[RPG] Alcatraz - Ten. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ is toegestaan.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 3 tot 5 regels.
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Saturnus
• Quinto Thomas Reynolds - Saturnus
• Rhett Zane Colt - Voight
• Dana Charlotta McGuire - Saturnus
• Nathalie Leyla Alix - Assassin
Nog 2 mannelijke en 3 vrouwelijke cipiers.

Prisoners: (Totaal 12)
• Maya Juliëtte Adams - Druella
• Nicole Joy Eastwood - Aurorea
• Ruby Maeve Valentina - Tortura
• Ruya Aichi - Assassin
• Alicia Joan Beaton - Exasperated
• Blythe Durance - Aurorea
• Luca Jones - Assassin
• Davy Ruben Carter - Saturnus
• Tye Shade Steele - Tortura
• Cameron Blake Welling - Aurorea
• Finnegan Lanto Conwy - Sylvesti
Nog 1 mannelijke gevangenen en 0 vrouwelijke gevangenen.

Cell Division.
Cell 1: Maya Adams en Nicole Eastwood.
Cell 2: Ruby Valentina en Ruya Aichi.
Cell 3: Blythe Durance en Alicia Beaton.
Cell 4: Luca Jones en Tye Steele.
Cell 5: Davy Carter, Cameron Blake Welling en Finnegan Conwy.

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 19:44 ]

Ik zal zo ook nog even iets verzinnen voor Ruby.
Zal ik Rhett naar Nathalie laten sturen? Ik heb eigenlijk wel zin in nog een confrontatie ghehe.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Klinkt spannend. 8D

---

Your make-up is terrible

Ruby Valentina.
Wanneer ik praat, knikt Ruya de gehele tijd, als teken dat ze mij gelijk geeft. Ze moet zich vast bedenken dat Tye op moet donderen, weg moet gaan en haar met rust moet laten, al is dat misschien hopeloze moeite. Tye lijkt me wel een enge, perverse stalker die bovendien arrogant is, aangezien hij denkt te weten dat hij Ruya zomaar mag bezitten. Iets wat hij dus duidelijk niet mag doen, ondanks dat hij de regels aan zijn laars lapt. Ik vrees het ergste voor Ruya, maar zo lang ik bij haar ben zal ik haar echt niet afgeven aan die eikel.
Na zijn tirade hierover, loopt hij eindelijk weg. Ik richt mijn blik op het meisje naast me, niet meer op de arrogante man die wegloopt met grote passen. Hij lijkt boos, maar op hetzelfde moment erg zelfverzekerd en rustig te zijn. Geen idee hoe hij dat deed, maar het irriteerde me mateloos en ik kon niets anders dan mijn handen iets tot vuisten maken. Ruya keek wel even naar hem voor haar ogen groot worden en ze op mij richt. “Is dat waar?” vraagt ze op een zachte toon, met een brok in haar keel. “Ben ik nu van hem?”
Het leek wel alsof alle hoop uit het Aziatische meisje haar ogen verloor, terwijl ze zich van mij losmaakte door mijn armen van zich af te schudden. Ik liet het maar gewoon gebeuren door mijn armen naast me te hangen en voor een moment keek ik haar stil zwijgend aan. “Dat kan toch helemaal niet, dat gaat tegen de wetten van de VN in.” Piept ze. “De mensenrechten!” Kort bijt ik op mijn lip, alsof ik op iets betrapt ben en terwijl ik dit doe, laat ik mijn blik wegdwalen. “Eh, Ruya,” begin ik aarzelend, waarbij ik weer naar haar kijk. “Eerlijk gezegd denk ik dat hij het wel kan maken. We’re in jail, honey. Niemand gaat er wat tegen doen…” breng ik zo voorzichtig mogelijk, maar hierna kijk ik rond en merk dat Rhett als zowel Nathalie ver uit elkaar staan. Ze lijken niet in hun beste bui. “De cipiers zullen er in elk geval niet veel omgeven, op dit moment lijken ze wel in hun eigen wereld te verkeren.” Murmelde ik.

Rhett komt nog wel. Even snel een andere post.

---

†

(Moet ik nog ergens op reageren, eigenlijk?)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ruya Aichi

Ruby laat me haar armen van me af schudden en laat haar armen dan gewoon naast zich hangen, terwijl ze me voor een moment stil zwijgend aan kijkt, waardoor ik bijna hysterisch word en wild begin te piepen over mensenrechten. Daarna bijt ze kort op haar lip, alsof ze op iets betrapt is en terwijl ze dit doet laat ze haar blik weg dwalen, waardoor de paniek bij mij alleen nog maar erger word. "Eh, Ruya." begint ze aarzelend, waarbij ze weer naar mij kijkt. Door haar toon weet ik het antwoord al, maar wil ik hem eigenlijk niet horen. "Eerlijk gezegd denk ik dat hij het wel kan maken. We’re in jail, honey. Niemand gaat er wat tegen doen…" brengt ze zo voorzichtig mogelijk, maar kijkt hierna rond. "De cipiers zullen er in elk geval niet veel omgeven, op dit moment lijken ze wel in hun eigen wereld te verkeren." murmelt ze.
Mijn blik vind nu ook de twee cipiers. Ik herken ze wel, vooral de ene. Rhett, was zijn naam. "Maar... Rhett zei dat ik het alleen maar hoefde te melden, dan doen ze er toch wel íets aan?" vraag ik wanhopig en mijn ogen flitsen terug naar Ruby. De paniek word me bijna teveel gewoon en de angst is dan ook duidelijk in mijn ogen te lezen. "Wat moet ik anders, ik kan toch niet van hem zijn? Wie weet wat hij van plan is..." Mijn stem sterft weg als ik aan de mogelijkheden denk die hij allemaal kan uitvoeren als niemand iets doet. Volgens mij was dat van eerder vandaag dan maar een klein voorproefje. Het doet nog steeds pijn, mijn lichaam en in mijn hoofd.

---

Your make-up is terrible

Ruby Valentina.

De nodige dingen probeer ik haar uit te leggen, waarna ik eindig dat de cipiers in elk geval in hun eigen wereld lijken te verkeren. Haar blik vindt nu ook de twee cipiers, Rhett en Nathalie. Ze staan nog steeds een eindje uit elkaar, merk ik op. “Maar... Rhett zei dat ik het alleen maar hoefde te melden, dan doen ze er toch wel íets aan?” vraagt ze wanhopig en haar ogen flitsen terug naar mij toe, waardoor ik mijn blik weer op haar richt. De paniek staat in haar ogen te lezen, eveneens voor de angst. Ergens heb ik ongelooflijk veel medelijden met dit meisje, dat juist zij hier terecht komt, maar aan de andere kant moet ze leren hard worden. Voor zichzelf, de mensen om zich heen, vooral hier.
“Het kan dan wel zo zijn dat ze er iets aan gaan doen,” begin ik, waarbij ik mijn oude blik weer terug krijg. “Alleen het zal me niet verbazen als Tye toch op de één of andere manier zijn zin krijgt. Dat soort kakkerlakken krijgen altijd hun zin. Het is oneerlijk, maar wat wil je eraan doen, vermoorden?” was mijn antwoord, terwijl het laatste woord iets macaber was uitgesproken. “Wat moet ik anders, ik kan toch niet van hem zijn? Wie weet wat hij van plan is...” Haar stem sterft weg en ik bijt hard op mijn onderlip, terwijl ik mijn handen voorzichtig op haar armen leg. Ze is nogal een schrikachtig typetje. “Je bent niet van hem, dat denkt hij alleen. Je bent nog steeds van jezelf,” probeer ik haar te bemoedigen, waarna ik Rhett op ons af zie komen en me naar hem toe draai. “Speeluurtjes zijn over. Terug naar de cel.” Meld hij ons verveeld mede, om vervolgens onze boeien om te doen en naar de cel te begeleiden.

Rhett Colt.

Toen ik Ruby en Ruya naar de cel had begeleid, bracht ik haastig de anderen terug naar hun cellen, maar toen ik bij Luca aan kwam, zag ik al de blik in zijn ogen dat hij niet mee zou werken. Toch zuchtte ik iets diep en zijn bracht polsen bij elkaar om de boeien om te doen, hij moest maar mee werken, anders zou hij het nog leren. “Geen leuke kleuterbijeenkomst gehad, Luca?” vroeg ik achteloos, een vraag niet echt bedoeld om op te antwoorden, meer om hem iets te plagen. Het was me in elk geval opgevallen dat hij zich niet bij Tye en de anderen had gevoegd waarbij hij het eerder wel zou staan.
Kort likte ik over mijn droge lippen heen en bracht hem vervolgens terug naar zijn cel, zo haastig ik kon, hoewel hij hevig tegenstribbelde. Duidelijk was het wel dat hij me expres tegenwerkte, volgens mij had hij er net zo’n plezier in als anders. “Als je zo doorgaat, krijg jij vanavond geen vreten.” Waarschuwde ik hem geïrriteerd, waarna ik al gelukkig bij zijn cel kwam en hem hierin duwde, terwijl ik de boeien al los had gedaan. Ik snap niet waarom hij zo graag tegen wilde stribbelen, maar goed.
Hierna deed ik de cel dicht, vervolgens ging ik snel naar buiten om de anderen te doen, maar merkte op dat het plein leeg was. Nathalie was er ook niet meer. Verdomme, was ze expres zo snel weer weg gegaan of maakte het haar geen flikker meer uit van daarnet? Nee, volgens mij hield ze nog steeds wrok voor mij. Ik liep naar de ruimte voor de cipiers en wanneer ik deze open deed, zag ik haar weer. Alleen ze stond met enkele andere cipiers, waardoor mijn tanden iets knarsten. Zo rustig mogelijk stapte ik op haar af, maar raakte haar niet aan. Ik kuchte enkel om aandacht te krijgen. “Nathalie, kan ik je even spreken?” De blikken die ik hierbij kreeg negeerde ik maar zo goed mogelijk.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik schrijf me uit. Alles gaat toch alleen nog maar over en om Ruya/Ruba/Tye/Luca.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 6:51 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ruby*

Dat komt omdat we al met vrij weinig mensen RPG'en en niemand reageert meer behalve die personages. :'].

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Aurorea schreef:
Ik schrijf me uit. Alles gaat toch alleen nog maar over en om Ruya/Ruba/Tye/Luca.

(Jammer.. ;| )

Tortura schreef:
Ruby*

Dat komt omdat we al met vrij weinig mensen RPG'en en niemand reageert meer behalve die personages. :'].

(Meh.. als het kan, wil ik deze roleplay weer wat leven in blazen..)

Saturnus schreef:
(...)

(Meh.. als het kan, wil ik deze roleplay weer wat leven in blazen..)

Dan moeten er wel veel nieuwe personages komen, anders gaat deze het niet redden - wat eigenlijk best jammer is.
Nu zijn het vooral Nikki en ik die reageren.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Tortura schreef:
(...)
Dan moeten er wel veel nieuwe personages komen, anders gaat deze het niet redden - wat eigenlijk best jammer is.
Nu zijn het vooral Nikki en ik die reageren.

(Als ik weer volledig meedoe, komen er al weer drie bij.. Of ik moet weer een soort 'nieuw' rollentopic openen, maar dat is dan al de tweede keer volgens mij..)

Ik wil nog wel mee doen, maar ik heb een hele lange tijd niet kunnen reageren omdat mijn personages vast stonden, en met mijn andere kon ik nergens heen. Nicole was net wel met Luca aan het praten, maar die pauze is alweer afgelopen dus daar kan ik ook niks mee aangezien Aragog al iets van een halfjaar niet meer gereageerd heeft.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 17:31 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aurorea schreef:
Ik wil nog wel mee doen, maar ik heb een hele lange tijd niet kunnen reageren omdat mijn personages vast stonden, en met mijn andere kon ik nergens heen. Nicole was net wel met Luca aan het praten, maar die pauze is alweer afgelopen dus daar kan ik ook niks mee aangezien Aragog al iets van een halfjaar niet meer gereageerd heeft.

(Oké, dan zal ik je personages er weer bij zetten.
____

Weet iemand nog iets om de roleplay weer wat leven in te blazen?)