• De Russische maffia, een grote villa net buiten Moskou. Het hoofdkwartier van een enorme criminele bende. Ze zijn gevaarlijk, hebberig en bezitterig. Het ergste is nog wel dat ze overal zijn, je ontkomt er niet aan. Grote, stoere mannen en mooie maar gevaarlijke vrouwen, hier vind je ze. Hier hebben ze geen medelijden met bange en gevoelige types, die komen er niet in. Alleen de meest meedogenloze wonen in werken in deze villa. Dit alles gaat natuurlijk gepaard met veel alcohol, geweld en seks.


    Meedoen als je:
    1) Graag langere stukken schrijven (rond de 200/300 woorden of meer, minstens 5 tot 10 zinnen) en bereidt zijn dit te doen. Als je dit niet doet, krijg je een waarschuwing. Je rol word geschrapt als je je er niet aan houd.
    2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn waarin geen Mary Sue's meespelen en die dit zelf ook niet doen.
    3) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk).
    4) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.
    5) Hun personages niet enkel één op één gesprekken laten voeren, met één dezelfde persoon en snel relaties vormen.
    6) Graag lange en uitgebreide rollen schrijven.

    De rollen:
    Leden van de Maffia -met een leider- Houd er rekening mee dat er vaak meer mannen zijn dan vrouwen.
    - Arkadiy ~ Boss Porcelaneous
    - Sergey Dmitri Bogdanov ~ Underboss Cyberlord
    - Alexander Sjovenic Carmenta
    - Andrei Daniël Belikov Tortura
    - Ivar Nuriyev Ebola

    - Yelena Katya Bogdanov Ebola
    - Khristina Nyusha Valentina Tortura
    - Rosali Isabella Rivoja Carmenta
    - Darya Nastya Budian/Bohgana Yunter Corallo


    Spionnen van de politie -1 man, 1 vrouw-
    - Chase Verkerk/Rafal Fedor Hallvor Sessions
    - Leighanne Heather Rutherford/Raisa Yuliya Bezrukov Khione

    Hier een paar plaatjes van de villa.
    Rollentopic



    We beginnen aan het begin van een dag, vroeg in de lente. De meesten wonen gewoon in de villa. Het is niet een hele normale dag, er is net een grote drugstransactie mislukt en de sfeer kan behoorlijk gedrukt zijn. Pas maar op voor de baas vandaag.

    [ bericht aangepast op 18 okt 2012 - 1:08 ]


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Tortura schreef:
    Zeg anders dat mijn personage je iets geflikt heeft of zo? Gehe. En dan bedoel ik niet Khristina, maar mijn mannelijke personage.

    Wie is jouw mannelijke personage dan, want ik zie jou er niet bijstaan?


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    @ Porcelaneous: Dat klopt, ze heeft die van mij er nog niet bij gezet. Zijn naam was volgens mij iets met een A? Geen idee, zal zo even opzoeken.
    @ Ebola: I have no idea, het was gewoon een voorstel dat, als je iets weet, mijn mannelijke personage wel erbij mag betrekken of zo. Oh, trouwens, je beginpost heeft een update nodig.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Yelena Katya Bogdanov

    Nadat ik uit uit de kamer van Raisa ben gekomen, loop ik wat doelloos rond. Ik verveel me, ik wil Sergey wat melden maar hij is nu zo druk bezig dat het geen goed plan is. Ik ben snel rusteloos, net als nu. Met mijn handen in mijn broekzakken slof ik rond, tot ik voor de deur van Arkadiy sta. Er verschijnt een klein, sadistisch grijnsje op mijn gezicht. Ik spreek hem zelden, maar vaker dan anderen omdat ik toch al een tijdje rondloop en het zusje ben van Sergey. Volgens mij heb ik zelfs eens seks met hem gehad, maar dat weet ik niet meer zeker. Maar ach, met wie heb ik dat niet gehad? Ik schud mijn hoofd zodat deze gedachten van mij afvallen, ik denk er liever niet aan als het niet hoeft, ik ben er zeker niet trots op of zoiets. Ik vind het eerder vreselijk, maar toch doe ik het. Ik klop zacht op zijn deur en wacht zijn antwoord niet eens af, wat eigenlijk heel dom is van mij, maar ik ben het even kwijt. "Ik heb iets te melden." merk ik gelijk op als ik naar binnen stap en de geur van sigaretten mijn kant op komt waaien.


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Khristina Nyusha Valentina
    Af en toe knikt ze op mijn woorden, terwijl ze in de deuropening blijft staan. Op mijn tweede antwoord knikt ze opnieuw. ‘Ik gok dat Sergey iedereen wel zal gaan overhoren, zoals hij altijd doet als er wat aan de hand is,’ merkt ze op. ‘Alleen zal het voor mij weinig zin hebben, aangezien ik er amper iets van af weet.’ Mompelt ze, waarop ik grinnik en niet kan laten op te kijken om haar een bepaalde blik te geven.
    ‘Misschien heeft hij je wel voor wat anders nodig. Vraag je, je niet af hoe lang, of kort, hij droog staat?’ grijnsde ik. ‘Ik wel.’ Hierna moest ik lachen en liep ik naar een grote spiegel in mijn kamer om vervolgens mijn make up te doen. Nadat ik mijn lippen een bleke, maar rozige tint had gegeven en mijn ogen donker, gaf ik mijn outfit nog een blik, waarna mijn hakken volgde en ik vervolgens mijn leren jack pakte om daarna naar Darya te lopen. ‘Ik moest de auto naar de plaats rijden en erbij blijven voor het geval we autopech kregen.’ Hierna zuchtte ik diep en pakte mijn peuken uit een kastje, welke op slot was. ‘Gaan we samen roken?’


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Darya Nastya Budian/Bohgana Yunter.

    "Misschien heeft hij je wel voor wat anders nodig. Vraag je, je niet af hoe lang, of kort, hij droog staat?" vraagt ze met een grijns. "Ik wel." Na haar woorden, barst ze in lachen uit.
    Ik schud lachend mijn hoofd. "Nou je het zegt.. Ik kan me zijn laatste onenightstand ook niet meer herinneren.." voeg ik er grijnzend aan toe.
    Khristina grist haar jack van het bed en loopt naar me toe. "Ik moest de auto naar de plaats rijden en erbij blijven voor het geval we autopech kregen," mompelt ze.
    "Gaan we samen roken?" vervolgt ze.
    Ik glimlach breed. "Daar zeg ik geen nee tegen." Vervolgens loop ik voor haar uit de gang door, de trap af en naar buiten. Daar haal ik mijn pakje sigaretten uit mijn broekzak. "Ik begrijp nog steeds niet waarom we niet binnen mogen roken, iedereen rookt toch, dus niemand kan zich er aan storen," merk ik op, voordat ik er eentje uit het pakje haal en deze aan steek.
    "Sigaretten smaken 's ochtends altijd beter," mompel ik.

    Arkadiy, de boss.
    Nadat ik opgehangen had liep ik richting mijn enorme slaapkamer. Mijn werk en slaapkamer werd gescheiden door een muur, maar meestal zat ik in mijn werkkamer overuren te maken en te piekeren over van alles en nog wat.
    De kledingkast, die vlak naast de televisie stond, trok ik open en haalde er een zwarte overhemd tevoorschijn. Toen ik net opgehangen had merkte ik een klein vlekje op, op mijn overhemd die ik nu aanheb en aangezien ik mijn familie en werk erg serieus nam trok ik dus een nieuw overhemd aan. Mijn mantel trok ik uit en de overhemd ook.
    Onderweg naar de werkkamer trok ik het schone overhemd aan en op het moment dat ik begon met de onderste knoopjes dicht te doen hoorde ik geklop op de deur. Diegene die er stond moest maar even wachten met binnenkomen, want eerst moest ik mijn knopen nog dichtdoen. Drukte en een opgejut gevoel had ik nu niet nodig. Zeker niet als het te maken had met de mislukte actie.
    Onvoorstelbaar werd er snel de deur opengeduwd en had ik geen eens de kans om te vragen wat dit te betekenen was. De blonde haren die tevoorschijn kwamen merkte ik als eerste op en daarna de bekende, donkergroene ogen. Mijn gezicht stond op onweer, zodra ik zag wie het was. Yelena, het zusje van Sergey. 'Ik heb iets te melden.' Zegt ze meteen als ze binnenstapt.
    Eerst had ik een goed gevoel bij haar, maar nu is ze oneerbiedig bezig. Zonder goedkeuring mijn kamer binnen stormen en me dan afkappen door meteen te gaan praten. Ze groet me ook niet eerst en zegt het op een beleefde manier, maar het ergste vond ik nog dat ze geen respect toont. Had ik ze dan niets geleerd?
    Ik vergat de knopen dicht te doen, dus mijn overhemd was nu half open. Mijn tanden knarsten over elkaar door de woede en mijn handen had ik gebald. Ook deze werden wit rood van woede. Mijn ogen werden gevaarlijk donker en als het kon richten deze vuur op Yelena.
    “Bogdanov. Wat doe jíj hier?!” Begon ik met felle stem te zeggen en ik legde nadruk op het woord 'jij'.
    “Je hebt totaal geen respect.” Zei ik erachter aan nog steeds met mijn tanden over elkaar geknarst. Het is maar dat haar broer, Sergey is. Want anders was ze er allang geweest.

    [ bericht aangepast op 18 okt 2012 - 0:58 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Yelena Katya Bogdanov

    Mijn blik glijd kort door de kamer heen en blijft dan hangen op Arkadiy, die een half dichtgeknoopt overhemd aan heeft. Mijn hoofd word lichtelijk rood, vooral als zijn tanden over elkaar knarsen door de woeden en zijn handen gebald zijn. Ook deze worden wit rood van woede. Zijn ogen worden gevaarlijk donker. Oeps, volgens mij ben ik iets vergeten. Behoorlijk dom, maar gelukkig dat hij niet meteen een kogel door mijn kop knalt. Als zijn ogen dat konden, was het ondertussen wel gebeurd.
    "Bogdanov. Wat doe jíj hier?!" begint hij met een felle stem en legt de nadruk op het woord 'jij'. Hier word ik enkel nog roder van. "Je hebt totaal geen respect." zegt hij erachter, nog altijd met zijn tanden over elkaar geknarst. Snel wend ik mijn ogen van hem af, beleefd naar de grond. Voor een deel ook omdat daar een verveelde maar geïrriteerde blik in te vinden is die hem al helemaal niet aan zal staan, maar ik kan er nou eenmaal niet zo goed tegen. Altijd maar ja en amen, na een tijdje word je gillend gek bij hem in de buurt.
    "Sorry, Arkediy." mompel ik zacht en op een wat respectvollere manier. "Maar Sergey is bezig en ik heb net iets gezien en iets anders dat me te binnen schoot, wat misschien wel belangrijk kan zijn." vervolg ik er op een snel tempo achteraan en mijn blik glijd weer terug naar hem. Ik besef me dat ik hem weer moet afwenden en kijk naar de grond. Lekker rebels ben je, Lena. "Mag ik spreken?" vraag ik daarna zacht, terwijl ik het eigenlijk al gedaan had zonder het te vragen.


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Arkadiy, de boss.
    Hierna wend ze snel haar ogen dicht en haar blik bleef hangen naar de grond. Waarschijnlijk niet alleen door de schaamte. 'Sorry, Arkadiy.' Mompelde ze op een zachte en respectvolle manier. Ik wachtte af wat haar excuus was, dus bleef stil.
    'Maar Sergey is bezig en ik heb net iets gezien en iets anders dat me te binnen schoot, wat misschien wel belangrijk kan zijn.' Vervolgde ze er meteen na op een snelle tempo. Haar blik gleed weer terug naar me en wend haar gezicht dan weer af naar de grond. Proberend mezelf rustig te krijgen sloot ik mijn ogen voor een paar seconden en kneep nog harder mijn handen dicht. Nu werden ze meer wit dan rood en ik moest mezelf nu enorm inhouden.
    'Mag ik spreken?' Hoorde ik haar toen opeens zachtjes vragen.
    Mijn ogen schoten vurig open en keken haar meteen recht aan. Mijn handen bracht ik naar mijn overhemd, want de rest van mijn knoopjes moesten nog dicht.
    Als ze nou eerst respectvol had gewacht voordat ze de deur open deed en mijn goedkeuring had gehoord. Misschien moest ik haar de lessen van respect opnieuw laten leren.
    Een zacht gegrom kwam vanuit mijn keel en rolde mijn mond uit. Hoe kunnen Sergey en Yelena zo anders zijn? Maar aan de andere kant, ik kon nu wel kwaad blijven op haar, echter dan kwam ik niet te weten wat ze me te vertellen had. Dus ik pakte mezelf bij elkaar en liep met ferme passen naar mijn bureau. Mijn handen drukten zich nu op het bureau, die vele slagen te verduren had, en ik keek met streng gezicht naar Yelena.
    “Vertel verder.” Had ik haar geantwoord. Ik bleef achter mijn bureau staan, maar had nog steeds mijn knopen niet dicht gedaan. Dit was namelijk verstoord mijn eigen frustratie en gedachten.

    [Yelena heeft seks gehad met Arkadiy? Of meende je dat niet? (':

    [ bericht aangepast op 18 okt 2012 - 2:08 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Yelena Katya Bogdanov

    Ik moet toegeven dat het me iets beangstigd als zijn handen meer wit dan rood worden, een teken dat hij ze nog harder dichtknijpt. Zijn ogen schieten vurig naar me open en hij kijkt me meteen recht aan. Ik probeer mijn verveelde blik zo snel mogelijk om te toveren naar een zachte, respectvollere blik. Zijn handen gaan naar zijn overhemd, waar hij aan de knoopjes komt die nog niet dicht zijn. Hij doet ze echter nog niet dicht en ik moet oppassen dat ik mijn blik er niet op fixeer. Normaal zie je zijn spieren al door zijn kleding heen, maar nu is het nog erger. Mijn gedachten beginnen nu nogal af te dwalen naar mannelijke lichamen en ik schrik licht op van de zachte grom die van achter zijn keel komt. Hij loopt met ferme passen naar zijn bureau, waar hij zijn handen op drukt. Naar mij kijkt hij met een streng gezicht.
    "Vertel verder." antwoord hij, nog achter zijn bureau en met zijn ongeknoopte overhemd. Ik knik lichtjes en kucht even zacht. "Ik weet niet of het eerste belangrijk is, maar toen ik Raisa moest halen van Sergey, zat haar kamer op slot. Toen ze wegging liet ze hem open, volgens mij expres. Niemand doet zijn kamer op slot hier..." vertel ik hem zacht op de respectvolle toon die ik tegen hem aan hoor te slaan. Ik doe wel mijn best, als ik er aan denk. "En er was nog iets, met Andrei. Tijdens en voor de transactie gedroeg hij zich toch vreemd!" Ik kijk hem nu schaamteloos aan en ik begin sneller en harder te praten en te wiebelen op mijn voeten.
    "Hij was constant aan het bellen en als ik binnenkwam of iemand anders, hing hij ineens op!" Goed, het is één keer gebeurd maar ik vind het niet erg om te overdrijven over hem, want ik mocht hem echt niet. "Hij leek zich ook anders te gedragen, maar ik kan mijn vinger er maar niet op leggen..." vervolg ik en leg mijn vinger nadenkend tegen mijn getuite lippen aan. Ik wil hem werkelijk ergens van beschuldigen en weg hebben, desnoods met een kogel door zijn kop. Natuurlijk kan ik dat zelf niet doen, dan kan ik hetzelfde verwachten.


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    [Oh, dat was een inspeling voor jou. Als je dat wilt is het goed, anders ligt het aan haar wat slechtere geheugen haha.]


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Arkadiy, de boss.
    Zachtjes knikt ze haar hoofd en kucht even. 'Ik weet niet of het eerste belangrijk is, maar toen ik Raisa moest halen van Sergey, zat haar kamer op slot.' Begon ze ronduit praten en ze was nog lang niet klaar merkte ik aan haar woordstroom die uit haar mond rolde en bleef rollen.
    'Toen ze wegging liet ze hem open, volgens mij expres. Niemand doet zijn kamer op slot hier...' Vertelde ze op zachte en respectvolle toon. Ze had hier wel gelijk in. Alhoewel ik mijn slaap en werkkamer wel op slot doe, maar er liggen ook belangrijke spullen waar niemand in mag kijken. Behalve als ik ze het vertel.
    Op de woordenstroom die ze had knikte ik alleen lichtjes, maar mijn ogen bleven naar haar kijken op een strenge blik. 'En er was nog iets, met Andrei.' Begon ze opeens over iemand anders. Mijn strenge blik veranderde naar een verbaasde. Wat was er met Andrei? Misschien was hij de 'snitch'?
    'Tijdens en voor de transactie gedroeg hij zich toch vreemd!' En Yelena kreeg nu een schaamteloze blik. Ze begon sneller en harder te praten wat me lichtelijk deed irriteren, maar ik vestigde mijn aandacht op wat ze zei.
    'Hij was constant aan het bellen en als ik binnenkwam of iemand anders, hing hij ineens op!' Bij dat ze dit zei kneep ik mijn ogen halfdicht. Dat was inderdaad vreemd. Nu ging ik rechtop staan en een hand wreef over mijn kin en met een bedenkelijke blik keek ik naar Yelena. Hier zou ze niet over liegen, toch? Want anders moet ik haar inderdaad wat lessen geven in respectvol naar mij overkomen.
    'Hij leek zich ook anders te gedragen, maar ik kan mijn vinger er maar niet op leggen...' Vervolgde ze.
    Mijn bedenkelijke blik was allang verdwenen en in plaats hiervan was er weer een emotieloos gezicht. Maar hoe verbaasd ik ook was over het idee van Andrei.. ik vond het van Raisa merkwaardiger. Waarom zou ze inderdaad haar kamer op slot doen? Misschien was ze aan het douchen of aan het omkleden. Dan zou het kunnen, maar wat als dit niet zo was?
    “Hoelang zit Raisa al bij onze familie?” Vroeg ik dan.

    [Mij maakt het niet uit, maar Arkadiy is niet van de voortrekkerij als ze seks hebben gehad en meestal heeft hij de prostituees ervoor. 'T is wat jij wilt.]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    [Ergens waar Raisa naar toe kan ;p ?]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    CyberLord schreef:
    Sergey Dmitri Bogdanov

    Alexander knikte rustig en keek naar me. "Raisa en ik moesten inderdaad de drugs bewaken. Ik had me rustig voorbereid en we stonden wat te praten. Niet echt over iets bijzonders. Ze vroeg hoe het hier was, hoelang ik hier al was en dat soort dingen. Ik gaf niet veel weg en toen kregen we een kleine discussie die al snel over ging." vertelde hij en ik keek hem even vragend aan, waarna ik iets noteerde. "Ik kreeg vervolgens van jou en Rosali een bericht en ik moest de lading drugs nog een keer checken. Alles klopte en toen ging ik weer terug. We werden in een keer overvallen door een hele troep en het was meer dan we aankonden." vervolgde hij en ik knikte. We hadden inderdaad opdracht gegeven de drugs nog eens te controleren. "We probeerde ze tegen te houden tot ik werd neergeslagen en ik bewusteloos viel." Ik knikte, dat was begrijpelijk.
    "Waarover ging die discussie dan?" vroeg ik toen nieuwsgierig, "En er viel je niks op bij de drugs? Geen rare apparaten, of zo?" Je wist maar nooit, misschien had iemand een trackings device op onze drugs gezet en ons zo kunnen vinden. Ik mocht geen enkele mogelijkheid buitensluiten.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Alexander Sjovenic.

    Ik keek hem aan. 'De discussie? Die ging over mijn gedrag tegenover haar. Ik vond dat ze zich nog moest bewijzen. Evenals iedereen. Ze vond dat moeilikk denk ik. ' Ik haalde even mijn schouders op. 'Ik vertrouwde haar niet en ik vond het gewoon irritant om met haar te moeten werken en ik was er ook duidelijk in. ' mijn blik gleed over de kamer en ik keek Sergey toen aan.
    'Toen we werden aangevallen zag ik iemand twijfelen om Raisa te slaan. Kon ook best zo zijn omdat ze er niet bepaald gevaarkijk uit ziet maar het leek erop alsof ze het niet wouden. Trouwens. Laat haar oefenen met het schieten want ze schoot best wel mis. Vreemd genoeg. '


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [OMG, hahaha. Je hebt haar nu grotendeels verraad. Hahahaha, dankje]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.