[RPG] Cirque du Freak - O4 - Speeltopics

Welcome to the circus, Ladies and Gentleman!
Het is namelijk weer zover: de beste shows van de wereld komen er weer aan. Alleen is het geen gewoon circus, het is namelijk Cirque du Freak en de mensen leven in de waan dat het allemaal eigenlijk nep is en voor hun vermaak. Echter weten ze dus niet dat ze allemaal zo geboren of geworden zijn en het hele circus wel degelijk waar is.
’Oh, those petty humanbeings… They ain’t know what they’re getting into…’

Komt bij ’t circus:
Isuzu – Scarlett Raven Xena – Spinnen
Aragog – Améliah Cathy Billington – Pijn
Soubi – Vincent (Finn) Reese – Vuurspuwer
Realist – Matthew Oliver Parker – Energie & Metaal
Aether - Chryse Jae Parsel Lachesis – Panter & Gif
Convincing - Ferrelyn Amoir - Engel

Hoort er al bij:
Ebola - Amarantha Ortiz - Shapeshifter.
Khione – Riley Nicolas Bennett – Hij kan echt alles eten
Khione – Eden Florence Morales – Hypnotiseren door middel van haar stem, zeemeermin
Aragog – Madeline 'Maddy' Juliah Evans – Slangen
Flitwick – Evanna Samantha Butterfly – Heel lenig
Carmenta – Amare Cecilia Jackson – Empathisch & kan moleculen bevriezen
Carmenta – Cameron Dustin Jackson – Telekinetisch & kan moleculen versnellen
Alethiometer – Alexander ‘Alex’ Demi Collins – Kent geen pijn
Corallo – Adam Hayden Ravi Danner – Helderziendheid & Illusies, katachtigen

ROLLENTOPIC.

Regels:
- Leeftijd moet tussen de 16 en 25
– Schelden en 16+ mag
– Graag een stukje schrijven van meer dan drie regels, anders loop je geheid vast
– Ga geen ruzie uitlokken met andere spelers, dus respecteer elkaar
– Schrijf en bestuur alleen je eigen personages, niet die van een ander!
– OOC graag tussen haakjes: () [] {}
- Melden als je nieuwe username hebt
- Max. drie personages per user
- Reserveringen blijven één dag staan
– Just have fun! (:

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:18 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ze gingen toch die Amere helpen toen die een bloedende arm had. Daardoor belanden ze in een caravan samen. Hij denkt gewoon aan wat er vandaag gebeurt was.]

Matthew Oliver Parker

Ze leunt tegen me aan en kust me voor de deur open gaat. Dan begin ik te praten maar Scarlett valt me in de reden of eigenlijk loopt ze gewoon de caravan in en trekt mij achter zich aan. “Ja, het spijt ons zeer.” Het sarcasme was onmisbaar. Ze rolt met haar ogen en likt sexy over haar lippen. “Hoe komt ’t dat we het terrein niet af kunnen?” Vraagt ze dan direct. Ik sla een arm om haar heen en kijk naar het meisje. 'We wilde weg gaan maar een of ander ontzichtbaar iets hield ons tegen. Weet jij daar iets van?'

[Mag ze dan vertellen waarom ze niet van het terrein afkunnen of niet?]

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Ebola schreef:
[Mag ze dan vertellen waarom ze niet van het terrein afkunnen of niet?]

(Ja, dat mag. ^^)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Amarantha Ortiz

"Sorry dat we je storen." begint de jongen, op een aardige toon. Tenminste beter dan als zij haar grote mond open trekt. "Maar we kunnen het terrein niet af..." Hier na komt er een dodelijke, arrogante blik op het gezicht van dat meisje, waar door ik automatisch een kritische blik op zet. Ze loopt gewoon langs mij de caravan in, trekt de jongen achter zich aan. Wat overweldigt laat ik ze er door en sluit ik de deur achter me.
"Ja, het spijt ons zeer." zegt ze op een sarcastische toon. Ze rolt met haar geelgroene ogen en likt over haar volle, rood gestifte lippen. "Hoe komt ’t dat we het terrein niet af kunnen?" vraagt ze dan direct en ploft neer op de bank. De jongen slaat een arm om haar heen en ik leun tegen de muur aan terwijl ik ze beiden inschattend aankijk. "We wilde weg gaan maar een of ander onzichtbaar iets hield ons tegen. Weet jij daar iets van?"
Ik besluit me duidelijk en obstinaat tegen de jongen te richten omdat hij een stuk vriendelijker overkomt dan het meisje. Knappe meisjes zijn inderdaad de grootste bitches. "Oh, ik had niet verwacht dat jullie nog zo nieuw waren eigenlijk." Ik sla mijn armen over elkaar met een tevreden trekje op mijn bleke lippen. "Het antwoord is simpel en daar voor hadden jullie echt niet binnen hoeven te komen." Ik kijk ze één voor één aan en richt mijn blik dan weer op de jongen. "Jullie mogen niet weg." Ik laat mijn stem expres geheimzinnig klinken, ik weet dat ze overgehaald moeten worden om hier te blijven. "Ik snap ook niet waarom jullie weg zouden willen maar oké."

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Scarlett Raven Xena.
De kritische blik die het meisje had gehad negeer ik, het doet me toch niets, dus waarom zou ik mijn tijd eraan verdoen? Matthew slaat een arm om me heen wanneer we beide op de bank zaten, maar de jonge vrouw leunde tegen de muur aan en keek ons beiden met een inschattende blik aan. “We wilde weg gaan, maar een of ander onzichtbaar iets hield ons tegen. Weet jij daar iets van?” Ik merkte duidelijk dat ze mij negeerde en zich op Matthew richtte, hij stelde zich dan ook vriendelijker op naar haar. Toch voelde ik me er niet slecht om, zo had ik mezelf in jaren opgebouwd, ik kon er niets aan doen.
“Oh, ik had niet verwacht dat jullie nog zo nieuw waren eigenlijk.” Ze slaat haar armen over elkaar met een tevreden trekje op haar bleke lippen en ik rol mijn ogen, terwijl ik mijn neus ophaal en nog geduldig afwacht. “Het antwoord is simpel en daarvoor hadden jullie echt niet binnen hoeven te komen.” Dit keer keek ze ons één voor één aan en richt haar blik vervolgens weer op Matthew, wiens hand ik nu vasthoud en mijn vingers met die van hem verstrengel. Een dodelijke, strenge blik komt er in mijn ogen, misschien ook lichtelijk jaloers. Zo iets van; ‘back off.’
“Jullie mogen niet weg.” Haar stem klinkt ietwat geheimzinnig, maar op dit moment bezorgt het me enkel geïrriteerdheid dat in me opborrelt. “Ik snap ook niet waarom jullie weg zouden willen maar oké.” Ik zucht diep en duidelijk geïrriteerd, rol mijn apart gekleurde ogen weer en kijk haar ongeduldig aan. “Ga je nog vertellen waarom die schokkende barrière om het circus zit of wat? Ik zit hier niet voor mijn verdomde plezier hoor.” Grom ik naar haar. “We zijn hier niet gekomen voor mysterieuze onzin.” Ondertussen had ik Opera, mijn spin, op een kastje gezet.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew

“Jullie mogen niet weg.” Haar stem klonk geheimzinnig maar het irriteerde me voornamelijk. “Ik snap ook niet waarom jullie weg zouden willen maar oké.” Ik frons. Ja waarom zouden we van dat deprimerende kermis terrein weg willen? “Ga je nog vertellen waarom die schokkende barrière om het circus zit of wat? Ik zit hier niet voor mijn verdomde plezier hoor.” Gromd Scarlett. “We zijn hier niet gekomen voor mysterieuze onzin.” Hoewel ze niet erg vriendelijk deed gaf ik haar wel gelijk. Ik wilde hiet niet blijven. 'Waarom moeten we hier blijven? We willen gewoon weg. ' Antwoord ik en kijk van de een naar de ander. 'Dus als je zo vriendelijk wilt zijn willen we nu grag weg.'

Amarantha Ortiz

Het meisje zucht diep en duidelijk geïrriteerd, rolt met haar ogen en kijkt me wat ongeduldig aan. "Ga je nog vertellen waarom die schokkende barrière om het circus zit of wat? Ik zit hier niet voor mijn verdomde plezier hoor." gromt ze naar me. "We zijn hier niet gekomen voor mysterieuze onzin." De enge spin met een naam heeft ze op het kastje naast zich gezet en ik geef het een korte, walgende blik. "Waarom moeten we hier blijven? We willen gewoon weg." zegt de jongen en kijkt van mij naar haar. "Dus als je zo vriendelijk wilt zijn willen we nu graag weg." Ik haal mijn schouders lichtjes op.
"Uit deze caravan mogen jullie wel, graag zelfs. Ik houd jullie niet tegen. Van het terrein af zal wat lastiger gaan maar daar kan ik niets aan doen." zeg ik en mijn stem klinkt sarcastisch. Mijn lichte ogen flitsen van hem naar haar en ik zucht eventjes, waarna ik me iets minder aanvallend probeer op te stellen. "Het is gewoon een regel hier, eens bij het circus, altijd bij het circus. Wat komen jullie hier anders doen?" vraag ik aan hun beide.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Corallo schreef:
Adam Hayden Ravi Danner.

Ik hoor Cameron grommen en aan zijn gezicht te zien, is dat een behoorlijk slecht teken. Plotseling verkoopt hij me een enorme klap in mijn gezicht, die deels op mijn wang, deels op mijn neus en deels op mijn wang beland. Door die stomp ben ik enigszins gedesoriënteerd.
"Wil je echt weten hoe ik sla?" vraag hij woedend?
Vervolgens zie ik de tweede stomp niet aankomen, die in mijn maag terechtkomt.
Ik zet een aantal stappen achteruit en voel aan mijn gezicht. Mijn wang is opgezwollen en er komt bloed uit mijn neus. Fijn..
Snel hervat ik mezelf weer. "Dit had je niet moeten doen," grom ik. Direct vlieg ik hem op de oren. Hij krijgt stompen in zijn gezicht, op zijn borst en in zijn buik. En zelfs hier en daar een kras van de nagels die door de woede uit mijn vingertoppen zijn gekomen.

Cameron Jackson.

"Dit had je niet moeten doen," gromt hij waardoor ik enkel lach, maar direct daarna vliegt hij op me af en krijg ik een paar stompen in mijn gezicht waardoor ik voel dat ik een bloedneus heb en mijn hele kaak blauw zal zijn.
Ik grom als hij nog een stomp geeft op mijn buik en borst. Mijn ogen krijgen een andere kleur en ook mijn gebit veranderd.
Ik geef hem meteen een trap tegen zijn buik aan zodat hij van me af gaat en ik vervolg met een knietje. "Pas eens op met wat je doet." grom ik terwijl ik iemand hoor schreeuwen.

Amare Jackson.

Eden geeft me geen antwoord en als ik zie dat het uit de hand loopt ren ik naar ze toe en schreeuw.
Als Adam weer de kans krijgt om wat te flikken spring ik bij hen in het midden zodat geen van hen elkaar raakt. Geen slimme zet aangezien Cam me bijna raakt. Ik bevries hun lichaam en laat hun gezicht gewoon normaal. "Hey doe eens even normaal joh!?" roep ik dan naar beiden.
"Wat geeft jou het recht om me als een klein kind te behandelen en wat geeft jou het recht om mijn broer verder te martelen." roep ik dan naar hen.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Scarlett Raven Xena.
De jonge vrouw kijkt naar Opera met een korte, walgende blik en ik laat een grom tussen mijn volle, rood gestifte lippen horen. Opera gaat hierdoor behendig in het kastje en verstopt zich daar. “Waarom moeten we hier blijven? We willen gewoon weg.” Zegt Matthew en kijkt van de jonge vrouw naar mij en ik leun wat tegen hem aan. “Dus als je zo vriendelijk wilt zijn, willen we nu graag weg.”
Ze haalt haar schouders lichtjes op. “Uit deze caravan mogen jullie wel, graag zelfs. Ik houd jullie niet tegen. Van het terrein af zal wat lastiger gaan, maar daar kan ik niets aan doen.” Zegt ze en haar stem klinkt sarcastisch. Ongelooflijk! Dit hadden wij niet gevraagd hoor! Ik moet moeite doen om haar niet aan te vallen, maar blijf rustig zitten, voor zover dat lukt. Haar lichte ogen flitsen van Matthew naar mij en ze zucht eventjes, waarna ze weer begint te praten. Iets nuttigs mag ik hopen voor haar.
“Het is gewoon een regel hier, eens bij het circus, altijd bij het circus. Wat komen jullie hier anders doen?” vraagt zij ons beide en ik keek even kort naar Matthew, maar blikte al snel mijn ogen op haar terug. “Om mensen belachelijk te maken,” antwoord ik dan doodsimpel en haal mijn schouders nonchalant op om vervolgens te zuchten en me tegen Matthew aan te laten zakken, omdat ik mijn rug voor een klein moment had gerecht. “Waarom kunnen andere mensen dan wel gewoon weg, maar wij niet?” Besluit ik dan te vragen. Er moest toch een goed antwoord voor zijn?

[ bericht aangepast op 2 okt 2012 - 22:02 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew

Ik kijk van Scarlett naar het meisje. 'Waar slaat dat op? We zijn hier per toeval gekomen omdat het regende en we in het bushokje aan het schuilen waren.' Ik kijk naar Scarlett. Er moest toch een manier zijn om hier weg te komen. 'Je moet osn laten gaan.' Mopper ik dan en kijk haar met een lichte frons aan.

[ik ben echt die noob die nu pas ziet dat je hebt gereageerd.. Sorry van het korte stuk]

[ bericht aangepast op 6 okt 2012 - 20:01 ]

Amarantha Ortiz

"Om mensen belachelijk te maken." antwoord ze dan doodsimpel en ze haalt haar schouders nonchalant op om vervolgens te zuchten en zich tegen de jongen aan te laten zakken, omdat ze haar rug voor een klein moment had gerecht. Mijn mond vertrekt tot een smalle, kwade streep en in mijn ogen verschijnt een gekwetste uitdrukking. "Waarom kunnen andere mensen dan wel gewoon weg, maar wij niet?" vraagt ze.
"Waar slaat dat op? We zijn hier per toeval gekomen omdat het regende en we in het bushokje aan het schuilen waren." zegt de jongen dan en hij kijkt naar het meisje. "Je moet ons laten gaan." moppert hij en kijkt me met een lichte frons aan. Ik bal mijn vuisten om niet tegen deze twee idioten uit te vliegen.
"Jullie kunnen niet weg omdat jullie speciaal zijn, daar kan ik weinig aan doen, helaas." grom ik zo half. "Nu horen jullie bij degene wie jullie zijn komen uitlachen." vervolg ik licht snauwend en kwaad. Ik ben heel positief normaal, maar ik mag ze beiden gewoon niet meer nu. Hoe durven ze sowieso?

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Scarlett Raven Xena.
Haar mond vertrekt na mijn woorden tot een smalle, kwade streep en in haar ogen verschijnt een gekwetste uitdrukking. Waarschijnlijk vat ze het totaal op de verkeerde manier op, maar dat was dan haar probleem en niet die van mij. Matthew keek van Scarlett naar het meisje.
“Waar slaat dat op? We zijn hier per toeval gekomen omdat het regende en we in het bushokje aan het schuilen waren.” Hierna kijkt hij weer naar mij. “Je moet ons laten gaan.” Moppert hij dan om de meid vervolgens met een lichte frons aan te kijken.
Ik zie hoe ze haar vuisten balt, ze is door ons dus op haar tenen getrapt. “Jullie kunnen niet weg omdat jullie speciaal zijn, daar kan ik weinig aan doen, helaas.” Gromt ze zo half, alsof ze ons elk moment aan kan vallen. “Nu horen jullie bij degene wie jullie zijn komen uitlachen.” Vervolgt ze licht snauwend en kwaad, waardoor ik zwijgzaam blijf en mijn wenkbrauw optrek.
Voor een kort moment keek ik haar aan, waarna er toch een lachje uit mijn mond uitlokte en ik mijn hoofd schudde. Hierdoor vielen er enkele lange, donkere lokken over mijn schouders. “Niet te geloven,” grijnsde ik toen, waarna ik net deed alsof ik een traantje wegpinkte van het korte lachen. “Ik bedoelde jullie niet, ik bedoelde de mensen,” verklaarde ik toen, maar vlak erna werd mijn gezicht weer vlak. “Het is echter aan jou hoe je het op vat, mij kan het niet zoveel schelen.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Bump.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Carmenta schreef:
Cameron Jackson.

"Dit had je niet moeten doen," gromt hij waardoor ik enkel lach, maar direct daarna vliegt hij op me af en krijg ik een paar stompen in mijn gezicht waardoor ik voel dat ik een bloedneus heb en mijn hele kaak blauw zal zijn.
Ik grom als hij nog een stomp geeft op mijn buik en borst. Mijn ogen krijgen een andere kleur en ook mijn gebit veranderd.
Ik geef hem meteen een trap tegen zijn buik aan zodat hij van me af gaat en ik vervolg met een knietje. "Pas eens op met wat je doet." grom ik terwijl ik iemand hoor schreeuwen.

Adam Hayden Ravi Danner.

Wanneer we weer tegenover elkaar staan, zie ik in één enkele flits dat de kleur van zijn ogen is veranderd. En ook de tanden in zijn mond - deze zijn te zien, doordat hij zojuist gromde - zijn puntiger en scherper geworden.
Voordat ik mijn blik kan afdraaien en verder kan gaan met het gevecht, wordt ik al akelig hard in mijn buik getrapt. Vervolgens geeft hij me een knietje.
"Pas eens op met wat je doet," gromt hij gevaarlijk.
Ik blijf in elkaar gezakt staan. Ik wil niet opgeven, maar het moet. Ik kan niet verder vechten met Cameron. Als ik dat zou doen, zou ik ergere verwondingen op kunnen lopen, aangezien Cameron eveneens als mij niet helemaal menselijk is.
Er ontsnapt een verslagen zucht uit mijn mond en binnen de kortste keren ben ik verdwenen. Met mijn vermogen om enorm snel te kunnen rennen, ben ik naar een plek gevlucht aan de rand van het terrein. Daar laat ik me tegen een boom zakken.
Het feit dat ik en Amare elkaar niet meer mogen spreken doet me pijn. Dit kan hij me niet af nemen. Het mag niet.