• San Francisco. Niet veel mensen weten van het bestaan van het bovennatuurlijke af en geloven hier ook niet in. Demonen, tovenaars, heksen en al het andere bovennatuurlijke zitten verscholen in de onderwereld of in de diepste, donkere hoeken van de stad. Je kunt ze overal tegenkomen. Zelfs de persoon waarvan je het nooit verwacht had.
    Vijf krachtige heksen, ook wel bekend als de Mertens, zijn voorbestemd om dit kwaad de wereld uit te roeien en te vernietigen. Ze kunnen hierdoor moeilijk een normaal leven leiden en zullen dit dan ook moeten accepteren. Ook zullen ze ermee om moeten kunnen gaan dat ze vaker de dood in de ogen moeten kunnen kijken. Maar door al deze gebeurtenissen worden ze wel sterker, zowel magisch als mentaal.
    Laat de magie maar door je aderen en lichaam stromen en versla het duister.


    Witches:
    • Alexis Victoria Mertens - Porcelaneous
    • Amare Forá Mertens - Sirens
    • Ashley Catherine Mertens - Aragog
    • Camile Lilith Mertens - Rider
    • Cher Louise Mertens - Frey

    Demonen:
    • Nathan Lemmory, demon van de angst - Sirens
    • Naomi Lana Colver, de Sirene - 1DLovertje
    • Boreas Gavin Hoxha - Cloudbreaker
    • Sarah Roseway - Captivity

    Mensen:
    • Julian Lear, mens - Ebola

    Lichtgidsen:
    • Damian Miller - Captivity

    Rollenstory.
    Rollentopic.

    Het huis van buiten gezien. Huis van binnen.

    Regels.
    - Je mag meerdere personages aanmaken, maar je moet deze niet verwaarlozen.
    - Niemand buitensluiten. Houdt 't gewoon leuk!
    - Alleen je eigen personage(s) besturen. Anderen vinden het niet zo fijn als je die van een ander bestuurt.
    - Geen ruzies, behalve in de rpg zelf.
    - De laatste die een bericht heeft geschreven bij de rpg moet een nieuw topic aanmaken.
    - Zeker meer dan 3 regels in een post. Anders valt de rpg dood.
    - Geen perfecte rollen! Iedereen heeft minpunten.
    - Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.

    RPG topic is van Porcelaneous.

    [ bericht aangepast op 17 aug 2012 - 22:36 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    (@Naomia; Sorry dat ik ff niet reageerde. Had het druk met boeken kaften, etc.)

    Cloudbreaker schreef:
    (@Naomia; Sorry dat ik ff niet reageerde. Had het druk met boeken kaften, etc.)


    [Oke, reageer maar wanneer je tijd hebt. :Y)]


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

    Naomia schreef:
    Naomi Lana Colver.

    'Nee, maar ik heb hier gewoon geen zin in.' zeg ik dan en haal mijn schouders op. 'Aardig doen of beter gezegd bang terwijl ik juist het tegenovergestelde ben.' zeg ik dan zuchtend. 'En denk je nou echt dat ze weet wij zijn.' zeg ik dan. 'Och ja, het zou best kunnen, we zijn volgensmij best berucht in de demonen wereld.' zeg ik dan en grijns. 'En het zou niet eerlijk zijn voor het arme kind, 2 tegen 1.' zeg ik dan en grijns even. 'En erger je niet zo, daar krijg je rimpels van.' zeg ik dan nonchalant en leun tegen een muur aan.


    Boreas Gavin Hoxha.

    "Nee, maar ik heb hier gewoon geen zin in," moppert ze. "Aardig doen of beter gezegd bang, terwijl ik juist het tegenovergestelde ben," zucht ze nadrukkelijk.
    Ik rol geërgerd met mijn ogen en haal mijn schouders op. Ik snap best dat ze het niet wilt, maar wat wil ze dan wel? Lekker zichzelf zijn en ongelofelijk veel lol hebben, terwijl er ergens een huis staat af te branden? Dat gelooft toch zeker niemand? Hoewel ik moet toegeven dat de leugen die ik verzonnen heb, vreselijk is.
    "En denk je nou echt dat ze weet wat wij zijn?" zegt ze, half vragend. "Och, ja, het zou best kunnen, we zijn volgens ij best berucht in de demonen wereld,"
    "Op dat eerste is mijn antwoord; ja. Natuurlijk kan ze weten wie wij zijn. Ze is niet achterlijk!" zeg ik tegen haar, met een verheven stem. "En dat tweede weet ik niet zeker. Ik denk dat er wel beruchtere demonen zijn," mompel ik.
    "En het zou niet eerlijk zijn voor het arme kind, twee tegen één," zegt ze met een grijns.
    Ik brom wat. Natuurlijk zou het niet eerlijk zijn, maar ach. Wie weet hoe sterk de witches écht zijn?
    "En erger je niet zo, daar krijg je rimpels van,"
    Ik zucht geïrriteerd. "Jij altijd met je schoonheidsdingen," mompel ik. "Pas maar op dat één van de witches je prachtige gezichtje niet beschadigd," zeg ik plagerig.

    Naomi Lana Colver

    [Pas hem dadelijk aan moet zo eten... Dus...]

    [ bericht aangepast op 4 sep 2012 - 18:14 ]


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

    (@Naomia: Wil je wat langere posts schrijven? Die van jou zijn namelijk best kort, het is lastig daar een antwoord uit te halen.)


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Oke, ga hem nu langer maken. :Y)]


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

    Cloudbreaker schreef:
    Boreas Gavin Hoxha.

    "Nee, maar ik heb hier gewoon geen zin in," moppert ze. "Aardig doen of beter gezegd bang, terwijl ik juist het tegenovergestelde ben," zucht ze nadrukkelijk.
    Ik rol geërgerd met mijn ogen en haal mijn schouders op. Ik snap best dat ze het niet wilt, maar wat wil ze dan wel? Lekker zichzelf zijn en ongelofelijk veel lol hebben, terwijl er ergens een huis staat af te branden? Dat gelooft toch zeker niemand? Hoewel ik moet toegeven dat de leugen die ik verzonnen heb, vreselijk is.
    "En denk je nou echt dat ze weet wat wij zijn?" zegt ze, half vragend. "Och, ja, het zou best kunnen, we zijn volgens ij best berucht in de demonen wereld,"
    "Op dat eerste is mijn antwoord; ja. Natuurlijk kan ze weten wie wij zijn. Ze is niet achterlijk!" zeg ik tegen haar, met een verheven stem. "En dat tweede weet ik niet zeker. Ik denk dat er wel beruchtere demonen zijn," mompel ik.
    "En het zou niet eerlijk zijn voor het arme kind, twee tegen één," zegt ze met een grijns.
    Ik brom wat. Natuurlijk zou het niet eerlijk zijn, maar ach. Wie weet hoe sterk de witches écht zijn?
    "En erger je niet zo, daar krijg je rimpels van,"
    Ik zucht geïrriteerd. "Jij altijd met je schoonheidsdingen," mompel ik. "Pas maar op dat één van de witches je prachtige gezichtje niet beschadigd," zeg ik plagerig.


    Naomi Lana Colver

    Ik zucht en kijk Boreas aan als hij zijn stem verheft. 'Ja.'zeg ik dan zuchtend en luister naar de rest wat hij te vertellen heeft. 'Jij altijd met je schoonheidsdingen,' zegt hij dan geïrriteerd, maar ik kan het toch niet laten even te grinniken. 'Het klopt wel.' zeg ik dan grijnzend en bijt op mijn lip. 'Je weet toch dat ik het niet kan laten zo'n dingen te zeggen.' zeg ik dan grijnzend. En hij praat dan weer verder. 'Pas maar op dat één van de witches je prachtige gezichtje niet beschadigd,.' zegt hij dan plagerig en ik grijns weer even. 'Ik pas wel op geloof me maar, zij kunnenbeter oppassen.' zeg ik dan en grijns weer. 'En heb ik een practig gezichtje?' vraag ik dan en grinnik even en kijk Boreas aan.

    [ bericht aangepast op 4 sep 2012 - 19:00 ]


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

    (Ik ga eerst even huiswerk maken en daarna post ik. (: )

    [wat kan Julian nou doen?]


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Ebola schreef:
    [wat kan Julian nou doen?]


    [Er was een brand 2 huizen naast die van de zussen enne moet mensen om getuigen enz. Vragen. Denk ik...:Y)]


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

    Julian Lear

    Als ik rustig rondrijd in mijn dienstauto, mijn dienst is net een paar uur bezig, krijg ik een melding die mij behoorlijk ongerust maakt. Een ruisend geluid klinkt door de walkietalkie die in mijn auto gevestigd is, een vrouwelijke stem van de centrale meld het adres en het ongeval. Brand, bij mij in de straat. Verdomme. Ik reageer er gelijk op, trap het gaspendaal in en race naar de andere kant van de stad. Waarom ben ik er nou weer zo ver vanaf? Ik wil niet dat iemand mij voor is. Gelukkig is het verkeer niet al te druk, dan zou ik hem al helemaal stressen. Toch doe ik er zo nog meer dan een uur over, de stoplichten zitten namelijk wél tegen. Al vloekend en tierend kom ik tot stilstand bij het huis waar het adres is opgegeven. Natuurlijk, naast de zusjes Mertens. Het kan ook niet anders. De brand is al zo goed als gedoofd en ik stap uit, loop op mijn gemak naar de huizen toe en bekijk het even. Daarna loop ik naar huize Mertens en bel ik aan, mijn notitieblok en pen in de aanslag.


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Alexis Victoria Mertens.
    Nadat ik naar Ashley had geroepen dat ze moest uitkijken voor een demon hoorde ik haar opspringen vanuit haar stoel en nog geen minuut later zag ik haar geschrokken gezicht veranderen naar geïrriteerd.
    'Ha, ha. Erg grappig,' mompelde ze met een opgetrokken wenkbrauw. Ik grinnikte wat geniepig en nam een slok van mijn zwarte koffie, terwijl Ashley terugliep naar de woonkamer. 'Wat als er echt een demon is? Misschien geloof ik je niet en kan je het in je eentje uitzoeken,' had ik haar zachtjes horen mompelen.
    Dan mag ik wel chagrijnig en een geniepig wijf zijn in de ochtend, maar mijn gehoor doet het uitstekend!
    Ik wilde er op terugzeggen dat ik dat dan vanzelf wel zou merken en zouden oplossen, maar er werd aangebeld en aangezien ik er het dichts bij stond deed ik de deur open. Mijn hoofd bonkt nog steeds en ik grijp met mijn hand naar mijn hoofd waar ik over wrijf en een kreun laat van de pijn. Mijn ogen knijp ik kort even dicht.
    Als ik mijn ogen weer open zie ik Julian vlak voor me staan. “Ehmm..” Tja, hoe ga ik dit netjes verwoorden? “Zeg alsjeblieft dat je hier bent voor een gezellig kopje thee. Of koffie.” Zeg ik hem menend, maar waarschijnlijk klonk mijn stem weer enorm sarcastisch. Geen merkwaardige zaken, geen moorden en als-je-bliéft geen demonen. Niet nu, niet in de ochtend Julian.
    Met een gezicht alsof ik bang ben wat er gaat komen kijk ik hem alsnog aan, wachtend op wat hij gaat zeggen.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Julian Lear

    Uiteindelijk gaat de deur open, het is Alexis die open doet. Ze grijpt naar haar hoofd waar ze over wrijft en laat en kreun horen, waarschijnlijk van de pijn. Haar ogen knijpt ze kort dicht. Als ze haar ogen weer opent, lijkt ze te begrijpen wie er voor de deur staan. Bezorgd kijk ik haar aan.
    "Ehmm..." zegt ze voordat ik iets kan zeggen. "Zeg alsjeblieft dat je hier bent voor een gezellig kopje thee. Of koffie." zegt ze, het klinkt enorm sarcastisch. Toch grijns ik, terwijl Alexis mij afwachtend aankijkt.
    "Een kopje koffie gaat er eigenlijk altijd wel in." antwoord ik, toch wat serieus. "Ook al kom ik daar eigenlijk niet voor, alles word beter bij een kop koffie." Ik kijk langs Alexis heen de gang door en richt mijn blik vervolgens weer op haar.
    "Mag ik binnenkomen? Dan kan je me gelijk vertellen waar je die ogenschijnlijke kater vandaan hebt gehaald." plaag ik.


    I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

    Holyy~ Hoe snel reageer jij terug? Hehe, ik ben daar echt langzaam in! Zeker nu ik – echt serieus, koppijn heb like hell. (':

    Alexis Victoria Mertens.
    'Een kopje koffie gaat er eigenlijk altijd wel in,' antwoord Julian. Ik had gehoopt dat het meer op een gezellige toon was, maar deze was best serieus – wat ik verachtte. Goed, dan mocht Julian erg serieus zijn in zijn werk – waar ik trouwens niets op tegen had, maar meestal stond hij niets voor niets voor deze magische deur.
    'Ook al kom ik daar eigenlijk niet voor,' A-ha! Bingo! Ik hoorde het bekende deuntje van een geldmachine rinkelen en kreeg een geniepige glimlach op mijn gezicht. Oh, Julian. Soms ben je ook een beetje te voorspelbaar. 'Alles word beter bij een kop koffie.' Vervolgde hij zijn zin.
    Ik zag dat zijn blik langs me heen ging, waarschijnlijk de gang door, en hij richtte zijn blik weer op mij.
    “Oh, Julian toch. Je weet dat ik zoiets niet wilde horen,” schudde ik mijn hoofd.
    'Mag ik binnenkomen? Dan kan je me gelijk vertellen waar je die ogenschijnlijke kater vandaan hebt gehaald.' Zegt hij met een plagerig stemmetje.
    Ik grinnikte kort, want langer zou mijn hoofd niet goedkeuren. “Nou, goed.” Begon ik. “Het is omdat jij het bent agent Lear – anders had ik je moeten verslaan.” Knipoogde ik hem en ik hield de deur verder voor hem open, zodat hij binnen kon komen.
    Nogmaals nam ik een slokje van mijn koffie, dat hopelijk ging werken tegen mijn enorme koppijn en tegen mijn ochtendhumeur.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    (Omg, door jou heb ik dus koppijn! Dat is jou schuld! Kutkind. -,-)


    Quiet the mind, and the soul will speak.