{RPG} Nightmare of dance ~13~ - Speeltopics

Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?

Outfits!!
Jongens
Meisjes

“To live will be an awfully big adventure.”

Leslie Day
De man voorop kijkt vaak achterom. Maar er zijn ook andere mannen die naast de rij lopen. Ik ben niet van plan om weg te lopen. Af en toe knijp ik zachtjes in Nala's hand. We worden ergens heen gebracht. Geen idee waarheen. Dan stopt de man voorop ineens en draait zich naar ons om. 'Oke,' zegt hij dan luid. 'Iedereen luisteren.' en hij kijkt langs ons heen. 'Als jullie hier binnen zijn ga je aan de tafel zitten en houdt je je kop dicht. Tot hier duidelijk?' en hij wacht niet op antwoord en gaat door. 'ontbijttijd,' zegt hij dan. Hij doet de deur open en duwt me naar binnen. Ik ga ergens zitten en houdt mijn mond. 'Jullie kunnen kiezen uit brood met kaas, brood met ham, of cornflakes.' zegt hij dan.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Nala
Ik keek met grote ogen om me heen en mijn blik eindigt op het eten op tafel. Ook al sterf ik van de honger, toch wacht ik tot iemand anders eerst neemt. Het leek me zo... ongepast om als eerste naar het voedsel te grijpen. Niet ongepast, maar... ik was misschien bang dat ze boos zouden worden of zo.

“To live will be an awfully big adventure.”

Leslie Day
Ik laat Nala's hand los en zie dat Sam op haar let. Ik loop richting het eten en pak dan wat. Ik heb honger dus ik eet. Ik neem een broodje ham. Er staan een paar mannen bij de deur zodat we niet weg kunnen. Dan zie ik ineens dat Mario er niet is. Dat valt me op omdat ik even met hem wilde praten. Om wat hij gisteren zei toen Alex en ik zwegen. Ik laat het niet merken en loop dan terug en neem naast Nala plaats. 'Moet ik ook iets voor jou halen?' vraag ik dan.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Nala
"Nee, hoor. Ik ga zelf wel." maar het klonk helemaal niet dapper. De angst klonk duidelijk door in mijn woorden, terwijl ik naar het eten staarde.
Het leek wel of ik gewoon te bang was om richting het eten te lopen.
Niet belachelijk doen, Nala. Hoe oud ben je?
Ik sta op en loop, licht trillend naar het eten. Ik neem een broodje met kaas en wil me al omdraaien, ware het niet dat ik plots een lichaam vanachter tegen het mijne voelde drukken.
"Hallo, schat." hoorde ik plots in mijn oor en het broodje viel uit mijn handen terug op tafel van het schrikken.
"Zin in nog een beurt?" fluisterde de zware stem die al van in het begin de ergste was voor mij. Ik schudde krampachtig mijn hoofd en hij lachte. Zijn hand gleed even over de schrammen op mijn onderarmen en eindigde bij mijn kont.
"Ik krijg je nog een keer." mompelde hij en na een kneepje in mijn bil liet hij me los. Met tranen in mijn ogen nam ik het broodje weer op en liep trillend naar tafel.

“To live will be an awfully big adventure.”

Naomi Grenhold
Ik ging ergens zitten en liep naar de tafel met eten en pak wat cornflakes en kijk de mannen nog eens minachtend aan, waarop er een gemeen grijnst en loop dan snel terug naar de tafel en begin met eten, terwijl ik de zaal rondkijk.

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Ian Silvas

Vanuit mijn ooghoek zag ik alles met Nala gebeuren. Ik besloot het goed aan te pakken. Ik beheers mijn woedde en loop recht op die man af. 'Mag ik u iets vragen?' Uit niets bleek dat ik woedend was. 'Wat geeft u het recht om veel jongere meisjes lastig te vallen? Heeft u geen vrouw? Geen kinderen?' Hij kijkt me onderzoekend aan. 'Pedo.' Het was eruit voordat ik er erg in had. Ik voel een klap tegen mijn kaak. Vol met zijn vuist had hij me geraakt. Het maakte me alleen maar woedend. 'Klootzak. Je raakt haar niet meer aan hoor je!' Mijn zelfbeheersing was weg. Mijn plan was weg en ik weet dat ik nu in de problemen zat. 'Ze is verdomme 13!' ik gaf hem woest een duw.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Leslie Day
Ik eet en kijk dan achterom naar Nala. Ik zie dat de man haar lastig valt en ik loop er gelijk heen. Een andere man ziet dat en houdt me tegen, 'Mag ik er even langs alsjeblieft, ik wil nog een broodje pakken.' en ik loop langs hem heen. Nala komt weer richting de tafel gelopen. Ik zie de tranen in haar ogen. Ik loop naar de man die haar lastig viel. Ik zag dat hij in haar kont had geknepen. 'Hoe kun je zoiets bij iemand aan doen?' zeg ik dan sissend. Ik kijk kwaad naar hem. 'Je bent het niet waard om iemand te misbruiken.' de man kijkt met een sadistische lach naar me, 'Ze had straf verdiend,' zegt hij simpel. 'Ik zal jou eens straf geven,' zeg ik sissend en ik wil naar hem uithalen maar hij pakt mijn pols beet en strijkt even met zijn hand langs mijn wang, via mijn hals, over mijn borst. Ik probeer achteruit te stappen. 'Ik kan jou ook wel straffen hoor,' zegt hij dan. 'Ik heb een reden, je doet bot. Poging tot geweld.' en die sadistische oversexte lach doet me huiveren. 'Laat me los,' zeg ik dan. 'Laat me los.' niemand kan me zien. Er staan mannen voor ons. Afgeschermd voor de anderen. Ze zullen het niet eens doorhebben dat er nog personen achter staan.

[ bericht aangepast op 21 aug 2012 - 20:18 ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[NEEE DEMI

LES WAS OOK AL BEZIG :')

Nu moet ik mijn reactie weghalen -.-']

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Naomi Micheal
Ik loop vlug naar Ian toe en trek hem een stukje terug. 'Ian rustig.' probeer ik hem dan te kalmeren wat moeilijk gaat. 'Ian, ik weet dat je boos bent, iedereen hier, maar wordt rustig.' en kijk hem aan en kijk dan de mannen met een woeste blik 'Ghiande! Per saperne un po di rispetto!' sis ik dan naar de mannen en kijk dan weer naar Ian.

[ bericht aangepast op 21 aug 2012 - 20:22 ]

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Nala
Ik merk wat er met Ian gebeurd en krimp vanzelf ineen bij de boze en zware stemmen. Ik loop naar hem toe, met nog steeds de tranen in mijn ogen.
"Ian, nee, alsjeblieft." fluisterde ik zacht. Ik probeerde mijn bezorgdheid en angst voor hem in mijn ogen over te brengen.
"Alsjeblieft."

“To live will be an awfully big adventure.”

Eten

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Smakelijk en kom je nog terug? ]

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Ian Silvas

Ik draai me om en kijk Nala aan. Ik slik en sla mijn armen om haar heen. 'Oke, voor jouw.' Ik kijk de man nog een keer dodelijk aan en til Nala dan op. 'Het komt goed. Ze komen niet bij je.' Ik zet haar weer neer op de stoel en kijk haar aan. Ik kon niet tegen haar blik. Ik druk een kus op haar voorhoofd en trek haar in een knuffel.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Hallo Naomi staat er ook, haha.]

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Nala
Ik zucht opgelucht en sla mijn armen ook om hem heen, blij dat hij niet gestraft zou worden.
Misschien was ik toch nog ergens goed voor... als ik mijn live blik leerde uit te spelen...
Ik glimlachte naar hem en laat hem weer los om rechtop te gaan zitten op mijn stoel.
"Doe dat nooit meer." zeg ik bezorgd.

“To live will be an awfully big adventure.”