• Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.


    De regels:
    - Geen perfecte karakters.
    - Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
    - Geen tijd = niet meedoen.
    - Niemand buitensluiten.
    - 16+ is toegestaan.
    - Geen one-liners.
    - Alleen ik open nieuwe topics.
    - Naamsveranderingen graag melden.
    - Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
    - Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
    - Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.


    Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
    Dit is waar de Coven bijeenkomt.
    In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
    De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

    Heksen:

    - Susanna Olive Penn Souvenir
    - Phoenix Riley Rossella Rechazame
    - Rosalyn 'Rose' Janice Agney Aragog
    - Abbigail Sapphire Stone Sirens


    - Ray(mond) Benedict Taylor Alladin
    - Kyle Dyer Kaien
    - - -
    - - -


    Hunters:

    - Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
    - Katherine Chérie Molyneux Aragog
    - Alice Hale Frodo
    - - -


    - Blaise Wolf Hunter Frey
    - Lucian Puck Grossman TrueKlainer
    - Ian Sadler LostMagic
    - Thomas Robbin Willson Souvenir


    Rollenstory
    Rollentopic


    Your make-up is terrible

    Susanna
    Ik ga terug zitten. Maar eigenlijk voel ik me best wel schuldig, om mijn botte reactie. 'Ian, ik moet nog even wat doen. Begin al maar met eten, wacht niet op mij. Het kan nogal laat worden.' Ik neem mijn gsm, schoenen en mijn jas en stap de voordeur uit. Ik ben van plan om naar het heksenkwartier te gaan. Mij verontschuldigen, dat is nog het minste wat ik kan doen tegenover Ray. Rose kan me niet veel meer schelen. Ik doe mijn schoenen aan en draag mijn jas losjes over mijn schouder. Als ik 500 meter van het hoofdkwartier ben, negint het opeens te regen, heel erg hard te regenen. Als een verzopen kat kom ik het hoofdkwartier binnen. 'Hoi.' Ik glimlach kleintjes, ze zullen me nooit vergeven voor wat ik gedaan heb. Maar ik heb er spijt van. Echt.


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Ian Sadler
    Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk dan naar Elena & Katherina. 'Het komt wel goed, ze komt wel terug.' zegt Kate en ik glimlach dankbaar. Ik geef hen 2 borden en zeg 'Scheppen jullie maar op als jullie meer willen. Ik heb niet zo'n honger.' mompel ik en loop naar boven. Ik loop naar mijn kamer en ga wat op mijn bed zitten. Ik denk even na en zoek dan in mijn dozen van vroeger. Ik vind foto's van vroeger.

    [ bericht aangepast op 31 aug 2012 - 9:58 ]


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Ray Taylor
    Als ik de stem van Susanna hoor draai ik me woest om. Waarom moest ze juist nu komen?
    Ik zucht, zeg tegen Rose dat ik even naar Susanna ga en loop de gamg in.
    'Wat...' mijn stem stokt als ik zie dat ze zeiknat is. 'Laat maar, ik snap waarom je binnenkwam.' Ik gooi haar een handdoek toe, die ik uit het niets tevoorschijn haal.
    'Kwam je hier met nog een andere reden dan dat je bijna verzopen bent?' vroeg ik iets vriendelijker.
    Ik sloot even mijn ogen en mompelde iets. Buiten begon het ver weg te onweren en ik glimlachte. Mijn favoriete spreuk was gelukt. Susanna kon nu niet kwaad weglopen, ik wilde eerst dat ze uitlegde waarom ze zo bot had gedaan. Ik denk aan Rose in de vergaderzaal, maar ik blijf nu Susanna afwachtend aankijken.

    [ bericht aangepast op 31 aug 2012 - 10:20 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Susanna
    Ray is, zoals ik wel had. verwacht, boss en verwondert tegelijk als ik binnen kom. Wanneer hij de onweer spreuk uitspreekt heb ik al snel door dat hij me gewoon gevangenhoud. Hij is niets beter dan die vuile hunters. Ik slik. 'Ik, ik dacht dat het goed was als ik sorry kwam zeggen voor daarnet. Aan de telefoon. Ik had niet zo bot moeten doen. En ik heb spijt van wat er gebeurt is.' Ik denk even na. Hij is hier niet alleen, hij zou niet gebleven zij. 'Nogmaals sorry voor je schoenen Rose!', schreeuw ik, zodat ik zeker ben dat ze me gehoord heeft. 'Ik meen het Ray, het spijt me. Dat ik je niet verwittigd heb of iets dergelijks. Mijn Oma is net gestorven, er heeft iemand me uit het hol gehaald en nu ben ik hier. Ik begrijp het als je boos bent, ik kom alleen sorry zeggen.'


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Ray

    Ik kijk haar lang zpaan en voel dat ze de onweerspreuk verkeerd begreep, maar whatever. Ik laat het zo vaak onweren.
    'Susanna...' zeg ik en leun tegen de muur. 'Wat er gebeurde was...' Even moet ik zoeken naar de juiste formulering. 'Vaag. Ik weet niet wat me bezielde, maar...' ik zuchtte even. Opeens voelde ik een raar en pijnlijk gevoel toen ik haar aankeek, dit gevoel kende ik.. Opeens was mijn gezicht ernstig. 'Susanna, zeg heel eerlijk, ben je in de buurt van vijanden geweest?' Als dat niet zo was dan waren er heel dichtbij hunters....Ik kijk haar lang aan.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Rose
    Ik zuchtte en wachtte, tot ik haar iets hoorde roepen.
    ''Ze méúren, ik heb nieuwe van je tegoed!'' riep ik geërgerd terug. Het waren mijn favoriete schoenen..
    Ik sprong op en ging voor het gigantische raam staan, om vervolgens naar buiten te turen.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Ian Sadler
    Ik kijk even fronsend naar de fotos en voel hoe het bed wat inzakt. 'Wat doe je?' vraagt Kate & Elena komt er ook bij zitten. 'Ik probeer het me te herinneren. Wie ben ik hier?' vraag ik Kate en ze wijst naar een jongentje op de eerste foto. Het is net alsof het mij niet is. Ik weet het niet. Ik ga vlug naar de 2de foto en zie hoe ik een arm om de schouders van het meisje geslagen heb. 'Is dat susy?' vraagt Elena me. 'Ik denk het.'


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Susanna
    'Susanna, zeg heel eerlijk, ben je in de buurt van vijanden geweest?' Ik voel mijn kaken gloeien. Zover had ik nog niet gedacht. Van Ian houden is verraad tegenover de Tovernaars en Heksen Ik voel een misselijk gevoel opborrelen 'Ray, ze hebben me gepakt, in mijn been geschoten en me ondervraagd Wat wil je dat ik antwoord? Nee?' En nu nog eens liegen ook? Dit komt niet goed heb ik zo het gevoel. Maar eigenlijk lieg ik niet eens, ik hou een deeltje gewoon verborgen. Maar toch voelt het fout. Maar wat moet ik doen? Zeggen dat ik met Ian gekust heb? Dan komt het nooit meer in orde. Dus het is liegen, of eruit geschopt worden. Ik ga voor het eerste. ' Als ik een vakantiebaantje vind, betaal ik je nieuwe schoenen.' Ik zucht, ik ga nooit zoveel geld verzamelen. Behalve als... Nee, zo laag? Dat is me een beetje te.


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Ray
    Ergens voel ik dat ze leigt, maar ik kan er niet achterkomen waarom. Ik slik even. 'Ik weet dat je liegt en wat je liegt kan me op het moment niet veel meer schelen. Maar denk er aan dat eerlijkheid meestal overwint.' Ik strijk door mijn warrige haar. 'Ik vergeef je van dat telefoontje, ik was ook niet al te vriendelijk geweest en ik kan op zich je kwaadheid wel begrijpen. Was er nog wat wat je hier nodig hebt?' Ik zou het eigenlijk zelf niet weten, maar er kon altijd nog wat zijn. Ik sla mijj mantel iets beter tegen me aan; in de gamg is het koud, in tegenstelling tot de vergaderzaal.

    [ bericht aangepast op 31 aug 2012 - 10:54 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Susanna
    'Ik weet dat je liegt en wat je liegt kan me op het moment niet veel meer schelen. Maar denk er aan dat eerlijkheid meestal overwint.' Zijn stem klinkt kalm, verschrikkelijk kalm. Hij heeft me door. 'Ik heb Ian gekust. Hij is aardig en heeft me uit het Hol gehaald. En als ik me niet verschrikkelijk schuldig voelde over dat telefoontje, zat ik nu gezellig spaghetti te eten.' Ik zucht en loop de gang door. 'Hoi.'


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Rose
    ''Je hebt met hem.. gekúst?!'' riep ik vol minachting uit. Ik keek haar afkeurend aan, probeerde rustig in- en uit te ademen en draaide me om zodat ik haar niet hoef aan te kijken. Ik keek weer naar buiten. Ik vond onweer fascinerend, al wist ik met zekerheid dat Ray die heeft veroorzaakt. De woede binnenin me borrelde op, maar ik probeerde het te negeren.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Susanna
    'Sorry hoor. Problemen mee?', mompel ik. 'Ga anders weer lekker met Ray leberen. Want dat was toch de activiteit die ik zo bruut heb verstoord?' Ik werp haar een arrogante blik toe. 'Bedankt voor jullie tijd.' Ik loop de ga,g door en zet het op een rennen, naar Ian's huis. Ik dtuk op de bel en begin dan op de deur te bonken. 'Ian!? Ik ben het, Susanna! Doe open, het regent!' Wanneer de deur eindelijk wordt opengedaan, stap ik er even nat binnen als in het Kwartier. 'Sorry, ik moest dit even doen.' Ik ga aan de keukentafel zitten en werk een bord spaghetti naar binnen. Ik heb nu pas door dat Elena, die de deur heeft geopend, naar boven is gegaan. Ik sluip de trap op.

    [ bericht aangepast op 31 aug 2012 - 11:23 ]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Rose
    Ik kon mezelf echt niet inhouden en proestte zachtjes, maar vermande me weer. Verrader. Het was beter dat ze nu weg was gegaan, aangezien mijn woede langzaam wegtrok.
    Ik keek Ray aan, en zuchtte zachtjes. Wie weet wat de anderen nu deden..


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Ian Sadler
    Er zijn een stuk of 5 foto's waar ik tegen Suzanna praat, met haar knuffel of haar een kus op haar wang geef waardoor ik vanzelf moet glimlachen. Ik stop de andere foto's weer weg en loop met die 5 naar mijn foto-album waar de mooiste foto's in zitten. Elena toen ze klein was, ik met Kate enzovoort. Ik steek die 5 erbij en kijk nog even in het album.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Ray
    'Oh god...' ik sluit mijn ogen en denk even na. 'Gekust met een Hunter, kan het nog erger...' Ik zucht en zak op een stoel neer. Mijn elleboog zet ik op tafel en mijn hoofd leunt op mijn ene hand. 'Hoeveel verraders zullen er nog meer zijn?' Ik wordt al misselijk bij het idee, zoenen met een vijand. Even kijk ik Rose aan. 'Jij toch ook niet? Nee zo ben je niet...' Ik ben in een soort van shock. Ik voel dat Susanna niet de enige is... Buiten is een meer dat je vanuit het raam kan zien. Een bliksemstraal, zilver en fel, schiet door de lucht en met een enorme knal slaat hij in het meer in. Dat was door mijn gevoel. Ik had het niet expres gedaan, maar als ik me zo voel dan gaat het weer dat ik heb gecreëerd altijd een beetje vaag doen.


    [Sorry dat het even duurde, ik moest even speculaas deeg maken:Y)]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel