[RPG] Camp the Fallen Gods - 1 - Speeltopics

Camp the Fallen Gods is een strafkamp voor halfgoden die zich, volgens hun ouders, niet kunnen gedragen. Ze worden hier naar toegestuurd om heropgevoed te worden, alleen hebben ze daar natuurlijk geen zin in. De kampleiders zullen zo goed mogelijk hun best moeten doen op de “losgeslagen” halfgoden in de hand te houden, anders komen ze zelf ook in de problemen.

Meisjes (Max. 5)
-Acacia Chará Nýchta Sirena. – Nyx - Aeras
-Aurora Maude Hayes – Zeus - Winchesterr
-Dahlia Blythe Canning – Aphrodite - Winchesterr
-Helena Dianthe Phoenix - Hephaestus - Annabeth

Jongens (Max. 5)
-Alec Dymas Niran Lyrikos – Poseidon - Aeras
-Andrew Desmond Cole - Hades - Ebola
-Ambrosios Aetos Sotir - Hebe - 5Helley
-Aristos Julius Periculum - Niké - Annabeth

Leiders (Max. 2)
-Jason Fenix Levins - Athena - Corallo

Algemene regels
-minimaal 6 regels, meer is natuurlijk altijd goed. Drie keer minder en je ligt eruit. Mobieltjes zijn geen excuus om minder te schrijven. Het is dus handig als je al een beetje ervaring hebt.
-16+ is toegestaan
-Hou het realistisch, ze worden dus niet gelijk de eerste dag al verliefd op elkaar.
-Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
-Reserveringen blijven 24 uur staan
-Geen perfecte personages, en liefst ook een beetje originele personages, dus niet die je al bij vijf andere RPG's gebruikt. Überzielige personages zijn ook niet erg geliefd.
-Niet de personages van andere mensen besturen.
-Topics worden geopend door Reyna of Carmenta
-Maximaal 2 personages
-Ga niet met z'n tweeën meerdere pagina's vol spammen, dan kan niemand het nog volgen. Ook zijn we niet van plan elke dag een nieuw topic te openen, dus rustig aan doen.
-Als je tegenspeler/ster even offline is wees dan zo sociaal om even te wachten en je personage niet gelijk weg laten lopen naar iemand anders.
– De Halfgoden hebben natuurlijk dezelfde de gave als zijn/haar ouder maar dan minder sterk, hou daar rekening mee.

Het begin: Iedereen gaat weer terug naar het kamp, de nieuwelingen zijn er natuurlijk voor het eerst.

Rollentopic
Story


©Winchesterr en Aeras

[ bericht aangepast op 26 okt 2012 - 17:01 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Is goed voor mij.]

---

help

[Wie schrijft eerst iets?]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Doe jij? Ik ben nog accordeon aan het spelen. Doe maar alsof hij er al is.]

---

help

[Ik zal proberen iets te verzinnen]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[And I am back. Anders post ik wel eerst.]

---

help

[Ik ben al bezig, maar mijn hoofd is echt compleet blanco dus het is denk ik idd handiger als jij eerst wat post. Aurora staat er dan ook wel alvast]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aristos Julius Periculum || Negentien || Nikè
Nadat Jules aan Dahlia de rest van het kamp had getoond, waren ze teruggegaan naar de stallen om Achilles en Ariadne terug te zetten. Het was al bijna tijd voor het kampvuur en Jules ging nog naar zijn kamer om een trui en andere schoenen aan te doen. En een andere broek. En een ander hemd. Zijn pleegmoeder had erop gestaan dat hij die verschrikkelijk irritant zittende kleren aan had gedaan voor zijn eerste dag op het kamp. Ja, ze was echt wel zo iemand die hem elke dag inspecteerde op wat hij aan had. Maar hij hield van haar. Hij kijkt op zijn horloge en gaat dan op zijn gemak naar de kampvuurplaats. Er waren nog niet zo heel veel mensen, maar hij vroeg zich af of het wel een interessante bedoening zou zijn deze keer. Hij gaat naast een meisje staan - hij let niet echt op naast wie - en staart naar de vlammen.

[Is Aurora trouwens nieuw of niet?]

[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 20:31 ]

---

help

[Ze is niet nieuw ;p]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Khione schreef:
[Ze is niet nieuw ;p]

Kaytjes. xd

---

help

Aurora Maude Hayes
Nadat ik Jason had geholpen met wat dingen voor het kampvuur, zoals het verplaatsen van boomstammen waarop we op zouden moeten gaan zitten, wat eten bereiden en wat takken voor het vuur verzamelen, loop ik naar mijn kamer om wat warmere kleren aan te trekken omdat Jason kennende het kampvuur behoorlijk lang zal duren en ik geen zin heb om te verkleumen. Halverwege glip ik waarschijnlijk toch weg, maar goed, dan zijn warme kleren alsnog wel handig.
Ik loop de trap af, het huis en richting het strandje waar het kampvuur zal plaats vinden, vlak bij het meer, wat handig is. Je weet maar nooit of iemand onverwachts in de fik vliegt. Ik sta nog maar net voor het vuur, te bedenken of ik nog iets zal gaan halen vanavond, als ik vanuit mijn ooghoeken zie dat er iemand naast me gaat staan. 'Jules, toch. Herken je me niet eens meer?' vraag ik met een lichte grijns.

[Dahlia komt zo]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aristos Julius Periculum || Negentien || Nikè
"Jules, toch. Herken je me niet eens meer?" vroeg het meisje plots. Jules schrok op en keek haar even verward aan.
"Oh. Hallo. Ja, tuurlijk," zei hij dan een beetje vaag. Hij kon zichzelf nog net tegenhouden van wegzakken in zijn gedachten. "Hoe gaat het nog?" dwong hij zichzelf te zeggen, voordat hij weer van de aardbodem verdween. Hij deed een stapje vooruit en ging op een boomstam zitten, zijn ellebogen op zijn knieën met zijn handen onder zijn kin. Het is niet dat hij geen antwoord verwachtte van Aurora of zo, maar hij was gewoon nogal afgeleid. Dahlia had hem weer aan Clarisse doen denken en als hij aan haar dacht, begon hij nogal snel een afwezige indruk te maken. De warme gloed van het vuur streek over zijn gezicht en hij keek een beetje om zich heen wie er allemaal was die hij al kende.

---

help

Dahlia Blythe Canning
Ik bedank Jules als hij me het hele kamp heeft laten zien en loop naar mijn kamer. Volgens mij heb ik nog wel even voordat hij kampvuur begint dus ik besluit nog even snel te douchen.
Nadat ik heb gedoucht loop ik weer naar mijn kamer waar ik een hoodie aantrek. Eigenlijk is die van Zoë, maar ze stond er op dat ik hem mee zou namen, waarschijnlijk omdat ze weet dat ik het nogal snel koud krijg en de hoodie lekker warm is. Om zeker te weten dat ik het niet koud ga krijgen trek ik mijn Uggs ook aan, die zijn net als de hoodie lekker warm, maar mij kennende kan ik het zo alsnog koud krijgen.
Ik geef Toto nog wat te eten, zet een bakje met water voor hem neer en loop daarna mijn kamer uit, naar buiten. Als ik bij het kampvuur aankom zie ik dat nog niet iedereen er is, tenminste dat denk ik want ik weet niet hoeveel mensen hier heengaan. Ik zucht even en loop langs Jules, die ik een vluchtig glimlachje geef, en een meisje dat ik niet ken naar de meest achterste boomstam waar een jongen in zijn eentje opzit. Ik ga op dezelfde boomstam zitten en als ik even opzij kijk zie ik dat het best wel dichtbij het water is, gelijk schuif ik een flink stuk op zij waardoor tegen de jongen op bots. Mijn wangen worden rood en ik schuif een stukje terug. 'Sorry,' mompel ik.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Aurora? ]

---

help

Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
Ambro schrok even toen iemand tegen hem aanbotste en deed zijn ogen op. Hij wierp een blik op het meisje naast hem. Ze had bruin haar, maar Ambro kon niet zeggen of ze licht of donker was. Daarvoor was de lucht de donker. Hij gokte op licht. Ze droeg een hoodie.
"Ik ga er niet dood van," was Ambrosios' antwoord. Hij staarde naar het maanlicht die op het water scheen. Toen keek hij terug naar het meisje naast hem. Was ze nieuw? Hij kon het niet zeggen.
Ambro stak zijn hand uit,"Ambrosios Sotir, zoon van Hebe." zei hij met een glimlach. "Noem me maar Ambro." Ambro wachtte tot het meisje zijn hand zou schudden en keek toen alvast rond op zoek naar Acacia. Hij had haar nog niet gezien, maar dat wilde niet zeggen dat ze er niet was. Dochters van de nacht kunnen zich goed verborgen houden in het donker.

[ bericht aangepast op 18 okt 2012 - 20:32 ]

---

kindness is never a burden.

Dormouse schreef:
Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
Nadat Helena haar kamer in vluchtte en zich had omgekleed en stak ze haar haar op. Ze keek op de klok en ging dan naar buiten. Zou ze al te laat zijn voor het kampvuur? Waar was het trouwens in hemelsnaam? Dit kamp leek wel een doolhof. Ze zou hier nooit haar weg vinden. Een beetje hulpeloos probeerde ze zich te oriënteren in het halfduister. Uiteindelijk liep ze gewoon een richting uit en zag in de verte dat ze de gloed van het kampvuur naderde. Ze zuchtte even opgelucht en ging bij de warmte gaan staan. Ze had een dikkere trui moeten aantrekken, maar ja. Aangezien ze geen zin had om met iemand te praten, ging ze een beetje verderop zitten. Ze sloot haar ogen, stak haar handen uit naar het kampvuur en begon zachtjes een liedje te neuriën. God, wat hield ze van muziek. Waarom was het verboden om een iPod mee te nemen naar het kamp? Het leek haar zo belachelijk.

Iemand voor Heleensel?

---

help