[RPG] House of Nightmares ~ 6 - Speeltopics

House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.

De regels:
- Geen ruzie OOC.
- 16+ is toegestaan.
- Niet moorden zonder toestemming.
- Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
- Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
- Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
- Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.

Rollen:

Meisjes:
- Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
- Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
- Katherine Sarah Gray ~ Bagoly
- Niamh Raine Pierce ~ Isuzu|Cocon

Jongens:
- Matthew Freeman ~ InOblivion
- Sal Levine ~ Soubi
- Caleb Nathaniël Riverson ~ Carmenta
- Nathaniel Carter ~ Lexus

Wezens:
- Nightshade/Darren Shade ~ CyberLord
- Parthenope ~ General
- Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
- Ayaki ~ Uchiha

Even een kleine beschrijving van het huis:
Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

Rollentopic

[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 11:50 ]

---

Your make-up is terrible

Niamh Raine Pierce.
Wanneer ik in de keuken aankwam, ging ik gelijk op zoek naar iets wat op een EHBO doos leek, maar toen er voetstappen naderbij kwamen, stopte ik en ging recht staan. Mijn handen veegde zich over mijn strakke jeans, iets automatisch dat ik deed, waarna ik me naar de personen omdraaide. “Goedemorgen.” Groet ze mij, om vervolgens op een stoel gaat zitten en alles bekijkt.
      Kort laat ik mijn blik over haar heen gaan, herinner me vaag dat ik haar eerder heb gezien, waarna de jongen aan de beurt was. Hij had zwart haar tot aan zijn schouder, donkerbruine ogen. Alleen wat mij het meest opviel was de grote, rafelige litteken aan de ene kant van zijn gezicht. Het was een sterk persoon die veel had meegemaakt, ik vond het mooi, al had hij er zeker andere gedachten over. Om hem geen ongemakkelijk gevoel te geven, aangezien hij dan misschien dacht dat ik hem raar vond, keek ik weer naar het meisje.
      “Goedemorgen,” glimlachte ik met een lieflijke blik in mijn ogen, waarna ik tegenover haar plaats nam zodat de jongen naast haar kon zitten. Ik keek ze één voor één aan, “Ik denk dat littekens net zoals strijdwonden zijn – mooi, op een bepaalde manier. Ze laten zien wat je hebt meegemaakt en hoe sterk je eruit bent gekomen.” Ik gun ze beide nog steeds een lieflijke glimlach, voordat ik mezelf voorzie van een croissant en wat jus ‘d orange. “Eet smakelijk,”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Sal Levine

Haar hand legde ze zacht op mijn goede schouder neer wanneer zij mij aankeek.
'Dat is dat meisje van gisteravond. Ze was ook in de keuken, dus je kan je muts heus wel afhouden, ze heeft het al gezien,' glimlachte ze naar mij. 'Kom, dan mag je thee maken,' grinnikte ze. Ze pakte mijn hand beet en nam mij mee naar de keuken. Ondertussen zat ik in mijn geheugen te graven naar het meisje van gisteren. Er was inderdaad iemand in de keuken die ik niet kende. In de keuken zag ik dat er al een ontbijt op tafel stond, het zag er heerlijk uit en mijn honger kwam nu wel een beetje opspelen. Hadden ze dit gedaan, zonder dat wij het merkten? Knap..
'Goedemorgen,' hoorde ik Rikki opeens zeggen. Ik keek op en zag tegen wie zij het had. Ik keek naar het meisje en zag hoe ze haar blik over Rikki liet gaan, toen naar mij en daarna weer naar Rikki.
'Goedemorgen,' glimlachte het meisje. Ze ging tegen over haar zitten en daar was ik haar dankbaar voor. Ik ging naast Rikki zitten, ergens vond ik dat veel vertrouwder. Rikki was ondertussen al bezig met eten. Ik keek naar het eten en besefte me dat het misschien handig was dat ik eerst thee ging maken voor Rikki.
'Ik denk dat littekens net zoals strijdwonden zijn – mooi, op een bepaalde manier. Ze laten zien wat je hebt meegemaakt en hoe sterk je eruit bent gekomen,' zei het meisje opeens. Ze gunde ons beide een lieflijke glimlach voordat ze eten en drinken pakte. 'Eet smakelijk.' Verbaasd keek ik haar aan.
'Sterk?' vroeg ik verbaasd aan haar. Was ik sterk geworden daaruit? Even liet ik mijn vingers over mijn litteken gaan. Liet die van mij ook zien wat ik had meegemaakt? Dat kon toch niet? Rikki wist het niet, die kon het ook niet zien. Wat zou dat meisje denken wat ik had meegemaakt? Ik deed mijn hoofd iets schuin en keek haar bedenkelijk aan. Een klein glimlachje sierde mijn gezicht omdat ik het wel een mooi compliment vond van haar.
'Dank je,' zei ik met hetzelfde glimlachje. 'Eh, ik ga even thee maken. Rikki? Welke thee wil je eigenlijk?'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Het meisje kijkt naar mij, daarna naar Sal en dan weer naar mij. Ik vraag me af in hoeverre ze zal oordelen. "Goedemorgen." glimlacht ze en ze gaat tegen over mij zitten. Sal komt naast mij zitten, wat ergens wel een opluchting is. Ik ben slecht in sociale interactie en dit maakt het iets beter. Zo heb ik niet het gevoel als of ik overal alleen voor sta.
"Ik denk dat littekens net zoals strijdwonden zijn – mooi, op een bepaalde manier. Ze laten zien wat je hebt meegemaakt en hoe sterk je eruit bent gekomen." zegt ze opeens, waar door ik mijn brood halverwege mijn mond stil laat hangen en haar verbaasd aan staar. Ze gunt ons beide een lieflijke glimlach voordat ze eten en drinken pakt. "Eet smakelijk." Verbaasd kijk ik naar Sal, die al een verbaasd kijkt.
"Sterk" vraagt hij. Zijn vingers gaan over zijn litteken. Shit, ik weet niet of dit nou meteen een geweldige reactie is op een jongen die voor het eerst zo publiekelijk loopt. Negeren zou mij een betere optie lijken. Hij houd zijn hoofd schuin en kijkt haar bedenkelijk aan. Daarna siert een klein glimlachje zijn gezicht.
"Dank je." zegt hij met dat glimlachje en ik zucht zacht, dat het goed uitpakt. "Eh, ik ga even thee maken. Rikki? Welke thee wil je eigenlijk?" vraagt hij, waar door ik uit mijn gedachten gerukt word. "Doe maar iets." murmel ik als antwoord en kijk even naar mijn warme broodje. Daarna kijk ik op naar het meisje en steek ik mijn vrije hand uit.
"Ik ben Rikki." stel ik mezelf zacht voor en glimlach een beetje onzeker. "Jij was gisteravond toch ook in de keuken?" vraag ik vervolgens aan haar en neem haar ondertussen zo onopvallend in mij op. Blonde krullen, lichte ogen, mooi postuur. Opvallend.

---

Your make-up is terrible

Niamh Raine Pierce.
Mijn kristalblauwe ogen waren al op het eten en drinken op de tafel gericht, waardoor ik niet kon zien hoe ze beiden keken, al had ik wel een dergelijk idee gekregen. Verbaasd, aangezien ik uit mijn ooghoeken wel merkte dat het meisje haar broodje halverwege stil liet hangen. Zou het te direct zijn geweest? Dan hoor ik de mannelijke stem naar mij en ik kijk met dezelfde charmante, lieflijke glimlach op. “Sterk?” vroeg hij verbaasd aan mij. Duidelijk, verbaasd.
      Ik knik op het moment dat hij zijn vingers kort over zijn litteken laat gaan en neem hem nog een keer in me op, waarna de jonge vrouw volgt. “Ja, je lijkt mij erg sterk, als je het niet erg vind dat ik zo direct ben,” Lichtelijk verontschuldigend kijk ik hem aan, maar hij kantelde zijn hoofd iets schuin, keek me bedenkelijk aan om vervolgens een klein glimlachje op zijn lippen te sieren. “Dank je,” zei hij met hetzelfde glimlachje en ik grinnikte opgelucht. “Geen probleem,” antwoord ik terug en drink wat van de jus ‘d orange die ik gepakt had totdat het glas halfvol was.
      “Eh, ik ga even thee maken. Rikki? Welke thee wil je eigenlijk?” Het meisje leek me in gedachten, aangezien ze een afwezige blik in haar ogen had voor een klein moment. “Doe maar iets,” murmelde ze als antwoord, keek even naar het warme broodje waarna ze naar me opkijkt en haar hand uitsteekt. “Ik ben Rikki.” Stelt zij zichzelf zacht voor, glimlacht een beetje onzeker. Ik kijk richting haar op en steek ook mijn hand uit, waarna ik haar zachte hand vastpak en een lieflijke glimlach op mijn rozige lippen komt. “Niamh,” stelde ik mezelf kort terug. Hierna liet ik haar hand weer los om weer wat te drinken en van mijn croissantje te eten.
      “Jij was gisteravond toch ook in de keuken?” vraagt ze dan en kort vernauw ik mijn ogen, probeer in mijn geheugen te graven, maar knik dan – nog iets twijfelend. “Hm, ja, dat is zo,” Ondertussen neem ik haar in me op. Donkerbruin haar met een slag, lichtblauwe ogen. Ze heeft een lieflijke uitstraling over zich heen waar ik lichtelijk jaloers op ben, ook haar haarkleur vind ik erg mooi. “Je bent erg mooi,” geef ik dan toe wanneer ik weer een blik op haar richt, een charmant glimlachje op mijn lippen.

[ bericht aangepast op 2 okt 2012 - 19:05 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nathan Deleon

'Doe maar iets,' murmelde ze als antwoord en ze keek naar haar broodje. Ik knikte lichtjes als teken dat ik het begrepen had. Ik stond op en liep naar het aanrecht toe. Achter mij hoorde ik Rikki zichzelf nog voorstellen en stelde het meisje zichzelf voor als Niamh. De waterkoker vulde ik alvast met water en zette hem alvast aan. Twee kopjes haalde ik uit de kast. Stiekem had ik namelijk ook wel zin in een kopje thee. Alles deed ik met één hand. Echt grip kon ik er niet meer op zetten na mijn poging om mijn sokken aan te doen. Ik haalde de theelepeltjes, de suiker en de zakjes thee te voorschijn. ondertussen door mijn trage tempo was de waterkoker klaar. Beide kopjes vulde ik met water. Één voor één bracht ik de kopjes naar de tafel. In mijn slechte hand hield ik de eerste keer de twee theelepeltjes mee vast en met de tweede keer de verschillende soorten theezakjes. Met de derde keer lopen nam ik alleen de suiker mee.
'Sorry dat het lang duurde,' verontschuldigde ik mijzelf tegen Rikki en nam weer plaatst op de stoel.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Sal knikt lichtjes en begint thee te zetten. Het meisje kijkt richting mij op als ik me voor stel en steekt haar hand ook uit, waarna ze ijn hand vast pakt en er een lieflijke glimlach op haar rozige lippen verschijnt. Ik kan het niet laten om haar lichtjes aan te staren, ze lijkt alles zo makkelijk te doen.
"Niamh." stelt ze zich kort voor. Ze laat mijn hand los om wat te drinken en van haar croissant te eten. Na mijn vraagt vernauwt ze haar ogen en lijkt daarna na te denken. Uiteindelijk knik ze hoewel ze lijkt te twijfelen. "Hm, ja, dat is zo." Ik durf nu nog niet verder erover te praten, haar bevestiging vragen was al moeilijk genoeg. Als ik verder eet van mijn broodje, zie ik dat ze me bekijk, iets wat mijn wangen alweer licht rood laat kleuren.
"Je bent erg mooi." zegt ze dan en richt haar blik op mij, met een charmant glimlachje op haar lippen. Bam, daar is mijn knalrode kop weer. Niet dat ik op vrouwen val of iets dergelijks, maar gewoon omdat ik niet goed tegen zulke plotselinge complimentjes kan. Ik stamel een bedankje en een 'jij ook' en ben blij als Sal daarna met een kopje aan komt zetten, waarna ik hem nauwlettend in de gaten begin te houden, voor het geval er iets mis gaat. Maar uiteindelijk heeft hij toch alles op tafel gezet.
"Sorr dat het zo lang duurde." verontschuldigd hij zichzelf en hij neemt weer plaats naast mij. Ik glimlach lichtjes, leg mijn half opgegeten broodje neer en trek mijn kopje naar mij toe. "Dat geeft niets. We hebben toch geen haast?" vraag ik zacht en op een geruststellene toon aan hem, waarna ik een thee zakje pak en die in mijn warme water doe.

---

Your make-up is terrible

Niamh Raine Pierce.
De jongen begint thee te zetten en ik blik kort op mijn hand, waar nog steeds een snede in zit. Misschien kon ik zo aan Rikki vragen of hier een EHBO doos was. Haar gezicht word rood toen ik haar het complimentje gaf, waarna ze een bedankje stamelde en een ‘jij ook’.
Ik grinnik kort en wanneer de jongen terugkomt met kopjes gloeiendhete thee houden zowel Rikki als ik hem nauwlettend in de gaten. Als hij uiteindelijk toch alles op tafel heeft gezet, richt ik me weer op het broodje, welke ik met kleine hapjes op at, omdat ik in gedachten was verzonken.
“Sorry dat het zo lang duurde,” verontschuldigde hij zich en neemt weer plaats. “Dat geeft niets. We hebben toch geen haast?” vraagt ze zacht, op een geruststellende toon aan hem, waarna ze een thee zakje pakt en deze in het warme water doet. Met een glimlachje op mijn rozige lippen kijk ik naar de jonge man, steek mijn niet verwonde hand vervolgens uit met hetzelfde glimlachje.
“Ik ben Niamh,” stelde ik mezelf netjes aan hem voor, omdat ik Rikki’s naam al wist. Hierna zou ik maar eens voor die EHBO doos vragen.

[ bericht aangepast op 2 okt 2012 - 20:28 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Sal Levine

'Dat geeft niets. We hebben toch geen haast?' vroeg Rikki zacht en op een geruststellende toon aan mij, waarna ze een theezakje in haar hete water deed. Ik glimlachte dankbaar naar haar. Ze had gelijk, we hadden geen haast.
'Ik ben Niamh,' stelde het meisje zichzelf voor. Ik keek haar aan en naar de hand die ze naar mij uitstak. Ik wou mijn goede hand uitsteken, maar dat kwam niet echt goed uit met haar hand. Ik stak mijn andere hand daarom maar uit en pakte haar hand losjes vast.
'Sal,' zei ik met een mager lachje. Ik liet haar hand weer los en keek naar de zakjes thee die er lagen. Ik moest bekennen dat ik de helft nog niet echt kende. Één voor één pakte ik ze op, las was er op stond en rook er eventjes aan. Ik pakte diegene die het lekkerste rook, maakte hem open en stopte het zakje in mijn beker. Terwijl ik een beetje met het zakje zat te spelen in het water keek ik naar de verschillende broodjes die op tafel lagen.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Sal glimlacht dankbaar en ik richt me op mijn theezakje. Niamh stelt zich ook voor aan Sal, die haar hand aanneemt met zijn slechte hand en zich ook voor stelt, met een mager lachje. Ik kijk gefascineerd toe, met een klein glimlachje op mijn lippen, hoe hij elk zakje bekijkt en eraan ruikt. Uiteindelijk kiest hij er ééntje uit.
Ik bedenk me dat mijn zakje nodig uit het water moet en concentreer me weer daar op. Het zakje leg ik op mijn bord neer en ik blaas even over de hete thee heen. Dan werp ik een korte blik op Naimh, die meteen terug naa mijn thee gaat.
"Vind jij ook niet dat Darren en Ayaki een beetje... vreemd zijn?" vraag ik voorzichtig aan haar, met mijn ogen op de thee gericht. Ik til het kopje op en neem er een klein slokje uit. Het is al een beetje afgekoeld maar toch nog erg heet, dus zet ik mijn kopje weer neer. Mijn ogen schieten even snel naar Sal toe en dan toch naar Naimh.

---

Your make-up is terrible

Ayaki.

Ik zet een stap naar achteren als hij zich uitrekt en overeind komt. Zijn ogen kruisen even de mijne. Verrast knipper ik met mijn ogen als hij zich weer van me af wendt.
'Goed, ik heb een goed idee voor onze training. Wat dacht je ervan om een enorme illusie te maken en deze zo lang mogelijk oprecht te houden om zo mensen bang te maken.' Mijn mond zakt een stukje open?
'Een.. illusie?' 'Ze zullen toch denken dat het bij de show hoort, dus als we het goed spelen zullen ze ons nooit verdenken.' Mijn ogen worden groot.
'Ik uhm.. ik ben nog niet zo goed in illusies. Ik kan ze maximaal twintig minuten ophouden, hoewel ik het wel graag wil proberen,' zeg ik met een klein glimlachje. Ik buig kort en neem dan de vrijheid om op de grond te zitten.
'Als ik zo vrij mag zijn, dit is een van de meest gedetailleerde realistische illusies die ik kan maken. Abstracte illusies zullen misschien wat makkelijker voor me zijn,' zeg ik met nog immer dezelfde zachte stem. Ik sluit de ogen en open ze dan. Het kasteel met de huizen en de dorpsstraatjes komen weer naar boven. Verschillende mensen met elk hun uiterlijk. De eerste vijf minuten moet makkelijk te doen zijn, maar daarna wordt het moeilijk.
'In mijn geval kan ik een illusie ophouden zolang deze maar de grootste plek in mijn gedachten inneemt. Als ik aan wat anders denk, dan zal de illusie overlopen in die gedachten. Bijvoorbeeld...' Nu verandert de blauwe lucht rechts van ons in een donkere zolder waarin wij twee vechten.
'Nu heb ik twee illusies. Dit kan handig uitpakken of voor verwarring zorgen, maar dit is niet wat ik wil.' De zolder maakt plaats voor een feilloos blauwe lucht. 'En datzelfde gaat op voor als iemand mijn gedachten binnendringt.' Ik sluit mijn ogen en hef de illusie op.
'Maar u heeft gelijk. Als het een onderdeel van de show is, dan maakt de tijd niet zo heel veel uit. Daarin kan ik altijd verbeteren en bovendien..' Ik glimlach even. '..heb ik u als gids.'

---

No growth of the heart is ever a waste

Niamh Raine Pierce.
De jongen keek me aan, vervolgens naar de hand die ik uitstak, aangezien mijn andere hand verwond was. Toen stak hij zijn andere hand uit, pakte mijn hand losjes vast, en ik glimlachte hartelijk vanwege dit. “Sal,” stelt hij zichzelf voor met een mager lachje. Hierna laat hij mijn hand weer los en ik die van hem, waarna hij naar de thee zakjes keek die er lagen.
Mijn blik richt ik weer op een ander soort sap, volgens mij was het iets van multivitaminen, welke ik vastpakte en in mijn glas schonk. Een broodje met kaas maakte ik klaar en nam er een hap uit, waarna ik wat van het sap dronk en opkeek naar Rikki, wiens stem ik hoorde. “Vind jij ook niet dat Darren en Ayaki een beetje… vreemd zijn?” Vraagt zij voorzichtig aan mij, met haar ogen op de thee gericht.
Bedachtzaam keek ik toe hoe ze het kopje op tilde en er een klein slokje uit nam om deze vervolgens weer neer te zetten. Uiteindelijk, na een kleine stilte, knikte ik en stond ik op met mijn blik op haar gericht. Toen ging ik naast haar staan en leunde wat bij haar voorover, terwijl ik mijn goudblonde krullen aan de kant deed en mijn hand over de wonde in mijn hals liet gaan. “Dit heeft Ayaki gedaan,” fluisterde ik toen zachtjes, waarna ik mijn hand liet zien. “Hij is gefascineerd door bloed, vertelde hij mij, dus heb ik om hem uit te lokken in mijn hand gesneden,” verklaarde ik, “Hebben jullie soms enig idee of er hier een EHBO doos is?”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Sal Levine

Ik had gevonden welke ik wou. Ik pakte een broodje en wat beleg. Met wat geklungel had ik mijn broodje gesmeerd.
'Vind jij ook niet dat Darren en Ayaki een beetje... vreemd zijn?' hoorde ik Rikki opeens voorzichtjes vragen. Ik keek op en zag dat ze het tegen Niamh had. Haar blik verschoot even naar mij en al gauw naar Niamh. Het duurde even voordat er antwoord kwam. Alleen haar antwoord was niet echt iets wat ik verwachtte. Ze knikte, stond op en ging naast Rikki staan waar ze iets voorover boog. Mijn ogen vielen op de wonden in haar nek.
'Dit heeft Ayaki gedaan,' fluisterde toen zacht, waarna ze haar hand liet zien en er ging gelijk een flinke rilling door mij heen. 'Hij is gefascineerd door bloed, vertelde hij mij, dus heb ik om hem uit te lokken in mijn hand gesneden. Hebben jullie soms enig idee of er hier een EHBO doos is?' vroeg ze aan ons. Verbaasd keek ik nog even naar haar hand en naar haar nek. Ik was dus niet het enige slachtoffer van Ayaki, zouden er nog meer mensen zijn die zijn aangevallen door hem? Weer ging er een rilling door mij heen.
'Die is er,' zei ik zacht waarna ik naar mijn verbonden hand keek. Hoe langer ik er na bleef keken, hoe beter het beeld werd van hoe het eruit zag toen de mes er net doorheen was gegaan. Mijn adem werd gejaagd.
'Hij is er gefascineerd door,' fluisterde ik toen zacht en dacht aan zijn woorden die hij zei over mijn bloed. Het was mooi, zei hij. Hij kon ervan slapen. Ik schudde lichtjes mijn hoofd en haalde mijn hand van tafel.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Uiteindelijk, na een kleine stilte, knikt ze en staat ze ineens op, met haar blik op mij gericht. Ze gaat naast mij staan en leunt iets naar voren, waar door ik lichtelijk nerveus word, vooral omdat ik haar geur hier nu kan ruiken. Het doet me denken aan de lente. Ze doet haar goudblonde krullen aan de kant en glijd met haar hand over een wond in haar nek, waar ik verbrouweerd naar kijk.
"Dit heeft Ayaki gedaan." fluistert ze zacht, waarna ze haar hand laat zien, waar door mijn verbazing over die wonden als maar groeit. "Hij is gefascineerd door bloed, vertelde hij mij, dus heb ik om hem uit te lokken in mijn hand gesneden." verklaard ze. "Hebben jullie soms enig idee of er hier een EHBO doos is?"
"Die is er." antwoord Sal zacht, terwijl hij naar zijn verbonden hand kijkt. Wat bezorgd kijk ik naar hem. "Hij is er gefascineerd door." fluistert hij zacht en haalt zijn hand weer van de tafel af. "Ja, derde kastje van rechts." mompel ik wat afwezig tegen Naimh, terwijl ik mijn blik bezorgd op Sal houd. "Hij heeft Sal zijn hand doorboort met een mes gisteren." vertel ik haar dan en kijk op naar het blonde meisje.
"Gaat het?" vraag ik zacht aan Sal en kijk weer langs haar heen, zodat ik naar hem kan kijken. In tegenstelling tot haar argument over hoe littekens je sterk maken, ben ik bang dat het bij Sal hem niet sterk heeft gemaakt, door alles er om heen. Daarom maak ik me ook zoveel zorgen om hem, constant.

---

Your make-up is terrible

Niamh Raine Pierce.
Verbouwereerd kijkt ze naar de wonde in mijn nek. “Die is er.” Antwoord Sal zacht, wanneer ik weer terug recht sta en mijn ogen naar hem blik. Hij kijkt naar zijn verbonden hand even vertrekt mijn gezicht, was ik weer te direct geweest? Ik moest daar echt eens mee stoppen. “Hij is er gefascineerd door.” Ik knik bevestigend, maar langzaam. Rikki kijkt bezorgd naar hem merk ik, toch antwoord ze mij na Sal. “Ja, derde kastje van rechts.” Mompelt ze afwezig naar mij en terwijl zij haar blik bezorgt op Sal houd, doe ik het derde kastje van rechts open, zie inderdaad de EHBO doos en loop hiermee terug naar mijn plek.
“Hij heeft Sal zijn hand doorboord met een mes gisteren.” Vertelt ze me dan en kijkt naar me op. Een rilling gaat er door mijn lichaam en ik bijt kort en beschuldigend op mijn onderlip. “Gaat het?” vraagt Rikki zacht aan Sal en voorzichtig, ongemakkelijk open ik de doos om mijn wond vervolgens te verzorgen. Ik doe het zacht en met kalme bewegingen, al voel ik me helemaal niet zo. Ik voelde me slecht dat ik Sal die flashbacks had bezorgd… Nadat ik mijn hand had verzorgt en er verband om zat, deed ik de doos weer dicht en zette deze naast me neer, voordat ik een blik op ze richt.
“Het spijt me,” prevel ik dan zacht, ietwat ongemakkelijk.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Sal Levine

'Ja, derde kastje van rechts,' mompelde ze afwezig tegen Niamh. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat haar blik bezorgend op mij stond. Ondertussen was Niamh weggegaan en kwam niet veel later terug met het verbanddoos. 'Hij heeft Sal zijn hand doorboort met een mes gisteren,' vertelde ze en ze richtte haar blik op haar. Ik keek weer eventjes naar mijn hand en kromde mijn vingers iets.
'Gaat het?' hoorde ik Rikki zacht vragen. Ik keek op naar Rikki en zag hoe ze lang Niamh keek naar mij. Lichtjes knikte ik naar Rikki terwijl Niamh bezig was met haar hand. Het voelde fijn om te weten dat er iemand om mij gaf. Het gaf mij een goed gevoel, maar ergens ook gevleid.
'Het spijt me,' hoorde ik Niamh prevelen. Ze was klaar met haar hand en had de doos naast haar neergezet. Vragend keek ik haar aan. Ik wist zo eventjes niet waar ze het over had, ze zei niets verkeerds. Ze kon toch ook niet weten waaraan ik dacht?
'Eh, oké,' zei ik zacht tegen haar. Ik pakte mijn thee op en nam kleine slokjes.
'Rikki,' zei ik zachtjes en ik keek haar eventjes aan. 'Dank je.' Ik hoopte dat ze begreep waarom ik dat zei en anders legde ik het straks gewoon aan haar uit.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you