[Inloop RPG] Sheraton Hotel Downtown ~ 2 - Speeltopics

Het Sheraton Hotel Downtown ligt in het drukke centrum van Los Angeles, een perfecte plek voor toeristen, mensen op zakenreis, op doorreis of andere interessante tripjes.

Hier kan je allerlei foto's van het hotel vinden, een hotel dat werkelijk alles lijkt te hebben. Luxe en minder luxe kamers, een zwembadcomplex met sauna's, een golfbaan en park en nog veel meer!

Belangrijk!
Je maakt een rol aan, de rol hoeft niet permanent te zijn en je kan elk moment weggaan. Deze RPG is speciaal voor mensen die weinig tijd hebben, soms geen inspiratie of voor nieuwelingen die graag even een kijkje komen nemen en het graag willen leren. Houd hier dus rekening mee!

Regels
- Iedereen mag een nieuw topic aanmaken, maar dan ben je wel verplicht om de beginpost goed bij te houden!
- 16+ en andere dingen zijn allemaal toegestaan.
- Probeer je rollen en posts zo uitgebreid mogelijk te maken, dit is een goede oefening voor alle andere RPGs.
- Leestekens en hoofdlettergebruik zijn wél verplicht!

Staff: (permanente karakters)
Katelynn (Kate) Serenity White CyberLord
Mason Fell VCL
Tyler Lucas Jason wolffire

Ingecheckt in het hotel:
Nana Reira Ito ~ Rust Isuzu
Isa Carmen Maria Jones ~ Laatste vakantie Bagoly
Anna Bailey Miller ~ Vakantie Mismi
Chloé Amelia Blessins ~ Werk CxStylinson
Fiona Winter ~ Verjaardag VCL
Amelia Cornish ~ Werk Amity
Ashley Jasmine Moore ~ WerkIsuzu
Effie Atkins ~ Gevlucht Soubi
Mary Roberts ~ Vakantie carpediemx
Aubree Aleah Rodriguez ~ Vakantie N4I5
Valérie Raven Stewards ~ Werk Ahri
Samuel Ray Dawson ~ Vakantie PercyWood
Finn Oliver Harries ~ Rust Bagoly
Yuri Leith Bishop ~ Rust Assassin
Andrew Ian Parker ~ Vakantie Realist
Austin Joshua Gray ~ Vakantie N4I5
Luke Alexander Skyse ~ Vakantie Realist
Keith Rowlders ~ Werk JordanStyles

Uitgecheckt (inactieve karakters die mogelijk terug komen)


Als je mee wilt doen, vul je hier je rol in. Je hoeft niet op goedkeuring te wachten, je kan gelijk beginnen!

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 20:03 ]

---

Your make-up is terrible

Effie Atkins

'Doe maar rustig Effie,' zei ze nogmaals kalmerend. 'Ze zal echt niet boos zijn op jou. Jij kon het niet weten, dus jij hebt niks misdaan.' Lichtjes knikte ik en concentreerde mij op haar woorden, herhaalde ze in mijn hoofd waardoor ik de vage geluiden vanuit de kamer maar amper hoorde. Eventjes wreef ik weer met mijn pols in mijn oog toen Katelynn begon te praten.
'Goed goed, we gaan alweer,' begon ze luid waardoor ik zeker wist dat zelfs hun het hoorde en volgens mij zelfs het einde van de gang. 'Ik wilde alleen ventjes vertellen dat, terwijl jij met Mrs. Stone aan het praten was, hij met een ander meisje gezoend heeft. Het zou me ook niet verbazen als hij verder zou zijn gegaan,' vertelde ze en de slechte rillingen kwamen bij mij weer omhoog. 'Het meisje, Effie, is nu bij me, dus je zou met haar kunnen praten als je wilt,' vervolgde ze zonder dat Ashley ook maar kon antwoorden, als ze wou antwoorden. 'Ze heeft er spijt van dat ze hem gezoend heeft, maar Yuri heeft niet verteld dat hij getrouwd was. Ik durf te wedden dat zijn trouwring niet om zijn vinger zat.' Ik beet op mijn lip en wou weg gaan. Mijn hand begon ik al iets uit haar hand te trekken, maar hield haar hand daarna toch weet stevig beet. 'Dat was alles Ashley. Ik hoop dat je nu een goede keus maakt.' Ze draaide zich om naar mij en glimlachte eventjes, waarna ze haar hand door haar haren haalde. 'Van mijn part kunnen we nu gaan.' Gelijk knikte ik op haar woorden. Ik hoorde wel wat geluiden vanuit de kamer komen, maar negeerde die, begon te lopen en trok Katelynn achter mij aan. Ik schrok mij zelf haast kapot toen er een deur dicht werd gegooid. Abrupt stond ik stil, draaide mijzelf om en zag daar een vrouw staan met een badjas aan.
'Laten we praten,' zei ze tegen ons. 'Ik wil alles weten.' Ik slikte eventjes en keek naar de vrouw die er stond. Ze was mooi en ik snapte niet waarom Yuri vreemd wou gaan als hij zo'n prachtige vrouw had. Toch werd ik wat bangig van haar door hoe haar blik stond. Dit keer verschool ik mij wel half achter Katelynn en bewoog mijn vingers wat onrustig tegen haar hand aan. Achter Ashley zag ik de deur voorzichtig open gaan met daarin een halfnaakte Yuri. Zijn ogen stonden verdrietig. Weer slikte ik.
'I-is goed,' zei ik zachtjes tegen haar. Mijn ogen gingen van Ashley, naar Yuri en dat paar keer. Uit eindelijk richtte ik ze omlaag naar mijn hand die die van Katelynn vast had. 'Ik wist het echt niet,' jammerde ik zachtjes. 'Waar wil je praten? Ik vertel je alles.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Katelynn Serenity White

Effie was steeds dichterbij me gekomen en ze leek echt bang te zijn. Ik snapte niet helemaal waarom, zij had niks verkeerd gedaan. Maar goed. We wilden net weg lopen toen er een deur achter ons dichtsloeg, hard. Effie schrok zich half dood en draaide zich abrupt om. Ook ik keek achterom en zag Ashley bij de deur staan. "Laten we praten" ze ze tegen ons. "Ik wil alles weten." Ik knikte. Effie verschool zich achter me en bewoog haar vingers onrustig tegen mijn hand aan. De deur ging nog eens open en ik zag Yuri half naakt staan. Klootzak. Ik keek naar Effie en aaide haar nog eens over haar haar. "Je hoeft niet bang te zijn." zei ik zachtjes tegen haar.
"I-is goed." zei ze toen tegen Ashley. Ze keek naar Yuri en naar Ashley, telkens weer heen en weer. Uiteindelijk richtte ze haar ogen omlaag. "Ik wist het echt niet" jammerde ze zachtjes. "Waar wil je praten? Ik vertel je alles." Ik keek van Ashley naar Effie. "Doe maar rustig Effie, het komt wel goed." zei ik sussend. Ik wachtte totdat Ashley bij ons was en aaide eventjes bemoedigend over haar schouder. "Zullen we naar mijn kamer gaan? Daar is het altijd erg rustig, ook qua buren." stelde ik voor en keek van Ashley naar Effie en weer terug. "Ik vertrouw Yuri namelijk niet, hij zal vast weer iets uitvreten." voegde ik er fluisterend aan toe, zodat hij het niet kon verstaan.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Ashley Jasmine Moore.
“Ik heb het niet gedaan, echt niet.” Probeerde hij nog zacht, maar ik had de deur al dicht gegooid. Ik zag hoe het onbekende meisje, die blijkbaar Effie heette, zich half dood schrok, waarna ze zich omdraaide. Ook Katelynn keek achterom, zij knikte op mijn woorden. Effie verschool zich achter haar, waardoor ik ietwat vreemd naar haar keek. Hoezo deed ze alsof ze bang was voor me? Ik zou haar niets aandoen, het was niet haar schuld. Wanneer de deur abrupt weer open ging, voorzichtig en ik me omdraaide om een halfnaakte Yuri te zien, gromde ik naar hem. “I-is goed.” Zei Effie, waarschijnlijk tegen mij op mijn eerdere woorden. Hierdoor keek ik haar dus ook aan en gaf Yuri geen blik meer waardig.
Mijn armen deed ik boos over elkaar, lichtelijk afwachtend op Effie. Ze keek naar Yuri en naar mij, telkens weer heen en weer. Uiteindelijk richtte ze haar ogen omlaag. “Ik wist het echt niet,” jammerde ze zachtjes. “Waar wil je praten? Ik vertel je alles.” Katelynn keek van mij naar Effie en suste haar zachtjes. Mijn ogen gingen vlak en hardvochtig even naar Yuri, waarna ik mijn hoofd schudde en richting de twee dames liep. Bemoedigend aaide Katelynn me even over mijn schouder, waarop ik haar met een licht, zuinig glimlachje op mijn lippen bedankte. “Zullen we naar mijn kamer gaan? Daar is het altijd erg rustig, ook qua buren.” Stelde zij voor en keek van mij naar Effie en terug. “Ik vertrouw Yuri namelijk niet, hij zal vast weer iets uitvreten.” Voegde zij er fluisterend aan toe, zodat hij het niet kon verstaan. “Ik had het net willen voorstellen, inderdaad,” zei ik, doelend op het naar haar kamer gaan, waarna ik een hand door mijn donkere haar haalde en al weg begon te lopen, richting de lift. Ik wilde nu Yuri even niet meer zien of spreken, helemaal niet.

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 16:14 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Yuri Leith Bishop

Ashley draait zich om en gromt naar me. Het liefst wil ik me weer terug trekken, maar dat kan ik niet. Mijn blik word alleen nog maar triester hierdoor. “I-is goed.” zegt Effie, al weet ik niet wat er goed is. Waarschijnlijk heeft Ashley al iets gezegd. Ze geeft mijn blik meer en kijkt naar Effie, met haar armen boos elkaar. Ik ken die houding dondersgoed en slik eens. Effie lijkt wel bijna bang te zijn, maar waarom? Ze kijkt van mij terug naar Ashley, waardoor ik mijn ogen gekwetst van haar afwend.
“Ik wist het echt niet,” jammert ze zachtjes. “Waar wil je praten? Ik vertel je alles.” Katelynn kijkt van Ash naar Effie en sust haar zachtjes. Ashley haar ogen gaan vlak en hardvochtig even naar mij en ik geef haar een pijnlijke blik terug, waarna ze haar hoofd schud en richting de twee dames loopt. Bemoedigend aaitKatelynn haar even over haar schouder, waarop ik haar een duistere blik toewerp. “Zullen we naar mijn kamer gaan? Daar is het altijd erg rustig, ook qua buren.” stelt zij voor en voegt er iets fluisterend aan toe, wat ik niet kan verstaan. Ik val van machteloosheid mijn vuisten.
“Ik had het net willen voorstellen, inderdaad.” antwoord Ashley, waarna ze een hand door haar donkere haar haalt en al weg begint te lopen, richting de lift. Ik grom zacht en besef dat het Katelynns schuld is. Ik geef haar dan ook een woedende blik, maar de pijn verdwijnt niet uit mijn ogen. "Ik weet heus wel waarom jij dit doet, ik ben het nog niet vergeten." sis ik haar toe. " Ga je gang maar, manipuleer mijn vrouw maar voor je eigen plezier." Ik werp nog even een blik op Ashley waarna ik de deur dicht doe en terug de kamer in loop.
Daar hou ik het niet meer, alles is nu waarschijnlijk verpest, hoe erg ik mijn best ook ga doen. Natuurlijk probeer ik het te redden, maar ik weet niet of er nog iets te redden valt. Mijn lichaam trilt en ik ben enorm duizelig en misselijk. Ik sleep mezelf naar het bed toe, waar ik mezelf opwerp. Ik krul mezelf op tot een balletje, met het ondergoed van Ashley tegen mij aan geklemd. Ik voel me net weer een klein kind terwijl ik zacht begin te snikken, maar het maakt mij nu even weinig uit. Mijn gezicht verstop ik in de dekens.

---

Your make-up is terrible

Effie Atkins

'Doe maar rustig Effie, het komt wel goed,' zei ze sussend. Lichtjes knikte ik. Haar woorden hielpen enigszins voor een klein momentje. Ik keek een beetje op en zag hoe Ashley naar ons toe liep en hoe Katelynn over haar schouder aaide. 'Zullen we naar mijn kamer gaan? Daar is het altijd erg rustig, ook qua buren,' stelde ze voor en ze keek even van Ashley naar mij en toen weer terug. 'Ik vertrouw Yuri namelijk niet, hij zal vast weer iets uitvreten,' voegde ze er fluisterend aan toe, zo zacht dat Yuri het hoogstwaarschijnlijk niet eens kon horen.
'Ik had het net willen voorstellen, inderdaad,' zei Ashley. Ze haalde een hand door haar donkere haren en begon toen te lopen. Even verbaasd bleef ik staan kijken naar haar, vervolgens naar Yuri die op dat moment begon te praten.
'Ik weet heus wel waarom jij dit doet, ik ben het nog niet vergeten,' siste hij, waardoor ik schrok. Zijn blik stond woedend onze kant op, met nog de pijn in zijn ogen. 'Ga je gang, manipuleer mijn vrouw maar voor je eigen plezier.' Hij wierp nog een blik op iemand, maar ik lette daar slecht op waardoor ik niet precies zag op wie, daarna deed hij de deur dicht en was hij weg. Ik fronste iets en vroeg hij af tegen wie hij bedoelde. Tegen Katelynn? Aangezien ik Ashley niet kende, dus ik haar niet kon manipuleren voor mijn plezier.. Ik snapte alleen niet hoe dit manipuleren was aangezien ik alleen maar de waarheid ging vertellen, maar waarom dan voor haar plezier? Vond zij Ashley leuk? Ik raakte een beetje in de war. Ik hoor me er eigenlijk ook niet mee bezig te houden. Toch wou ik het weten. Zachtjes trok ik aan de hand van Katelynn en glimlachte wat vaagjes naar haar.
'We gaan na het praten weer naar het dak toe, toch?' vroeg ik zacht aan haar. 'Ik kan niet wachten.' Ik begon naar Ashley te lopen en trok daarbij Katelynn zachtjes mee, om te laten merken hoe graag ik wou dat dit klaar was. 'Ik wil je dan wat laten zien,' fluisterde ik lichtelijk enthousiast.

[Lees ik over zie ik allemaal typfouten xd]

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 21:55 ]

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

CxStylinson schreef:
(Ik ga serieus steeds stuk bij de stukjes van Austin. Zijn reacties zijn gewoon... droog.)

Chloé Amelia Blessins.

Ik volgde Austin en ging zitten, terwijl ik hem grijnzend aankeek. Tenminste één iemand die niet serieus was, want die mensen waren soms behoorlijk saai. Niet dat ik niet serieus kon zijn, hoor... Ik hield ook wel van sarcasme, dat hield alles tenminste een beetje onverwacht en plagerig.
Ik luister aandachtig naar wat Austin zegt en knik even, waarna hij zijn verhaal vervolgt.
Toch grinnik ik zachtjes als ik zijn reactie hoor. Gewoon zijn gezichtsuitdrukking erbij nemen en die zin... Het paste niet bij elkaar, en dat maakte het juist perfect.
Ik zei het toch, vage logica. Tegenpolen passen gewoon goed bij elkaar, soms. Tenzij ze elkaar de haren uittrekken en de ogen uitkrabben, dat moeten we ook weer niet hebben...
"Kietelen? Dat zou kunnen werken, ja. Als je er goed in bent." zeg ik simpel, waarna ik naar de bloemen in de vaas voor mijn neus kijk.
Ah nee, madeliefjes... Ik wist niet waarom, maar die bloemen stonden me niet aan. Veel te schattig misschien, en dat voor bloemen.

Austin Joshua Gray.

Sarcasme. Het was altijd iets geweest waar mensen van hielden, zeker als het van mij kwam. Puur omdat mijn gezicht gewoon het tegenovergestelde zei van wat ik vertelde, of juist benadrukte wat ik vertelde. Ik had veel blikken. Ik had de zogenaamde Bitch-blik die lijkt te zeggen; Say what ?!, dan had ik natuurlijk ook de smekende blik, de vrolijke blik, die verdrietige blik en de blik die zei; I don't care. Of What the fack ?
Ja, ik had nog 1 soort blik. Het was de blik waar twinkelingen mijn ogen vulden, mijn ogen keken naar 1 enkele persoon met een zachte vloed om hun heen.
3 keer raden welke blik het was. En nee, het was niet de blik die ik kreeg als ik een lekstok kreeg.
"Ik bén goed in kietelen, duh" zei ik grijnzend. Ik schudde mijn hoofd 2 keer en ging met mijn hand over mijn haar dat naar rechts lag. Het was mijn manier om mijn haar te fatsoeneren, op welk moment van de dag ik ook was.
Ik liet mijn ogen over haar gezicht glijden. Na 3 seconden, toen ik doorhad dat ik aan het staren was, wendde ik mijn blik af en beet op mijn onderlip. Alweer.
Subtiliteit was niet 1 van mijn sterkste kanten.
"Wat wil jij eten ?" vroeg ik waarna ik de kaart nam.

Chloé Amelia Blessins.

Ik scheurde mijn blik uiteindelijk van die vreselijke madeliefjes af en weer voor me keek, mijn ogen nogal groot makend.
Sommigen dachten dan dat ik verbaasd was, anderen weer geschokt. Maar ik bedoelde dat juist niet, ik wilde daarmee zeggen dat ik iemand wel aardig vond. Vreemde manier eigenlijk, maar het ging automatisch. Vroeger oefende ik altijd in de spiegel om mijn ogen groter te maken, gewoon omdat iedereen zei dat het me schattig stond. Nu is het automatisme om te zeggen dat je aardig of lief was. Soms glimlachte ik er ook nog zwakjes bij, maar dan zag ik er heel kwetsbaar en onschuldig uit. Die truc gebruikte ik nou weer voor iets anders, maar daar zullen jullie later nog wel achterkomen. Eigenlijk was ik vooral model geworden door de trucjes die ik allemaal kon met mijn ogen. Mijn ogen spraken boekdelen, als je mijn boek kon vertalen tenminste.
"Dat moet nog blijken, casanova." zei ik plagend, waarna ik lichtjes afgeleid wordt door de bewegingen met zijn hoofd, waarna hij met zijn handen door zijn haar ging.
Zeker één van zijn trekjes. Ik had ook een paar trekjes, zoals gaan tikken op mijn bovenbenen als ik me verveelde of als iemand verschrikkelijk saai was. Of mijn haar de hele tijd als het waait over één schouder willen leggen, waarna het na drie seconden alweer over beide schouders hangt. Daarnaast had ik ook wel eens de neiging om mijn hoofd een tikkeltje naar links te laten hangen, als teken dat ik iets niet begreep.
Ik schrik op uit mijn gedachtegang als Austin me vraagt wat ik wil eten en ik kijk meteen netjes op.
"Een salade, zonder vlees." zei ik snel.
Dat was nou weer het rotte van model zijn. Niet kunnen eten waar ik zin in had, ook all vond ik sla eigenlijk best lekker. Het probleem zat hem er vooral in dat ik met mijn gewicht vaker schommelde, aangezien ik soms de neiging heb om teveel koekjes bij de thee te eten. Ik zat ook maar net op het randje van overgewicht, nou ja... Overgewicht in de modellenwereld. Als ik het wetenschappelijk moest gaan bekijken had ik eerder ondergewicht gehad. Ach ja, je snapt me wel. Modellen van tegenwoordig komen al nergens met maatje 36.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Toen ze opkeek waren haar ogen nogal groot. Ik wist niet goed wat ik er nu van moest denken. Was ze verbaasd of bedoelde ze iets anders ? Eerlijk gezegd maakte het me nogal bang die grote ogen, maar het gaf een soort schattige indruk bij haar. Achja, ik zou er vast nog wel eens achterkomen toch ?
"Dat moet nog blijken, casanova" zei ze op een plagende toon.
Ik zag dat ze afgeleid werd door de beweging die ik maakte. Het was gewoon iets wat ik vaak deed. Net als op mijn lip bijten, of met mijn voet op de grond tikken als ik zenuwachtig werd. Wat ik ook schijnbaar vaak leek te doen was over mijn lippen likken, maar daar was ik mezelf niet van bewust, vraag me dus ook niet waarom ik het deed.
"Wil je bewijs doen ?" vroeg ik met een plagend lachje om mijn lippen. Bij zowat elke lach lachte ik mijn tanden bloot, niet bij elke lach natuurlijk, maar toch bij de meeste. Waarom ? Weet ik het, ik deed het gewoon, laat me met rust.
"Een salade, zonder vlees" antwoordde ze snel.
Ik trok mijn wenkbrauwen op. Geen vlees ? Hoe kon je dat nou overleven ? Ik was beter naar de Mac gelopen of zo, dan kon ze niet anders dan iets eten wat minder gezond was dan het normale eten van een restaurant.
"Waarom niet gewoon met vlees ? Het is niet alsof je direct een kilo gaat bijkomen hoor" zei ik doodserieus.
Ik meende het ook. Ze miste zoveel dingen in haar leven als ze dingen liet staan die ze wel wou. Ik zag in haar ogen dat ze vlees wou, maar dat ze gewoon bang was om het te eten. Waarschijnlijk omdat ze enorm op haar lijn moest letten dankzij maatje Zero in de modewereld.
Ik zou er nooit iets van begrijpen.

MissLexi schreef:
Fiona Winter
Ik lachte toen ze zei dat het nooit verkeerd was een goede en knappe barman te hebben. "Helemaal mee eens. En als je dan toch moet kiezen, dan toch liever een goede denk ik, hoewel ik weet niet. Misschien als hij echt heel knap is, dan kan het niet kwaad." Ik dronk mijn cola leeg, net op tijd zo bleek want anders had ik het zeker uitgespuugd. "Bedankt voor de tips." Ik knipoogde even. "Maar serieus, ik ken mijn grenzen en als ik er over ga, is het nooit zo erg. Al moet ik toegeven dat ik wel meestal supervrienden mee heb, die niet zomaar verdwijnen." Ze bevestigde dat het anders was dan wat je op tv allemaal zag en dat was natuurlijk logisch. In tv moest het allemaal passen in die veertig minuten, moordenaar moest gevonden worden en er moest veel spanning in zitten. "Dan hoop ik zeker dat je zo'n baan aangeboden krijgt." Ik haalde mijn schouders op." Eeuwige twijfelaar...of ik kom toch serieus in de buurt, vrees ik. Geschiedenis, maatschappelijke werkster of interieurarchitect." Ik lachte. "Ik heb nog meer interesses, maar ik denk dat mijn foto's niet zo bijzonder zijn. Zelfde met mijn gedichten. Ik heb tot de inschrijvingseinddatum. Maar als je me nu even wilt excuseren." Ik fronste. "Um...Ha!" Ik gleed soepel van de barkruk af, richting de toiletten en realiseerde me toen pas dat ik mijn gsm vergeten was. Even twijfelde ik, maar ging dan toch de ruimte binnen. Even later stapte ik weer richting de bar...

[Dief of niet...]

[Anna is geen dief in ieder geval ]

Anna Bailey Miller
"Eeuweige twijfelaar... of ik kom toch serieus in de buurt, vrees ik. Geschiedenis, maatschappelijk werkstr of interieurarchitect" zegt ze lachend. "Ik heb nog meer interesses, maar id enk dat mijn foto's niet zo bijzonder zijn, Zelfde met mijn gedichten. Ik heb tot de inschrijvingseinddatum. Maar als je me nu even wilt excuseren" zegt met een frons. Um...Ha!" en ze glijd soepel van de barkruk af. "Tuurlijk" zeg ik nog en ze loopt weg richting de toiletten. Dan licht er een schermpje op van de bar en zie dat haar telefoon hier nog ligt dus pak ik hem en leg hem voor me op de bar neer, voordat hij zo weg is. Hij blijft flink trillen en oplichten van de binnenstromende berichtjes, maar ik besteed er verder geen aandacht aan en bestel nog wat te drinken.

Chloé Amelia Blessins.

Die vragen had ik kunnen verwachten. En eerlijk gezegd vond ik het gewoon ronduit irritant. Soms moest ik nou eenmaal dingen doen die ik niet leuk vond, ja. Het was geven en nemen in mijn wereldje, ook al was het meer geven op dit moment. Niet dat ik een rotleven daardoor had, want er waren ook heel veel positieve dingen. Ik kon veel van de wereld zien, kreeg boven gemiddeld betaald en mijn haar en make-up werd gesponsord. Soms ook kleding en schoenen, wat best handig kon zijn. Ik schudde snel mijn hoofd op zijn vraag.
"Nee, dank je. Ik kan heel slecht tegen kietelen." zeg ik glimlachend, waarna hij weer eens glimlachte. Serieus, deze jongen was echt heel vrolijk... Vrolijker dan dit kon gewoon niet. En anders moest je gewoon fake zijn...
"Geen kilo, nee. Maar toch zijn het weer teveel calorieen. Ik zit er al bijna overheen voor vandaag, als ik goed heb gerekend." zeg ik, met een nadenkende uitdrukking.
Nu moeten jullie niet denken dat ik een eetstoornis heb omdat ik dit uitreken. Nee, ik deed het alleen maar om niet over de limiet te gaan, ook al deed ik dat toch wel minstens twee keer per week. Ach ja, gezond was ik toch nog wel.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Ik wist wat ze dacht. Ja ja, ze dacht dat ik te vrolijk was. Maar hé, zo was ik nu eenmaal, zorgeloos en een levensgenieter. Soms kwamen er problemen opduiken die ik liever uit mijn leven hield, maar soms moest je echt gewoon nemen wat het leven je gaf. Life's a bitch.
Oh ja, karma ging er wel voor zorgen dat alle mensen gestraft gingen worden die me ooit iets hebben aangedaan. Dat wist iedereen, maar toch moesten ze nog even stoer doen.
Ik zei nog zo tegen dat ene meisje dat zei dat ze me wel ging krijgen dat karma haar zou achtervolgen, nog geen seconde later valt ze van een trap en belandde ze in het ziekenhuis. Weet je wat ik toen had gezegd ? Nee ? 'I told You so !'.
Die woorden zijn hemels.
"Ach ja, als jij er gelukkig van wordt, wie ben ik dan om je tegen te h- Oh My God, een gemaskerd bal ! Daar moet ik gewoon naar toe" zei ik vrolijk met een nog grote glimlach, als dat al mogelijk was.
Ik draaide me serieus om naar haar, van het affiche weg.
"En jij" zei ik terwijl ik naar haar wees, "Jij gaat mee,".
Ik knikte zeker van mijn zaak aangezien ze net had gezegd dat ze niet tegen kietelen kon. En trouwens, ik had nog altijd het schattige gezichtje, want ik kon haar echt makkelijk overhalen, ook dat had ze tegen me gezegd.

(Sorry, ik moest even eten.)

Chloé Amelia Blessins.

Ik staar hem even ongelovig aan, denkend dat het een grap was. Oké, waar zag hij dat nu weer hangen?! Of hij zag ze vliegen, of ik heb iets aan mijn ogen. Ach ja, het laatste zou ook nog heel goed mogelijk kunnen zijn aangezien ik wel vaker naar een oogarts ben geweest. Een leesbril heb ik gehad, maar daar kreeg ik zo'n hoofdpijn van dat ik lezen nu gewoon vermijd, vraag of iemand het me wilt voorlezen of ik lees maar wat halfslachtig wat er staat.
"Hoe kom je nu weer bij een gemaskerd bal?" vraag ik uiteindelijk toch, terwijl ik onopvallend een beetje begin te zoeken.
Nu was ik best nieuwsgierig, ook al kon een bal me echt niks schelen. Dansen kon ik voor geen meter, ook al zei iedereen dat het me makkelijk af zou kunnen gaan als ik een goede begeleider had met dansen.
Toen hij zijn verhaal vervolgde schudde ik al meteen mijn hoofd. Ja dag, ik ging voor geen goud naar zo'n bal om mezelf wat voor schut te gaan zetten. Dan nog liever een fotosessie in lingerie.
Ja, ik heb altijd al geweigerd om halfnaakte fotosessies te doen, gewoon omdat ik geen goedkope marionette wilde voorstellen op een suf modeblaadje.
"En ik, ik ga dus niet mee." zeg ik, terwijl ik mijn wenkbrauwen optrek en hem zeer zeker aankijk.
Nee, niet, never, nooit. Is dat duidelijk genoeg voor jullie? Ik hoop het toch wel.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Ik stond op en liep naar de bar die buiten stond. Ik haalde er een flyer van aangezien ze de poster ook altijd in miniversie uitgaven en nam die mee naar het tafeltje.
"Hier haal ik het vandaan" zei ik grijnzend. Ik wou gewoon naar dat bal, laat me lekker !
Ze begon haar hoofd te schudden, "En ik, ik ga dus niet mee" zei ze waarna ze haar wenkbrauwen optrekt en me zeker van haar zaak aankeek.
Ik richtte mijn ogen even op mijn handen die op de tafel lagen en beet zachtjes op mijn lip.
Een zielige, verdrietige blik nestelde zich in mijn ijsblauwe ogen. Het was nog niet eens echt gespeeld, ik was wel een beetje teleurgesteld.
Ik keek terug op en haakte mijn blik vast in haar ogen, "Waarom niet ?" vroeg ik.
Ik beet zachtjes op mijn lip terwijl ik haar bleef aankijken.
"Alsjeblieft, ga met me mee, alsjeblieft ?" vroeg ik waarna ik een pruillipje trok.
Of ik een slecht mens was ? Ja. Ik gebruikte plan B. Het werkte normaalgezien altijd maar als dat niet werkte ging ik gewoon over naar plan C.
En als dat niet werkte ging ik over naar plan D, dat ging als volgt; Plan D was het verzinnen van een Plan E.

Chloé Amelia Blessins.

Ik wist wat er nu ging komen. Ik had het je zo kunnen voorspellen, en dat zonder tarotkaarten. Niet dat ik in die onzin geloofde, aangezien ik ook wel kon vertellen dat ik iemand zou gaan ontmoeten. Goh, je ontmoet toch zoveel mensen?!
Ik keek naar de flyer die Austin me voorlegde en bekeek hem eventjes fronsend. Serieus, waarom ik? Wat had ik nu weer misdaan?
En ja hoor, daar kwam die zielige blik weer van hem. Iets waar ik niet tegen kon, maar absoluut moest overwinnen.
"Omdat... Ik niet kan dansen." mompelde ik, waarna ik wegkeek zodat ik zijn blik niet meer hoefde te zien, maar branden bleef hij toch wel.
Kom op... Lieve God, wat had ik fout gedaan?! Niet dat ik in God geloofde, aangezien niemand kan lopen over water. Of was dat nou Jezus? Zat er verschil tussen die twee?! Ach ja, dat vraag je maar in de Kerk.
"Austin..." begon ik jammerend.
Ja, ik gebruikte nooit iemands naam in een zin, tenzij ik iets belangrijks wilde zeggen of als ik een preek ging geven. Of in dit uitermate geval, als ik iets niet wilde of als ik mijn zin niet kreeg.
"Ik heb geen zin om daar voor schut te staan." maak ik mijn zin af, terwijl ik mijn toon ietsjes lager liet klinken.
Zeuren, jammeren en klagen... Ja, daar was ik goed in. Als het moest tenminste, ik deed het bijna nooit.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Austin Joshua Gray.

Had ik eventjes geluk dat ik dit uren kon volhouden. Ze zocht naar dingen die me zouden van gedacht doen veranderen, maar blijkbaar kende ze me nog niet. Nou ja, dat was wel waar, want ze kende me ook niet maar goed, daar hadden we het nu niet over.
"Austin" jammerde ze.
Ik bleef haar aankijken. Ik wist dat ze voelde dat ik nog steeds met diezelfde blik naar haar keek, en wachtte tot ze verder ging met opbiechten.
"Ik heb geen zin om daar voor schut te staan" maakte ze haar zin af. Het vreemde was dat ze ietjes lager praatte.
Ik hield mijn hoofd een stukje schuin en beet op mijn lip. Diezelfde blik stond nog in mijn ogen want zoals ik al zei, ik kon dit uren volhouden.
"Je hebt een masker op dus niemand herkent je én van mij hoef je niet te dansen, want, eerlijk is eerlijk, ik kan veel maar dat is toch iets wat ik niet kan, wonderbaarlijk ha ?" zei ik met een nu ietwat serieuze blik in mijn ogen.
Ik kon zo mijn puppy-ogen weer opzetten en dat ging ik ook doen van zodra het moment dat ze begon te twijfelen.
Toen ik zag dat ze lichtelijk begon te twijfelen zette ik hetzelfde gezicht op. Kon me niet schelen dat mensen raar naar me keken, ik moest en zou haar meekrijgen naar dat bal !