[RPG] Camp the Fallen Gods - 1 - Speeltopics

Camp the Fallen Gods is een strafkamp voor halfgoden die zich, volgens hun ouders, niet kunnen gedragen. Ze worden hier naar toegestuurd om heropgevoed te worden, alleen hebben ze daar natuurlijk geen zin in. De kampleiders zullen zo goed mogelijk hun best moeten doen op de “losgeslagen” halfgoden in de hand te houden, anders komen ze zelf ook in de problemen.

Meisjes (Max. 5)
-Acacia Chará Nýchta Sirena. – Nyx - Aeras
-Aurora Maude Hayes – Zeus - Winchesterr
-Dahlia Blythe Canning – Aphrodite - Winchesterr
-Helena Dianthe Phoenix - Hephaestus - Annabeth

Jongens (Max. 5)
-Alec Dymas Niran Lyrikos – Poseidon - Aeras
-Andrew Desmond Cole - Hades - Ebola
-Ambrosios Aetos Sotir - Hebe - 5Helley
-Aristos Julius Periculum - Niké - Annabeth

Leiders (Max. 2)
-Jason Fenix Levins - Athena - Corallo

Algemene regels
-minimaal 6 regels, meer is natuurlijk altijd goed. Drie keer minder en je ligt eruit. Mobieltjes zijn geen excuus om minder te schrijven. Het is dus handig als je al een beetje ervaring hebt.
-16+ is toegestaan
-Hou het realistisch, ze worden dus niet gelijk de eerste dag al verliefd op elkaar.
-Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
-Reserveringen blijven 24 uur staan
-Geen perfecte personages, en liefst ook een beetje originele personages, dus niet die je al bij vijf andere RPG's gebruikt. Überzielige personages zijn ook niet erg geliefd.
-Niet de personages van andere mensen besturen.
-Topics worden geopend door Reyna of Carmenta
-Maximaal 2 personages
-Ga niet met z'n tweeën meerdere pagina's vol spammen, dan kan niemand het nog volgen. Ook zijn we niet van plan elke dag een nieuw topic te openen, dus rustig aan doen.
-Als je tegenspeler/ster even offline is wees dan zo sociaal om even te wachten en je personage niet gelijk weg laten lopen naar iemand anders.
– De Halfgoden hebben natuurlijk dezelfde de gave als zijn/haar ouder maar dan minder sterk, hou daar rekening mee.

Het begin: Iedereen gaat weer terug naar het kamp, de nieuwelingen zijn er natuurlijk voor het eerst.

Rollentopic
Story


©Winchesterr en Aeras

[ bericht aangepast op 26 okt 2012 - 17:01 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jason Fenix Levins.

"Hmm, ik en me gedragen? Dat kan nog lastig worden, Jason," grijnst ze.
"Ik weet dat het lastig voor je is, mevrouwtje onhandelbaar, maar doe het gewoon," zeg ik tegen haar. "Want als ik je hier niet normaal kan maken, dan zal het waarschijnlijk erger met je aflopen," zeg ik geheimzinnig. Eerlijk gezegd weet ik niet precies wat er gebeurt, maar ik heb wel eens verhalen gehoord dat ze dan naar een soort gevangenis worden. Daar worden ze compleet heropgevoed met verschrikkelijke methodes.
Nadat ik mijn vraag over de klusjes had gesteld, schiet me plotseling iets te binnen; Waarschijnlijk zal ze het toch niet doen, omdat ze er vast een hekel aan heeft om dingen voor anderen te doen.
"Hangt er vanaf wat ik moet doen," zucht ze.
Mijn mond valt lichtelijk open van verbazing. Ik had dit antwoord totaal niet verwacht. "Het voorbereiden van de kennigsmakingsavond, eten koken, etc," zeg ik tegen haar. "Wat denk je? Ga je ome Jason helpen?"

Andrew Desmond Cole

Het meisje neemt mijn hand aan en knikt dan even kort. "Helena. Noem me maar zoals je wilt; Helena, Leen, Leentje, Lene, Nele of Lena, maakt me niets uit", zegt ze, wat een vermakelijke glimlach op mijn lippen tovert. "Aangenaam om je te leren kennen, en het spijt me voor mijn humeurige gedrag van daarnet." Ze glimlacht even fijntjes en bijt het laatste stuk van haar appel, waarna ze het klokhuis in de struikjes achter haar smijt.
"Zeer aangenaam." grijns ik en ik trek mijn hand weer terug. "Ik denk dat er vanzelf een leuke naam verschijnt die bij je persoonlijkheid past." grinnik ik erna. Mijn gegrinnik klinkt over het algemeen nogal ruw en duister, zoals nu ook weer het geval is. Ik bedoel er vaak maar weinig mee, al weet ik wel dat het soms eng of mysterieus over kan komen.
"Jij weet zeker net zo min als ik waar het theater zich bevindt?" vraagt ze een beetje somber. Hier op schud ik lichtjes met mijn hoofd. "Helaas, ik ben hier pas net aangekomen, dus sorry. Trouwens, ik ben nog altijd op zoek naar mijn kamer. Jij was toch degene die me het ging laten zien?" Ik trek een scheve, aangename grijns op mijn volle lippen en houd mijn hoofd iets scheef als ik haar aankijk.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
Een vermakelijke glimlacht vormde zich op zijn lippen. "Zeer aangenaam", zei hij dan, grijnzend. Hij trok zijn hand weer terug. "Ik denk dat er vanzelf een leuke naam verschijnt die bij je persoonlijkheid past," zei hij daarna. Hij grinnikte even. Een ruwe en duistere lach. Helena trok even ongerust een wenkbrauw op, maar liet hem al meteen weer zakken. "Helaas," antwoordde hij dan op de vraag van het theater. Hij schudde lichtjes zijn hoofd. "Ik ben hier pas net aangekomen, dus sorry. Trouwens, ik ben nog altijd op zoek naar mijn kamer. Jij was toch degene die me het ging laten zien?" Hij trok een scheve grijns en Helena's schouders die zich bij het gegrinnik hadden opgespannen, ontspanden nu weer.
"Ja, da's ook waar," herinnerde ze zich dan. "Kom maar mee." Ze loopt het huis weer in.

---

help

Andrew Desmond Cole

Helena trekt even ongerust een wenkbrauw op, maar laat die al meteen weer zakken. Het word snel verkeerd opgevat, maar dat maakt mij maar weinig uit.
"Ja, da's ook waar." herinnert ze zich dan. "Kom maar mee." Ze loopt het huis in en ik volg haar gelijk gedwee. "Wat een mazzel dat ik jou tegen ben gekomen. Anders was ik geheid verdwaalt!" grijns ik licht als ik achter haar aanloop. Mijn ogen laat ik even over haar gestalte glijden die voor mij loopt. Hm, ziet er goed uit. Ik vind het ineens al minder erg dat ik hierheen gestuurd ben.
"Dus Helena, wat moet jij in het theater?" vraag ik dan aan haar als ik achter haar aan blijf lopen.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

[Jules ?]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Jules komt zo, ik ga eerst met Helena posten.]

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
"Wat een mazzel dat ik jou tegen ben gekomen. Anders was ik geheid verdwaald," grijnsde Andrew terwijl hij achter haar aanliep. Helena voelde zijn blik op haar rug branden.
"Dus, Helena, wat moet jij in het theater?" vroeg hij dan, terwijl ze de trap op liepen.
"Niets bijzonders," mompelde ze luchtig. Wat dingen in brand steken en fake-mensen vermoorden. Da's al, dacht ze bij zichzelf.
Ze kreeg plotseling weer de behoefte om viool te gaan spelen. Of gitaar of piano. Zoiets had ze wel vaker. Ze was zo iemand die alles afreageerde via kunst. Ze was een schrijfster, een muzikante en een artiest. Dan was het niet de bedoeling dat je saai in een hoekje wegkroop.

---

help

Khione schreef:
Aurora Maude Hayes
'Ga je gang,' zegt Jason. 'Als je je maar wel gedraagt tijdens het kennismakingsfeest, want ik weet heus wel dat je daar een hekel aan hebt,' vervolgt hij. 'Hmm, ik en me gedragen? Dat kan nog lastig worden, Jason,' grijns ik. Misschien laat ik het wel even flink onweren, met een beetje geluk zijn er een paar pieperds die daar bang voor zijn.
'Wacht,' zegt hij nadat hij naar het huis heeft gekeken. 'Misschien kan je me helpen met een aantal klusjes die ik nog moet doen,' stelt hij voor. 'Dan hoef je je koffers niet uit te pakken en doe je iets nuttigs.'
Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik doe mijn corvee meestal al niet eens en dan verwacht hij dat ik vrijwillig ga helpen met wat klusjes te doen? Die is gek. Maar aan de andere kant, ik heb ook niet veel zin om mijn tas uit te pakken. 'Hangt er vanaf wat ik moet doen,' zucht ik uiteindelijk.

Dahlia Blythe Canning
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Jules een wenkbrauw optrekt. 'En geloofden je ouders je niet toen je zei dat je er niets van af wist?' vraagt hij verbaasd.
Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk het niet. Ik zou niet weten waarom ik hier anders heen gestuurd zou zijn,' zucht ik. 'Maar goed, ik had ook voor een tijdje in de gevangenis kunnen belanden, dan is dit toch een stuk beter,' vervolg ik en er loopt een lichte rilling over mijn rug bij de gedachte daaraan.
Na nog een tijdje gereden te hebben komt een soort gevechtsarena in beeld dat er mooi uit ziet in het licht van de ondergaande zon.
'Weet jij misschien hoe laat dat kampvuurding begint?' vraag ik aan Jules.

Aristos Julius Periculum || Negentien || Nikè
Dahlia haalde haar schouders op. "Ik denk het niet. Ik zou niet weten waarom ik hier anders heen gestuurd zou zijn," zuchtte ze. "Maar goed, ik had ook voor een tijdje in de gevangenis kunnen belanden, dan is dit toch een stuk beter," vervolgde ze. Ze keek even nadenkend voor zich uit. Jules kijkt naar het contrast van het theater met daarachter de oranjeroze gloed van de ondergaande zon. Voor zulke dingen zou hij altijd een zwak blijven hebben.
"Weet jij misschien hoe laat dat kampvuurding begint?" vroeg Dahlia plots. Jules schrikt op uit zijn gedachten en moet zich even vastgrijpen aan Achilles' halster om zijn evenwicht te bewaren.
"Nope. Het kan mij niet echt schelen of ik op tijd ben..." zei hij nadat hij weer stevig in het zadel zat.

---

help

Andrew Desmond Cole

"Niets bijzonders." mompelt ze luchtig. Ik krijg sterk het idee dat ze mijn aanwezigheid niet zo waardeert en liever niet praat. Ik zucht eens en ga naast haar lopen. Ik kijk haar even aan, maar wend dan mijn blik weer af. Nou, dan niet. Er zijn vast genoeg andere mensen op dit kamp. Dat hoop ik tenminste, als iedereen net zo als haar is... knap maar onbereikbaar. Nou ja, ik kan iedereen meestal wel bereiken.
"Dus eh, is het nog ver Helena?" vraag ik dan aan haar. "Ik heb eigenlijk best wel de behoefte om me op te frissen na de lange reis." Ik glimlach lichtjes en werp opnieuw een blik op haar. Ik zou haar zou uitnodigen om mee te gaan, maar ik denk zomaar dat het niet zo'n geweldig plan van mij is dit keer. Ik krab even aan mijn achterhoofd met een scheve grijns op mijn gezicht om mijn gedachten.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
"Dus, eh, is het nog ver, Helena?" vroeg Drew. Helena keek hem even zijdelings aan. "Ik heb eigenlijk best wel behoefte om me op te frissen na de lange reis." Hij glimlachte even.
"Niet meer zo ver", zei ze, met een klein glimlachje. Ze was nogal in gedachten verzonken, vandaar dat ze niet veel zei. Ze kon voelen dat Andrew niet echt op zijn gemak was bij haar. Dat had ze wel vaker wanneer mensen haar voor het eerst leerden kennen. Ze moest denken aan wat haar vader haar ooit eens zei, dat hij alle logica kon ontdekken zolang iets mechanisch was. Omdat hij daar zo vaak mee bezig was, was hij niet echt sociaal en niet op zijn gemak rondom mensen. Misschien had ze dat wel geërfd of zo. Helena sloeg af naar links en bleef dan stil staan. "Dit zijn de jongensslaapkamers," deelde ze dan mee.

---

help

Andrew Desmond Cole

"Niet meer zo ver." zegt ze, met een kleine glimlach. Ik knik er lichtjes op als ze alweer wat in gedachte verzonken lijkt te zijn. Ach, ik ben toch allang blij dat ze de weg nu weet. Ik heb echt zin in een douche, aangezien ik dat vanmorgen niet heb kunnen redden, door mijn vervelende ouders. Ik ben niet zo ijdel op mijn uiterlijk, maar ik hou er niet echt van om te stinken. Voor ik het weet slaat ze links af en ik kan haar nog net volgen, zonder dat ik in gedachte rechtdoor loop.
"Dit zijn de jongensslaapkamers." deelt ze mede. Ik knik even en kijk naar de deuren, waarna ik terug blik naar haar. "Ik denk dat ik de kamer wel alleen kan vinden. Of wilde je soms mee?" Het floept eruit voor ik het door heb en ik grijns even onschuldig naar het meisje voor me. Natuurlijk zou ik het helemaal niet erg vinden als ze ja zegt, maar ik verwacht het op dit moment toch het allerminst.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
Andrew knikte even. "Ik denk dat ik de kamer wel alleen kan vinden. Of wilde je soms mee?" Het leek er nogal uit te floepen, maar aangezien Helena nog steeds in gedachten verzonken was, klonk er eerst een "hmmm?" en barstte ze daarna pas veel te laat in lachen uit.
"Sorry," mompelde ze dan schoorvoetend. "En nee dat hoeft niet. Denk ik. Tenzij je er op staat. Maar dan hoeft het nog steeds niet. Denk ik." Ze keek hem even verward en hulpeloos aan. "Iiik hou gewoon mijn mond", zei ze daarna dan, met een langgerekte "i".
"Tot vanavond bij het kampvuur dan zeker? Denk ik?" Ze moest beginnen ophouden met de "denk ik", dacht ze bij zichzelf. Ze draait zich snel om voordat ze nog meer idiote dingen zegt en maakt aanstalten om terug naar haar kamer te gaan.

---

help

[Wanneer is het avond? Ik heb zin in het kampvuur. ]

---

help

Dormouse schreef:
[Wanneer is het avond? Ik heb zin in het kampvuur. ]

|Same. |

---

kindness is never a burden.

[Wat mij betreft spoelen we wat door, dat het bijna avond is. Ik zal het even aan Amparo vragen of zij het ook goed vindt]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Oké, Amparo vindt het goed. Wel of niet doen?]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered