[Rpg] Who is it? [1] - Speeltopics

who is it ,who is the murder of this crime?
Nobody knows or they just saying that to hide it from us.A crime at the highschool in New York.A school of more than 1000 students and a murder.All the students have to stay in school beacause the murder is still there but does that cause for more death people who knows?The murder know.

Deze rpg speelt zich dus af in de middelbare school Belmont Preparatory High School.Een school met meer dan duizend leerlingen.Een gewone school waar niets mis kon lopen,maar daar hadden ze het mis.Een vermoorde cheerleader klonk het ze zeiden dat ze heel bekend was in school dat ze dus populair was.Maar dat betekend niet geliefd.De politie nam in en verplichte alle leerlingen in het schoolgebouw te laten blijven tot ze wat meer weten over de moordenaar,maar als de moordenaar nog steeds in het gebouw doolt betekend dat niet een groter gevaarvoor de leerlingen ?
So who is it?

Rollen :
Students(nerds ,populaire mensen(waaronder cheerleaders en footbal players) , pestkoppen(max2 kunnen ook footbal players zijn), seutenbitcherige types ,(max2 kunnen ook cheerleaders zijn)normale studenten , ...)

-James Johnsen ~Moonly~Normale student
-Isabel 'Bel' Melinda Silverson ~ Tsubaki ~Cheerleader
-Kylie Louise Adams~carpediemx~Normale student
- Yune Brighton~Memoria~Normale leerling, cheerleader
-Charles Johnsen~Assassin~Alternatieve student
-Rayn Maxwell Golddigger~Nyan~ Football speler, populair iemand
-Jayden Brooks~Memoria ~Normale student, Football speler
-David Pure~Moonly~Populair iemand, footballplayer
-Lou Mc.Down~Nyan~Gewoone student,Nerd
- Elena Yana Bennett ~LostMagic ~Normale Studente, nerd
-Evalyn Janice Fisher~ Arriver~ Normale leerlinge
-Riley Lauryn Mayer~Khione~Leerling, skatermeisje
Moordenaar(s)
(Max 2 dan moeten ze wel samen werken)
-Aileen Sony Millers ~Rememberyouxx +Cheerleader meisje
-Steven Gavin McLawerson ~Tsubaki ~Moordenaar
Politie(max 3)
-Angelica Wolfe~Assassin
-Axel Cael Rebel~Isuzu
-

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Maximaal 3 character per persoon.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan

[ bericht aangepast op 8 okt 2012 - 18:26 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Riley Lauryn Mayer
'Zal ik kijken of ik nog wat snoep voor je uit het automaat kan krijgen?' vraagt hij en hij steekt zijn handen in zijn broekzakken waar hij even later een briefje uithaalt. 'Ik heb nog één dollar, is dat goed?' Er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht en hij trekt me mee naar beneden. Gelijk voel ik me schuldig. Ik vertel hem niet eens alles, maar wordt wel boos op hem als hij dat niet doet. En dan is hij nog zo'n schat om snoep voor me te kopen, terwijl ik hem soms niet eens goed behandel. Schuldbewust bijt ik op mijn volle onderlip en als we beneden staan sla ik mijn armen rond zijn nek om hem een stevige knuffel te geven. Hij is maar rond die 1.78m maar ik moet alsnog iets op mijn tenen staan. 'Je bent lief,' mompel ik zacht en ik druk een lichte kus op zijn wang. 'Je wilt niet weten hoe blij ik ben met jou als beste vriend'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Charles Johnsen

Ze bijt op haar mooie, volle onderlip, al weet ik niet waarom. Ze doet toch niets fout of zo? Als we beneden staan, slaat ze haar armen om mijn nek heen om mij een stevige knuffel te geven. Ze staat iets op haar tenen omdat ik, hoewel ik best klein ben voor een jongen, zij nog veel kleiner is. "Je bent lief." mompelt ze en ze drukt een lichte kus op mijn wang. Ik voel gelijk de vlinders door mijn onderbuik fladderen, dit is één van de redenen waarvoor ik bij haar blijf, no matter what. Ik sla mijn slungelige armen voorzichtig om haar middel heen. "Je wilt niet weten hoe blij ik ben met jou als beste vriend."
Nu trekken de vlinders bijna gelijk weg en er verschijnt een mager glimlachje op mijn lippen. "Ik ben ook heel erg blij met jou, Riles. Als beste vriendin." Het laatste mompel ik er vooral achteraan en ik hou haar nog even vast voordat ik haar weer los laat. Het glimlachje op mijn lippen is al iets duidelijker geworden. "Wil je nog snoep of niet?" vraag ik om alles af te leiden en wapper even met het biljet van één dollar.

---

Your make-up is terrible

Axel Cael Rebel.
‘Is zelfmoord al uitgesloten?’ Vraagt ze, terwijl ik naast haar ga staan en de mensen stuk voor stuk aankijk. Het waren er maar enkele, maar toch hadden ze het gered om mij op mijn zenuwen te werken. Mijn ogen laat ik over de plek glijden en ik kan niet laten kort in mijn ooghoeken naar Wolfe te blikken, ze deed hetzelfde. Voor een klein moment liet ik mijn ogen weer over haar heen gaan, maar gromde toen en draaide me met mijn rug naar haar om, zodat ik geen “last” meer van haar had. Ik wilde gewoonweg niet toegeven dat ze best aantrekkelijk was, hoewel zij dit natuurlijk niet mocht weten. Mijn blik gleed weer naar de crime scene, terwijl ik alles in me op nam. De bordjes die bewijs plekken aangeven, het bloed, de plek waar het lijk gevonden is.
‘Het is geen zelfmoord, dus uitgesloten.’ Meldde ik monotoon en gaf haar een blik, waarna ik direct neerhurkte en op zoek ging naar enig iets wat we konden gebruiken. Misschien hadden de daders nog iets onopvallends achtergelaten, al werd het wat moeilijker omdat het de vrouwelijke toiletten waren. Mensen liepen hier in en uit. ‘Angelica,’ Haar voornaam zei ik zonder er echt bij na te denken, waarna ik – toen ik het uiteindelijk doorhad – mezelf in mijn hoofd vervloekte. ‘Jij bent een meid, leef je eens in en vertel me waarom je denkt dat ze vermoord is? Een chearleader, hoorde bij het populaire groepje, zeventien jaar…’ Jong, erg jong, maar dan vroeg ik me ook elke dag af: what the hell er gebeurd met deze verziekte wereld?

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Angelica Wolfe

Ik merk hoe zijn ogen over mij heen gaan, wat mij enkele akelige rillingen oplevert. Daarna gromt hij en draait hij zich met zijn naar mij om. Ik wil het niet toegeven, maar ergens maakt dit mij lichtelijk onzeker. Vooral omdat hij zijn ogen afwend, alsof hij me niet wilt zien. De ogen van Axel gaan ondertussen ook al over de crime scene heen en ik doe maar snel hetzelfde, voor hij alweer antwoord geeft. Er is niets interessants te zien en ik weet ook wel dat we hier bijzonder weinig, of juist heel veel, gaan vinden.
"Het is geen zelfmoord, dus uitgesloten." Meld hij monotoon en geeft me een blik, waarna hij direct neerhurkt en op zoek lijkt te gaan naar enig iets wat we kunnen gebruiken. Ik laat het nog even aan hem over, des te minder moeite hoef ik nu te doen. Ik wil vooral niet dat hij denkt dat ik indruk probeer te maken op iemand. "Angelica." Omdat hij mij bij mijn voornaam noemt, draai ik mijn hoofd abrupt om naar hem en kijk ik naar hem. wat bezield hem nou weer? "Jij bent een meid, leef je eens in en vertel me waarom je denkt dat ze vermoord is? Een cheerleader, hoorde bij het populaire groepje, zeventien jaar…"
Ik zucht zachtjes als hij me eraan herinnert hoe jong het meisje was, zo triest. Daarna laat ik een zachte, maar duister lachje horen. "Ik ben niet de juiste persoon om me in haar te verplaatsen, wel in de moordenaar." vertel ik hem op een kille toon. "Iedereen kan het gedaan hebben. Van een perverse leraar, de grootste nerd van de school tot haar haar beste jaloerse vriendin of vriendje. Waar was jij tijdens High School? Zo gaat het al jaren." merk ik op tegen hem, al zagen de cheerleaders er bij ons toch wel iets anders uit... Iets bedekter. Ik probeer zo min mogelijk aan te raken en volg met mijn ogen de bewegingen van de fotograaf die weggaat en de mensen die de bewijsstukken beginnen in te pakken. "Jij kan je daar net zo goed in plaatsen." Ik sla mijn armen over elkaar. Ik wil me gewoon niet verplaatsen in deze tijd.

---

Your make-up is terrible

Elena Yana Bennett
Ik bedank stil het meisje en als alles weer oke is loop ik terug naar het lokaal om mijn boeken te pakken. Het lesuur was gedaan. Ik besluit het volgende lesuur te spijbelen. Ja ook ik mag dan een nerd zijn, ik weet ook wel dat als ik een aanval gehad heb ik me toch niet kan concentreren. Ik loop naar buiten naar één van de sportvelden en ga op de tribuun zitten. Ik begin wat te lezen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Riley Lauryn Mayer
Charlie slaat zijn armen voorzichtig en wat onhandig rond mijn middel.'Ik ben ook heel erg blij met jou, Riles. Als beste vriendin." zegt hij met een mager glimlachje maar het laatste mompelt hij er achteraan, waardoor ik weer het idee krijg dat hij iets voor me achterhoudt. Dan laat hij me weer los en als ik hem aankijk zie ik dat het glimlachje wat duidelijker is geworden. 'Wil je nog snoep of niet?' vraagt hij terwijl hij wappert met het biljet.
'Snoep,' glimlach ik opgewekt en ik pak hem bij zijn hand om hem mee te trekken naar de snoep automaat. Ik wil al bijna zeggen wat ik wil als ik me bedenk wat hij had gezegd, dat zijn zakgeld voor deze week op was. Dit is dus zijn laatste. Aarzelend bijt ik weer op mijn lip. Haast niet te geloven dat ik snoep nu afwijs. 'Charlie, je moet niet je laatste geld uitgeven aan snoep voor mij'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Assassin schreef:
Iedereen kan het gedaan hebben. Van een perverse leraar, de grootste nerd van de school tot haar haar beste jaloerse vriendin of vriendje. Waar was jij tijdens High School? Zo gaat het al jaren.".

[*Denkt gelijk aan Liam*]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Hahaha, slecht hoor.]

Charles Johnsen

"Snoep." glimlacht ze opgewekt en ze pakt me bij mijn hand om me mee te trekken naar het snoep automaat. Ik lach zacht en laat me gewillig mee trekken door de mensen. Dan bijt ze aarzelend op haar lip en kijk ik haar vragend aan. "Charlie, je moet niet je laatste geld uitgeven aan snoep voor mij." Ik grinnik zacht en schud met mijn hoofd, waarna ik het biljet glad strijk.
"Doe niet zo gek." grinnik ik nog altijd. "Normaal heb je er ook geen problemen mee hoor. Wat zou ik verder nog moeten kopen voor één dollar?" vraag ik aan haar, waarna ik het biljet snel in het automaat steekt, die heb opzuigt. "Nou, kies maar wat je wilt." zeg ik tegen haar.

---

Your make-up is terrible

Axel Cael Rebel.
Abrupt draait ze haar hoofd naar me om en kijkt naar me. Ik wist wel dat het fout was, maar het kwam er gewoonweg automatisch uit. Weer kwamen er vervloekingen in mijn gedachten, die ik allemaal naar mezelf richtte. Het deed rare dingen met me nu we al zo vaak samen hadden gewerkt, dat betekend straks echt voor een andere partner. Ze zucht zachtjes, al wist ik niet precies waarom. Daarna laat ze een zacht, maar duister lachje horen. “Ik ben niet de juiste persoon om me in haar te verplaatsen, wel in de moordenaar.” Vertelt ze mij op een kille toon. “Iedereen kan het gedaan hebben. Van een perverse leraar, de grootste nerd van de school tot haar haar beste jaloerse vriendin of vriendje. Waar was jij tijdens High School? Zo gaat het al jaren.” Merkt ze op naar mij, waarop ik kort in de brug van mijn neus kneep en mijn ogen mat dichtkneep.
De fotograaf ging weg en de mensen begonnen bewijsstukken in te pakken. “Jij kan je daar net zo goed in verplaatsen.” Ze slaat haar armen over elkaar. Ze hoefde niet te weten dat ik me overal buitensloot en een uitzondering van alle groepjes was, een loner hoe je het ook wel noemt. Dus richtte ik me op haar, in plaats van het over mezelf te hebben. “Ah, daar begrijp ik uit dat je vroeger geen geliefd persoon was bij de populaire kliek, ofwel?” vroeg ik haar, al was het niet echt een vraag, maar eerder een opmerking. Hierna deed ik mijn ogen open, ging recht staan en keek nonchalant naar haar. “Dat maakt niet uit, ik houd van originaliteit,” grijnsde ik half, voordat ik me omdraaide en wegliep van de crime scene. Misschien was het beter dat we nu eerst de decaan en directeur zouden spreken.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Angelica Wolfe

Na mijn opmerking knijpt hij kort in de brug van zijn neus en knijpt hij zijn ogen mat dicht. Het irriteert mij op een vreemde manier. Het verbaasd me niet dat hij zich nu op mij richt in plaats van het over zichzelf te hebben. "Ah, daar begrijp ik uit dat je vroeger geen geliefd persoon was bij de populaire kliek, ofwel?" vraagt hij, al klinkt het meer als een opmerking. Ik grijns alleen veel betekenend, alsof het een voorrecht is om niet bij de populaire te horen op school. Maar verder ga ik er niet op in. Hierna doet hij zijn ogen open, gaat hij recht staan en kijkt nonchalant naar me. "Dat maakt niet uit, ik houd van originaliteit." grijnst hij half, voordat hij zich omdraait en weg loopt van de crime scene.
Ik laat een korte grom horen voor ik echt besef dat hij is weg gelopen en ik alweer achter hem aan ga. De ene keer doet hij het, de andere keer ik. We doen eigenlijk nooit echt iets samen. "Volgens mij zeg je dat alleen maar omdat je zelf een buitenbeentje was, Rebel." grom ik naar hem, als ik weer naast hem begin te lopen. Eerlijk gezegd zou het me lichtelijk verbazen als hij er niet bij zou horen maarja, wie zegt dat hij niet enorm veranderd is, net zoals ik?
"Waar ben je eigenlijk heen aan het rennen?" vraag ik vervolgens, omdat mijn benen wat korter zijn dan die van hem waardoor ik hem iets moeilijker bij kan houden. Ik ben wel blij dat mijn bovenbeen niet meer vervelend doet sinds we in de auto gestapt zijn. Ik irriteer me er mateloos aan dat hij nooit vertelt wat hij aan het doen is, of gaat doet, waardoor ik hem vaak maar een beetje moet volgen. Toch laat ik mijn irritatie niet merken, volgens mij vind hij het maar al te leuk als ik mij zo irriteer aan hem. Ik probeer zelf zo irritant mogelijk te zijn tegen hem, zodat hij hopelijk snel een nieuwe partner aanvraagt en ik dat niet hoef te doen. Ze zien me al aankomen hoor, en ik hoor de roddels ook al in de rondte gaan.

---

Your make-up is terrible

carpediemx schreef:
Kylie Louise Adams
'Het is niet eng. Echt niet. Wat zou er kunnen misgaan? Moet ik misschien eerst een hapje nemen?'

James Johnsen

'Nee!' zeg ik hard 'Ik ben gewoon een watje.' en ik prop een stuk sinaasappel in mijn mond. Ik kauw er snel op en slik hem door. Nu ga ik dood... Ik trek een angstig gezicht en probeer te glimlachen. 'Klaar.'

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Riley Lauryn Mayer.
Charlie grinnikt zacht en schudt met zijn hoofd. 'Doe niet zo gek,' zegt hij, nog steeds grinnikend. 'Normaal heb je er ook geen problemen mee hoor. Wat zou ik verder nog moeten kopen voor één dollar?' vraagt hij. Voordat ik nog kan protesteren steekt hij het biljet snel in de automaat. 'Ja, erg volwassen Charlie,' mompel ik, maar stiekem ben blij omdat ik nu nieuw snoep krijg. 'Nou, kies maar wat je wilt'. Aarzelend bestudeer ik alles in de machine en uiteindelijk kies ik voor Skittles, iets waarvan ik weet dat hij ze ook wel lekker vindt. Ik tik het nummer daarvan ik en met een glimlach pak ik het zakje als die naar beneden gevallen is. Voorzichtig maak ik het zakje open, ik nog wel eens te wild waardoor alles op de grond valt. Hierna pak ik een Skittle, een oranje, uit het zakje en hou die voor Charlie's lippen. 'Mondje open, er komt een helikopter aan. Brrrrrrr,' zeg ik met een zachte lach.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Charles Johnsen

"Ja, erg volwasen Charlie." mompelt ze, ook al weet ik dat ze het alleen maar doet omdat ze er niet tegen kan dat ik weet dat ze het wel wilt. Ik grijns kort. "Ik doe ook volwassen dingen, in tegenstelling tot jou, ukkie." grinnik ik en prik haar op haar neus. Als ik gezegd heb dat ze mag kiezen, bestudeerd ze alles in de machine en toetst een nummer in. Ik glimlach lichtelijk als de Skittles eruit rollen. Dat is lief, één van de enige snoepsoorten waar ik me dood aan kan vreten.
Ze pakt het zakje, maakt die voorzichtig open. Ik weet nog wel wat er de vorige keer gebeurde. Bijna alle Skittles waren weg. Ze haalt een oranje Skittle uit het zakje en houd die voor mijn lippen. "Mondje open, er komt een helikopter aan. Brrrrrrr." zegt ze met een zachte lach. Ik schiet ook in de lach, open mijn mond en hap naar de Skittle. Zo hap ik ook haar vingers in mijn mond en pak ik de Skittle met mijn tong. Dan kijk ik haar grijnzend aan.
"Jammie, een oranje Skittle met Rileyvingers, mijn favoriete!" lach ik.

---

Your make-up is terrible

Axel Cael Rebel
Ze grijnst alleen veel betekenend, waarop ik even niet weet wat ik kan zeggen of überhaupt denken. Nu ik erover nadacht, ze had gezegd dat ze zich wel in de moordenaar kon inleven, dus zou ze niet bij de cheerleaders horen, maar op de één of andere manier was dat ook het laatste waarbij ik haar zette. Ze laat een korte grom horen, al ben ik al weggelopen. Vlak erna hoor ik hoe ze me achterna loopt. De ene keer loopt zij eerder weg en de andere keer ik, dit keer was ik het.
‘Volgens mij zeg je dat alleen maar omdat je zelf een buitenbeentje was, Rebel.’ Gromt ze naar me, als ze weer naast me begint te lopen. ‘Dat was ik niet.’ Meldde ik haar, het was deels een leugen, maar ach, zij wist het niet. ‘Waar ben je eigenlijk heen aan het rennen?’ Vraagt ze vervolgens en met een fronsende blik keek ik naar haar. Ach gut, het kleintje kan me niet bijhouden. Hierdoor zuchtte ik deels vermakelijk en geïrriteerd, terwijl ik wat vaart minderde. ‘Naar de decaan of directeur, maar daar zou ik voor morgen graag nog zijn.’ Vertelde ik haar, plagerig. Hierna liep ik een hoek om en zocht naar een richting waardoor je kon merken dat het vlakbij was. Ik had er nu al genoeg van opgescheept te zitten.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Riley Lauryn Mayer
Charlie schiet ook in de lach, opent zijn mond en hapt naar de Skittle waardoor mijn vinger ook in zijn mond belanden. Hij pakt de Skittle met zijn tong waarbij die even langs mijn vingers strijken. Snel trek ik mijn hand terug. Charlie kijkt me grijnzend aan. 'Jammie, een oranje Skittle met Rileyvingers, mijn favoriete!' lacht hij. 'Nou, tong met Charliespeeksel is niet mijn favoriet,' mompel ik terwijl ik mijn hand afveeg aan mijn broek. Zo. Ik steek mijn vingers weer in het zakje, pak er een Skittle uit en stop die in mijn mond. 'Kom,' zeg ik tegen Charlie en zonder op antwoordt van hem te wachten begin ik richting de kantine te lopen. Charlie volgt toch wel.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered