirt te doen, waarna hij deze omhoog haalt. Er lopen rillingen over mijn rug heen door deze handeling. Ondertussen houd hij met zijn onderlichaam mijn benen nog steeds in bedwang, eveneens voor de rest van mijn lichaam die gaat tegen stribbelen. Er is werkelijk waar geen ontsnappen meer aan.
Ergens in mijn achterhoofd speelt een raar idee. Nu kan ik voelen hoe het met een man is zonder dat ik er voor kies, voor het eerst. Ik heb het altijd genegeerd, maar dit keer valt het niet te negeren. Ik vind zijn dwingende aanrakingen niet eens zo erg. Toch zal ik het niet laten merken en blijf ik toch liever degene die de baas is en kiest wat er gebeurd, wat nu dus duidelijk niet het geval is. "Nu vind jij het nog leuk, maar hierna zal ik het leuk vinden." grom ik naar hem. Shit shit shit, dit gaat pijnlijk worden, dat weet ik wel. Dat kan ik ook wel vertellen aan het geschreeuw van de meisjes die normaal onder mij liggen. Toch probeer ik nog altijd onder hem vandaan te stribbelen.

Your make-up is terrible

[Rhett?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Ja, sorry, ik kijk tegelijkertijd een film en heb niet echt veel inspiratie voor Rhett. Ik doe 't zo snel mogelijk.)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ruby Maeve Valentina, Morbid
‘Slaap lekker, Morbid.’ Mompelt ze, waarna ik haar ook iets naar beneden voel zakken en een goede houding probeer te vinden om te slapen. Ik zucht diep, schuif de helft van het dunne kussen onder haar hoofd en trek haar aan haar middel iets naar me toe, waardoor ze niet gelijk op de grond flikkert. Het is een klein bed en hierdoor kunnen we amper bewegen, maar als het Ruya zou helpen met slapen.
Hierna zucht ze zacht en sluit haar ogen ook, waarna ik mijn ogen weer sluit en mijn arm om haar middel blijft liggen. Ik ben al bijna vertrokken als ik me iets bedenk, wat moet ik doen als Tye of Luca haar komen halen? Vechten, bedenk ik me, gewoon zoals ik altijd doe. Mooi niet dat ze nog iemand pijn doen met mij in de buurt, dus ik zal Ruya beschermen. Met dit val ik in een droomloze slaap.

Tye Shade Steele
‘Nu vind jij het nog leuk, maar hierna zal ik het leuk vinden.’ Gromt hij naar mij, waarop ik pervers grinnik. ‘Vast, omdat ik het zo weer doe,’ meld ik hem half grijnzend, waarna ik mijn hand over zijn blote bovenlichaam laat gaan, maar dan de weg naar beneden volg en zo bij zijn broekrand uitkom. Het is gemakkelijk dat ik net klaar was met douchen, want nu had ik enkel een boxer aan en hoef ik al dat gezeik van mijn kleding niet uit te doen.
De knoop van zijn broek doe ik open, terwijl ik mijn andere hand zijn polsen voor de zekerheid bij elkaar houdt. Ruw bijt ik in de huid van zijn nek, precies op het moment dat ik zijn broek omlaag wurm totdat deze op zijn knieën hangt. ‘Het doet maar even pijn,’ zeg ik hem dan, met een duister toontje eraan verworven. Al snel laat ik mijn hand in zijn boxer en wrijf over zijn lid heen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Rhett Zane Colt, Cipier
Blythe trekt haar wenkbrauwen op en zet een stap naar achteren, zodat ze me niet met een pijnlijke nek aan hoeft te kijken. Ach kleintjes, ze moest niet zo zeuren en maar doorgroeien dan. ‘Ik ga dus echt mooi niet naar mijn cel toe,’ meld ze mij, waardoor ik even emotieloos afwacht op meer. Dat gun ik haar wel, voordat ik haar terug naar haar cel breng. ‘Ik heb niet eens iets fout gedaan, dus het is ook niet nodig,’ voegt ze eraan toe.
Hierdoor moet ik kort lachen en kijk haar vermakelijk aan. ‘Als je niets fout had gedaan, zat je hier niet,’ merk ik, ietwat gemeen op, maar waarna ik weer naar haar toe loop en Blythe stevig bij haar polsen vastpak. ‘Het is eten of naar je cel,’ meld ik haar dodelijk. ‘Je zeurt, dus ik denk dat ik je naar je cel terug ga brengen. Heeft de vrouwe nog enkele eisen voordat ik haar terug begeleid?’ vraag ik kil, voordat ik mijn handboeien al te voorschijn haal en op het punt sta deze bij haar om te doen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Porcelaneous schreef:
Batty (Alicia Joan Beaton)
Hij haalt zijn schouders op, op wat ik net gezegd had en antwoordde met een brede grijns: 'Dan moet je het eerst vragen.' Ja, zoals ik al verwacht had vat hij dit op als een vraag. En wat heeft hij toch met breed grijnzen? Hopelijk was dit sadistisch bedoeld en niet van het vrolijke gebeuren, want dan moet ik kotsen. Niet echt natuurlijk, figuurlijk.
“Dat bedoelde ik niet als vraag.” Had ik nors tegen hem gemompeld. Vervolgens snoof ik spottend en keek naar Quinto toe zonder enkele emotie op mijn gezicht. Ik kan niet langer zonder sigaret, dus hij geeft me er maar eentje. Of ik moet hem ook neerschieten, dacht ik ironisch.
'Maar als je het gevraagd hebt, wat je natuurlijk wel lief moet doen, gaan we samen buiten roken, oké? Als je daar geen bezwaar tegen hebt, natuurlijk.' Vervolgde hij toen. Weer snoof ik honend. Ik moet het lief vragen? Ik vraag niks en dat wist hij. Waarschijnlijk hield hij er gewoon van om me te plagen, maar hier krijgt hij me niet mee.
Met sexy, maar toch zwoele bewegingen stapte ik zelfverzekerd op Quinto af. Mijn ogen lieten zich niet afleiden door wat anders – ze bleven uitdagend, maar toch gevaarlijk naar Quinto kijken. Steeds dichter kwam ik naar hem toe tot er maar een paar millimeter over was en mijn volle lippen in de buurt van zijn oor bracht. Mijn mond opende zich en fluisterde met zwoele stem: “Quinto,” mijn vingers streelde zachtjes de bovenarm van Quinto.
“Geef een sigaret aan me.”

Don't walk. Run, you sheep, run.