[RPG] Sembilan ~ 1 - Speeltopics

.

[ bericht aangepast op 12 maart 2019 - 23:45 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Erin Victoria Marley
Na een tijdje ronddwalen heb ik eindelijk de keuken gevonden waar de jongen van net en een vrouw, met duidelijk geblondeerd haar, zitten. De vrouw heeft blijkbaar mijn hakken gehoord want ze draait zich gelijk om. 'Trek je dat aan?' vraagt ze op een toon alsof ik een vuilniszak draag. 'Ga terug naar boven en trek dat nieuwe rokje aan,' commandeert ze. 'Samen met een wit topje en dat donkerblauwe vestje'. Ik knik maar wat en draai me om, om weer naar boven te lopen maar ze zegt nog wat. 'En doe ook wat make-up op, je ziet er niet uit'. Ik knik weer en loop nu echt weg, voordat ze nog meer minpunten kan opnoemen. Die vrouw doet me denken aan Cruela de Vil, ook al lijkt ze er niet op, en als ik niet doe wat ze zegt word ik waarschijnlijk omgetoverd in een bondjas.
Weer terug in de inloopkast zie ik een rokje je liggen met het prijskaartje er nog aan, het nieuwe rokje waarschijnlijk. Mijn ogen worden groot als ik de prijs zie, daarvan kan je zeker drie of vier echte voetbalshirts van kopen. Na een tijdje heb ik uiteindelijk een outfit bij elkaar geschraapt. Totaal niet mijn smaak maar waarschijnlijk perfect in de ogen van Cruela.
In de badkamer duurt het even voordat ik make-up gevonden heb. Uiteindelijk vind ik en la waar heel wat in zit. Foundation, blusher, noem maar op. Echt niet dat ik dat allemaal op ga doen, dan ben ik net een geplamuurde pannekoek. Mijn wimpers zijn al best wel lang maar ik doe toch maar wat mascara op, ik wil namelijk geen bondjas worden. Voor de zekerheid doe ik ook nog maar wat zwart oogpotlood op en poets ik mijn tanden waarna ik weer naar beneden loop.
'Je bent eindelijk klaar,' zucht Cruela als ik de keuken weer in loop. 'Alexander brengt je naar school, je tas staat daar'. Ik pak de bruinachtige tas op. Aan het gewicht te voelen zitten er al boeken in. 'Hup hup, gaan jullie. Ik moet aan het werk,' zeur de vrouw. 'Maar ik heb nog niet ontbe-' begin ik maar ik word afgekapt. 'Dat is dan pech gehad, je gaat nu naar school,' zegt ze en ze duwt me zowat de deur uit. De jongen, Alexander dus, grinnikt wat en loopt naar een Range Rover. 'Kom je nog?' vraag hij verveeld. Ik knik en loop snel naar de auto. De jongen mag ik niet maar hij is alsnog beter dan Cruela.
Terwijl we rijden valt het me op dat de buurt me erg bekend voorkomt. Tien minuten later staan we bij mijn school, en dan bedoel ik ook echt míjn school. 'Is dit een grap?' vraag ik aan Alexander die gelijk zijn hoofd schudt. 'Nee, en als je niet naar een kostschool wilt zal ik maar niet zeuren tegen pap en mam'. Wacht, dat Cruela mens is mijn móeder. Oh mijn god. 'Stap je nog uit of hoe zit dat?' Voor de zoveelste keer knik ik en stap ik uit. Ik heb de deur nog maar net dichtgegooid of Alexander rijdt al weg.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nathan Matthew Daniëls.

Ik word wakker van een paar slanke vingers die ik over mijn borstkas heen voel gaan. 'Hmm.' mompel ik dan en open langzaam mijn ogen, ik sta oog in oog met een bloedmooi meisje, ze lacht. Ik glimlach gespeeld terug en kijk even op de klok. Zeven uur. Ik kijk om me heen, ze was bij mij gebleven en ik ga rechtop liggen. 'Sierra.' zeg ik dan, dat was haar naam geloof ik tenminste. 'Ja, Natie.' zegt ze dan en legt haar hand op mijn wang. Ik kijk haar met een gespeelde grijns aan.
Haar gezicht komt steeds dichterbij en ik kijk haar met een zwoele blik aan. Ik laat mijn hand over haar rug gaan en ze krijgt een rilling. Ik grijns. 'Ga uit mijn huis.' fluisterde ik nu serieus tegen haar lippen en mijn blik stond meteen kil.
Verward sloeg ze met haar hoofd. 'Wat, waarom? We hadden het toch zo leuk?' vroeg ze toen en ik rolde met mijn ogen. 'Go.' zei ik alleen en ze trok haar kleding aan waarna ze half het huis uit stormde. 'Klootzak.' hoorde ik nog voor ze de deur dicht sloeg en ik liet me even weer achteruit vallen.
Ik zuchtte, alweer tien over even.
Ik stond op en keek naar het bed. 'Later.' mompelde ik en pakte wat uit de kast terwijl ik naar de douche liep, leek me wel zo handig.
Ik douchte en kleedde me om waarna ik naar beneden liep. Ik pakte mijn tas en nam een appel waarna ik naar mijn sportwagen liep. Nope, geen motor of lopen. Just my car. Ik gooide mijn tas naast me en reed met volle vaart weg.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

( Chick, mijn post worden geen 30 regels eh ghehe sorry geen zin xd )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Savan Rhys Blaize

De auto raast tussen een flink aantal auto's door over de snelweg. Toch ietwat benauwd om de rij steil van meneer moet ik me echt inhouden om niet mijn hand tegen de rugleuning van de bestuurdersstoel te zetten zodat er eventueel wat meer grip zou ontstaan. Ik staar naar buiten en bijt kwaad op mijn lip, de omgeving ken ik niet maar het staat me allemaal niet aan. Ik vond het prima zoals het was en natuurlijk moet er dan wel een einde aan komen. Verbitterd schud ik mijn hoofd. Beter kom ik nu tot rust, geen idee waar die vent me heen brengt maar ik zal me vast moeten gedragen want dat is wat gasten met een blazer doen nietwaar. Bovendien mis ik het ontbijt dus mijn energie kan ik beter sparen. Gelaten laat ik nu mijn hoofd tegen de leuning zakken en adem langzaam uit. De gevolgen van mijn dood of nieuwe leven houd ik zorgvuldig buiten. Het kost me moeite maar ik ben zo verstandig om geen vragen te stellen en Charles houd zijn blik strak op de weg gericht. Tot nu toe is hij mijn favoriet, iemand die niets zegt tenzij het hoognodig is. Ben jij maar stil dan zit ik hier goed denk ik grijnzend. Geïnteresseerd vestig ik al mijn aandacht weer op de weg, de auto's die voorbij rijden zien er normaal uit modern maar ik zag geen model dat me zorgen zou moeten baren hier en daar rijdt een verdwaalde fiat panda of een Volvo voorbij. Ik bestudeer de kentekens en slaak een zucht 'god zij dank Amerika,' zeg ik toonloos waarna Charles me via de spiegel een onderzoekende blik toewerpt. Op de meeste nummerborden staat 'Idaho' waaruit ik kan opmaken waar ik ongeveer terechtgekomen ben. Great. Tuurlijk dump mij maar in Idaho. Verveeld laat ik me weer in de stoel zakken. Dit keer ga ik het anders aanpakken zusjes, broertjes wat dan ook ik zou niet aan ze gehecht raken niet zoals ik aan Phoebe gehecht was. Na dit voornemen voel ik me plots een stuk rustiger. De omgeving is veranderd merk ik en op dit moment rijden we in een gepast tempo door een wijk met zandstenen huizen. Deze huizen hebben karakter heel anders dan de villa waar ik net vandaan kom hoewel de vogelkamer noemenswaardig is. De muren van deze huisjes zijn begroeid met  klimplanten en de witgeschilderde balkons worden gesierd door bloembakken en natte was. In deze huizen wordt geleefd. Van het een op het andere moment hebben we de wijk verlaten huizen maken plaats voor bomen, veel bomen en een enorm gebouw. 'dit is toch niet wat ik denk dat het is hea,' zucht ik geïrriteerd. Vervolgens kan ik mezelf wel wat doen, ik zeg dit echt, hardop. Charles knikte enkel. Voor de zekerheid bekijk ik de inhoud van mijn tas; boeken geen eten dat schoot op. 'dus je gaat niet mee naar binnen?' vraag ik Charles. Aan de manier waarop hij me aankijkt kan ik het antwoord afleiden. Mooi dan kan ik meteen die blazer ergens dumpen. Beheerst stap ik de auto uit en loop richting het gebouw. Erg warm is het niet en ik ben blij als ik eenmaal binnen sta.

---

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

Lexi Phine
Ik besluit me maar om te gaan kleden, en open een grote kast wat ik denk dat de kledingkast is. En het is de kledingkast. Ik kijk tussen de kleren, niet echt mijn stijl. Het zijn allemaal best wel kleren die er fashionable en stoer uitzien. Ik trek maar gewoon een setje uit de kast en trek die aan. Ik doe ook laarzen met hakken aan, wat ik dan wel weer leuk vind, want eigenlijk draag ik nooit hakken. En niet echt tot mijn verbazing kan ik er goed op lopen. Lexi zal vast wel een leuk leven hebben, denk ik bij mezelf. Ik kijk de kamer rond, geen spiegel. Ik draai me om en zie dan een spiegel aan de binnenkant van de deur van de kledingkast zitten. Ik schrik een beetje want het is niet het uiterlijk dat ik gewend ben, al had ik al wel verwacht dat mijn uiterlijk helemaal anders zou zijn. Ik kijk naar mijn spiegelbeeld. Ze ziet er stoer uit. Ik ben echt benieuwd naar hoe haar leven is. Ik wil ook het huis wel eens beter bekijken en loop mijn kamer uit. Ik open een deur, op de hoop van de badkamer, maar kom uit bij een jongenskamer. Ik kleur een beetje als ik een jongen zie staan en hij kijkt me vermoedelijk daardoor raar aan. 'Is er iets?' vraagt hij en ik schud even mijn hoofd. 'Ik uh... Ik ben nog niet helemaal wakker, en dacht dat dit de badkamer was,' verzin ik snel. De jongen begint te lachen. 'Je verandert ook niks hè,' zegt hij en ik trek een wenkbrauw op. Hij moest eens weten. 'Zal ik je naar de badkamer begeleiden zusje?' vraagt hij plagend, maar wel op een leuke manier. Ik knik en grijns even. Aan deze, vermoedelijke broer kan ik best wel wennen. Hij loopt zijn kamer uit en doet een deur achter me open. 'Kijk eens aan,' zegt hij en hij verdwijnt zijn kamer weer in. Ik grinnik even. Een grappig joch. Ik stap de badkamer in en pak een kam. Ik kam mijn haren even en doe ze in model. Ik weet niet of Lexi haar haren altijd zo had, maar dat maakt me niet zo veel uit. Ik loop weer terug naar mijn kamer en loop weer naar de kast. Ik zoek naar de make-up, en niet veel later heb ik het gevonden. Ik doe wat make-up op en bekijk mezelf even in de spiegel. Ik vind het resultaat wel goed en berg de make-up weer op. Ik ben best benieuwd naar mijn nieuwe ouders, dus loop ik naar beneden op de hoop dat ze daar zijn. Ik loop de trap af en zie alleen een man aan een eettafel zitten. Ik bijt even op mijn lip. Zal ik vragen naar mijn moeder, stel dat ze dood is. Ik zucht, ik wil het wel weten. 'Hey, waar is mam?' vraag ik terwijl ik aan de tafel bij mijn vader ga zitten. Hij kijkt op van zijn krant die hij aan het lezen was en glimlacht even. 'Goeiemorgen. Je moeder is naar haar werk, zoals altijd,' zegt hij lachend. Ik knik even. De man kwam heel aardig over. Ik hoor voetstappen van de trap af komen en de jongen van net loopt de keuken in. 'Wil je ook wat brood, Lexi?' vraagt hij aan mij en ik knik. Even later komt hij terug met een broodje kaas. 'Eet die onderweg maar op, we zijn al laat,' zegt hij en ik sta maar op. Ik heb geen idee waar we laat voor zijn, maar het zal wel. 'Doei pap,' zeg ik nog even en we lopen de gang op. In de gang blijven we staan. De jongen kijkt me met een doordringende blik aan. 'Wat?' vraag ik. 'Je schooltas.' Ik zucht diep. Waarom kom ik dan ook in mijn lichaam als er school is. Ik loop terug naar boven, naar mijn kamer en pak de tas van de grond. Gelukkig zaten er al boeken in. Ik loop weer terug naar beneden. 'Ready to go,' zeg ik en we lopen de deur uit, naar buiten. We lopen de garage in en we stappen de auto in. Mijn broer zit achter het stuur en zo rijden we weg van huis.

---

I knew you were trouble.

'Paco,' werd er naast mijn oor gefluisterd. Gapend ging ik recht op zitten en keek in de blauwe ogen van mijn zusje.
'Wakker worden,' zei ze plagerig en stak haar tong uit.
'Ik ben toch wakker? Hoepel op,' zei ik ruw en duwde haar van mijn bed. Maya keek mij met een beledigde blik aan en verliet mijn kamer. Ik strekte mij uit en sloeg het dekbed van mij af. Het was fris zonder de dekens. In een verbazend snel tempo kleedde ik me aan en liep naar beneden. Het huis was inmiddels al verlaten. Mijn ouders moesten beide nog vroeger op om op tijd op hun werk te zijn. Vlug smeerde ik een boterham met pindakaas en stapte nog etend op mijn fiets.

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

[Iblis hebben eigenlijk niet echt familie ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

( Haha familie die 300 jaar meegaat. )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

[houdbaarheidsdatum: onbeperkt]

---

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

Faye Phoenix Fowler
Nadat ik heb gedoucht, wat kleren, heb aangedaan en mijn make-up gedaan heb loop ik de trap af. Ik pluk mijn helm van de bank af en als ik buiten kom zie ik dat mijn motor er nog staat, zoals verwacht. Ontbijten hoeft niet aangezien ik al wat levenlust van die Dave had weggenomen.
Na ongeveer vijf minuten ben ik bij de school, weer omdat ik te hard reed anders zou het waarschijnlijk een kwartier duren. 'Sexy hoor, een meid op een motor,' hoor ik een jongen roepen, zonder twijfel een footballer, waarna ik zacht gefluit hoort. Ik rol met mijn ogen en loop zonder iets te zeggen de school in. Dit gedrag ben ik wel gewend. Nadat ik bij mijn eigen kluis ben geweest loop ik wat rond totdat mijn blik op Nathan valt, een andere Iblis. Met een verleidelijke glimlach op mijn lippen loop ik zijn kant op. 'Natie, ik heb je al een tijdje niet gezien,' zeg ik terwijl ik met mijn vinger over zijn kaak streel en hem recht in zijn ogen kijk. 'Hoe gaat het met je?'
Voordat hij kan antwoorden komt Derek aka mijn stalker er aan. 'H-hee Aria, j-je z-ziet er m-mooi u-uit,' stamelt hij. Ik schenk hem geen aandacht en kijk Nathan afwachtend aan. 'Wil je mis-' begint Derek maar ik kap hem af. 'Nee'. 'Ook niet al-'. 'Nee'. 'Maar i-'. 'Nee. Kan je weg gaan, we proberen hier een gesprek te voeren,' bijt ik hem toe. Derek kijkt me geschrokken maar tegelijkertijd ook wat begerig aan. Ik rol met mijn ogen en begin weg te lopen. 'Kom,' zeg ik tegen Nathan.

[ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 23:31 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Yuki Aya Misako
Ik pakte mijn tas van de grond en rende naar de voordeur. Met mijn stomme kop was ik helemaal de tijd vergeten toen ik achter de pc was gekropen. Gelukkig kon mijn moeder mij brengen. Ik deed de voordeur met een klap dicht en rende de voortuin en oprit af. Ik opende het portier van de auto aan de passagiers kant. Ik ging zitten deed de deur dicht, gooide mijn tas bij mijn voeten en deed mijn gordel om.'Arigatô Mam,' Zei ik tegen haar en ze knikte. Een paar seconden later redenen we weg. De reis naar school was voor mijn gevoel zo lang. Ik raakte snel verveeld. Na een paar minuten staarde ik naar buiten. De bomen zoefden voorbij samen met de auto's. Soms kwam er nog een motor langs. Opeens zette mijn moeder de radio op. 'Sharships were ment to fly,' Zong de stem die uit de radio kwam. 'Ik hou niet van hoe-die-vrouw-ook mag-heten,' Ik trok er een vies gezicht bij. 'Kan misschien klassieke muziek op?' Vroeg ik netjes aan mijn moeder. Mijn moeder lachte even en deed toen de radio uit. 'Luister je ook nog ergens anders naar?' vroeg ze nieuwsgierig, terwijl een bestuurder voor ons hard optrok. 'Ja, J-pop en heel soms metal. De rest ben ik geen fan van,' Mijn moeder lachte even. 'Je lijkt je vader wel. Ook altijd een aparte muziekstijl gehad,' Ik haalde mijn schouders op. 'Ik moet het van iemand hebben,' Daarna werd het een paar minuten doodse stilten. Als je het geluid van de banden over het wegdek en het geluid van de motors in auto's niet meetelt. 'je gaat het dit jaar toch wel goed doen, Yuki?' Ze klonk een beetje bezorgd. 'Natuurlijk, Scheikunde gaat waarschijnlijk een eitje worden. Ik ben benieuwt hoe met mijn vrienden zijn. Die zijn bijna allemaal op vakantie gegaan. Ik heb al weken geen contact meer met ze gehad. Eigenlijk best wel zonde dat ik dat niet deed. En..,' Zo ratelde ik door. We stopen eindelijk bij onze school. 'Bye Mam! Ik zie je na schooltijd,' Ik glimlachte en pakte mijn tas. Ik deed mijn gordel los en deed het portier open. Ik stopte de auto uit. 'Fijne dag lieverd,' Ik deed het portier dicht en ze zwaaide. Vervolgens reed ze weg. Ik keek naar het school plein. Ik zwaaide naar de eerste-de-beste die ik zag.
[Kan mijn personage iemand tegen komen ?]

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[hmm ik ga zo toch slapen, wil morgen wel meeten met iets of iemand maar ik ben er pas rond vijf uur. Night <3]

---

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

[Ik heb Aria's naam veranderd naar Faye]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Kennen de Iblis eigenlijk elkaar al, or not? Ik schrijf nu namelijk een post, maar dan mag ik dus ook zelf een les verzinnen right?)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[In de beginpost staat dat ze elkaar kennen, en ze kennen ook de rest van de school. Alleen de Sembilan niet omdat die samen met nog een paar andere nieuw zijn]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered