• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ CottonCloud
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic


    Your make-up is terrible

    Rikki Madeleine Beck

    "Werknemers zien mij dan Rikki. Die schrik ik ook weg." zegt hij. "En ik heb geen flauw idee waar ik terecht kan komen Rikki. Ik denk dat ik gewoon nog een tijd bij ze blijf. Klinkt gek, maar op de één of ander manier leer je er mee leven. Volgens mij klinkt dit heel gek voor jou of niet?" vraagt hij met een klein mager lachje. Ik knik gelijk en bijt op mijn lip. Het laat me zo ontzettend machteloos voelen, terwijl ik hem pas net ken. Hij laat zich achterover op het bed vallen, voorzichtig genoeg voor zijn schouder en vouwt zijn goede arm onder zijn hoofd.
    "En ergens denk ik inderdaad dat het goed komt. Vroeger kwam het ook gedeeltelijk goed, toen ik inbeeldde dat het iets stoers was of zo." Ik blijft verbaasd zitten en staar naar de muur voor mij, voor ik mijn blik losruk en naar Sal kijk.
    "Wat beeld je je nu in dan? Dan je ouders lief zijn en je willen? Je bent gek, Sal!" Hoewel de woorden snijdend zijn klinkt mijn stem zacht en wat kleintjes, ik ben dit niet gewend maar ik ben boos op hem. "Je kan dit niet doen, dat is idioot." De tranen springen in mijn ogen maar niet van verdriet. Ik knipper het weg terwijl ik hem woedend aanstaar. De woede voor zijn domheid, voor zijn ouders, voor iedereen die het negeert.


    Your make-up is terrible

    Nightshade

    "H-het spijt me... a-alstublieft doe me geen pijn. Ik zal het niet meer doen, beloofd. Beloofd.." Zijn stem was niet meer dan een zielig gepiep. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, zo makkelijk kom je er niet vanaf."
    "Nightshade.." zei hij met een zachte stem en hij klonk een stuk rustiger nu. Wat was er aan de hand?
    "Ik ben de fout in gegaan, alweer. Ik.. ik was onder de valse impressie dat ik een eigen wil had." Hij sloot zijn ogen en alweer viel er een traan op de tafel. De zoveelste, ik negeer ze. Het deed me niet veel.
    "Ik zal niet meer ongehoorzaam zijn of u proberen te slim af te zijn. Straf me zoals u dat wenst. Sta me toe, om op deze manier boete te doen voor wat ik heb gedaan." Zijn stem was breekbaar en zacht, maar hij had zijn angst was verdwenen. Ik keek hem aan en dacht na. Hoe kon ik hem straffen. Ik kon hem gewoon verkrachten, maar ik kon hem ook dwingen mij te nemen. Dat zou veel en veel erger zijn. Het zou zoveel meer schaamte met zich meebrengen. Ik liep naar hem toe en maakte hem los van de tafel. Ik hielp hem overeind, maar keek hem niet aan. Hij mocht niet raden wat ik van plan was. Toen hij van de tafel af was kleedde ik mezelf uit en ging op de tafel liggen. Mijn lichaam glinsterde van het zweet dat erop kleefde.
    "Neem me." was het enige wat ik zei. Het was een bevel, duidelijk en dwingen. Zou hij dit verpesten of negeren dan zou ik hem nog erger straffen. Mijn handen en benen stopte ik in de hengels van de martel tafel en toen keek ik hem aan. "Nu."


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    'Wat beeld je je nu in dan? Dan je ouders lief zijn en je willen? Je bent gek, Sal!' zei ze met een zachte stem dat wat kleintjes was, al waren haar woorden snijdend. 'Je kan dit niet doen, dat is idioot.' Ik draaide mijn hoofd naar haar toe en zag hoe de tranen in haar ogen kwamen. Ze knipperde ze weg en staarde mij toen woedend aan.
    'Wat moet ik anders?' vroeg ik rustig. Ik wende mijn blik af en staarde weer naar het plafond. 'En misschien beeld ik me dat inderdaad in. Misschien vinden ze mij na dit wel aardig en willen ze me wel graag hebben. Dat ze spijt hebben van wat ze mij hebben aangedaan.' Mijn ogen werden waterig. 'Ach, wou houd ik voor de gek,' mompelde ik zacht.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Wat moet ik anders?" vraagt hij rustig, maar wend zijn blik weer af naar het plafond. "En misschien beeld ik me dat inderdad in. Misschien vinden ze mij na dit wel aardig en willen ze me wel graag hebben. Dat ze spijt hebben van wat ze mij hebben aangedaan. Ach, wie houd ik voor de gek." mompelt hij. Hij ziet het eigenlijk wel in.
    "Ze zouden je alleen willen om het geld, want monster weten niet hoe ze van iemand moeten houden en moeten liefhebben." help ik hem uit zijn dromen. Ik besef nu pas wat voor nare dingen ik allemaal zeg en het frustreerd me. Zo ben ik helemaal niet, maar zulk onrecht heb ik nog nooit van dichtbij gezien. Ik bijt op mijn lip en schop mijn zwarte schoenen uit waarna ik naar Sal toekruip op het bed.
    "Het spijt me, dat was echt gemeen van me." mompel ik en ga naast hem liggen, op mijn zij zodat ik hem kan zien. Ik ben echt een vreselijk mens.


    Your make-up is terrible

    [Jullie twee zijn schattig!]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Ayaki.

    Het blijft stil. Nu zal het komen. Ik sluit de ogen, wachtend op pijn. Pijn die niet komen gaat. Tot mijn verbijstering maakt Nightshade me los bij mijn polsen en dan bij mijn benen, me ruimte gevend om op te staan. Zo haastig als ik kan trek ik mijn kleding goed. Verbaasd kijk ik in Nightshades richting, maar ik kan zijn ogen niet zien. Is het.. voorbij? Kan ik hier weg?
    Ik durf het niet te vragen, bang dat elk woord dat uit mijn mond komt mijn dood kan betekenen. Met de rug naar me toe ontdoet hij zich van zijn jas. En zijn zwarte blouse en de rest van zijn kleding. Ik ben geschokt. Wat.. wat is hij van plan? Mijn geest is troebel en de pijn in mijn borst is nog maar net weggezakt. Wil hij dat ik weet met hem ga vechten? Ik klem de tanden op elkaar. Ik ben niet in staat om te vechten nu. Mijn ogen sperren zich open als hij zich ook van zijn laatste kledingstuk ontdoet en op tafel gaat liggen.
    'Neem me.' Mijn adem blijft in mijn keel steken. Hij positioneert zijn handen en benen op tafel. Geschokt staar ik naar zijn rug. Had ik nu.. goed verstaan wat hij zei? Hij bedoelde-
    'Nu.' Hij heeft zijn hoofd omgedraaid naar me. De blik vastberaden en vurig. Als ik niet zou doen wat hij zegt, als ik hem voor de zoveelste keer niet gehoorzaam.. dan zal ik daarvoor boeten met mijn leven. Maar ik kan niet.. mijn ogen flitsen over zijn lichaam, van de ene zolderhoek naar de andere. Ik kan dit niet. Ik ril bij de gedachte. Ik weet precies wat hij wil. Maar waarom wil hij.. dat ik dit doe? Ik begrijp het niet.
    'I-ik.. ik weet niet hoe-' Veel verder kom ik niet, er heeft zich een blos van schaamte op mijn gezicht verspreid. Waarom verlangt hij dit van me? Wil hij me op deze manier pijn doen? Vernederen? Ik schaam me zo.
    'Alstublieft, ik..' Ik tril, mijn ademhaling is onregelmatig.


    No growth of the heart is ever a waste

    Nightshade


    "I-ik.. ik weet niet hoe-" Ik keek hem aan en zag een blos verschijnen. Hij is natuurlijk nog 11, waarom dacht ik daar niet aan.
    "Alstublieft, ik.." Hij trilde en zijn ademhaling was onregelmatig.
    "Kom hier." zei ik bevelend en ik wachtte totdat hij naar me toe was gelopen.
    "Trek je broek en onderbroek uit, pakt je lul vast en begin met jezelf bevredigen." beviel ik hem, "Daarna neem je me, hoe moeilijk is dat?"
    Ik gromde eventjes, waarom moest hij zo moeilijk doen. Ik was de baas over zijn lichaam. Ik ben de baas over zijn leven. Ik controleer hem. Hij is mijn slaafje en moet doen wat ik zeg.
    Ik heb zijn leven gered en daarvoor zal hij voor altijd bij mij in het krijt staan. Hij moet doen wat ik hem zeg. "Ik duld geen tegenspraak."


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Sal Levine

    'Ze zouden je alleen willen om het geld, want monster weten niet hoe ze van iemand moeten houden en moeten liefhebben,' vertelde ze mij en gelijk waren mijn inbeeldingen nog stommer geworden. Haar woorden deden mij zeer. Ze had gelijk, maar ze deden zeer. Ik hoorde wat vallen op de vloer. Ik fronste iets, maar had geen zin om er achter te komen hoe zeer het ging doen als ik weer omhoog ging. Ik keek op zij toen ik Rikki hoorde bewegen op bed. Ze was naar mij toe gekropen en zag dat ze haar schoenen had uit gedaan. Dat was dus hetgeen wat ik op de vloer hoorde vallen.
    'Het spijt me, dat was echt gemeen van me,' mompelde ze en ze ging naast mij liggen op haar zij.
    'Maar je hebt wel gelijk,' zei ik zacht, bang dat mijn stem gebroken klonk. Ik staarde weer omhoog naar het plafond en beet even zacht op mijn lip.
    'Maar aan de andere kant.. Ze willen me dan wel eindelijk.' Ik keek haar weer aan en een klein glimlachje kwam op mijn gezicht. 'Ze willen mij dan Rikki! Weet je hoe raar dat klinkt? Onwerkelijk, maar het klinkt wel fijn. Ze willen mij! Misschien.. Misschien dat dan alles stop. Nogal laat, maar beter laat dan nooit toch?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Maar je hebt wel gelijk." zegt hij zacht en zijn stem klinkt... gebroken. Hij staart weg van mijn aar het plafond en bijt op zijn lip. Ik klem mijn kiezen op elkaar en onderdruk de neiging om hem te bemoederen.
    "Maar aan de andere kant... Ze willen me dan wel eindelijk." Hij kijkt me weer aan en een klein glimlachje kwam op zijn gezicht, ik kijk terug alsof ik met stomheid geslagen ben. "Ze willen mij dan Rikki! Weet je hoe raar dat klinkt? Onwerkelijk, maar het klinkt wel fijn. Ze willen mij! Misschien.. Misschien dat dan alles stop. Nogal laat, maar beter laat dan nooit toch?" Ik schud meteen mijn hoofd. Als hij geen last had van zijn schouder had ik hem vast gegrepen en door elkaar geschud.
    "Natuurlijk is het niet beter laat dan nooit! Ze hebben je je leven lang gehaat en jij wilt alsnog dat ze je willen hebben? Hoe gestoord is dat, Sal. Denk je daar wel eens over na?" sis ik en ik druk mijn gezicht gefrustreerd in de muffe dekens. "Ze hebben ervoor gezorgd dat niemand anders jouw wilt, is dat wat jij wilt dat jou accepteert, die monsters? Ga je gang, doe het. Maar verwacht dan geen medelijden van iemand." Ik zeg wat ik denk, tegen de dekens omdat ik Sal er niet bij aan kan kijken. Het is vreselijk, het is gestoord. Ik schaam me voor de harde woorden die ik uit spreek.


    Your make-up is terrible

    Ayaki.

    'Kom hier,' zegt hij op rauwe toon. Ik, te bang om zijn bevelen nogmaals in de wind te slaan, nader hem en gehoorzaam.
    'Trek je broek en onderbroek uit, pak je lul vast en begin met jezelf bevredigen.' Mijn ogen worden groot. Hoe kan hij zo praten..? Zo.. zo vulgair.
    'Daarna neem je me, hoe moeilijk is dat?' voegt hij eraan toe met een lage grom. Ik jaag hem teveel in het harnas met mijn geaarzel. Maar ik- ik kan zoiets walgelijks nooit bij hem doen. Ik zal het nooit.. goed kunnen doen.
    'I-is er geen andere manier om-'
    'Ik duld geen tegenspraak.' Ik buig kort.
    'J-ja.' Er is geen weg terug nu. Ik wil rennen, het liefst zo ver mogelijk rennen. Mijn ogen schieten naar de deur. Als dat doe zal hij me achterna komen. Hij zal me vermoorden op de meest gruwelijke manier. En bovendien.. ik wil hem niet nog kwader maken. Mijn maag keert zich binnenstebuiten als ik met trillende handen aan mijn broek pruts. Gelukkig heeft hij zijn hoofd alweer omgedraaid. Hoe moet ik..? De blos op mijn wangen is nog altijd niet verdwenen. Ik heb geen idee hoe ik dit moet doen. Ik besluit niet meer te gaan vragen, uit angst om hem nog kwader te maken. Ik moet.. improviseren.
    Met gedachten op nul laat ik mijn hand over mijn onderbroek glijden, aai zacht maar nadrukkelijk over de stof. Ik merk hoe het begint te kriebelen in mijn onderlijf. Ik ben doodstil. Ik laat mijn hand achter de stof glippen en pak mijn geslacht voor de eerste keer beet, aarzelend, onzeker. Mijn lichaam vindt het prettig wat ik doe. Als ik nu.. ik sluit de ogen, zet wat meer druk terwijl ik probeer te doen wat Nightshade deed. Of althans, hetzelfde gevoel naar boven te halen. Mijn adem is nog steeds zacht. Ik besluit wat meer druk te zetten, wat mijn lichaam kennelijk waardeert. Mijn geslacht is hard en wil.. meer. Ik kan er nog steeds niet bij hoe walgelijk dit is maar ergens, ergens in mijn onderbewustzijn is er een klein, verborgen deel dat dit wil.
    Ik weet dat ik nu moet.. toeslaan. Met de kimono nog aan als enige kledingstuk klim ik met trillende ledematen op tafel. Zacht en onzeker duw ik zijn benen wat verder uit elkaar. Ik wil niet.. niet.. Ik verlies mijn focus als ik zo blijf aarzelen. Ik pak mijn nog altijd wachtende geslacht vast en begeleid het naar zijn doel. Dit.. dit lukt nooit. Doe ik het wel goed? Ik hoor een kort gefrustreerd geluidje, waarschijnlijk een teken dat ik op moet schieten. Ik besluit meer druk te zetten en uiteindelijk ben ik bij hem binnen. Het is.. warm en vochtig. Ik vind houvast aan weerszijden van zijn torso. Zijn lange haar is over zijn blanke, gespierde rug verspreid. Zijn lichaam is zoveel groter dan het mijne.
    Maar wat nu?
    'W-wat moet ik nu doen?'


    No growth of the heart is ever a waste

    Sal Levine

    Meteen schudde ze haar hoofd en mijn glimlach verdween.
    'Natuurlijk is het niet beter laat dan nooit! Ze hebben je je leven lang gehaat en jij wilt alsnog dat ze je willen hebben? Hoe gestoord is dat, Sal. Denk je daar wel eens over na?' siste ze en ze drukte haar gezicht in de muffe dekens. 'Ze hebben ervoor gezorgd dat niemand anders jouw wilt, is dat wat jij wilt dat jou accepteert, die monsters? Ga je gang, doe het. Maar verwacht dan geen medelijden van iemand.' Ik bleef haar verbaasd aan kijken. Ik beet op mijn lip. Ze had me niet meer aangekeken toen ze die laatste woorden zij.
    'Natuurlijk wil ik dat Rikki! Hoe gestoord is het dan volgens jou om te willen worden geaccepteerd door je eigen ouders?' vroeg ik aan haar en ging overeind zitten en kreunde wat pijnlijk doordat ik het onvoorzichtig deed. 'En ik weet dat niemand dat wilt. Niemand! Ik weet dat donders goed. Snap dat dan dat ik na al die jaren wanhopig begin te raken naar acceptatie.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Natuurlijk wil ik dat Rikki! Hoe gestoord is het dan volgens jou om te willen worden geaccepteerd door je eigen ouders?" vraagt hij. Ik voel hem overeind komen en even later pijnlijk kreunen. Nu verwijder ik mijn gezicht uit de dekens en kom ik ook langzaam overeind. Schuldig kijk ik hem aan.
    "En ik weet dat niemand dat wilt. Niemand! Ik weet dat donders goed. Snap dat dan dat ik na al die jaren wanhopig begin te raken naar acceptatie." Ik knik langzaam en bijt op mijn lip. De schuld veranderd in wanhoop.
    "Ik snap het, natuurlijk wil je acceptatie van je ouders... Maar ik accepteer je hoe je bent, gewoon zo. Hier en nu." zeg ik met mijn zachte stem. "Had je het nou maar niet nodig, dan zou alles gewoon veel beter zijn." mompel ik erna en ik sla mijn ogen neer. Ik kijk naar mijn handen die met elkaar friemelen en de rode, pijnlijke plekken die ik weer induw. Het geeft een fascinerend gezicht dat me een beetje afleid van de schaamte over mijn woorden. Wie ben ik om hem te veroordelen en te zeggen wat hij moet doen? Niemand, ik ben niemand.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Ik snap het, natuurlijk wil je acceptatie van je ouders... Maar ik accepteer je hoe je bent, gewoon zo. Hier en nu,' zei ze met een zachte stem. Alleen was ik nu diegene die het vertikte om haar aan te kijken. 'Ik snap het, natuurlijk wil je acceptatie van je ouders... Maar ik accepteer je hoe je bent, gewoon zo. Hier en nu,' mompelde ze erna. Ik keek haar nu toch wel even aan. Ze friemelde aan haar eigen handen en ze duwde de rode plekken in. Ik schudde met mijn hoofd en trok haar handen bij elkaar vandaan.
    'Zei je dat omdat je het meende of alleen omdat ik die dingen zo graag wil horen? Je zei namelijk daarvoor nog dat niemand mij wou hebben.' Ik keek haar strak aan. 'Je moet die dingen namelijk niet zeggen als jij ze niet meen.' Ik nam weer afstand van haar en richtte toen mijn blik even op de gebroken scherven. Als hij heel was.. Dan was dat niet voor lang. Ik zuchtte weer even.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Nice one!]

    Nightshade


    Hij liet zijn hand over zijn onderbroek glijden. Hij drukte erop en ging daarna met zijn hand achter zijn broek. Daar pakte hij zijn geslachtsdeel vast en begon ermee te spelen. Zoals ik het ook had gedaan. Na een tijdje hijgt hij zwaarder en steviger. Het was hem gelukt en ik grijnsde eventjes. Het zou niet lang meer duren voordat ik kreeg wat ik wilde
    Hij liep met zijn kimono nog aan naar mij toe. Eenmaal bij me kroop hij op de tafel en duwde mijn benen wat verder uit elkaar. "Ja, neem me." zei ik nog eens. Hij moest en zou gestraft worden.
    Hij pakte zijn geslachtsdeel weer vast en bracht het dichter bij mij gaatje. Het duurde allemaal zo lang. Ik zuchtte eventjes en keek hem aan. "Kom op."
    Hij drukte hem er nu tegen aan en met iets meer druk stopte hij hem erin. Ik kreunde luid van genot en ik baalde mijn vuisten. Een goedkeurende grom ontsnapte mij lippen als hij mij bij mijn torso vast pakt. "Goed zo."
    "W-wat moet ik nu doen?" Ik keek hem aan. "Beweeg je bekkens naar voren en naar achter. Laat je geslachtsdeel stoot bewegingen maken in me." antwoordde ik, "Verwen me!"

    [ bericht aangepast op 22 aug 2012 - 0:17 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    Hij duwt mijn handen uit elkaar wat mij verbaasd, waarom doet hij dat?
    "Zei je dat omdat je het meende of alleen omdat ik die dingen zo graag wil horen? Je zei namelijk daarvoor nog dat niemand mij wou hebben." Hij kijkt me nu straks aan en ik slik. "Je moet die dingen namelijk niet zeggen als jij ze niet meen." Hij neemt afstand van mij en zijn blik is weer ergens anders op gevestigd.
    "Natuurlijk meen ik het. Ik accepteer je. Ik weet niet of je niemand anders de kans hebt gegeven maar als ik jou moet geloven doet niemand anders het waardoor dat ook zo is." leg ik hem uit, met een hol gevoel in mijn buik. Ik snap hoe het overkom wat ik heb gezegd, het lijkt op een leugen door mijn eerdere woorden om hem de slechtheid van zijn ouders in te laten zien.
    "Ik bedoelde het niet slecht... Ik weet zeker dat als je mensen de kans gaf en zij die aan zouden nemen, veel meer mensen je zouden accepteren en dan zie je in dat je je ouders helemaal niets nodig hebt." fluister ik vervolgens nerveus.


    Your make-up is terrible