Faye Phoenix Fowler
Nathan slaakt een geïrriteerde zucht, en ik kan me vergissen maar het klinkt ook een beetje jaloers waardoor mijn mondhoeken lichtjes omhoog krullen en grinnik zachtjes als Nathan wat onverstaanbaars bromt. Dan komt er een meisje aangelopen, of beter gezegd geparadeerd. Aan de manier waarop ze met haar heupen beweegt lijkt het alsof er iets mis is met haar heupen en dat lopen op hakken gaat haar ook niet al te best af. Maar aan de grijns op Nathan's gezicht te zien merkt hij dat niet op, maar alleen haar cup D die overduidelijk nep is. 'Natie. Jou heb ik lang niet gezien,' slijmt ze. 'Ik zie je in de pauze,' ze knipoogt en fluistert iets in zijn oor wat ik, doordat ik dichtbij sta, kan horen. 'Het plekje'. Ik rol met mijn ogen. Oftewel de bezemkast dus. Lekker knuffelen tussen de vieze dweilen. Het meisje loopt grijnzend weg en knipoogt nog waardoor Nathan zelfvoldaan lacht. 'Hmm, als je me in de pauze kan vinden Faye,' grijnst hij. Er rolt een korte lach over mijn volle lippen. 'Ja, in de bezemkast,' grinnik ik. 'Serieus Nathan,' zeg ik dan iets serieuzer. 'Je kan echt wel iets beter krijgen dan die barbiepop met d'r neptieten. Wijs maar iemand aan er ik zorg ervoor dat ze je helemaal geweldig zal vinden, hoewel ik daardoor waarschijnlijk kotsend wegloop en als het überhaupt mogelijk is een meisje jou leuk te laten vinden,' grijns ik dan.
To the stars who listen — and the dreams that are answered
29 aug 2012 - 19:52
