[Inloop RPG] Sheraton Hotel Downtown ~ 2 - Speeltopics

Het Sheraton Hotel Downtown ligt in het drukke centrum van Los Angeles, een perfecte plek voor toeristen, mensen op zakenreis, op doorreis of andere interessante tripjes.

Hier kan je allerlei foto's van het hotel vinden, een hotel dat werkelijk alles lijkt te hebben. Luxe en minder luxe kamers, een zwembadcomplex met sauna's, een golfbaan en park en nog veel meer!

Belangrijk!
Je maakt een rol aan, de rol hoeft niet permanent te zijn en je kan elk moment weggaan. Deze RPG is speciaal voor mensen die weinig tijd hebben, soms geen inspiratie of voor nieuwelingen die graag even een kijkje komen nemen en het graag willen leren. Houd hier dus rekening mee!

Regels
- Iedereen mag een nieuw topic aanmaken, maar dan ben je wel verplicht om de beginpost goed bij te houden!
- 16+ en andere dingen zijn allemaal toegestaan.
- Probeer je rollen en posts zo uitgebreid mogelijk te maken, dit is een goede oefening voor alle andere RPGs.
- Leestekens en hoofdlettergebruik zijn wél verplicht!

Staff: (permanente karakters)
Katelynn (Kate) Serenity White CyberLord
Mason Fell VCL
Tyler Lucas Jason wolffire

Ingecheckt in het hotel:
Nana Reira Ito ~ Rust Isuzu
Isa Carmen Maria Jones ~ Laatste vakantie Bagoly
Anna Bailey Miller ~ Vakantie Mismi
Chloé Amelia Blessins ~ Werk CxStylinson
Fiona Winter ~ Verjaardag VCL
Amelia Cornish ~ Werk Amity
Ashley Jasmine Moore ~ WerkIsuzu
Effie Atkins ~ Gevlucht Soubi
Mary Roberts ~ Vakantie carpediemx
Aubree Aleah Rodriguez ~ Vakantie N4I5
Valérie Raven Stewards ~ Werk Ahri
Samuel Ray Dawson ~ Vakantie PercyWood
Finn Oliver Harries ~ Rust Bagoly
Yuri Leith Bishop ~ Rust Assassin
Andrew Ian Parker ~ Vakantie Realist
Austin Joshua Gray ~ Vakantie N4I5
Luke Alexander Skyse ~ Vakantie Realist
Keith Rowlders ~ Werk JordanStyles

Uitgecheckt (inactieve karakters die mogelijk terug komen)


Als je mee wilt doen, vul je hier je rol in. Je hoeft niet op goedkeuring te wachten, je kan gelijk beginnen!

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 20:03 ]

---

Your make-up is terrible

Chloé Amelia Blessins.

Ik haatte het twijfelachtige gevoel dat zich weer in mijn maag ophoopte. Hadden jullie dat dan nooit? Ik in ieder geval wel. Het leukste van alles was dat Austin me doorhad, iets waar ik niet tegen kon. Tenminste, ik had het gevoel dat hij me doorhad. Aangezien ik zijn lieve blik weer voelde branden.
"Hmm... Goed dan. Al vraag ik me toch echt af wat je met mij zoekt op een bal." gaf ik dan uiteindelijk toe, waarna ik hem weer aankeek en zag dat zijn puppy-ogen langzaam weer plaatsmaakten voor een iets normalere blik. Die jongen was hier goed in, zeg...
"Het is inderdaad wonderbaarlijk dat je dat niet kan." zeg ik meer tegen mezelf, maar toch.
Eerlijk gezegd verbaasde het me ook niet zoveel, aangezien ik zo'n vrolijke jongen niet een hele nette dans zag doen. Alleen die gedachte al liet me zachtjes grinniken. Ik keek even om me heen en zag dat verschillende mensen ons vreemd aankeken. Wat? Hij had me toch geen huwelijksaanzoek gedaan? Geen reden om te gaan staren, dus.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Ik stond op van mijn stoel en nam haar hand vast.
Geconcentreerd zette ik haar recht voor me neer en knikte even goedkeurend. Nu kon ik haar tenminste een deftige knuffel geven. Ik sloeg mijn armen om haar middel en trok haar tegen me aan.
"Dan stel ik voor dat we na het eten een paar coole maskers zoeken" zei ik zachtjes bij haar oor.
Ik stond wat voorover gebogen aangezien ze, zoals ik al had verteld, kleiner was dan mezelf, maar dat vond ik totaal niet erg. Een meisje hoorde kleiner te zijn dan mij, anders voelde ik me zo ... Vreemd.
Voorzichtig liet ik haar weer los en ging terug op mijn plaats zitten, de blikken van alle mensen negerend. Ik hoorde mensen fluisteren dat we een schattig koppeltje waren waardoor ik me omdraaide.
"Een jongen en een meisje kunnen ook vriendschappelijk samen naar een bal gaan hoor, zeker als mijn naam mijn naam is waardoor ik automatisch een vreemd persoon wordt, toch Chloé ?" vroeg ik toen ik me omdraaide.
Ik had een vermakelijke lach om mijn lippen zitten en gaf haar een vlugge knipoog.

Chloé Amelia Blessins.

Ik glimlachte als antwoord op zijn knuffel en knik als antwoord op zijn vraag. Ja, soms waren handelingen al genoeg om iets aan te geven, daar had je geen woorden voor nodig. Maar ik denk dat je dat al wist. En anders weet je het nu.
Ik was het wel gewend om kleiner te zijn als sommige jongens, maar ik was voor een meisje ook niet héél klein. Ik was groter dan een gemiddeld meisje, maar dat had je met modellen hè... Oké, genoeg gepraat over lengtes.
Ik ging weer rechtzitten op mijn stoel en luisterde naar het commentaar van de mensen, waardoor ik me langzaam begon te irriteren.
Sorry hoor, maar wat ging hun het aan dat ik met iemand knuffelde?! Je mocht niet eens meet met een jongen iets afspreken of je bent al een koppel. Ach ja, het leven is soms hard. Niet dat dit een harde opgave was of zo... Rustig maar, het is maar een voorbeeld.
"Inderdaad Austin, dat sommigen hier meteen een koppel zijn als ze me elkaar ergens naartoe gaan moeten zij weten." antwoordde ik glimlachend, waarna ik grijnsde toen hij me een knipoog gaf.
Ik keek Austin weer normaal aan en was even verbaasd van mijn snelle verandering qua gezichtsuitdrukking. Net glimlachte ik nog en binnen één seconde is die glimlach alweer verdwenen als sneeuw voor de zon. Ach ja, wel een goede oefening voor een fotosessie eigenlijk.
"Hoe laat is dat bal eigenlijk?" vroeg ik nieuwsgierig, aangezien ik ook nog moest werken. Nee, niet in de nacht, nee. Maar in de avond soms wel en misschien moest ik morgen er al om vijf uur uit zijn. Dat kreeg ik ook altijd pas laat te horen. Ik moest wel onthouden dat ik hier voor mijn werk zat, niet voor vakantie.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Mijn gezichtsuitdrukking veranderde naar serieus. Iets wat voor mij onlogisch was waardoor je vast en zeker bezorgd moest worden om me. Waarom ik serieus werd ? Haar lach verdween als sneeuw voor de zon. Nog sneller zelfs. Alsof je sneeuw gewoon regelrecht het vuur in gooide. Je kon nu wel zeggen dat het door haar beroep kwam, maar men zei altijd dat je werk en privé gescheiden moest houden. Ik zou ervoor zorgen dat ze een glimlach droeg op haar gezicht, als ze niet aan het werk was, al was het het laatste wat ik deed voor mijn verblijf hier.
Ik herinnerde me dat ze iets gevraagd had, waardoor de wazige blik in mijn ogen weer helder werd, "Zaterdagavond" zei ik.
Ik bestudeerde haar gezicht opnieuw. De enige hint die je kreeg dat ze toch vrolijk was, was de kleine twinkeling in haar ogen. Ik zuchtte zacht, beet op mijn lip en wendde mijn gezicht af naar de voorbijgangers. Een ober had ondertussen komen vragen wat we wouden om te eten dus echt veel konden we nu niet doen. Het leek alsof ik steeds harder op mijn lip begon te bijten, naarmate ik bleef denken aan de glimlach die zomaar verdween.
Ik knipperde even met mijn ogen, scheurde mijn blik los van de voorbijgangers, schudde 2 keer met mijn hoofd en fatsoeneerde mijn haren weer met mijn hand. Ik zei toch, automatisme !
"Wat doe je eigenlijk graag ? Ik bedoel, je moet ooit toch wel eens vrije tijd hebben ?".

Chloé Amelia Blessins.

Ik zag dat Austin ineens een serieuze uitdrukking kreeg waardoor ik toch een beetje zenuwachtig werd. De hele tijd had er een glimlach op zijn gezicht gestaan en nu ineens niet meer... Vreemd, heel vreemd.
Ik slikte toen ik hoorde wanneer het was en beet op mijn lip. "Ik probeer op tijd te zijn." zei ik snel, waarna ik in mijn hoofd op het o zo lange lijstje weer een afspraak in plande, alsof dit verplicht was. Voor mij voelde een afspraak gewoon als een verplichting, want afspraken kwam je na. Dat hoorde gewoon zo.
Ik had netjes antwoord gegeven op de ober zijn vraag en toen ik merkte dat Austin afgeleid was nam ik de tijd om even naar hem te kijken. Hij leek ineens heel erg in zijn eigen wereldje te zijn. Oké, dat was hij wel vaker zolang ik hem nu kende, maar dit was nog erger.
Opeens draaide hij zich weer terug en ik wist niet hoe snel ik weer ergens anders naartoe moet kijken!
"Wat doe je eigenlijk graag? Ik bedoel, je moet ooit toch wel eens vrije tijd hebben?" vroeg hij ineens, waardoor ik even verward naar hem keek.
Ja, wat deed ik nou graag? Goede vraag, eigenlijk. Ik had wel eens vrije tijd, ja... Maar meestal ging die op aan de kapper of visagie voor een fotosessie, aangezien de make-up werd geoefend in mijn vrije tijd. Oneerlijk, toch? Maar ja, ik had niks te willen in dit wereldje.
"Ik uhm... Ik ga graag uit als ik tijd heb. En anders slaap ik graag." zeg ik, na een lange tijd denken.
Slapen... Ik kreeg nooit veel slaap, dus als ik eens zeven uurtjes kon blijven liggen was ik al hartstikke blij.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

"Het klinkt alsof je niet veel vrije tijd hebt" zei ik, wat ik echt enorm spijtig vond voor haar. Nee, serieus, geen sarcastische of ironische opmerking, ik meende het. Ze was een jong meisje die er overigens totaal niet slecht uitzag. Wacht, terugspoelen. Dacht ik dat nou echt ? Focus Austin, focus.
"Dan heb je natuurlijk ook nog personen als mij" begon ik terwijl een kleine glimlach terug op mijn gezicht kwam, "Die teveel vrije tijd heeft".
Ik keek haar voor een paar seconden lang in haar ogen aan waarna ik me herinnerde dat ik iets aan het vertellen was. Wat was ik ookal weer aan het vertellen ? Oh ja, teveel vrije tijd waardoor ik nu de stomste maar stiekem ook leukste dingen kon.
"Dankzij al die vrije tijd kan ik nu op een eenwieler rijden, jongleren in het donker en in het daglicht, ukelele spelen waardoor ook gitaar en heb ik veel gereisd".
Nu dacht ze vast dat ik lui was omdat ik zoveel vrije tijd had, "Oh ja, ik heb ooit geprobeerd om een ballondiertje te maken, maar toen het hoofd ontplofte van mijn poedel heb ik besloten dat nooit meer te doen".
Ik knikte eventjes en bedacht me toen nogmaals dat het nu echt leuk alsof ik niets deed de hele dagen.
"Al die dingen heb ik geleerd in mijn gap year om het zo te zeggen, nu studeer ik Drama en alles wat daar bij hoort".

Chloé Amelia Blessins.

"Klopt, maar dat heb ik er wel voor over, hoor." zei ik, waarna ik grijnsde als hij verder gaat. Natuurlijk, nu gaan we het krijgen hoor... Mijn mond viel bijna open toen ik hoorde wat hij allemaal geleerd had. En eerlijk gezegd paste het echt bij hem.
"Het verbaast me echt dat je nog niet op het circus hebt gezeten." zei ik glimlachend. Wow? Hoe kwam die glimlach ineens terug op mijn gezicht? Ik glimlachte al sowieso niet heel veel, maar dit was toch uniek... Mijn gezichtsuitdrukking leek wel een eigen wil te krijgen.
Ik beet op mijn lip om niet te gaan lachen toen hij over het ballondier begon, maar uiteindelijk lachte ik toch, ook al was het maar heel zacht.
"Arme poedel... Ik hoop wel dat je de ballon poedel bedoelt en niet je echte poedel." zei ik lachend, waarna ik weer serieus keek en luisterde.
"Drama, ja... Dat past perfect bij je. Waar studeer je eigenlijk?"
Ik voelde mezelf nu een journalist aangezien ik meer vragen stelde als dat ik zelf praatte. Normaal praatte het meisje heel veel... Toch hield ik meer van luisteren dan praten. Vreemd voor een meisje, toch? Ja? Pech voor jullie. Zo ben ik gewoon.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

"Weet je wel niet hoe hard ik was verschoten toen dat hoofd knapte ? Serieus, mensen in mijn straat dachten dat ik vermoord werd".
Ik trok een sip gezichtje en schudde mijn hoofd waarna ik zogezegd een snik liet horen, "Maar in werkelijkheid werd mijn poedel gewoon vermoordt, door mijn eigen schuld !".
Eigenlijk was ik hier degene die zoveel praatte, maar als ze het irritant vond ging ze het wel zeggen toch ? Nog maar goed dat mijn stem mannelijk klonk, anders zouden mensen hier nog denken dat ik homo was. Wel ja, ik was Bi, maar dat is nogsteeds geen homo. Eigenlijk viel ik meer op meisjes dan op jongens, maar zo af en toe, waarschijnlijk alleen maar als ik stomdronken was, liet ik mijn oog ook wel eens vallen op een jongen.
Ugh, waar gingen mijn gedachten nu weer naartoe ?
"Ik studeer in New York," zei ik knikkend, "Vooral omdat Broadway enzo daar ook in de buurt is, is echt wel handig als je toch eens een kans wilt wagen voor een auditie".
Het eten werd gebracht waardoor ik me schuldig voelde dat ik een hamburger had, frietjes én kippenvleugeltjes, het waren er maar 3 hoor, en Chloé een slaatje.
Achja, ik had nu eenmaal grote honger. Veel eten voor een grote jongen, dat was logisch toch ?

Fiona Winter
Het voordeel van het feit dat er nu maar weinig mensen in de bar zaten, was dat er geen ellenlange rij was voor de toiletten. Maar dat was het zo wel een beetje. Nu ik had wel iemand leren kennen, maar dat was het dan ook. Waar waren de leuke jongens? De barman had er niet slecht uitgezien, maar hij leek wat aan de oudere kant en ik had het niet zo voor relatie met een groot verschil in leeftijd. Iedereen deed natuurlijk waar hij of zij zin in had, zolang het maar niet tegen de wet was, maar ik zou niet zo gauw zo'n relatie beginnen. Ondertussen was ik alweer op weg naar de plaats, waar ik mijn gsm niet meteen zag. Eerlijk, even was ik in paniek maar toen zag ik hem bij Anna liggen. Ik nam hem vast en merkte dat ik alweer een aantal nieuwe berichten had. "Deze strijd kan ik echt niet winnen." Ik grijnsde, beantwoordde er een paar en verwijderde er ook een aantal want mijn inbox moest echt bijna vol zitten. "Het is maar goed dat je maar één dag jarig bent."

[Weet/wist Fiona veel :p Iemand enig idee wat ik Mason kan laten doen? En mss moeten we echt eens een tijd bijhouden. We kunnen niet eeuwig op deze dag blijven of plots overgaan naar een volgende dag ofzo Ik wil Fiona naar club laten gaan, maar 's avonds en ik zaag ]

---

Whoever has eyes to see and ears to hear will be persuaded that mortals can hide no secrets.

Chloé Amelia Blessins.

Ik grinnikte zachtjes om zijn opmerking. "Ach ja... Alles sterft uiteindelijk, of het nou een hond is of een ballon."
Of ik twijfels had over Austin? Nee, totaal niet. Hij was aardig, had een goed gevoel voor humor, maar kon toch serieus zijn. Ideaal, of niet?! Ik vind van wel.
"New York... Daar ben ik nog niet geweest, maar dat zou ik wel eens graag willen. Het lijkt me inderdaad ook handig voor een auditie, ja. Maar ik heb geen verstand van acteurs en actrices." zei ik glimlachend.
Ik zei expres 'nog niet', aangezien er een grote kans bestond dat ik er ooit wel heen zou gaan. Ik was al op zoveel plekken geweest op mijn leeftijd, maar dat gaf niks. Het was wel fijn om vele plekken te zien van de wereld, maar niet zo handig om steeds een jetlag eraan over te houden. Nu had ik er weinig last van, wat erg vreemd was aangezien ik vanuit Parijs was afgevlogen.
Toen het eten werd gebracht zag ik dat Austin even een schuldige blik kreeg en ik schudde lichtjes mijn hoofd. Dat was nergens voor nodig, aangezien ik het zelf had gevraagd en ik het zelf geen probleem vond
Zoals altijd stopte ik eerst de tomaat in mijn mond aangezien ik dat niet lekker vond. Normale mensen lieten het gewoon liggen, maar ik at het op. Dat heet nou een goede opvoeding hebben. Het is ook niet echt gepast als je met je manager zit te eten en je de helft laat staan als je het niet lust. Toch?

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Ze schudde lichtjes haar hoofd, als teken dat ik het niet erg moest vinden. Dus ze had de schuldige blik in mijn ijsblauwe kijkers gezien. Interessant.
Ze stak een tomaat in haar mond maar ik keek er expres niet naar. Van tomaten werd ik echt niet goed, ik lustte het gewoon totaal niet.
"Ik neem je ooit mee, naar New York, al moet ik je ontvoeren" zei ik doodserieus, waarna ik een frietje in mijn mayonaise duwde en het in mijn mond stak. Dit was echt zo lekker. Ik at rustig verder en keek af en toe eens rond. Ik had het wel gemist, zo eens met iemand praten die je amper kende. Ja, ik praatte graag met vreemden, dat was ook de reden dat ik vaak 's nachts in het parkje zat dicht bij mijn loft om met zwervers te praten. Raar ? Nee, totaal niet. Zwervers in New York waren gewone mensen, maar hun baas had hen gewoon uit de loft gegooid. Ze hadden nog steeds een goede geur en hygiëne, mede dankzij een soort project dat liep in onze buurt.
"Wil je een frietje ?" vroeg ik, toen ik vanonder mijn wimpers naar haar keek.

Chloé Amelia Blessins.

Zo snel als ik kon slikte ik de tomaat door en vanbinnen gruwelde ik even. Rot groente.. Wie had dat ding in godsnaam als eerste gekweekt?! Nou ja, in soep was het wel lekker. En tomatensaus was ook lekker... Eigenlijk best vreemd. Ik at alles waar tomaat in zat, maar de gewone tomaat at ik dus niet. Ik at het wel eigenlijk, maar ik lustte het niet. Sorry, verkeerde woordkeuze.
Ik glimlachte lichtjes. "Ontvoeren? Ik denk dat ik wel vrijwillig meega, hoor. Al vraag ik me wel af waarom je een meisje dat je net ontmoet hebt al mee naar New York wilt nemen." vroeg ik grijnzend, waarna ik verder at.
Komkommer. Ja, die liet ik nou weer tot het laatste liggen. Dit was echt een van de lekkerste groente die ik ooit gegeten had. Daarom at ik het altijd zonder moeite op als ik moest werken en ik honger had.
Ik schud weer mijn hoofd als antwoord op Austin's vraag of ik een frietje wil. "Nee, bedankt."
Nee... Ik had geen eetstoornis. Ik weet wel dat je dat nu denkt, aangezien niemand frietjes afslaat, maar het is niet zo.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Ik haalde mijn schouders op en at het zelf op.
"Omdat jij het verdient" zei ik simpel, "En trouwens, niemand heeft me ooit gevraagd waar ik studeer, dus ik kon het ook niet zeggen tegen hen".
Ik at mijn kippenvleugeltjes op en at daarna mijn hamburger verder op. Zo lekker.
Ik keek even naar haar bord en zag dat ze nog 2 komkommerschijfjes had liggen. Ik kreeg een grijns op mijn gezicht en kreeg grote ogen toen ik achter haar keek.
"Haha, kijk daar, wat een kluns" zei ik kijkend naar niets eigenlijk. Ze draaide zich om en ik nam 1 van de schijfjes. Ik stak het in mijn mond, maar net op dat moment draaide ze zich om waardoor ik onschuldig kijkend, lief naar haar glimlachte.

Chloé Amelia Blessins.

Ik beet even op mijn lip. "Dat is lief van je." zei ik uiteindelijk, waarna ik verder mijn salade opat.
Ik slikte snel wat sla door om te antwoorden. Die jongen kon eten en praten tegelijk, zonder dat zijn mond nog vol zat met eten. Klinkt heel onlogisch, maar probeer het zelf maar eens. "Nou, het is toch leuk om te weten waar je studeert."
Als hij weer iets zegt draaide ik me fronsend om, kijkend naar... niets. Nou ja, een oude vrouw die met haar wandelstok en haar kleine hondje over straat liep, maar ik denk niet dat hij dat bedoelde.
Ik draaide me weer terug en zag dat hij mijn komkommer heeft gepakt. Ik keek hem hoofdschuddend aan, maar ik kon het hem gewoon niet kwalijk nemen. Wat nou?! Probeer zelf maar eens tegen een jongen in te gaan die zo lief naar je kijkt!
"Gelukshebber." zei ik zacht, waarna ik het laatste schijfje komkommer opat en hem weer aankeek. "Wees maar blij dat je je schattige lach mee hebt."

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en bleef haar lief glimlachend aankijken. "Bij jou ? Altijd" zei ik grijnzend.
Ik schoof het bord weg en dronk mijn drankje op. Mijn hoofd schudde automatisch 2 keer waarna mijn hand over mijn haar ging. En beet zacht op mijn lip en keek even opzij. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat ze haar hoofd wegdraaide. Ik keek weer voor me uit naar haar toe en bekeek haar eventjes.
Zodra ze terugkeek, keek ik weer naar rechts. De ober kwam onze borden halen waarna ik de rekening vroeg en mijn geld bovenhaalde.
"Voor welke merken heb jij eigenlijk zoal geposeerd ?" vroeg ik, waarna ik haar interessant aankeek.