• Nightmare of Dance


    Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
    De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
    De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
    Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
    In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
    Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
    Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?


    Outfits!!
    Jongens
    Meisjes


    Ballet:
    -Rose McCartney 1DILoveUx
    -Claire Bealaux dracoluvvv
    -Amy Michels Demi1309
    -Austin Sandén SupahBaby
    -Jaden Collins 1DILoveUx
    -Grey Pritchett EDWESTWICK

    modern:
    -Alexis Ramirez Prisoner
    -Kimberley McKenze Paralyzedx
    -Jack Collins JokerBaby
    -Jamy Black EDWESTWICK

    Streetdance:
    -Nala Garcia JokerBaby
    -Naomi Micheal. 1DLovertje
    -Leslie Day jaimyhoi
    -Alexandro Stefano Poeh
    -Ian Silvas Demi1309

    Hiphop:
    -Luna del Monte 1DILoveUx
    -Ruby Mayer delicato
    -Abbigail Rogriguéz Prisoner
    -Isabella McSteam 4Everdeen
    -Damen Johnson WillNotLearn
    -Sam Night jaimyhoi

    Ballroom:
    -Eleadora Alonso SerpentEyes
    -addelynn Beaquarthe dracoluvvv
    -Mario Estevez JokerBaby
    -Julio Martinéz Amor8

    Regels
    - Schelden en geweld mag IC, OCC niet
    - 16+ is toegestaan
    - als je een personage aanmaakt is het de bedoeling dat je er wel degelijk iets mee doet. Dus niet na een dag al stoppen.
    - Ik verplicht je niet om een bepaalt aantal regels te posten, maar weet dat een langere tekst leuker leest
    - OCC het liefste met {}, [], (), \/, /\, ||, **, ~~, <> etc.
    - IC met de naam van het personage erboven
    - Speel je eigen personage, niet dat van iemand anders


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nala
    "Dank je." glimlach ik, maar doe geen aanstalten om wat cornflakes te pakken. Ik had geen trek. Ik had geen eten nodig.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    {Les?}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Leslie Day
    Ze neemt ook geen cornflakes. Dus ik laat het erbij. Ik neem een hap van mijn eten en denk aan den gespreksonderwerp. 'Heb je lekker geslapen eigenlijk?' vraag ik dan aan haar. Ik kijk naar haar terwijl ik nog een hap neem van mijn broodje. 'Ik heb namelijk niet het idee gehad dat je nachtmerrie's hebt gehad.'


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Nala
    "Nee, inderdaad, ik heb heel goed geslapen, dank je." glimlach ik, maar dan kijk ik haar bezorgd aan.
    "En jij? Had je wel genoeg plaats?" ik wou niet haar hele bed inpalmen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Leslie Day
    Ik ben blij om te horen dat ze goed geslapen heeft. En ik moet een beetje lachen als ze ineens bezorgd is of ik wel genoeg ruimte heb gehad.'Ja Nala, ik heb genoeg ruimte gehad. Je bent niet zo groot,' zeg ik met een knipoog. Oké, ik had misschien den beetje weinig ruimte, maar ik heb normaal kunnen slapen.


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Nala
    Ik glimlach gerustgesteld en kijk even door de ruimte. Ik zie alle gezichten die ik hier ken. Of nee, toch niet. Wacht, er mist iemand....
    "Waar is Mario?" fluisterde ik muisstil tegen Leslie.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Leslie Day
    Ik kijk naar Nala en schud mijn hoofd. 'Mij viel het ook al op dat hij er niet is,' fluister ik zo zacht als ik kan terug. Ik kijk ook de ruimte door en zie mannen op ons letten. 'Nala. Mannen.' fluister ik. Ten teken dat ze op ons letten.


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Nala
    Ik knik en leun weer achterover.
    Hoe dat ene woord 'mannen' plots zo gehaat kon zijn. Ik bijt even bezorgd op mijn lip, maar ik kan toch niets doen. Als ze hem mee hebben genomen voor straf kan ik hem hoogstens achteraf helpen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Ian Silvas

    Ik voel dat de man me aankijkt terwijl ik eten pak. Ik negeer zijn blik en loop naar Naomi. Ik geef een kus op haar lippen 'Sorry van net. Ik moest die man echt even..' Ik zwijg. 'Laat maar.' Ik roer door mijn cornflakes en neem een hap. Helemaal gerust was ik niet. Wat kon ik nou inbrengen tegen zo'n man? Ik kon Nala onmogelijk beschermen


    Naomi Micheal
    Ik kijk op en kijk dan Ian aan. 'Je hoeft geen sorry te zeggen ik begrijp het, maar ik wil ook dat er niks met jouw gebeurt en ook niet met Nala, dus ben voorzichtig.' zeg ik dan en bijt weer op mijn lip en kijk Ian aan.


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

    Ian Silvas

    Ik glimlach. 'Oke ik pas op. Voor jouw en Nala.' Ik geef haar nog een kus en eet dan mijn eten op. Een bezorgd gevoel overspoelt me en houd me bezig. Ik houd Nala in de gaten en de mannen onderzoek ik ook nauwkeurig. Elke beweging houd ik in de gaten. Niemand zou meer aan Nala en Naomi komen. Wat er ook tegen over zou staan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Naomi Micheal
    Ik kijk de zaal rond en kijk iedereen even aan en kijk dan weer naar mijn cornflackes, waar ik net een paar happen van genomen heb, maar toch heb ik geen honger meer, dan kijk ik weer de zaal rond en kijk naar de mannen en eentje kijkt me gemeen grijnzend aan en ik kijk snel de andere kant op. Waarom doen ze dit?!


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

    Nala
    "Pfff, ik wil terug naar de slaapzaal." mompelde ik. Daar hadden we meer vrijheid en daar was ook niet overal voedsel dat me stond uit te lachen. Ik zette mijn elleboog op tafel en leunde met mijn wang op mijn hand.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    [Dat klinkt als mijn school-houding]

    Julio Martinéz
    "Lopen!" Een stem snauwt. Armen pakken me vast, sleuren me vooruit. Elke beweging die mijn armen of benen maken is te voelen in mijn rug, te voelen in de kneuzingen en ook de nieuwe die er nu bij gekomen zijn. De wonden die ze gemaakt hebben. Lichamelijke wonden. Geestelijke wonden. Maar ik ben niet van plan om het op te geven. Ze kunnen me martelen wat ze willen. Ze kunnen me tot dansen dwingen, terwijl ze me de mogelijkheid om te dansen afgenomen hebben. Ze kunnen het allemaal doen, maar geestelijk krijgen ze me niet kapot. Geloof je dat zelf? Nee.. Uiteindelijk doet mijn rug nog zo'n pijn dat ik met mijn shirt nog uit gewoon niet meer meewerk. Mijn voeten slepen over de grond waar zij me trekken. Mijn armen en rug protesteren voortdurend. Maar ik klem mijn kaken op elkaar en laat me terugkomen in die emotieloze, gevoelloze toestand waarin ik niks voel en ze me niks kunnen maken. Ik neem alleen nog wel dingen waar. Zie hoe ik door de gangen gesleurd word. Zie hoe ik een zaal in gebracht word, hoe de gezichten van de groep me aankijken. Weet nog net dat ze eten hebben gekregen en wat drinken, waarna ik de greep van de mannen voel verslappen. De greep van de mannen voel verdwijnen. De grond dichterbij zie komen. Voetstappen hoor weglopen. Een deur hoor dichtslaan. En ik blijf liggen.


    Stop acting normal. It gets bored.

    Nala
    Als ze ik zie hoe ze hem gewoon midden op de grond laten liggen, wordt mijn gezicht hard. Ik loop naar de jongen toe en kniel bij hem neer.
    "Hé, het is gedaan." mompelde ik zacht. "Ze zijn weg, alles is voorbij. Kom, dan help ik je naar een stoel." zeg ik zacht en neem zijn arm om hem recht te helpen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Julio Martinéz
    De arm om me heen voelt even raar aan, heel anders als die van Eleadora, maar hij is veel zachter als die van de mannen en biedt duidelijk hulp aan. Dit is geen arm die me dwingt. Ik kijk het bijbehorende meisje even aan en knik dan lichtjes, waarna ik mijn kaken op elkaar klem en probeer overeind te krabbelen. Het lukt redelijk, vooral met haar hulp, maar omdat het net na de marteling is doet mijn rug gewoon nog te veel pijn om te doen alsof er niks aan de hand is. Heel subtiel van de mannen om me dan recht tussen de groep te dumpen. Ik loop met haar naar een stoel en ga daar zitten, waarna ik opnieuw naar haar glimlach. "Thx" Het klinkt misschien een beetje moeilijk, maar het is wel gemeend.

    [ bericht aangepast op 22 aug 2012 - 17:45 ]


    Stop acting normal. It gets bored.