[RPG] Cirque du Freak - O4 - Speeltopics

Welcome to the circus, Ladies and Gentleman!
Het is namelijk weer zover: de beste shows van de wereld komen er weer aan. Alleen is het geen gewoon circus, het is namelijk Cirque du Freak en de mensen leven in de waan dat het allemaal eigenlijk nep is en voor hun vermaak. Echter weten ze dus niet dat ze allemaal zo geboren of geworden zijn en het hele circus wel degelijk waar is.
’Oh, those petty humanbeings… They ain’t know what they’re getting into…’

Komt bij ’t circus:
Isuzu – Scarlett Raven Xena – Spinnen
Aragog – Améliah Cathy Billington – Pijn
Soubi – Vincent (Finn) Reese – Vuurspuwer
Realist – Matthew Oliver Parker – Energie & Metaal
Aether - Chryse Jae Parsel Lachesis – Panter & Gif
Convincing - Ferrelyn Amoir - Engel

Hoort er al bij:
Ebola - Amarantha Ortiz - Shapeshifter.
Khione – Riley Nicolas Bennett – Hij kan echt alles eten
Khione – Eden Florence Morales – Hypnotiseren door middel van haar stem, zeemeermin
Aragog – Madeline 'Maddy' Juliah Evans – Slangen
Flitwick – Evanna Samantha Butterfly – Heel lenig
Carmenta – Amare Cecilia Jackson – Empathisch & kan moleculen bevriezen
Carmenta – Cameron Dustin Jackson – Telekinetisch & kan moleculen versnellen
Alethiometer – Alexander ‘Alex’ Demi Collins – Kent geen pijn
Corallo – Adam Hayden Ravi Danner – Helderziendheid & Illusies, katachtigen

ROLLENTOPIC.

Regels:
- Leeftijd moet tussen de 16 en 25
– Schelden en 16+ mag
– Graag een stukje schrijven van meer dan drie regels, anders loop je geheid vast
– Ga geen ruzie uitlokken met andere spelers, dus respecteer elkaar
– Schrijf en bestuur alleen je eigen personages, niet die van een ander!
– OOC graag tussen haakjes: () [] {}
- Melden als je nieuwe username hebt
- Max. drie personages per user
- Reserveringen blijven één dag staan
– Just have fun! (:

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:18 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ik weet niet hoe ik moet reageren ;c]

(Zeg iets heel liefs tegen Scarlett, a. Matthew is namelijk echt een schatje, haha. Oh, je kunt natuurlijk ook gewoon zeggen dat je wilt gaan en Scarlett dit keer mee trekken? Of we wachten op Ebola haar reactie en dan mag jij?
So much choices, cutie. )

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew

Ik kijk beide niet begrijpend aan en pak Scarlett haar hand. 'Wij moeten praten.' Mompel ik en trek haar met me mee de nacht in. Het is koud en ik trek als automatisch mijn jas uit om die om haar schouders te slaan. 'Ik weet wat ze bedoelt met dat hele jullie zijn bijzonder ding.' Ik haal trillerig adem, niet van de kou maar de zenuwen. 'En ik vind dat ik eerlijk tegen je moet zijn. Ik weet dat ik je pas net ken maar ik heb het gevoel alsof je me echt begrijrpt.'

Aw, omg, Matthew is echt een cutiepie dat hij zijn jas voor Scarlett uittrekt en om haar schouders slaat.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Scarlett Raven Xena.
Wanneer Matthew mijn hand pakt, kijk ik hem even vragend aan. “Wij moeten praten.” Mompelt hij en gelijk krijg ik een nerveus gevoel vanbinnen, aangezien er elke keer iets naars gebeurt als iemand dat tegen mij zegt. Al kan ik niet meer protesteren, want hij trekt mij dit keer al mee de nacht in. Het is koud en ik bijt zacht op mijn lip om de doodsimpele reden dat ik enkel een shirtje aan heb. Matthew, als de charmante gentleman dat hij is, trekt zijn jas uit om deze over mijn schouders te slaan, waarop ik hem dankbaar met een speelse blik aankijk. Automatisch doe ik mijn armen door de mouwen van zijn jas en trek de grote jas dicht tegen me aan. Matthew is groter dan dat ik ben en duidelijk gespierd, waardoor ik in de jas kan verzinken, maar het maakt me niet uit, ik vind het wel lekker zo. Het voelt veilig. “Ik weet wat ze bedoeld met dat hele jullie zijn bijzonder ding.” Vragend kijk ik hem aan als hij trillerig ademhaalt, het lijkt niet van de koude te komen, maar van iets anders, alsof hij nerveus is of zo. “En ik vind dat ik eerlijk tegen je moet zijn. Ik weet dat ik je pas net ken, maar ik heb het gevoel alsof je me echt begrijpt.” Ik knik ten teken dat ik luister en hij verder mag gaan, wel pak ik zacht zijn hand nog vast en streel met mijn vingers bemoedigend over zijn hand. “Vertel maar?”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[He's a gentleman ]

Matthew

Ze knik en pakt dan zacht mijn hand. Haar vingers strelen mijn hand gerustellend. “Vertel maar?” Ik glimlach dankbaar en haal diep adem. 'Ik ben bang dat als je
alles weet dat je weg gaat.' Fluister ik zacht en glimlach verlegen. 'Maar goed.' Ik schraap mijn keel. 'Sinds ik 9 ben kan ik bepaalde dingen die andere mensen niet kunnen.' Mompel ik en kijk naar haar. Ik zucht. 'Ik kan het je net zo goed gewoon laten zien.' Ik steek mijn hand in de jaszak die zij aan heeft en haal er een stuk ijzer uit. Het zat altijd in mijn zak voor als ik nerveus was of mijn energie kwijt moest. Ik leg het op de palm van mijn hand en kijk ernaar terwijl het langzaam in een ijzere roos veranders, compleet met doorns en een klein blaadje aan het steeltje.

(I noticed. (; )

Scarlett Raven Xena
Hij glimlacht dankbaar en haalt diep adem, waardoor ik toch wel echt nieuwsgierig blijf afwachten naar wat hij me wil vertellen. "Ik ben bang dat als je alles weet dat je weggaat." Fluistert hij zacht en glimlacht verlegen, waardoor ik een van de weinige lieflijke glimlachjes aan hem schenkt en met mijn vrije hand over zijn wang streel, als teken dat alles wel goed komt. Deze liet ik daarna langs me zakken.
"Sinds ik negen ben, kan ik bepaalde dingen die andere mensen niet kunnen." Mompelt hij en kijkt naar mij, waarop ik mijn altijd nog lieflijke blik schenk en zacht in zijn hand knijp, als bemoediging. "Ik kan het je net zo goed gewoon laten zien." Hoewel ik altijd graag de waarheid wilde weten, zag ik aan hem dat hij er heel erg mee zat, dus begon ik met een respectvolle toon te praten, "Dear doll, als je het niet wilt vertellen, hoeft het niet. Het kan ook op een moment wanneer je er klaar voor bent," vertel ik hem, maar hij steekt zijn hand al in zijn jaszak - welke ik aanheb - en haalt er een stuk ijzer uit. Ik dacht al dat het iets raar aanvoelde, maar waarom heeft hij dat -?
Mijn gedachten worden gestopt doordat hij het op de palm van zijn hand legt, ernaar kijkt en het abrupt begint te veranderen. Fronsend kijk ik ernaar, totdat het in een ijzeren roos is veranderd, compleet met doorns en een klein blaadje aan het steeltje. Hierna kijk ik naar hem op, daarna weer naar de ijzeren roos en vervolgens weer naar Matthew. Ik zuchtte diep, haalde mijn hand uit zijn hand, waarna ik de ijzeren roos vastpakte en er kort even naar keek. Het was niet zwaar, maar ook niet licht, op zich viel het wel mee... en bovenop al dat, was het prachtig! Een zacht glimlachje vormde op mijn volle lippen, terwijl ik zacht over de ijzeren blaadjes streelde, waarna ik naar hem opkeek en mijn armen rond zijn nek wikkelde. De roos nog steeds in een van mijn handen en die liet ik ook niet zo gauw meer los, net zoals Matthew. Ik drukte mijn lippen dan ook op die van hem, voor enkele seconde, voordat ik de kus afbrak, maar nog steeds met mijn armen rond zijn nek stond.
"Waar was je nou bang voor?" vroeg ik hem, met een licht grijnsje op mijn lippen, nadat ik de kus afgebroken had. "Dat ik je een 'freak' zou vinden en bij je weg zou gaan? Daar moet je toch wel meer voor doen hoor," grinnikte ik speels.

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 23:44 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew

Dit is het laatste dat ikn verwacht had. Nadat ze de roos bekeken had vloof ze om mijn nek en drukte daarna haar lippen voor enkele secondes op de mijne. "Waar was je nou bang voor?" Grijnsde ze. "Dat ik je een 'freak' zou vinden en bij je weg zou gaan? Daar moet je toch wel meer voor doen hoor," Ik lach en haal opgelucht adem. 'Het is niet alles kijk.' Ik open de palm van mijn hand weer waardoor er een soort licht uit kwam. Het was paars achtig en warm. 'Wat het precies is weet ik niet maar ik kan het pas net, het is een soort energie.' Glimlach ik en trek haar tegen me aan. 'Ik ben blij dat je het zo goed opneemt.' Fluister ik en druk een kus op haar slaap.

Scarlett Raven Xena.
Hij lacht na mijn woorden en haalt opgelucht adem. "Het is niet alles, kijk." Hij opent de palm van zijn hand weer, waardoor er een soort licht uit kwam. Ik keek hierna, terwijl ik een arm weer naast me liet hangen, maar degene met de roos liet ik nog om zijn nek. De kleur van het soort licht was paarsachtig en er scheen een soort gloed omheen, waar ik gemakkelijk aan kon zien dat het warm was. "Wat het precies is, weet ik niet, maar ik kan het pas net. Het is een soort energie." glimlacht hij en trekt me tegen zich aan. "Ik ben blij dat je het zo goed opneemt," fluistert hij en drukt een kus op mijn slaap, waarbij ik zacht grinnik en hem weer aankeek.
"Komt altijd van pas, je weet maar nooit." grijns ik speels, doelend op dat hij niet precies wist wat het licht was. Ondertussen gleed mijn hand over zijn borstkas terug naar zijn nek en drukte een kus zacht op zijn lippen. "Nu ga jij me verlaten," vertel ik hem, dodelijk serieus wanneer ik hem helemaal losgelaten heb en hem aankijk. "Ik ga je nu laten zien wat ik kan en je gaat me een 'freak' noemen," vertel ik hem, omdat ik dat dacht, want zoveel anderen hadden mij al zo genoemd vanwege dat.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew

Misschien is het fout maar ik geniet van haar hand die over mijn borstkas gleed. Dan praat zij en let ik weer op. Ik schud mijn hoofd en kus haar. 'Ik ben dan ook een freak, het zou vreemd zijn ls ik je dan ging veroordelen' prevel ik en streel met mijn vingers over haar gezicht. 'Maar vertel, ik ben bestwel benieuwd' grijns ik en verstrengel onze vingers met elkaar.

Scarlett Raven Xena
Matthew schudt zijn hoofd en kust me, waarop ik automatisch terug kus en zelfs wat dichter tegen hem aan ga staan. "Ik ben dan ook een freak, het zou vreemd zijn als ik je dan ging veroordelen," prevelt hij en streelt met zijn vingers over mijn gezicht, waardoor ik lichte tintelingen voel en kort mijn ogen sluit. "Maar vertel," Ik open mijn ogen weer als hij dit zegt. "Ik ben bestwel benieuwd," grijnst hij en verstrengelt onze vingers met elkaar.
Kort, maar hard en ruw, bijt ik op mijn volle onderlip, terwijl ik dit keer degene ben die nerveus kijkt en mijn blik laat afdwalen. "Goed dan, maar niet zeuren hierna dat ik je niet gewaarschuwd heb he," zeg ik zachtjes en mijn adem stokte wanneer ik zijn hand losliet en de ijzeren roos zacht in zijn hand drukte. Hierbij deed ik enkele stappen naar achter, maar keek hem nog steeds zenuwachtig en lichtelijk gebroken aan. Goed, ik moet dit gewoon doen! sprak ik in mijn gedachten en keek even om me heen zodat niemand anders het zou zien.
Hierna murmelde ik allemaal onverstaanbare woorden, welke hij anders toch niet kon verstaan, omdat het niet in onze - of een andere - taal was. Vrijwel gelijk kwamen er allemaal wespen, bijen en andere insecten aan, terwijl ik me soepel begon te bewegen, sensueel zelfs. Terwijl ik nog steeds dingen fluisterde, bewogen de insecten bijeen en werd het een grote groep die de woorden 'I need you' vormden. Ondertussen bewoog ik nog steeds op een hele lenige manier die eigenlijk geen een mens kon doen. Daarna ging ik snel recht staan en alle insecten verdwenen, dus ook de woorden die ik in een onbegrijpelijke taal gefluisterd had. Hard beet ik weer op mijn lip, terwijl ik nerveus met mijn vingers speelden en naar de grond keek, alsof ik abrupt een klein kind was geworden. Eigenlijk had ik het ook niet aan hem willen laten zien, omdat iedereen me ervoor uitschold om de doodsimpele reden dat ik telkens bij insecten of spinnen te vinden was, en hopelijk zou hij me daar niet om beoordelen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew

Ik kijk in stilte toe terwijl z gaat staan. Ze zeg iets maar ik kan het niet verstaan. Ik schrik als er overal vandaan ineens insecten tevoorschijn komen. Niet de lieve vlindertjes of lieveheersbeestjes maar bijen, wespen en weet ik veel wat. Ze danst behendig en zelfs sensueel. Ze fluisterd nog steeds en danst verder. De insecten vormen zich in woorden. Ik frons dan pas dringt het tot me door dat er 'I need you' staat. Ik glimlach kleintjes en blijf als gehypnotiseerd naar haar kijken. Toen stond ze weer recht en stil. De insecten verdwenen en ze beet nerveus en hard op haar lip. Ze leek zo klein, zo kwetsbaar bijna als een kind dat betrapt werd op wangedrag. Ik glimlach vertederd en en kijk toe hoe ze met haar vingers speelt. Ik sta op en loop langzaam naar haar toe. 'Wat dacht je dat er zou gebeuren?' Fluister ik. 'Dat ik weg zou rennen? Je een freak zou noemen?' Mijn stem is luchtig en een beetje lacherig. 'Scarlett, heb je net niet opgelet. Dat jij zoiets kan maakt je alleen nog maar bijzonderder dan je al bent.' Ik til met mijn vingers haar kin op zodat ze me aan kijkt. 'Ik ga echt niet weg.' Fluister ik zacht. 'I need you.' Voeg ik er aan toe,

Corallo schreef:
Adam Hayden Ravi Danner.

Wanneer we weer tegenover elkaar staan, zie ik in één enkele flits dat de kleur van zijn ogen is veranderd. En ook de tanden in zijn mond - deze zijn te zien, doordat hij zojuist gromde - zijn puntiger en scherper geworden.
Voordat ik mijn blik kan afdraaien en verder kan gaan met het gevecht, wordt ik al akelig hard in mijn buik getrapt. Vervolgens geeft hij me een knietje.
"Pas eens op met wat je doet," gromt hij gevaarlijk.
Ik blijf in elkaar gezakt staan. Ik wil niet opgeven, maar het moet. Ik kan niet verder vechten met Cameron. Als ik dat zou doen, zou ik ergere verwondingen op kunnen lopen, aangezien Cameron eveneens als mij niet helemaal menselijk is.
Er ontsnapt een verslagen zucht uit mijn mond en binnen de kortste keren ben ik verdwenen. Met mijn vermogen om enorm snel te kunnen rennen, ben ik naar een plek gevlucht aan de rand van het terrein. Daar laat ik me tegen een boom zakken.
Het feit dat ik en Amare elkaar niet meer mogen spreken doet me pijn. Dit kan hij me niet af nemen. Het mag niet.

Scarlett Raven Xena.
Nog harder beet ik op mijn lip wanneer ik merkte hoe hij langzaam naar me toe liep, mijn blik op de grond gericht. Ik durfde hem gewoonweg nu opeens niet meer aan te kijken. "Wat dacht je dat er zou gebeuren?" Fluisterd hij opeens en dit keer kijk ik wel langzaam op, nu pas, naar hem en zijn lieve, vertederde glimlach. "Dat ik weg zou rennen? Je een freak zou noemen?" Hierdoor kijk ik weer naar mijn vingers die zenuwachtig met elkaar spelen. Hoewel zijn stem een beetje luchtig en lacherig is, denk ik juist daarom dat hij elk moment weg kan gaan. "Scarlett, heb je niet opgelet. Dat jij zoiets kan maakt je alleen nog maar bijzonderder dan je al bent." Hij tilt nu met zijn vingers mijn kin op, zodat ik hem wel aan moet kijken. "Ik ga echt niet weg." Fluisterd hij zacht, "I need you." voegt hij er aan toe en er komt een lief glimlachje op mijn volle lippen terecht, terwijl ik de ijzere roos van hem pak en in zijn grote jaszak doe. Hierna vlieg ik hem om zijn hals en wikkel zelfs mijn benen om zijn middel, waarna ik hem blij en vooral opgelucht aankijk. "You are amazing," Grinnik ik, voordat ik mijn lippen weer op die van hem druk en dit keer niet zo snel meer de kus afbreek.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.