[RPG] Cirque du Freak - O4 - Speeltopics

Welcome to the circus, Ladies and Gentleman!
Het is namelijk weer zover: de beste shows van de wereld komen er weer aan. Alleen is het geen gewoon circus, het is namelijk Cirque du Freak en de mensen leven in de waan dat het allemaal eigenlijk nep is en voor hun vermaak. Echter weten ze dus niet dat ze allemaal zo geboren of geworden zijn en het hele circus wel degelijk waar is.
’Oh, those petty humanbeings… They ain’t know what they’re getting into…’

Komt bij ’t circus:
Isuzu – Scarlett Raven Xena – Spinnen
Aragog – Améliah Cathy Billington – Pijn
Soubi – Vincent (Finn) Reese – Vuurspuwer
Realist – Matthew Oliver Parker – Energie & Metaal
Aether - Chryse Jae Parsel Lachesis – Panter & Gif
Convincing - Ferrelyn Amoir - Engel

Hoort er al bij:
Ebola - Amarantha Ortiz - Shapeshifter.
Khione – Riley Nicolas Bennett – Hij kan echt alles eten
Khione – Eden Florence Morales – Hypnotiseren door middel van haar stem, zeemeermin
Aragog – Madeline 'Maddy' Juliah Evans – Slangen
Flitwick – Evanna Samantha Butterfly – Heel lenig
Carmenta – Amare Cecilia Jackson – Empathisch & kan moleculen bevriezen
Carmenta – Cameron Dustin Jackson – Telekinetisch & kan moleculen versnellen
Alethiometer – Alexander ‘Alex’ Demi Collins – Kent geen pijn
Corallo – Adam Hayden Ravi Danner – Helderziendheid & Illusies, katachtigen

ROLLENTOPIC.

Regels:
- Leeftijd moet tussen de 16 en 25
– Schelden en 16+ mag
– Graag een stukje schrijven van meer dan drie regels, anders loop je geheid vast
– Ga geen ruzie uitlokken met andere spelers, dus respecteer elkaar
– Schrijf en bestuur alleen je eigen personages, niet die van een ander!
– OOC graag tussen haakjes: () [] {}
- Melden als je nieuwe username hebt
- Max. drie personages per user
- Reserveringen blijven één dag staan
– Just have fun! (:

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:18 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Amarantha Ortiz

De twee komen al snel de caravan uit, het meisje lijkt de jongen wel mee te trekken aan zijn hand. Volgens mij is zij echt de baas over hem of zo iets dergelijks. Degene met de broek aan in de relatie. Zo noemen ze dat toch? Het meisje stopt precies mij, ze boort haar legen ogen in die van mij, ik probeer om een beetje nonchalant terug te kijken, wat faalt. Ze is erg intimiderend, vooral met dat enge beest op haar schouder.
"Veel plezier." zegt ze en er verschijnt een eng glimlachje op haar gezicht, dit in combinatie met de mysterieuze stem waar ze het mee zei, klinkt het alsof er iets te gebeuren staat. De rillingen lopen mij spontaan over mijn rug heen, ik vorm een aarzelend glimlachje op mijn bleke lippen en knik lichtjes. Zij draait zich alweer om en trekt de jongen mee aan zijn hand.
"Brr, eng mens." mompel ik, waarna ik terug de caravan in loop. Ik knip alle lichten aan en controleer of ik nog meer spinnen zie, maar die zijn er niet. Ik ben allang blij dat die grote blijkbaar bij het meisje hoort en niet hier. Ik open één van mijn van mijn tassen en begin een paar van mijn persoonlijke spullen uit te pakken, om mijn kamer wat meer 'mij' te maken. Als ik op het bed plof, zucht ik. Toch heb ik niet het gevoel dat ik hier ooit thuis kan horen tussen deze mensen.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Bumperlabump.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Carmenta schreef:
Cameron Jackson.

"Verwacht je nu van mij dat ik niet meer met haar omga? Want dat kan je me niet verbieden," Zegt hij terwijl hij dezelfde houding als mij opgesteld. "Oh ik kan gemakkelijk iets verbieden." Achter me hoor ik een grommend geluidje van Amare. "En wat betreft er tussen jou en mij speelt, laat Amare erbuiten. Als je mij niet mag, moet je me direct ruzie met me zoeken. Niet via een omweg me je zusje. Dat is ziekelijk," Dezelfde gemakkelijke toon het rolt zo over zijn lippen.
"Ik mag je niet, goed gezien. Maar dit is geen omweg. Als je me zo erg had geërgerd had ik het allang al gezegd, maar nu geef je me er alleen maar echte reden toe."

Adam Hayden Ravi Danner.

"Ik mag je niet, goed gezien. Maar dit is geen omweg. Als je me zo erg had geërgerd had ik het allang al gezegd, maar nu geef je me er alleen maar echte reden toe,"
Ik snuif minachtend en werp een geïrriteerde blik naar Cameron. "Wat wil je bereiken, gozer? Knokken? Als je zo iemand ben, kom maar op." Mijn blik keerde gevaarlijk en ik kijk naar hem. Wat zal hij doen? Cameron lijkt me wel iemand die gemakkelijk een gevecht aan gaat, maar kom op, de reden waarom hij het misschien zou kunnen doen, is toch de zwak voor woorden?

Cameron Jackson.

 "Wat wil je bereiken, gozer? Knokken? Als je zo iemand ben, kom maar op."  ik doe een stap naar voren en kijk hem aan.
Ik geef hem een kort duwtje. "Blijf van Amare af. " zeg ik dan nog dreigend en wijs nog een keer met mijn wijsvinger op zijn borst. "Dus val haar niet meer lastig en blijf uit haar buurt. "
Ik hoor achter me Amare een paar keer wat naar me grommen. "Hou je mond. " zeg ik dan nog tegen haar. Ze moest begrijpen dat ik dit deed voor haar eigen bestwil.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Adam Hayden Ravi Danner.

Cameron geeft me een zacht duwtje. "Blijf van Amare af," zegt hij dreigend, met zijn vinger op mijn borst. "Dus val haar niet meer lastig en blijf uit haar buurt,"
Ondertussen hoor je Amare nog wat grommen, maar Cameron schenkt er geen aandacht aan.
"Hou je mond," roept hij naar haar.
Ik kijk even naar Amare en dan weer naar Cameron. "Volgens zijn twee mensen het met jou oneens. Amare en ík," Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem aan. "Ik ga jouw bevelen niet opvolgen, want ik ben geen hond." Eigenlijk is dit best wel ironisch, omdat ik eigenlijk een kat ben, dus wat ik zeg, klopt.

Cameron Jackson.

Ik grom en geirriteerd en lhef mijn hand op waardoor ik hem perongeluk sla. Het boeide me eigenlijk niet, maar dit was wel perongeluk. Ik kijk hem afwachtend aan en zucht.
'Sorry?' Zeg ik dan maat luchtig.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Adam Hayden Ravi Danner.

Cameron heft zijn hand, waarbij hij me slaat.
Ik vraag me af op dit expres of perongeluk was.
"Sorry," mompelt hij luchtig.
"Je slaat als een wijf," merk ik op, voordat ik begin te lachen. "Het moet zo," zeg ik met een grijns, voordat ik hem een ruwe stomp tegen zijn bovenarm verkoop. "Zo slaat een man," zeg ik lachend.

(Omg, I'm such a n00b. Ik wist niet eens dat je al gereageerd had! :C)

Scarlett Raven Xena.
Matthew verstrengelt onze vingers met elkaar en komt snel erna naast me lopen. “Erg vriendelijk van je.” De sarcastische toon waarmee hij het zei, was me niet ontgaan en hierdoor moest ik zacht grinniken. Het klonk wel vermakelijk in mijn oren. “Waar wil je nu heen gaan?” Ik kon het niet laten en een rauwe, maar hartelijke lach kwam er abrupt tussen mijn volle lippen vandaan toen ik dit hoorde. “Dat moet je niet aan mij vragen, want waarschijnlijk krijg je dan één of ander pervers antwoord.” Grinnikte ik en keek ondeugend naar hem, waarna we abrupt op de grond vielen.
“What the…” We zeiden dit allebei tegelijkertijd alleen meldde ik de ‘fuck’ er nog doodsimpel bij. Matthew stond weer op, terwijl ik bleef liggen en naar hem keek hoe hij opnieuw naar achter werd geduwd. “Wat is dit?” Niet begrijpend keek hij naar mij, maar ik snapte er zelf ook helemaal niets van, dus staarde ik hem enkel stom aan. “Is dit gewoon een soort grap?” Matthew steekt zijn hand uit en krijg een soort schokje, aangezien ik een klein lichtkronkeling zie.
“Misschien weet dat meisje van net er iets van?” mompel ik vragend, waarna ik toch opsta om dit keer de schok met mijn handen te voelen. Vrijwel direct stap ik achteruit, kijk Matthew met grote vraagtekens in mijn ogen aan en pak zijn hand vast. “Ga je mee? We can atleast try.” Vroeg ik hem, en hopelijk ging hij nog mee ook. Het voelde net alsof ik hem elk moment nodig had nu, iets dat ik eerder niet had gevoeld.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cameron Jackson.

Ik keek hem aan en haal weer mijn wemkbrauw op. Dat heeft hij zo juist niet gedaan? Ik grom en sla hem met mijn vuist recht in zijn gezicht. 'Wil je echt weten hoe ik sla.' Zeg ik dan boos en verkoop hem meteen nog een stomp in zijn maag.
Ik kijk hem met een triomfantelijk gezicht aan terwijl ik de neiging krijg om hem tegen de grond aan te duwen. Mijn bleek stond niet bepaald vriendelijk. Evenals mijm houding was die niet ontspannen

Amare Jackson.

Ik kijk verbaasd neer als Cam, Adam slaat. Wauw, als je slaat, doe het dan goed en dat laat Adam ook duidelijk merken. Ik grom zachtjes als Cam doorgaat en ik kijk Eden aan. 'Twee keuzes, of we springen tussen hen in..of we laten het ze zelf uitzoeken met de hoop dat ze later ervan leren en dan pas inspringen. ' stel ik simdpel voor waarna ik haar ook vrij simpel aankijk. 'You tell me. '

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Ghehe that's okay cutie ]

Matthew Oliver Parker

"Dat moet je niet aan mij vragen, want waarschijnlijk krijg je dan één of ander pervers antwoord.” Ik schiet door haar antwoord ik de lach en grijns dan naar haar. 'Ik weet niet of ik dat erg vind.' Voeg ik eraan toe. “Wat is dit?” Zeg ik nadat we op de grond gevallen zijn roep ik dit uit en kijk van Scarlett naar de rand van het veld en frons. “Misschien weet dat meisje van net er iets van?” Mompeld ze dan en kijkt me vragend aan. Ze stond op en liep langzaam achteruit. “Ga je mee? We can atleast try.” Ik kijk nog een keer in de richting van de ontzichtbare muur en pak dan Scarlett haar hand om met haar mee telopen terug het circus terrein. 'Ik snap er echt niets van.' mompel ik.

Adam Hayden Ravi Danner.

Ik hoor Cameron grommen en aan zijn gezicht te zien, is dat een behoorlijk slecht teken. Plotseling verkoopt hij me een enorme klap in mijn gezicht, die deels op mijn wang, deels op mijn neus en deels op mijn wang beland. Door die stomp ben ik enigszins gedesoriënteerd.
"Wil je echt weten hoe ik sla?" vraag hij woedend?
Vervolgens zie ik de tweede stomp niet aankomen, die in mijn maag terechtkomt.
Ik zet een aantal stappen achteruit en voel aan mijn gezicht. Mijn wang is opgezwollen en er komt bloed uit mijn neus. Fijn..
Snel hervat ik mezelf weer. "Dit had je niet moeten doen," grom ik. Direct vlieg ik hem op de oren. Hij krijgt stompen in zijn gezicht, op zijn borst en in zijn buik. En zelfs hier en daar een kras van de nagels die door de woede uit mijn vingertoppen zijn gekomen.

Scarlett Raven Xena.
Door mijn antwoord schiet hij in de lacht en kijkt me vervolgens grijnzend aan, waardoor een schattig glimlachje mijn volle lippen opkruipt. Het gaat er dan ook niet zo snel meer af wanneer ik zijn antwoord terug hoor. “Ik weet niet of ik dat erg vind.” Voor een klein moment krullen mijn lippen op terwijl ik ietwat verlegen wegkijk, maar geef hem dan snel een kusje op zijn wang en kijk hem grinnikend aan.
Na mijn vraag kijkt hij in mijn richting, vervolgens naar de onzichtbare muur die ons net beide een schok hadden gegeven, waarna hij mijn hand vast pakt om met me mee terug te lopen richting het circus terrein. “Ik snap er echt niets van.” Mompelt hij en ik knik beamend. “Anders ik wel.” Zucht ik en leg even mijn hoofd tegen zijn schouder als we verder lopen. Op een gegeven moment komen we weer aan bij de caravans, waar ik weer normaal rechtop ga lopen en rondkijk. Waar stond ook alweer de caravan waar we eerst in zaten?
Als ik dan ongeveer weer weet waar deze staat, trek ik Matthew zachtjes mee er naartoe. “Hier is het,” meld ik hem dan en klop, dit keer vriendelijk maar wel duidelijk, een paar keer op de desbetreffende caravan deur. “Hey, doe open!” roep ik dan, zodat de jonge vrouw van net weet dat ik het ben – als ze mijn stem ten minste nog herkent. Ongeduldig kijk ik terug naar Matthew, maar grinnik vervolgens wel.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Amarantha Ortiz

Ik ben half in slaap gesukkeld, iets wat ik graag wilde. Ik ben dan ook zo erg toe aan slaap, ik heb al uren niet geslapen geloof ik. Als ik plots geklop op de deur hoor, schiet ik verwilderd overeind. Ik kijk even om mij heen in de donkere caravan en besef me weer waar ik ben. Ik zucht zacht tot ik een stem hoor, nu weet ik weer waarom ik wakker ben geworden.
"Hey, doe open!" roept een vrouwelijke stem. Enkele seconde later snap ik weer wiens stem dat is, al kan ik er geen naam bij plakken. Fronsend doe ik het licht aan, fatsoeneer ik mijn korte, zwarte haar eventjes en loop naar de deur toe, die ik dan open trek. Vragend kijk ik naar de knappe jonge vrouw en de jongen die naast haar staat, met een duidelijke blik in mijn ogen dat ze me gestoord hebben. Ik ben normaal niet onvriendelijk, maar nu ben ik gewoon moe.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Matthew Oliver Parker

Haar hoofd leunt op mijn schouders en ik sla mijn arm om die van haar. “Hier is het,” Ik herken nu weer waar we zijn en zie de caravan waar we eerder nog een meisje verbonden hadden. Wat een avond was dit. Ik ontmoet een onbekend meisje voor wie ik nu een enorm zwak heb en kus haar. Vervolgens komt er een soort zombie ons storen met een bloedende arm en worden we terug het circus terrein op gegooit. Na een paar keer kloppen begint Scarlett te roepen. "Hey, doe open!" Ik lach. 'Jou vriendelijke karakter maakt je zo aantrekkelijk.' Grijns ik en kus haar kruin. Als de deur open gaat staat er een niet zo vrolijke jonge vrouw ons aan te kijken. 'Sorry dat we je storen.' begin ik. 'Maar we kunnen het terrein niet af..'

(@Realist; ik snap je post niet van die bloedende arm en alles, but anyways, ik vond het echt schattig toen je ‘cutie’ zei.
@Ebola; jouw personage weet waarom ze er niet doorheen kunnen, alleen diegene die er nog bij moeten komen, weten het niet. Jouw personage moet van de directeur zorgen dat hun bij het circus komen.)

Scarlett Raven Xena.
Matthew moest lachen door mij en ik keek hem kort grinnikend aan. “Jouw vriendelijke karakter maakt je zo aantrekkelijk,” grijnst hij en kust mijn kruin, waardoor ik mijn hand op zijn borstkas leg en tegen hem aan ga staan. Mijn lippen druk ik kort op die van hem, totdat de deur opengaat en de jonge vrouw ons niet meer zo vriendelijk aankijkt als eerder. We hadden haar klaarblijkelijk gestoord, niet dat het mij ook maar iets kon schelen.
“Sorry dat we je storen,” begint Matthew. “Maar we kunnen het terrein niet af…” Ach, wat is Matthew toch een schatje, maar jammer genoeg voor de jonge vrouw ben ik zo niet. Ik trek mijn schild weer op, waardoor er een ietwat dodelijke blik op mijn gezicht komt, wat er meer arrogant uitzag. Hierna loop ik langs haar heen de caravan in, terwijl ik Matthew meetrek en zeg op een sarcastische toon: “Ja, het spijt ons zeer.” Ik rol mijn geelgroene ogen en lik over mijn volle, rood gestifte lippen. “Hoe komt ’t dat we het terrein niet af kunnen?” vraag ik haar gelijk direct, zonder er iets omheen te winden en laat me neerploffen op de bank.

[ bericht aangepast op 1 okt 2012 - 22:37 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.