[RPG] • Bewitched - Speeltopics

San Francisco. Niet veel mensen weten van het bestaan van het bovennatuurlijke af en geloven hier ook niet in. Demonen, tovenaars, heksen en al het andere bovennatuurlijke zitten verscholen in de onderwereld of in de diepste, donkere hoeken van de stad. Je kunt ze overal tegenkomen. Zelfs de persoon waarvan je het nooit verwacht had.
Vijf krachtige heksen, ook wel bekend als de Mertens, zijn voorbestemd om dit kwaad de wereld uit te roeien en te vernietigen. Ze kunnen hierdoor moeilijk een normaal leven leiden en zullen dit dan ook moeten accepteren. Ook zullen ze ermee om moeten kunnen gaan dat ze vaker de dood in de ogen moeten kunnen kijken. Maar door al deze gebeurtenissen worden ze wel sterker, zowel magisch als mentaal.
Laat de magie maar door je aderen en lichaam stromen en versla het duister.

Witches:
• Alexis Victoria Mertens - Porcelaneous
• Amare Forá Mertens - Sirens
• Ashley Catherine Mertens - Aragog
• Camile Lilith Mertens - Rider
• Cher Louise Mertens - Frey

Demonen:
• Nathan Lemmory, demon van de angst - Sirens
• Naomi Lana Colver, de Sirene - 1DLovertje
• Boreas Gavin Hoxha - Cloudbreaker
• Sarah Roseway - Captivity

Mensen:
• Julian Lear, mens - Ebola

Lichtgidsen:
• Damian Miller - Captivity

Rollenstory.
Rollentopic.
Het huis van buiten gezien. Huis van binnen.

Regels.
- Je mag meerdere personages aanmaken, maar je moet deze niet verwaarlozen.
- Niemand buitensluiten. Houdt 't gewoon leuk!
- Alleen je eigen personage(s) besturen. Anderen vinden het niet zo fijn als je die van een ander bestuurt.
- Geen ruzies, behalve in de rpg zelf.
- De laatste die een bericht heeft geschreven bij de rpg moet een nieuw topic aanmaken.
- Zeker meer dan 3 regels in een post. Anders valt de rpg dood.
- Geen perfecte rollen! Iedereen heeft minpunten.
- Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.

RPG topic is van Porcelaneous.

[ bericht aangepast op 17 aug 2012 - 22:36 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cher Louise Mertens
De demon grinnikt zachtjes. ‘Ik ben graag duidelijk over het akelige einde van mensen, zodat ze zich er al op kunnen voorbereiden,’ meld hij mij rustig. ‘Hm, ben je er zo eentje?’ Stel ik hem dan spottend, terwijl mijn lippen een kritische trek over zich krijgen, mijn ogen gaan op en neer over zijn gestalte. Hij daagt mij uit dichterbij te komen met zijn hand, grote fout, vriendin. Ach ja, demonen en hun verdomde trots, dachten zeker dat ze van alles aan konden.
Wanneer er plotseling glasgerinkel door de kamer klinkt, grijns ik groot, terwijl er een flinke rookwolk vervolgt. Camile had een potion gebruikt, waardoor ze los kon komen en tegelijkertijd is de demon verward. Mooi, heel mooi, moet hij maar niet zo egocentrisch zijn, ik mocht hem al gelijk niet. Camile gooit haar handen naar voren als de rookwolk weg is, waardoor er een schild voor haar gecreëerd wordt. ‘Je had mijn handen vast moeten maken,’ zegt ze rustig, terwijl ze een paar potions naar mij gooit, welke ik snel en handig opvang. ‘Nee,’ spreekt de demon haar ondertussen tegen. ‘Ik had je beter direct moeten omleggen,’ zegt hij tegen haar, met een brede grijns, waarop ik mijn ogen rol. Tuurlijk, jij wel, Tarzan.
‘Maar goed, misschien moet je volgende keer niet naar een huis met vijf heksen komen, als je niet wilt vechten met meer dan één?’ Er komt een glimlach op haar gezicht. De jonge man haalt diep adem en zucht uit. ‘Oké, dan wordt het een twee op één gevecht als je zo graag mee wilt doen, madame,’ zegt hij met een grijns tegen haar. Op haar schild, schud hij eerst zijn hoofd, voordat hij zegt: ‘Dat houdt mij niet tegen,’ Kort kijk ik naar Camile, maar richt mijn blik dan weer naar de demon. Hij steekt zijn hand voor zich uit en laat zijn vingers bewegen.
‘We gaan dit heel gemakkelijk en snel oplossen,’ grom ik naar hen beide, omdat ik totaal geen zin heb in nog een gevecht – de zoveelste van de week. ‘We gaan het zo doen: ik blaas jou op,’ Ik wijs vernietigend naar de demon. ‘Jij laat Camile met rust en iedereen is weer tevreden.’ Abrupt beweeg ik mijn handen richting de demon, maar blaas hem niet op. In tegen deel juist, ik heb hem net helemaal bevroren, waarna ik een hand door mijn bruinrode haar haal.
‘Het zal niet lang duren, het is een upperlevel demon denk ik zo, aan die energiering om je nek te merken net dan.’ Leg ik mijn zusje uit, ijsberend. ‘Godverdomme,’ vloek ik zacht, waarna ik naar de demon loop en kritisch naar hem kijk, waarbij ik mijn ogen rol om vervolgens snel in het kastje achter hem mijn lingerie la open te trekken en daar een mes vandaan te pakken.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Camile Lilith Mertens

De demon begint te lachen om mijn schild, wat ik lichtelijk vreemd vind. De meeste vinden het juist irritant, omdat het ons vaak bedenktijd of vluchttijd geeft.
'Dat houdt mij niet tegen,' zegt hij en hij steekt zijn hand uit. In eerste instantie wil ik heel hard lachen, want er gebeurd is, maar dan voel ik het, de vermoeidheid. Ik bijt op mijn lip om het schild intact te houden en hoop dat Cher snel iets doet. Mijn kracht koste al energie, het was mijn zwakke punt en dit maakte dat alleen maar erger.
‘We gaan dit heel gemakkelijk en snel oplossen,’ gromt Cher opeens. Ik went moeizaam mijn blik af van het schild, terwijl zweetdruppeltjes langs mijn voorhoofd lopen. Cher is het duidelijk zat. Ze was natuurlijk vanochtend ook al aangevallen. ‘We gaan het zo doen: ik blaas jou op, jij laat Camile met rust en iedereen is weer tevreden.’
Ik wacht op de een explosie, maar die komt niet. In plaats daarvan bevriest hij en voel ik mij weer wat beter. Zuchtend laat ik mijn handen zakken en zak neer op de grond. Mijn ogen gaan naar Cher die boos wat mompelt over dat hij een upper level demon is.
'Hij kan energie afnemen. Ik voelde het. Volgens mij is hij een energie demon. Eerst die ringen en nu dit. Het moet haast wel,' weet ik uit te brengen. Ik voel mij slecht en weet niet of ik straks dat schild nog lang vol kan houden.

---

Happy Birthday my Potter!

(Ik zal even reageren. (: )

Boreas Gavin Hoxha.

"We gaan dit heel gemakkelijk en snel oplossen," gromt ze naar mij.
Ik sla mijn armen over elkaar. Nieuwsgierig? Nee, laten we zeggen dat ik benieuwd ben naar de manier hoe ze mij om het leven wil gaan brengen.
"We gaan het zo doen: ik blaas jou op." Met een vernietigende blik kijk ze naar mij. Ik wed, dat als ze vuur uit haar ogen had kunnen laten komen, dat ik nu volkomen verbrand was.
"‘Jij laat Camile met rust en iedereen is weer tevreden," ratelt ze verder.
Ik maak een 'bla-bla-bla' gebaar met mijn hand. "Heb ik hier ook nog wat te zeggen?" Ik wil er nog wat aan toevoegen, maar plotseling voel ik een ijzige kou door mij lichaam trekken. Ik kan me niet meer bewegen. Ook kan ik niets meer horen en kan ik niet meer praten. Gelukkig is mijn zicht niet belemmerd.
Ik zie hoe de beide witches iets tegen elkaar zeggen, vervolgens loopt eentje naar de kast toe. Ze haalt er iets uit wat glimt, wacht, is het een.. mes! Ik voel hoe een lichte angst me besluipt. Normaal proberen ze me te vermoorden met hun krachten, maar geweld.. Daar ben ik niet tegen bestemd, maar ik weiger om me terug te trekken.
Ik vloek in mijn gedachten. Nu ik mijn handen niet kan bewegen, kan ik mezelf ook niet veranderen in iets of kan ik mijn energiekrachten gebruiken. Godverdomme!

[ bericht aangepast op 22 okt 2012 - 20:25 ]

(Maartje, hij is helemaal bevroren en kan niet bewegen/ praten, dus ook niet horen wat ze zeggen lol. Hij kan wel langzaam aan weer ontdooien, zodat hij iets meer kan.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Tortura schreef:
(Maartje, hij is helemaal bevroren en kan niet bewegen/ praten, dus ook niet horen wat ze zeggen lol. Hij kan wel langzaam aan weer ontdooien, zodat hij iets meer kan.)

(Oh, dan heb ik het niet helemaal begrepen.. Ik zal het even veranderen.)

Porcelaneous schreef:
Alexis Victoria Mertens.
Bij Julian komt een kleine frons tevoorschijn toen ik hem een van mijn bijzondere serieuze blikken toewierp. Ik nam een hijs van mijn sigaret en blies deze toen vervolgens uit. Julian drinkt het laatste beetje van zijn koffie op en zet het kopje terug op het keukenblad. Hierna kijkt hij mij aan en antwoord op mijn vraag: 'Laten we maar gaan kijken. Ik ben eerst naar jullie gegaan omdat ik daar wel kan rondsnuffelen, maar als jullie al een verklaring hebben is het toch onzin.'
Een triomfantelijke blik kwam er op mijn gezicht. Zoiets had ik wel aan zien komen van hem, maar jammer genoeg voor hem wist ik niets. Zelf was het ook jammer voor mezelf, want ik wilde nu weten wat er allemaal aan de hand was. En wat was dan de beste manier om erachter te komen? Juist, om zelf eens bij dat huis te gaan rondkijken.
'Jij weet er dus niets vanaf? Hebben je zussen ook niets gemeld?' vroeg Julian toen vervolgens. Ik schudde mijn hoofd alleen maar. Nee, waarom zouden die wat tegen me zeggen in de ochtend? Ik ben zo chagrijnig als de pest. Die willen me het liefst vermijden.
De sigaret bracht ik weer naar mijn mond, nam er een hijs van, genoot van de nicotine en blies toen vervolgens uit. De rookwalm kwam Julians kant op en hij liep richting de deur van de keuken. Mijn ogen volgde hem verbaasd. Wat is hij nou aan 't doen? Heeft hij van 't woord 'wachten' niet gehoord? Ik zit nog in mijn fucking nachtjapon.
'Is je kater dan al voorbij?' Grijnsde hij mijn kant op. Met dat ik dit hoor spring ik snel van de tafel af en wil naar hem toe rennen om hem tegen zijn hoofd aan te slaan, maar Julian had de deur al geopend en haastte zich naar de voordeur.
Ik trok mijn mond samen en deed de deur open waardoor Julian gevlucht was. “Bangerik!” Grijnsde ik vals naar hem. Als ik kans kreeg om met hem te stoeien durfde ik er zelfs voor te wedden dat ik van hem zou winnen. Ik stond dan wel bekend om de chagrijnigste in dit huis, maar zo erg ben ik toch ook weer niet? Zo snel aangebrand voel ik me ook weer niet. Goh, wat konden mensen zich aanstellen zeg.
Ik tikte het as van mijn sigaret af in de asbak die er stond en nam toen nogmaals een paar hijsen van mijn sigaret tot 'ie bijna op was. Julian zou nog wel even moeten wachten, want ik moest me ook nog omkleden. Ik zou vanavond wel even een douche nemen.
Met nog steeds dezelfde valse grijns op mijn gezicht liep ik naar de gang en ik zag Julian staan bij de voordeur. Wat een angsthaas is het ook. Een politieagent, maar hij kon niet op tegen een vrouw van 20 jaar. Goed, wel een vrouw van 20 jaar mét magische krachten, maar ik gebruik ze niet. Trouwens, het zijn niet erg actieve krachten. Ik kan er niemand pijn mee doen, dus ik heb mezelf vechtsporten aangeleerd en nu nog mee bezig.
“Je zult toch moeten wachten, Julian. Ik moet me nog omkleden.” Melde ik hem toen ik de eerste trede opstapte. “Anders ga jij alvast? Ik kom er dan zo snel mogelijk aan.” Vervolgde ik. Anders zou het nog langer duren en we mogen geen tijd verliezen. Wie weet met wat we te maken hebben.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Lá bump?

[ bericht aangepast op 25 okt 2012 - 17:34 ]

Cher Louise Mertens
De demon maakte nog een ‘bla bla bla’ gebaar met zijn hand, waarop ik geen blik gunde. Ze waren zo vreselijk kinderachtig. ‘Heb ik hier ook nog wat op te zeggen?’ Ik rolde mijn ogen en bevroor hem. ‘Nee.’ Kaatste ik enkel terug, kortaf.
Zuchtend laat Camile haar handen zakken en zakt neer op de grond. ‘Hij kan energie afnemen. Ik voel het. Volgens mij is hij een energie demon. Eerst die ringen en nu dit. Het moet haast wel,’ weet ze uit te brengen, nog steeds moe van het feit dat de demon haar energie afnam.
Hierna nam ik al snel het mes uit de lingerie la terwijl ik vlak naar Camile keek. ‘Ik heb niet zoveel kracht nog om hem heel lang te bevriezen, elk moment kan die sukkel weer ontdooien. Wat is het plan?’ Vroeg ik haar, maar draaide al zonder antwoord op te wachten om naar de demon. Ik ontdooide enkel zijn hoofd en nek, waarop ik het scherpe mes tegen zijn nek aanzette en hem emotieloos aankeek. ‘Wat is je naam?’

---

†

Camile Lilith Mertens

Langzaam sta ik op. Ik voel mij al weer iets beter, maar het gaat nog steeds niet helemaal goed. Ik knipper hevig met mijn ogen, maar er blijven sterretjes rond dwarrelen in mijn gezichtsbeeld. Automatisch gaat mijn hand naar het dichtstbijzijnde voorwerp, wat de muur is, om niet weer om te vallen. Ik háát te weinig energie. Stomme demon!
'Wat is het plan?' hoor ik Cher zeggen. Ik draai mijn hoofd in haar richting en denk even na. 'Wel, misschien staat er iets over hem in het boek der schaduwen. We moeten dan alleen wel weten wie hij is.'
Ze heeft zijn hoofd echter al ontdooid, voor ik verder iets kan zeggen en zet het mes tegen zijn nek aan. Ik vraag mij af of dat ding überhaupt iets uit zal halen bij hem, maar het is beter dan niks. Nieuwsgierig bestudeer ik zijn reactie.
'Wat is je naam?' vraagt Cher en ik bedenk mij dat dat de enige informatie is, die we nodig hebben om hem op te zoeken in het boek. Hopelijk staat daar een potion of een spreuk in en zijn we van hem verlost. Plots bedenk ik mij dat hij nog een handlanger heeft.
'En wie is demon nummer twee, die bij je was en dat huis verwoest heeft?' voeg ik snel aan Cher haar vraag toe.

---

Happy Birthday my Potter!

[Ebola, kun je misschien weer reageren? Ik kan zo niet verder.]

---

† Love? I want to sleep.

Boreas Gavin Hoxha.

Ik voel hoe mijn hoofd en nek ontdooid worden. Dankjewel..
"Wat is je naam?" vraagt de oudste witch, nadat ze een mes tegen mijn nek had gezet.
"En wie is demon nummer twee, die bij je was en dat huis verwoest heeft?" voegt de andere er aan toe.
"Haal dat mes van m'n nek en ontdooi me, misschien dat ik dan antwoord wil geven," mompel ik tegen de oudste. "Oh, en die ander? Dat is Naomi. Je mag haar naam wel weten, ze is toch niet zo sterk," vervolg ik tegen de jongste. "In tegenstelling tot mij," murmel ik.
"Hoe is het eigenlijk met jou?" vraag ik met mijn blik op de jongste. "Voel je je wel goed? Je ziet zo witjes," merk ik op, mét een grijns.
Vervolgens veeg ik de grijns weer van mijn gezicht en maakt deze plaats voor een neutrale blik. Oké, niet bang van ze worden, ze vermoorden je heus niet.

Cher Louise Mertens
Camile draait haar hoofd in mijn richting, een nadenkende blik in haar wazige ogen, vast door de demon die haar energie ontnam. ‘Wel, misschien staat er iets over hem in het boek der schaduwen. We moeten dan alleen wel weten wie hij is.’ Ik reageer er echter niet meer op en heb zijn hoofd al ontdooid, terwijl ik mijn mes tegen zijn nek duw.
‘En wie is demon nummer twee, die bij je was en dat huis verwoest heeft?’ voegt Camile nog snel aan mijn vraag toe, al keek ik nog steeds ongeduldig naar de demon. ‘Haal dat mes van m’n nek en ontdooi me, misschien dat ik dan antwoord wil geven,’ mompelt hij tegen mij. Ik gromde, haalde een hand door mijn kastanjebruine haar en schudde mijn hoofd grijnzend. ‘Bzzt, fout antwoord.’ Meldde ik hem, waarop ik het mes nog steviger tegen zijn nek aan drukte. ‘Jij bent nu niet in de positie om eisen te stellen, jongedame.’ Vertelde ik hem grijnzend, maar vooral gevaarlijk en uitdagend.
‘Oh, en die ander? Dat is Naomi. Je mag haar naam wel weten, ze is toch niet zo sterk,’ zei hij tegen Camile. ‘In tegenstelling tot mij,’ murmelt hij, ik rolde mijn ogen geïrriteerd. Het ego van mannen, zelfs demonen, zijn ongelooflijk stom. ‘Hoe is het eigenlijk met jou?’ Vraagt hij met zijn blik op Camile. ‘Voel je je wel goed? Je ziet zo witjes,’ merkt hij op, met een grijns. Vervolgens maakt deze weer plaats voor een neutrale blik. ‘Als je niet opschiet met antwoord geven, dan jaag ik dit mes door je strot heen.’ Sis ik vervaarlijk naar hem, waarna ik begin te grijnzend. ‘Als je me niet gelooft, kan je best aan mijn zusje vragen of ik het meen.’

---

†

Noxious schreef:
[Ebola, kun je misschien weer reageren? Ik kan zo niet verder.]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

(Mag ik met Boreas op Cher reageren of wil Camile nog iets zeggen? (: )