[RPG] Alcatraz - Ten. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 19:44 ]

Hahahaha. Nicole is jaloers.

†

Nicole Joy Eastwood
Drew zucht luidt. 'Ik probeer één keer normaal tegen je toe en dan is het ook niet goed, wat wil je, wijf?' snauwt hij.
Ik rol met mijn ogen en zet mijn handen in mijn zij. 'Normaal doen kan ik jouw geval niet zonder dat er bijbedoeling aan vastzitten,' zeg ik simpel.
'En als ik de bak in draai, is het een grote kans dat ik hier terecht kom,' zegt hij dan. 'Gezellig bij jouw en de rest'. Dat idee beangstigt me, maar ik laat het niet merken. 'Nou, met een beetje gelukkig krijg jij je verdiende loon en word je zelf verkracht, of in elkaar getrapt door gevangen die wraak op je willen nemen'. Dat zou zijn verdiende loon zijn.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Arachno schreef:
Hahahaha. Nicole is jaloers.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Blythe Durance
‘Nee, je zegt het verkeerd, Blythe,’ meld hij me met een halve grijns. ‘Ik heb hersens juist omdat ik hier werk, anders zouden er vast geen gevangenissen zijn die jullie konden opsluiten'.
Ik rol met mijn ogen. 'Tuurlijk, want jij bent natuurlijk zo fantastisch en sterk dat je alle gevangen aan kan,' zeg ik sarcastisch.
Nadat ik hem heb gemeld dat ik niet naar mijn cel gaat kijkt hij me ietwat geïrriteerd aan en slaat hij zijn armen over elkaar. ‘Kies dan wat,’ eist hij. ‘Ik heb ook nog meerdere dingen te doen dan wachtertje te spelen over jou'. Ja vast, roken en zichzelf aftrekken bedoelt hij zeker.
Hij kijkt me afwachtend, maar ook ongeduldig aan. Tegelijkertijd probeert hij langs me te kijken, de kantine in. Hij is vast opzoek naar één van de andere cipiers.
'Hmmm,' zeg ik op een nadenkende toon terwijl ik een stap opzij zet, zodat het zicht op de kantine nu grotendeels geblokkeerd wordt. Ik zou aardig kunnen zijn en hem mij naar mijn cel kunnen laten brengen, zodat hij tenminste iets zinnigs te doen heeft maar aan de andere kant, ik heb er niet veel zin in om in mijn eentje in de cel te gaan zitten, wachtende tot het ontbijt afgelopen is en mijn celgenote terug komt. 'Ik denk dat ik dan maar gewoon voor de kantine ga, je zou het toch niet voor elkaar kunnen krijgen mij in mijn cel te krijgen, dus ik bespaar je de moeite, is dat niet lief van me?' vraag ik op een onschuldige toon waarna ik liefjes naar hem glimlach.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Tye Shade Steele
Zacht gromt hij op mijn woorden, maar zegt er niets op. Hij weet er niets op of weet wel iets, maar heeft ervoor gekozen zijn mond te houden.
Al vlak erna heb ik zijn polsen los gemaakt en hem overeind geholpen, hoewel het niet bepaald zachtaardig was. Het was niet mijn pijn en ik vond de pijnlijke kreunen die uit zijn mond kwamen wel vermakelijk, dus deerde het me niets. Zijn shirt was uit, waardoor Luca nu als een halve manke idioot richting de douche loopt, zonder mij veel aandacht te besteden. Hij wrijft even over zijn polsen heen, die nog altijd pijnlijk rood zijn, merk ik op. Langzaam volg ik hem richting de douche, terwijl ik de deur sluit en het touw in de wasbak leg.
Luca zet gelijk het water aan in de douche en gaat eronder staan, als ik me om wil draaien om erbij te gaan staan, grijpt hij mij vast en trekt me naar zich toe, onder het water. ‘Dit vind je leuk hé, de baas over mij spelen.’ Vraagt hij mij, op een rauwe toon, waarschijnlijk nog van het kreunen en omdat hij het in wilde houden. Emotieloos en afwachtend kijk ik hem aan, terwijl mijn handen nog altijd naast me hangen. Voor dat kleine moment had ik gewillig meegewerkt om onder het water te gaan staan, maar vanaf nu zou hij nog een portie krijgen. Hoe ga ik dit spelen? ‘Helaas vind ik het ook leuk, ik geniet ervan en ik werk graag mee.’ Vertelt hij mij dan, waarna hij me weer loslaat en geniet van het warme water dat over zich heen spoelt.
Er komt een sluw, donker grijnsje op mijn lippen terecht terwijl ik mijn ogen even over zijn lichaam laat gaan en deze dan weer in zijn ogen boor. ‘Mooi.’ Zeg ik hem dan enkel, terwijl ik zak naar zijn lid en deze opnieuw vastpak. Langzame, plagerige bewegingen maak ik met mijn hand, waarna ik mijn tong uitsteek en kort zijn lid lik om vervolgens mijn hele mond erom te sluiten. Hierna grom ik iets en voer het tempo op, terwijl ik mijn hand er ook nog steeds om beweeg. Hij zal nog wel zien wat ik voor hem in petto heb…

†

Batty (Alicia Joan Beaton)
'Daar is een hele simpele reden voor,' zegt Quinto met een grijns, terwijl ik nog een hijs van mijn peuk neem. 'Vrouwen doen altijd veel te moeilijk en daar heb ik een hekel aan,' zegt hij met dezelfde grijns.
Door de manier hoe hij het zei voelde ik een enorme lachbui omhoog komen. Ik moet moeite doen om 'm in te houden, dus ik draai mijn hoofd een kwartslag om zodat Quinto het niet kan zien. 'Oh, en de meesten vinden het niet zo leuk dat ik het gehele jaar op een eiland zit, tussen de gevangenen.' Ging hij verder.
Nu kon ik het niet meer houden en ik proest het uit. Een bulderend gelach volgt en ik knijp mijn ogen hard dicht. Wat een sukkel is die Quinto toch!
Om het nog erger te maken ging hij verder met praten: 'En als ik een nachtelijk pleziertje wil, zou ik toch een van de gevangenen kunnen pakken, zoals de rest?' Het bulderende, harde gelach word nu nog erger.
“Dat komt bij mij..” Weer gelach uit mijn mond.
“Meer over als..” Gelach.
“Een meeloper.” Abrupt stopte het gelach en had ik nu een serieus gezicht en keek hem recht aan, terwijl ik een hijs nam van mijn sigaret.
“Als je vind dat vrouwen zo moeilijk doen word je toch gay. Heb je ook geen last van ze.” En ik blies de rook uitdagend in zijn gezicht uit.

† Love? I want to sleep.

Hahaha, okay, dit is offtopic en random, maar ik moest het echt even hier neer plaatsen.

†

Lol, xd. Maar eigenlijk ook wel te verwachten aangezien er veel meer mannen dan vrouwen in de gevangenis zitten.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Die is geweldig.]

Luca Jones

Er komt een sluw, donker grijnsje op zijn lippen terecht terwijl hij zijn ogen even over mijn lichaam laat gaan en deze dan weer in mijn ogen boor. ‘"Mooi." zegt hij dan enkel, terwijl hij zakt naar mijn lid en deze opnieuw vastpakt, waardoor mijn ogen groot worden van verbazing. Langzame, plagerige bewegingen maakt hij met zijn hand, waarna hij zijn tong uitsteek en kort mijn lid likt, waardoor mijn mond een stukje open zakt. Vervolgens sluit hij zijn hele mond er om heen, wat een zachte kreun uit mijn openstaande mond lokt. Tye gromt iets en voert het tempo op, terwijl hij zijn hand er ook nog steeds om beweegt.
Natuurlijk weet hij wat hij moet doen, veel beter dan iemand anders het zou weten. Dat is iets wat ik nu duidelijk kan voelen en wat de kreunen uit mijn mond ook duidelijk zullen maken. Mijn hand vind zijn weg naar beneden, waar ik mijn vingers door zijn haar verstrengel en Tye het tempo van zijn hoofd begin aan te geven door er tegen aan te duwen. Mijn knieën trillen iets omdat mijn benen soms zin hebben om het te begeven als ik teveel genot krijg. Het is dat het nog niet zo lang geleden is dat ik klaar gekomen ben, anders zou ik nu wel erg snel gekomen zijn, omdat het zo goed voelt. Ik ben het niet zo gewend dat mensen het vrijwillig doen.

Your make-up is terrible

Tye Shade Steele
Wanneer ik mijn hele mond om zijn lid heen sloot, ontlokte dit een zachte kreun uit zijn mond. Kort blikte ik op hem, zijn mond stond open. Ik grinnikte en zorgde dat mijn hand er nog steeds omheen bewoog. Het tempo ging iets sneller en hoewel ik nu niet echt kon grijnzen of iets, vermaakte het me wel degelijk dat er kreunen uit zijn mond kwamen door dit wat ik nu bij hem deed. Zijn hand vind zijn weg zelfs naar beneden, waar hij zijn vingers door mijn haar verstrengelt en mij het tempo begint aan te geven door tegen mijn hoofd aan te duwen. Het deert mij niet dat hij dit doet, alleen dat ik hem zo goed mogelijk probeer te vermaken. Hoewel ik wel kan stellen dat het me al gelukt was, anders zou hij hier heel anders op reageren.
Kort ging ik nog even door, maar toen ik zijn benen iets zag trillen, besloot ik er een einde aan te breiden en voor een laatste keer te bewegen, voordat ik mijn mond weer afstand liet nemen van zijn lid en opstond. Mijn handen hingen naast me, al duwde ik hem hierna tegen de koude muur van de douche aan met een grijnsje op mijn gezicht. ‘Fijn dat ik je kon vermaken, Luca,’ begon ik, een gevaarlijke glinstering in mijn ogen. ‘Dan mag je het bij mij doen.’ Eindigde ik. Een toon in mijn stem welke aangaf dat hij niet kon, en vooral niet mocht weigeren. Zijn hand pakte ik al vast om deze naar mijn lid te leiden, terwijl mijn andere hand op zijn schouder lag en hem hier zacht drukte, als teken dat hij zou moeten bukken. ‘Nu.’ Dit klonk eisend, gevaarlijk zelfs.

†

Winchesterr schreef:
Nicole Joy Eastwood
Drew zucht luidt. 'Ik probeer één keer normaal tegen je toe en dan is het ook niet goed, wat wil je, wijf?' snauwt hij.
Ik rol met mijn ogen en zet mijn handen in mijn zij. 'Normaal doen kan ik jouw geval niet zonder dat er bijbedoeling aan vastzitten,' zeg ik simpel.
'En als ik de bak in draai, is het een grote kans dat ik hier terecht kom,' zegt hij dan. 'Gezellig bij jouw en de rest'. Dat idee beangstigt me, maar ik laat het niet merken. 'Nou, met een beetje gelukkig krijg jij je verdiende loon en word je zelf verkracht, of in elkaar getrapt door gevangen die wraak op je willen nemen'. Dat zou zijn verdiende loon zijn.

[ bericht aangepast op 31 okt 2012 - 19:27 ]

Noxious schreef:
Batty (Alicia Joan Beaton)
'Daar is een hele simpele reden voor,' zegt Quinto met een grijns, terwijl ik nog een hijs van mijn peuk neem. 'Vrouwen doen altijd veel te moeilijk en daar heb ik een hekel aan,' zegt hij met dezelfde grijns.
Door de manier hoe hij het zei voelde ik een enorme lachbui omhoog komen. Ik moet moeite doen om 'm in te houden, dus ik draai mijn hoofd een kwartslag om zodat Quinto het niet kan zien. 'Oh, en de meesten vinden het niet zo leuk dat ik het gehele jaar op een eiland zit, tussen de gevangenen.' Ging hij verder.
Nu kon ik het niet meer houden en ik proest het uit. Een bulderend gelach volgt en ik knijp mijn ogen hard dicht. Wat een sukkel is die Quinto toch!
Om het nog erger te maken ging hij verder met praten: 'En als ik een nachtelijk pleziertje wil, zou ik toch een van de gevangenen kunnen pakken, zoals de rest?' Het bulderende, harde gelach word nu nog erger.
“Dat komt bij mij..” Weer gelach uit mijn mond.
“Meer over als..” Gelach.
“Een meeloper.” Abrupt stopte het gelach en had ik nu een serieus gezicht en keek hem recht aan, terwijl ik een hijs nam van mijn sigaret.
“Als je vind dat vrouwen zo moeilijk doen word je toch gay. Heb je ook geen last van ze.” En ik blies de rook uitdagend in zijn gezicht uit.

Luca Jones

Hij gaat nog kort door, maar helaas breid hij er al veel te snel een einde aan. HIj beweegt voor een laatste keer voor hij zijn mond afstand laat nemen van mijn lid en opstaat. Zijn handen hangen naast hem, maar al snel en onverwachts duwt hij me hierna tegen de koude muur van de douche met een grijnsje op zijn gezicht. Mijn gezicht vertrekt iets pijnlijk maar ik trek hem al snel weer in de plooi. De kou van de muur merk ik amper op, al verspreid zich er wel een kippenvel over mijn lichaam. "Fijn dat ik je kon vermaken, Luca." begint hij, met een gevaarlijke glinstering in zijn ogen. "Dan mag je het bij mij doen." eindigt hij.
Een toon in zijn stem geeft aan dat ik het niet mag weigeren, hoewel ik dat in eerste instantie wel wil doen. Waarom zou ik op mijn knieën gaan voor een vent? Dat is niets voor mij. Hij pakt mijn hand al vast om deze naar zijn lid te bewegen, terwijl hij zijn andere hand op mijn schouder legt en hier zacht op drukt, als teken dat ik omlag moet. "Nu." Het klinkt eisend, gevaarlijk zelfs. Het is niet de dwingende en eisende toon in zijn stem die me uiteindelijk toch door mijn knieën laat zakken, al kan ik niet precies zeggen wat het dan wel is, ik doe het gewoon, tegen al mijn eigen verwachtingen in.
Het duurt dan ook even voordat ik helemaal beneden ben omdat mijn rug niet zo mee wilt werken, maar ik kom er wel. Wat aarzelend pak ik zijn lid vast en begin ik mijn hand traag en onwennig heen en weer te bewegen, terwijl ik mezelf dwing om hem in mijn mond te nemen. Uiteindelijk neem ik eens diep adem en zet dan voorzichtig mijn tong tegen zijn eikel aan, waarna ik mijn lippen er tegen aan druk en dan mijn mond open. Langzaam laat ik hem in mijn mond glijden terwijl ik mijn hand nog altijd wat traag door laat bewegen en hoop maar dat Tye me wat tijd gunt om me hier aan te laten weten, aangezien het allemaal nog erg langzaam en moeizaam gaat.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Drew kijkt me woedend aan en knarst met zijn tanden over elkaar. 'Denk jij dat ik dat laat gebeuren? Wanneer ik in de gevangenis belandt, betekend het nog niet direct dat ik alles zomaar onderga. Ik verlies mijn spierkracht niet,' bijt hij me toe. 'Welke spierkracht?' mompel ik binnensmonds. 'Hmm, maar er zijn vast wel gevangenen die sterker zijn als jou. Vooral als ze met z'n tweeën zijn,' zeg ik kalm.
'Maar beantwoord mijn vraag, wat wil je zélf?'. Hij legt de nadruk op het laatste zinnetje en kijkt me doordringend aan. 'Wat ik wil?' vraag ik wat spottend. 'Er is zo veel wat ik wil, Drew,' antwoord ik. 'Maar goed, je weet wel wat ik wil. Ik ga geen baby vermoorden. Dat jij nou zo harteloos en kil bent wil nog niet zeggen dat iedereen dat is, of zijn je hersentjes daar te klein voor omdat te snappen?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Welke spierkracht?" mompelt ze heel zacht.
Ik besluit er niet op door te gaan, omdat dat me zinloos lijkt.
"Hmm, maar er zijn vast wel gevangenen die sterker zijn als jou. Vooral als ze met z'n tweeën zijn," zegt ze kalmpjes. "Er is zo veel wat ik wil, Drew," beantwoord ze mijn vraag. "Maar goed, je weet wel wat ik wil. Ik ga geen baby vermoorden. Dat jij nou zo harteloos en kil bent wil nog niet zeggen dat iedereen dat is, of zijn je hersentjes daar te klein voor omdat te snappen?"
"Heb jij überhaupt enig idee in welke situatie je zit? Ik kan alles wat ik wil met je doen, dus ik zou die grote mond van je maar houden," grom ik naar haar. "Maar over dat baby gebeuren, als jij dat wilt, moet je het doen. Het is zinloos om je nog tegen te houden, mama Nicole,"
Ik zucht en staar naar mijn voeten. Ze heeft me. Nog nooit heeft iemand me op deze manier aangepakt. Een soort verstopte emotionele prikkeling in de woordenwisseling. Ik haat het, ik haat alles wat te maken heeft met emotioneel gedrag, maar ik moet me er aan toe geven. Ik zal niet meer tegen haar in gaan, aangezien ik besef dat ze gelijk heeft. Ze heeft het, krijgt het en mag het houden van mij. Succes ermee.