-1- This is my life now. -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
- Marilyn Carter Mohawk
- Layla Amore Woodstock Stuttgart
- Ebony Morris Aria

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Dodge
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. DarrenCrissy
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers DarrenCrissy
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
- Lilian Grace Henriet MissStoran
===================
Regels;
Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
Ga niet aanstellen of juist niets doen.
Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
Géén perfecte personen.
Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
Personen mogen elkaar niet meer kennen, maar het is toch altijd leuker als ze nog contact hebben.

[ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 14:42 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Charlotte

Ik heb er niet echt erg in dat Arion Mary iets toefluistert, maar wanneer haar gezicht verstrakt word ik plots wel nieuwsgierig.
Fronsend kijk ik de twee aan.
"Willen jullie straks bij ons komen eten?"
Ik zet Evangelynn op de grond en haal mijn mobiel uit mijn tasje om te zien hoe laat het is.
"Het is half negen geweest, en jij wil nog koken?" vraag ik niet-begrijpend.
Ik zet een hand in mijn heup en kijk Mary serieus aan.
"Voor de dag ermee, Santiago."
Ik kijk van haar naar Arion en weer terug. Het was net iets te opvallend.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Het is half negen geweest, en jij wil nog koken? Voor de dag ermee, Santiago."
Ik zucht even en kijk zowel naar Arion als Charlie met een verontschuldigende blik.
"Michael is hier," zeg ik zacht.
Ik neem een slok van mijn water en kijk Charlie recht in de ogen.
"En ik weet dat de kans groot is dat je hem niet wil zien.."
Ik bijt even op mijn lip en sla mijn ogen neer.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Charlotte

"Michael is hier. En ik weet dat de kans groot is dat je hem niet wil zien..."
Verstomd sta ik naar Mary te staren. Heel langzaam glijdt mijn blik naar Arion. En weer naar Mary. Ik begrijp niet dat ze van plan waren zoiets voor me te verzwijgen. Wat waren ze van plan, me de hele avond uit zijn buurt houden?
"Wat?" sis ik. "Natuurlijk wil ik hem niet zien. Maar het gaat niet alleen meer om wat ik wil, dat gaat het al meer dan vier jaar niet meer," raas ik.
Ik begin wat te ijsberen terwijl ik in het Spaans tegen mezelf loop te mompelen, stil genoeg zodat Evangelynn er niet uit kan opmaken wat ik loop te bazelen.
Ik heb geen erg in de handgebaren die ik er bij maak. Als ik min of meer tot een conclusie ben gekomen, hou ik halt en kijk naar Mary. Mijn handen leg ik op Evangelynn's oren.
"Ik kan het haar toch niet ontzeggen haar- haar v.a.d.e.r te zien?" zeg ik zacht. "En andersom, mocht hij dat willen?"

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Wat? Natuurlijk wil ik hem niet zien. Maar het gaat niet alleen meer om wat ik wil, dat gaat het al meer dan vier jaar niet meer. Ik kan het haar toch niet ontzeggen haar- haar v.a.d.e.r te zien? En andersom, mocht hij dat willen?"
Met een twijfelende blik kijk ik eerst naar Arion en sla dan mijn ogen neer.
"Nee, ik denk het niet."
Ik zucht even.
"Maar doe niets overhaasts, Charlie," zeg ik zacht.
Ik bijt op mijn lip.
"We weten allemaal hoe hij je gekwetst heeft."
Ik leg mijn hand even op haar arm en kijk haar aan.
"En ik wil niet dat hij dat nog eens doet."

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Michael
"Je bent een egoïst, Michael. Je had hier alles wat je nodig hebt, je bent alleen te koppig om er tevreden mee te zijn. Er mag nog een pot goud voor je neus staan, dan zul je klagen over een vlek op die pot in plaats van tevreden te zijn met wat er in zit.”
Ik trek mijn wenkbrauwen op. Een vlaag van woede gaat door me heen. Zowel verbaasd als boos kijk ik hem aan. Arion neemt de bekertjes water en draait zich van me weg. Voor mij is dit het teken dat het over is, met heel deze reünie. Misschien was dit de reden van Thiara om mij hierheen te sturen. Om te laten zien dat ik niets heb gemist in die jaren in Canada. Dat al deze mensen ook niet veel verder zijn gekomen dan ik. Ik zucht even en wil me weer omdraaien naar Marilyn als ik Arions stem voor de tweede maal hoor.
“Ik ben verloofd, wist je dat? En ik heb geen idee wie ik als getuige moet vragen, want de enige die ik ooit naast me had ingebeeld moest zonodig naar Quebec, zo blijkt. En weet je wat nog het ergste is? Je hebt nog veel belangrijker nieuws gemist dan dat. Hopelijk is het het waard geweest."
Ik schud mijn hoofd en kijk hem strak aan. Zijn glimlach bevalt me totaal niet. Zijn ‘engelengedrag’ wordt me zat. Altijd goed die Arion. Bah. En verloofd? Goh, wat toevallig. Deze laatste toespreking van hem is voor mij de druppel. Na vanavond ga ik weer terug, terug naar Vancouver. Naar Thiara. Ik heb hier niets meer te zoeken. Frans kan ik daar ook studeren. Geen enkele behoefte heb ik meer aan deze stad. Ik draai me naar de blondine toe en maar een excuserend gebaar met mijn handen.
“Sorry,” zeg ik zachtjes. “Het loopt niet zo als dat ik graag wilde.”
Je hebt nog veel belangrijker nieuws gemist dan dat. Wat bedoelt hij daarmee.


Donna.
Ik glimlach als ik Irial mijn prinsesjes zie bekijken. Gierend van de lach spelen de twee nog steeds het spelletje alhoewel Olivia nu ook Sophia’s vinger te pakken probeert te krijgen.
"Nou, bengeltjes of engeltjes. Ik vind ze behoorlijk schattig."
Ik lach naar Irial.
“Als je ze alle drie een week in huis hebt spreek je anders,” grinnik ik met mijn ogen nog steeds op mijn kroost gericht. Ik moet zeggen, nu ze zo zoetjes spelen zijn het ook echt twee engeltjes. Maar ik ben al blij dat ze zich kunnen vermaken, heel even zichzelf vermaken.
"Oh, maar zo is Kyle ook hoor. Hij ziet er ook alleen maar schattig uit. Stiekem heb ik er mijn handen aan vol.”
Ik schiet in de lach en kijk weer naar het verliefde koppel.
“Dat wil ik best geloven,” lach ik hard. “Een wolf in schaapkleding.”
Lachend haar ik een hand door mijn bruine lokken en verdeel ze weer netjes over mijn schouder. Met mijn handen strijk ik mijn jurkje weer recht en laat mijn ogen door de zaal glijden.
"Maar, als ik het me goed herinner, dan zijn ze dus net zo levendig als hun moeder?"
“Wat jij vindt,” grinnik ik. “Dat kunnen jullie denk ik beter bepalen dan ik. Ik vind ze meer op hun papa lijken.”

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Maya

Ik glimlach naar André "Water is goed" en ik druk een zacht kusje op zijn schouder als ik hem in een snelle omhelsing trek.
Het lijkt minstens 10 minuten te duren, maar het waren maar 6 seconden.
Sinds ik André terug zie ben ik helemaal van mijn stuk gebracht.
Maar dat kan me eigelijk niet heel veel schelen, ik ben veel te bang hem weer te verliezen.
Ik schud zachtjes mijn hoofd om me weer bij zinnen te brengen en ik richt mezelf op André voor me.

Dimitry

ik luister naar het verhaal en knik als Lilly klaar is met praten.
''Dat klinkt eigenlijk best pijnlijk, alles wat je dan hebt meegemaakt.'' zeg ik met een lichtelijke meelevende blik in mijn ogen.
"mijn zusje, Maya, en ik hebben geen ouders meer. ze zijn vermoord door een concurrent, en ze azen op ons. Okal zijn ze ons spoor kwijt, ik ben toch op mn hoede.'' vertel ik Lilly, en kijk haar licht gekwetst aan.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

LIlly
Medelevend kijk ik hem aan "dat moet erg pijnlijk voor je zijn"
zeg ik zacht. "heb je zin om na dit nog wat na te drinken bij mij thuis?" ik kijk hem even aan.
Hij was erg lief geworden. Ikkeeek om me heen maar zag niet echt bekende mensen.
Ik was gewoon slecht in namen onthouden, ik zou zelfs nu niet kunnen zeggen wie er op mijn zangopleiding zaten.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Dimitry

Ik glimlach naar Lilly.
''Tuurlijk, ik heb zoiezo niks vandaag, en Levi redt zich wel alleen.''
ik werp een blik achter me, en bekijk Maya Levi en André even.
Dan richt ik me weer op Lilly, en kijk haar aan.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Kyle

“Als je ze alle drie een week in huis hebt spreek je anders.” zegt Donna grinnikend.
"Oh, maar zo is Kyle ook hoor. Hij ziet er ook alleen maar schattig uit. Stiekem heb ik er mijn handen aan vol.” zegt Irial en ik lach even. Donna schiet ook in de lach en kijkt naar ons. “Dat wil ik best geloven. Een wolf in schaapkleding.” Lacht ze dan. Ik grinnik en geef Irial een prikje in zijn zij. Volgens mij heb ik ook een rood hoofd, maar ik vind het wel grappig.
"Maar, als ik het me goed herinner, dan zijn ze dus net zo levendig als hun moeder?" vraagt Irial dan. “Wat jij vindt. Dat kunnen jullie denk ik beter bepalen dan ik. Ik vind ze meer op hun papa lijken.” antwoord Donna. Ik kijk even naar de kleintjes en haal mijn schouders even op.
"Wij kennen hun pappa niet dus we kunnen eigenlijk niet heel veel zeggen." glimlach ik dan en raar vertederd van de kleintjes. Ik blijf naar ze kijken, het is zo lief hoe ze spelen met elkaar. "Awn," Ik glimlach weer. "Ik zou eigenlijk ook wel kindjes willen opvoeden." floep ik er dan uit. Ik schrik een beetje van wat ik zeg, maar het ging gewoon vanzelf. Ik kijk naar Irial en voel mijn wangen rood kleuren. Ik weet niet hoe hij erover denkt...

André

"Water is goed." Zegt Maya dan en ik glimlach om wat ze doet.
Ik druk een kusje in haar haren en laat haar dan los. Rustig loop ik naar de bar toe en pak een glas met water, voor mezelf pak ik een cola'tje .
Ik loop op een gewoon tempo terug en glimlach naar Maya. "Eerst een kusje, dan krijg je het." grinnik ik en tuit mijn lippen vlak bij haar gezicht. Ik kijk even met puppy-eyes en lach dan. "Nee hoor. Pak maar." zeg ik en ik druk een supersnel kusje op haar lippen, dan geef ik haar het water.
Zelf neem ik een slokje cola, er zit goede prik aan, want ik voel het in mijn keel. "En, zin om vanavond mee te gaan naar mijn appartement?" vraag ik dan en kijk Maya aan.

[ bericht aangepast op 13 okt 2012 - 20:23 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Maya

Ik kijk op van André zijn vraag.
''En Sarona? en je huis?'' vraag ik dan en denk koortsachtig na.
Wat doet die gast toch met me, ik kan nieteens helder nadenken.
Ik neem een slok water en ga even door mijn haar.
Ik bekijk Dimitry met een blond meisje, Lillya ofzoiets.
Dan kijk ik André vragend aan.
Ik zou wel mee willen, maar het huis dan?

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Lilly
Ik glimlach en knik "je bent wel zorgzaam voor je zusje hé?" vragend kijk ik hem aan.
Zoals ze naar elkaar telkens keken, net als ik naar mijn zusje keek, bang dat ze haar pijn deden of iets anders.
Constant opletten op haar terwijl zij ook volwassen is.
Ik wist hoe hij zich moest voelen.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Dimitry

Ik kijk op naar Lilly, hoe raadt ze het.
''Haha, ja klopt!'' glimlach ik, en versta me weer.
Ze kent me beter dan wie dan ook in een kwartiertje, heel apart.
Ik ga even door mijn haar en kijk even om me heen.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

lilly
ik glimlach ïk ken het gevoel ook bij mijn zusje terwijl ze volwassen genoeg is met een man n kinderen" gri nnik ik.
ik drink mijn bekertje leeg en gooi het snel weg.
"nog iets te vertellen?" grijnznd kijk ik hem aan

Change is for weirdos ~ Niall Horan

[Kunnen jullie je posts wat langer maken?]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Vraag ik ook al steeds, maar het gebeurd maar niet.]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.