-1- This is my life now. -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
- Marilyn Carter Mohawk
- Layla Amore Woodstock Stuttgart
- Ebony Morris Aria

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Dodge
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. DarrenCrissy
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers DarrenCrissy
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
- Lilian Grace Henriet MissStoran
===================
Regels;
Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
Ga niet aanstellen of juist niets doen.
Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
Géén perfecte personen.
Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
Personen mogen elkaar niet meer kennen, maar het is toch altijd leuker als ze nog contact hebben.

[ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 14:42 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Michael
"Ik verwacht niet dat je je huidige leven opgeeft of omgooit. Ik verwacht niet dat je haar belooft te koesteren en veilig te houden. Ik verwacht zelfs niet dat je haar regelmatig wilt zien. Maar misschien hoopte ik wel op de erkenning die je moeder me ontzegde. Ik apprecieer het niet, Michael, dat ik een hoer genoemd word en ik kan er nog veel minder mee overweg dat iemand mijn dochter een bastaard noemt. Je hebt ogen in die koppige kop van je, je ziet heus wel dat ze op jou lijkt. Een kaartje per jaar voor haar verjaardag had ook fijn geweest voor die kleine maar je hebt je standpunt daarover wel heel duidelijk gemaakt, dankjewel. Ik hoef je geld niet, ik hoef je seks niet, ik hoef je aanwezigheid niet eens. Evangelynn en ik redden ons al meer dan vier jaar gewoon prima zonder jou. Ik wilde gewoon dat ik haar eindelijk eens iemand kon aanwijzen en zeggen "kijk, dat je is vader". Ze weet dat er niks meer is tussen jou en mij, en dat je niet in Puerto Rico woont of zult komen wonen. Maar heb je er ook maar een seconde bij stil gestaan dat een gezicht en één goede herinnering van zichzelf om bij de naam "papa" te kleven misschien al genoeg zou zijn voor haar? En zoals ik al zei, ik wist niet dat je in gesprek was toen ik naar je toe kwam. Ik zag een kans voor mijn dochter en die heb ik gegrepen. Dat spijt me voor jou en Marilyn maar bij mij komt Evangelynn eerst."
De tranen springen in mijn ogen. Had ze dan echt verwacht dat ik met “Ja en Amen” weer weg ging en verder zou gaan leven alsof Evangelynn niet eens bestond. Mijn hoofd laat ik op mijn handen rusten en ik haal diep adem. Wanneer ik het leren armbandje om mijn pols zie verschiet ik van kleur. Thiara. Hoe kan ik? Ik heb d’r gewoon bedrogen. Mijn maag draait zich om en de misselijkheid overvalt me opnieuw. Bedrogen zonder dat ik het wist.
Ik zucht diep en haal een hand door mijn haren.
“Hoe lang wist je al dat je zwanger was?” vraag ik zacht met een vermoeide toon. De strijd aangaan met haar heeft geen zin. Als, en alleen als, het mijn dochter is dan kan ik dat toch niet ontkennen. En aangezien ze haar heeft vernoemd naar mijn zus, wat mij misschien wel het grootste raadsel is, lijkt het mij dat ze dit hele verhaal niet heeft verzonnen. Ik frons lichtjes en krab één maal aan mijn haar waarna ik met de verlovingsring om mijn vinger rondjes draai.

[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 21:08 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Charlotte

Als hij tranen in zijn ogen krijgt en bleek wegtrekt wil ik een hand naar hem uitsteken om hem te troosten, maar ik doe het niet. Het is mijn plaats niet meer. Met een teer hart kijk ik toe hoe hij een hand door zijn haar haalt.
"Hoe lang wist je al dat je zwanger was?" vraagt hij dan.
Het enige dat ik op dit moment kan doen is mijn hoofd schudden. Ik had niet verwacht dat deze confrontatie zo moeilijk zou zijn. Ik had me ook geen regenbogen en rozenblaadjes voorgesteld, maar dit. Nee, Michael weet nog altijd de verwachtingen te overtreffen.
"Niet," breng ik uiteindelijk uit. "Ik merkte het pas toen ik zo'n vier maand ver was en toen was ik al in Puerto Rico. Toen de eerste schok weg was en ik je wilde bellen was je al weg en er was niemand die me kon of wilde vertellen waar je heen was. Ik- Denk je echt dat ik die joint met je zou gerookt hebben had ik het toen al geweten?"
Over de fles wodka en de poging tot het verdrinken van mezelf zwijg ik maar, die dingen waren stom en genant genoeg zonder zwangerschap, laat staan met. Ik mag van geluk spreken dat Evangelynn zo gezond is.
"Het enige dat ik me kon herinneren was dat je zei naar Chicago of Seattle te gaan. Je hebt geen idee hoeveel verkeerde "M.Brown's" ik aan de lijn gehad heb. Toen ik eindelijk besefte dat ik je niet te pakken zou krijgen, belde ik naar Tina en haar kennende weet je zelf ook hoe dat afliep. En toen was er dat kleine wezentje dat zoveel zorg nodig had, tijd om te zoeken was er niet meer."
Terwijl ik praat merk ik de ring -de verlovingsring- om zijn vinger op. Reageerde hij daarom zo heftig?

[Ik heb geen idee of het ook effectief Chicago en Seattle was dat hij tegen Charlotte gezegd had, maar ik kon even niks anders bedenken :')]

[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 21:23 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Michael

"Niet. Ik merkte het pas toen ik zo'n vier maand ver was en toen was ik al in Puerto Rico. Toen de eerste schok weg was en ik je wilde bellen was je al weg en er was niemand die me kon of wilde vertellen waar je heen was. Ik- Denk je echt dat ik die joint met je zou gerookt hebben had ik het toen al geweten?"
Ik haal wat onwetend mijn schouders op. Al zouden er op dit moment Aliens de school binnenlopen, niets verbaast me meer. Ik bijt zachtjes op mijn onderlip terwijl ik het moment met de joint probeer terug te krijgen. Niet echt mijn meest trotse moment moet ik eerlijk toegeven.
"Het enige dat ik me kon herinneren was dat je zei naar Chicago of Seattle te gaan. Je hebt geen idee hoeveel verkeerde "M.Brown's" ik aan de lijn gehad heb. Toen ik eindelijk besefte dat ik je niet te pakken zou krijgen, belde ik naar Tina en haar kennende weet je zelf ook hoe dat afliep. En toen was er dat kleine wezentje dat zoveel zorg nodig had, tijd om te zoeken was er niet meer."
Ik kijk haar bedenkelijk aan.
“Het is ook niet vreemd dat je de verkeerde had,” zeg ik zachtjes. “Ik zat in Canada maar dat doet er niet meer toe. Over mijn moeder kan ik me niet verontschuldigen want daar heb ik geen weet meer van en wil ik ook niets meer over weten.” Ik wend mijn ogen weer van haar af en kijk weer naar de ring.
“En nu?” vraag ik zacht. “Wat verwacht je, of juist niet. Hoe zie jij het voor je?” Echt weten wat ik in deze situatie moet zeggen of moet doen weet ik niet. Er is nou niet echt een boek of een handleiding geschreven over dit soort onderwerpen. Ik zucht zachtjes en kijk haar weer aan.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Levi
Volgens mij had ik hem een beetje te erg boos gemaakt, want hij sprong overeind en gaf me een klap in mijn gezicht. Hij kijkt even geschrokken.
"D-dit is je eigen schuld... Je- je moet van me afblijven en uit mijn buurd blijven!" Zegt hij dan boos. En hij rent naar binnen.
Ik voel mijn wang branden maar het deed me verder niet iets, het gaf wel aan hoeveel Kyle was verandert in die jaren.
Het sla gedeelte was er vroeger nooit van gekomen, ik knak mijn kaak, door de plotse klap had ik mijn mond niet dicht en was mijn kaak weer eens verschoven. Ik duw met aan de rechter kant zodat hij weer goed springt. Een metale kop, dat heb ik, ik moest eigenlijk iets rustiger aan gaan doen.
Kyle zal wel naar Irial gerend zijn, ik loop naar de boom waar ik vroeger altijd zo vaak zat.
Ik leun ertegen en pak de cola die ik bijna vergeten was.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Kyle

Ik zie Irial zijn vinger even opsteken naar Donna, wat hij altijd doet als hij zicht verontschuldigd. Ik zie hem zijn mobiel pakken, kort daarna krijg ik een berichtje. Ik open hem.
Je krijgt een kusje als je hierheen komt. Misschien krijg je zelfs een ijsje als je me straks vertelt wat er gebeurd is ;p. Zoenzoenzoenzoenzoenzoenzoenzoenzoenzoen. Hmm, het spijt me maar de echte moet je toch echt zelf komen halen.
Ik lees het nog een keer door en een klein glimlachje komt op mijn gezicht. Alsnog ben ik geprikkeld dankzij Levi. Vijf jaar geleden moest hij het ook al steeds.verpesten, het is zo een kindechtig mannetje.
Ik schrijf een berichtje terug: Ik vertel het straks wel. Ga maar met Donna praten. Love you Xxxxxxxx.
Ik prop mijn mobiel weer in mijn broekzak en zucht een keer.
Waarom doet Levi dit nu nog na vijf jaar! Kan hij niet volwassen doen of iets in die richting?
Ik zet mijn hand onder mijn kin en neurie Save the world, van dat deuntje kalmeer ik wat. Ik kijk wel met mijn ogen door de zaal heen of ik Levi zie opdoemen. Als dat zo is dan loop ik gewoon naar Irial en Donna.

[ bericht aangepast op 18 okt 2012 - 19:31 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(AAAAAANDREEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE..... )

---

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Gancanagh schreef:
Arion

"Eens zo schattig. Het moet echt een wonder zijn, zoiets kleins, maar toch een mens."
Ik zucht even en knik zachtjes. Mijn blik dwaalt tussen Mary en Evangelynn. Die laatste speelt met de knoopjes van mijn hemd. Ik moet zachtjes lachen als ik me bedenk dat ze er vroeg bij is met het uitkleden van jongens.
"Net haar moeder," zeg ik met een kleine grijns tegen Mary.
Niet dat Charlotte ooit aan mijn knoopjes geprutst heeft, maar Mary snapt vast wel wat ik bedoel.
"We moeten een jongen maken en dan kunnen ze trouwen," lach ik dan. Ik meen het heus niet, het zou ook wel heel erg cliché zijn en ik weet niet of ik er wel tevreden mee zou zijn mocht mijn zoon naar huis komen met een vrouw die meer dan vijf jaar ouder is dan hij maar het idee dat Charlotte's en Mary's kindje iets zouden krijgen zou misschien wel mooi kunnen zijn, vanwege hun verleden. Nieuwe generatie, nieuwe kansen.
"We nemen er vijf, wat denk je?" zeg ik zo serieus mogelijk. Ik plaag haar maar, denk ik. Gewoon beginnen met eentje en dan zien we wel hoe het gaat.

Mary

"Net haar moeder."
Lachend rol ik mijn ogen en geef hem een plagerige stomp.
"We moeten een jongen maken en dan kunnen ze trouwen. We nemen er vijf, wat denk je?"
Grinnikend schud ik mijn hoofd.
"Vijf is een beetje veel," antwoord ik, hoewel ik weet dat hij me maar plaagt.
We hebben het er al enkele keren over gehad, dus ik weet hoe we er beiden over denken. Glimlachend streel ik Evangelynn even over haar haartjes.
"En ik zou liever een meisje hebben," zeg ik zacht.
Ik kijk Arion even aan in de ogen en zucht.
"Wil je nog iets drinken?" vraag ik, wanneer ik wil drinken en merk dat mijn glas al leeg is.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Charlotte

“Het is ook niet vreemd dat je de verkeerde had. Ik zat in Canada maar dat doet er niet meer toe. Over mijn moeder kan ik me niet verontschuldigen want daar heb ik geen weet meer van en wil ik ook niets meer over weten. En nu? Wat verwacht je, of juist niet. Hoe zie jij het voor je?”
Ik haal even mijn schouders op. Op dit moment weet ik me helemaal geen houding te geven, tussen het schreeuwen en de vraag die hij net stelde voel ik me plots zo ontwapend.
"De bal ligt in jouw kamp, Michael," zeg ik rustig. "Je hebt verschillende opties. Je kan nu meegaan en haar leren kennen, voor mijn part hoeft ze niet eens perse nu te weten hoe de vork aan de steel zit, je kan wegwandelen of je kan er nog enkele nachten over slapen. We zijn hier zo'n twee weken. Dat ik voor haar gekozen heb betekent niet dat jij dat automatisch ook moet doen maar ik kan je wel beloven dat ze de moeite waard is."
Hoeveel miserie ik met Michael ook gekend heb, dankzij hem heb ik nu wel het mooiste dat me ooit overkomen is. Natuurlijk zegt iedere moeder dat over haar kind, maar ze is echt zo speciaal. Ik ben nog elke dag verbaasd dat er zoveel karakter in zo'n klein lijfje past.

Irial

Als ik mijn broekzak voel trillen haal ik er ongeduldig mijn mobiel uit. Het is een berichtje van Kyle, zoals verwacht.
Ik vertel het straks wel. Ga maar met Donna praten. Love you Xxxxxxxx.
"Koppig ding," fluister ik naar mijn mobiel, alsof Kyle het zo kan horen. Ik stop het ding weer in mijn broekzak en kijk verontschuldigend naar Donna.
"Soms kan ik hem zo moeilijk missen," verduidelijk ik. "En dan breekt mijn hart al helemaal als hij van streek is."
Ik laat mijn tong even over het ringetje in mijn lip gaan om er vervolgens zachtjes op te zuigen. Ik vraag me echt af wat er gebeurd is dat hij plots zo omgeslagen is qua humeur. Meteen schiet het ergste in mijn hoofd, dat hij één van zijn pestkoppen tegen gekomen is die hem nog eens besloot te groeten zoals vroeger maar voor zover ik gezien heb heeft hij geen wonden. Ik moet ook niet zo panikeren, was het dat geweest dan had ik het wel al gehoord van hem.
"Het spijt me, ik weet dat we soms nogal klef kunnen doen," geef ik vervolgens zachtjes toe aan Donna.

Arion

"Vijf is een beetje veel. En ik zou liever een meisje hebben. Wil je nog iets drinken?"
Ik zou liegen mocht ik zeggen dat het mij niet uitmaakt of het een jongen of een meisje zou zijn, dus ik kan het Mary zeker ook niet kwalijk nemen. Op die laatste vraag schud ik even mijn hoofd, maar ik wil zo wel nog iets voor haar halen als ze dorst heeft.
"Twee dan? Van elks eentje," grinnik ik.
Ik kijk even naar Evangelynn in mijn armen die bijzonder rustig geworden is. Waarschijnlijk zou ze normaal al slapen. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht die ik enkele jaren geleden vaak had als ik naar Auryn keek. God, die is ook al zo groot geworden.
"Jammer dat ze zo snel opgroeien," zeg ik zacht.
Met een liefdevolle blik kijk ik naar Mary. Onze kindjes moeten zeker weten op haar lijken. In gedachten zie ik ze al lopen, twee blauwogige blondjes die elkaar achterna zitten rond de keukentafel. Met van die dikke wangetjes en schetterlachjes.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Michael

"De bal ligt in jouw kamp, Michael. Je hebt verschillende opties. Je kan nu meegaan en haar leren kennen, voor mijn part hoeft ze niet eens perse nu te weten hoe de vork aan de steel zit, je kan wegwandelen of je kan er nog enkele nachten over slapen. We zijn hier zo'n twee weken. Dat ik voor haar gekozen heb betekent niet dat jij dat automatisch ook moet doen maar ik kan je wel beloven dat ze de moeite waard is."
Nog steeds een beetje flabbergasted slaak ik een zucht en bijt ik op mijn onderlip. De bal ligt in mijn kamp. Ja, daar heb ik echt iets aan. Ik krab nogmaals aan mijn hoofd en help mezelf onhandig omhoog.
"Ja," zeg ik zachtjes. Echt zin om terug te gaan naar de zaal heb ik niet, niet nu ik waarschijnlijk heel wat nieuwsgierige blikken krijg. "Ik wil d'r wel zien." Echt een andere keuze heb ik niet dan haar anders doodzwijgen en daarbij ze zal altijd een stukje van mij hebben en blijven. "Als jij dat goed vind." Het blijft immers meer haar dan mijn kind, sowieso de eerste en tevens belangrijkste maanden van het meisje heb ik gemist. Ik slaak een diepe zucht en voel nu pas hoe erg ik tril eigenlijk. Alsof alle zenuwen in deze aantal minuten mijn lichaam helemaal om zeep proberen te helpen. Het is belachelijk, ze is maar een kind, een klein kind zelfs.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Donna

"Waarom zou dat geen interessant verhaal zijn? Ik vind het juist wel mooi dat jullie gedated hebben. Bij Kyle en mij ging het er heel wat hectischer aan toe, achteraf bekeken had het mij wel fijn geleken mocht het wat minder gerimpeld verlopen zijn."
ik grinnik zachtjes want de twee hebben eigenlijk nooit echt verborgen kunnen houden dat ze echt helemaal gek op elkaar zijn. Soms hadden ze dat misschien beter wel kunnen doen, gewoon voor ons beeld maar het blijft enorm lief dat ze nog steeds zo gek op elkaar zijn. Alsof ze elke dag nog een beetje meer verliefd op elkaar worden oftewel echte liefde. Ik denk dat die twee daar nooit over hoeven te praten, of hun liefde.
“Momentje.” Ik knik zachtjes en werp een blik op Sophia die zich zichtbaar kan vermaken met haar pop Dora. Ik grinnik zachtjes hoe mijn prinsesje haar pop behandeld als haar eigen kindje. Met haar vingertjes kamt ze door de bruine bobline van het popje en ze fluister er woordjes tegen. Zelfs liedjes die ik voor hen voor het slapen zing, zingt ze tegen haar ‘baby’.
"Soms kan ik hem zo moeilijk missen. En dan breekt mijn hart al helemaal als hij van streek is."
Ik grinnik en richt me op Irial. Ergens begrijp ik hem wel. Kyle is nou niet het meest stabiele persoon dat ik ken en ook qua zelfvertrouwen valt er voor hem nog aardig wat bij te schaven lijkt mij.
"Het spijt me, ik weet dat we soms nogal klef kunnen doen,"
Ik wuif het weg.
“Dat is toch alleen maar mooi?” lach ik. “Vele kunnen daar alleen nog maar van dromen, geniet ervan.”

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Hmmm, dit is vreemd...Ik kreeg geen meldingen meer van dit topic Waar kan ik nog inspringen? Ik heb Marilyn laatst achtergelaten in de gymzaal bij Michael tijdens de reünie]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Mary

"Twee dan? Van elks eentje. Jammer dat ze zo snel opgroeien,"
Ik knik en zucht.
"Ja, dat is wel zo. Het gaat zo snel."
Glimlachend streel ik even door het meisje haar haren.
"En van elks eentje? Dan moeten we wel geluk hebben," zeg ik grinnikend.
Ik druk een kusje op zijn lippen en kijk weer naar Evangelynn. Als ik haar zo zie, begint het meteen te kriebelen. Dan wou ik dat mijn studies achter de rug waren, en we eindelijk aan een gezinnetje van onszelf konden beginnen.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Mohawk schreef:
[Hmmm, dit is vreemd...Ik kreeg geen meldingen meer van dit topic Waar kan ik nog inspringen? Ik heb Marilyn laatst achtergelaten in de gymzaal bij Michael tijdens de reünie]

[Michael staat nu wel met iemand anders te praten. Maar als je het terug leest kan je waarschijnlijk wel iemand vinden waarbij je kan inspringen.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[In dat geval, wie wilt er met Marilyn meeten? (:]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Van mij mag je wel naar Kyle. Hij zit op een bankje in de zaal waar iedereen is (;]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.