[RPG] • Bewitched - Speeltopics

San Francisco. Niet veel mensen weten van het bestaan van het bovennatuurlijke af en geloven hier ook niet in. Demonen, tovenaars, heksen en al het andere bovennatuurlijke zitten verscholen in de onderwereld of in de diepste, donkere hoeken van de stad. Je kunt ze overal tegenkomen. Zelfs de persoon waarvan je het nooit verwacht had.
Vijf krachtige heksen, ook wel bekend als de Mertens, zijn voorbestemd om dit kwaad de wereld uit te roeien en te vernietigen. Ze kunnen hierdoor moeilijk een normaal leven leiden en zullen dit dan ook moeten accepteren. Ook zullen ze ermee om moeten kunnen gaan dat ze vaker de dood in de ogen moeten kunnen kijken. Maar door al deze gebeurtenissen worden ze wel sterker, zowel magisch als mentaal.
Laat de magie maar door je aderen en lichaam stromen en versla het duister.

Witches:
• Alexis Victoria Mertens - Porcelaneous
• Amare Forá Mertens - Sirens
• Ashley Catherine Mertens - Aragog
• Camile Lilith Mertens - Rider
• Cher Louise Mertens - Frey

Demonen:
• Nathan Lemmory, demon van de angst - Sirens
• Naomi Lana Colver, de Sirene - 1DLovertje
• Boreas Gavin Hoxha - Cloudbreaker
• Sarah Roseway - Captivity

Mensen:
• Julian Lear, mens - Ebola

Lichtgidsen:
• Damian Miller - Captivity

Rollenstory.
Rollentopic.
Het huis van buiten gezien. Huis van binnen.

Regels.
- Je mag meerdere personages aanmaken, maar je moet deze niet verwaarlozen.
- Niemand buitensluiten. Houdt 't gewoon leuk!
- Alleen je eigen personage(s) besturen. Anderen vinden het niet zo fijn als je die van een ander bestuurt.
- Geen ruzies, behalve in de rpg zelf.
- De laatste die een bericht heeft geschreven bij de rpg moet een nieuw topic aanmaken.
- Zeker meer dan 3 regels in een post. Anders valt de rpg dood.
- Geen perfecte rollen! Iedereen heeft minpunten.
- Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.

RPG topic is van Porcelaneous.

[ bericht aangepast op 17 aug 2012 - 22:36 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Frey schreef:
(Omg, door jou heb ik dus koppijn! Dat is jou schuld! Kutkind. -,-)

Lol, ik hou ook van jou Freytje van me! /wbw.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Frey schreef:
Cher Louise Mertens.
Ze volgt me gelijk richting de zolder, maar wanneer ik haar een vraag stelde wie de demon zou kunnen zijn, betrok haar gezicht gelijk – waarom weet ik echter niet, maar tijd om het te vragen krijg ik niet, aangezien ze zelf al haar mond opent.
“Oh Cher, volgens mij heeft een vrouwelijk wezen, geen idee of het een demon of een warlock was, twee huizen verderop de boel in de fik gestoken.” Ik kijk naar haar, ze bijt op haar lip. Logisch, zij leefde vaak mee met de mensen. Ik ook wel, maar op een andere manier wat minder dan Camile. “En de auto stond voor de deur. Ze gaan altijd met de auto weg. Volgens mij waren ze thuis.” Zacht knikte ik even, als medeleven terwijl ik samen met Camile verder in het boek bladerde. “Dat is jammer, het waren aardige mensen,” sprak ik uit en dat was ook zo, ze kwamen vaak op bezoek – al vonden ze het vast en zeker wel raar dat ze vaak zo snel weg moesten. Demons, hebben die tegenwoordig geen tact meer of zo? Kunnen ze niet aanbellen voordat ze naar binnen stormen?
Hierna volgt er een heel verhaal over dat ze naar haar auto liep, maar dat ze er toen achter kwam dat het huis in lichterlaaie stond om vervolgens aan de agent te vragen wat er gebeurd was, maar toen er allemaal vuilnisbakken ontploften was ze nieuwsgierig geworden en liep naar de man en de vrouw toe. Vermakelijk trek ik een wenkbrauw op wanneer ik dit verhaal hoor, aangezien ze het snel vertelde en hierna in- en uit ademde. “Maar de mannelijke leek mij slim. Volgens mij was het huis verbranden niet hun doel. Misschien weten ze zelfs wel wie we zijn en zijn ze op zoek naar ons.”
Ik fronste. “Vuur, zei je?” Ik keek haar aan. “Weet je wat dat betekend? Alleen upper-level demons en firestarters kunnen dat. Heksen en Warlocks kunnen het ook hebben, maar dat is niet gebruikelijk, dus het moet één van de twee zijn.” Met mijn wijsvinger ging ik bedenkelijk over mijn lippen. “Zag je ze nog iets gebruiken behalve vuur? En als ze naar ons komen, weten we in ieder geval gelijk dat het demons zijn.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Je hoeft niet sneller te reageren omdat ik dat doe hoor! Ik verveel me gewoon een beetje haha.

Julian Lear

"Oh, Julian toch. Je weet dat ik zoiets niet wilde horen." zegt ze en ze schud erbij met haar hoofd. Ik grijns wat verontschuldigend, het is ook niet mijn schuld dat zij hier naast die branden wonen. Toch moet ik gewoon mijn werk doen. Op mijn vraag of ik binnen mag komen, grinnikt ze kort.
"Nou, goed." begint ze. "Het is omdat jij het bent agent Lear - anders had ik je moeten verslaan." Ze geeft me er een knipoog bij waar door ik zacht moet grinniken. Als ze de deur verder opent en een slok van haar eigen koffie neemt, loop ik langs haar heen het huis in. De weg naar de keuken ken ik ondertussen ook wel, dus loop ik rechtstreeks daarheen. Ik steek mijn hand op naar Ashley in de woonkamer en wacht op Alexis in de keuken.
"Wie zijn er allemaal thuis?" vraag ik aan haar. Ik kijk de keuken rond en zie dat er nog koffie in het apparaat zit. Ik besluit mezelf te helpen, je weet maar nooit wat de chagrijnige Alexis flikt met een koffiekopje en barstende koppijn. Ik pak een kopje uit een kastje en schenk vervolgens de koffie er in.
"Waar hebben jullie de suiker gelaten?" vraag ik zonder op te kijken terwijl ik het aanrecht afspeur.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Haha, nee. Dat weet ik ook wel, maar vind het gewoon grappig dat jij echt snel bent met terug reageren. Maar goed, ik ben een film kijken ondertussen - dus kan wat later antwoorden.

Alexis Victoria Mertens.
Meteen nadat ik de deur wat verder openhield liep hij naar binnen, nadat hij een van zijn bekende schattige lachjes liet zien. Hij liep rechtstreeks naar de keuken, maar ondertussen hield hij wel zijn hand op naar iemand in de woonkamer - waarschijnlijk Ashley.
'Wie zijn er allemaal thuis?' Vraagt hij. Hij pakt een kopje uit de kast en schenkt het laatste beetje koffie in. Ondertussen stond ik al in de keuken, want ik had hem meteen gevolgd.
Dan speurt hij het aanrecht af en vraagt vervolgens: 'Waar hebben jullie de suiker gelaten?'
Door deze vraag wordt ik weer een beetje wakker gemaakt, want ik sliep nog een beetje half.
Ik sta nu tegen de koelkast aan en knipper een paar keer moe met mijn ogen, gaap dan vervolgens, en neem een slok van mijn koffie.
Ik had ergens wel bewondering voor Julian. Of eigenlijk voor alle mensen die dit vol konden houden en ik zat eigenlijk wel nog steeds met de vraag. Hoe konden mensen vroeg opstaan en nog steeds zo levendig en blij zijn in de óchtend? Respect, dat had ik voor ze. En dan ook nog werken. Nou, mij zou het niet lukken.
Ik schudt eventjes mijn hoofd zachtjes bij de gedachte, maar merk dan Julian weer op. Oh, dat is waar ook.
"Niemand is thuis, behalve wij," antwoordde ik luchtjes en er klonk ergens ook een sarcastisch toontje door. Ik maakte het af met het soort verleidelijke geknik van mijn hoofd, waarbij ik het niet serieus bedoelde, dus meer als grapje bedoelde.
"En de suiker is op, maar dat hebben we toch niet nodig." Ik ging op de tafel zitten, die midden in de keuken staat, en richtte me toen op Julian. "Koffie hoor je zwart te drinken, dat is veel beter."

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Oké, veel plezier met kijken nog!

Julian Lear

Ik kijk op naar Alexis als ik geen antwoord krijg en ik de suiker zelf niet kan ontdekken. Ze staat tegen de koelkast aan en gaapt net op dat moment. Ik blijf haar even bekijken, net als ik de vraag wil herhalen omdat ze niet helemaal wakker lijkt, schud ze met haar hoofd. Waar zit die helemaal met haar hoofd?
"Niemand is thuis, behalve wij." antwoord ze luchtig, met een sarcastisch toontje. Ze maakt het af met een soort verleidelijk geknik, waarschijnlijk om mij te stangen. Ik word er altijd verlegen van, hoewel ik weet dat het maar grapjes zijn. Ik wend mijn hoofd daardoor bijna gelijk af en draai me weer om naar het aanrecht, waar mijn kopje op staat.
"En de suiker is op, maar dat hebben we toch niet nodig." Ik pak het kopje vast en draai me weer terug, opgelucht dat het grapje weer voorbij is. Alexis is ondertussen op de tafel midden in de keuken gaan zitten en heeft zich weer op mij gericht. Ik blijf tegen het aanrecht aanleunen met het kopje in mijn hand.
"Koffie hoor je zwart te drinken, dat is veel beter." Ik schud grinnikend met mijn hoofd en neem een klein slokje van de zwarte koffie. Zo is hij veel bitterder, maar als nog wel drinkbaar. Toch heb ik het liever met suiker.
"Zwarte koffie is alleen bedoeld voor mensen die wakker worden met een kater, een ochtendhumeur of gewoon niet wakker worden. Misschien zelfs een combinatie van die drie." Mijn toon blijft ook rustig en luchtig. Zo word mijn diensttijd nog wat leuker, het was werkelijk een verschrikkelijk saaie ochtend geweest. Daarom stel ik mijn vragen over de brand nog heeel eventjes uit, mijn pen en notitieboekje zijn dan ook allang weer weggestopt in mijn zak. Als ik naar Alexis kijk, hou ik mijn hoofd een beetje schuin.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Camile Lilith Mertens

Ik zie dat Cher fronst, wat meestal niet echt een goed teken is als ik het over demons heb. Als ze niet echt gevaarlijk zijn kan Cher ze gewoon opblazen en dan zou ze dus niet zo moeilijk kijken.
'Vuur zei je?' Ik knik kort wanneer Cher mij aankijkt. 'Weet je wat dat betekent? Alleen upper-level demons en firestarters kunnen dat. Heksen en warlocks kunnen dat ook hebben, maar dat is niet gebruikelijk, dus het moet één van de twee zijn.' Ik bijt weer ongemakkelijk op mijn lip. Cher heeft gelijk. We zijn amper warlocks tegengekomen die vuur kunnen oproepen en het meisje leek mij geen goede heks.
'Zag je ze nog iets gebruiken behalve vuur? En als ze naar ons komen, weten we in ieder geval gelijk dat het demons zijn.' Treurig schud ik mijn hoofd.
'Nee, ik had eigenlijk gehoopt dat ze iets zouden doen, mij aanvallen of zo, maar dat deden ze niet. Ik bedoel, niet dat ik graag aangevallen word, maar dan hadden we meer geweten. Bovendien kan ik mijzelf wel lang genoeg beschermen om weg te komen. Schild-power is niet aanvallend, maar wel super handig.' Ik haal mijn schouders op en kijk weer naar Cher.
'Maar misschien weet de politie meer? Als de brand niet de doodsoorzaak is geweest van de mensen in het huis, zouden ze dat kunnen achterhalen. Er bestaat natuurlijk een kans dat die brand alleen maar was om sporen uit te wissen.'

(Sorry voor late reactie. Het was feestweek hier dus ik was de hele dag of op school, of in het dorp)

[ bericht aangepast op 8 sep 2012 - 13:57 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Cher Louise Mertens, bevriezen, ontploffen.
Ongemakkelijk bij Camile op haar lip, waarschijnlijk is het lampje ook bij haar gaan branden en is ze erachter gekomen dat ik gelijk heb in dat geval. Na mijn vraag, schud ze treurig haar hoofd. “Nee, ik had eigenlijk gehoopt dat ze iets zouden doen, mij aanvallen of zo, maar dat deden ze niet.” Ik wilde er gelijk op zeggen of ze gek was of dat ze beter na moest denken, maar ze praatte al verder en ik hield gelijk mijn mond dicht.
“Ik bedoel, niet dat ik graag aangevallen word, maar dan hadden we meer geweten. Bovendien kan ik mijzelf wel lang genoeg beschermen om weg te komen. Schild-power is niet aanvallend, maar wel super handig.” Ik knik bevestigend en zuchtte toen ze haar schouders op haalde. “En áls ze die brand hebben gesticht, vraag ik me af wat hun eruit halen. Is het een afleiding of doen ze het met een andere reden? Er moet iets achter liggen.” Mompelde ik nadenkend en bleef hangen bij de bladzijde in het boek die voor upper-level demons waren.
“Maar misschien weet de politie meer? Als de brand niet de doodsoorzaak is geweest van de mensen in het huis, zouden ze dat kunnen achterhalen. Er bestaat natuurlijk een kans dat die brand alleen maar was om de sporen uit te wissen.” Ik zucht diep, knik, want ik weet dat er een kans is dat – dat ook mogelijk was. Toch leer ik de woorden van de spreuk uit mijn hoofd, waarna ik haar aankijk. “Dat kan, maar het is handig als we eerst de potions maken, dan hebben we in ieder geval wat.” Vertel ik haar en klap het boek weer dicht terwijl ik me omdraai en richting de deur loop. “Kom je mee of heb je een ander plan?”

(Is goed hoor. I get it.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ik schrijf straks weer een post, hoor, moet zo even naar het centrum. (:]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Camile Lilith Mertens

Ik kijk naar mijn oudste zus die diep zucht en knikt. Ze bestudeert een spreuk in het boek en dus bekijk ik hem ook maar even. Ik heb de zin net één keer duidelijk in mijn hoofd af laten spelen, als ze het boek dichtslaat. Ik geloof dat ze iets zei over potions, maar ik was te druk bezig met de spreuk om het echt goed door te krijgen.
'Kom je mee of heb je een ander plan?' Cher staat al weer bij de deur. Dit keer is het mijn beurt om te zuchten. Ik moet eigenlijk naar mijn werk, maar Cher zal er wel moeilijk over doen, nu ik ben gespot door twee waarschijnlijk upper-level demons.
'Nou uhm... eigenlijk moet ik werken,' zeg ik voorzichtig. 'Ik kan mijn baas niet in zijn eentje het hele café laten bedienen.' Mijn ogen dwalen naar de grond. Ik ben negentien en kan goed voor mijzelf zorgen, maar Cher blijft de oudste zus. Ze heeft soms nog best veel over mij te zeggen.
'Maar ik kan jullie bellen als er iets gebeurd en omgekeerd kan dat natuurlijk ook,' voeg ik er nog snel aan toe en ik kijk weer op naar Cher.

---

Happy Birthday my Potter!

( Ik ga ook weer een psot schrijven..maar eerst een SA afmaken xd )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Alexis Victoria Mertens.
Ik dacht ergens een zacht gebloos te zien op de wangen van Julian toen ik dat grapje had gemaakt, maar dat was verkeerd gezien. Nogmaals kneep ik mijn ogen goed dicht in de hoop dat ik nu eindelijk eens wakker werd, want dat was nu wel eens tijd ook. Straks kwam er een demon binnenvallen en dan zit ik hier met een enorm chagrijnig hoofd en bonkende koppijn. Kan moeilijk roepen dat ze dan wat zachter moeten doen, want dat doen ze niet. Daar kon ik mijn hoofd wel om verwedden. Ik grinnikte in mezelf. Grappig en erg ironisch.
Julian leek een beetje opgelucht te zijn toen hij zich omgedraaid had. Nou, zo erg ben ik toch niet in de ochtend of was ik echt, zoals de anderen én mijn zussen beweerd hadden, dat ik een enorme bitch was in de ochtend? Hij neemt nu een klein slokje van zijn koffie, maar zijn gezicht zegt er al genoeg over. Hij wilt er suiker in. Ik zuchtte en wilde van de tafel afspringen om de suiker uit het hoogste kastje te pakken, maar toen opende Julian zijn mond.
'Zwarte koffie is alleen bedoeld voor mensen die wakker worden met een kater, een ochtendhumeur of gewoon niet wakker worden. Misschien zelfs een combinatie van die drie.' Zijn toon waarop hij het gezegd had maakte me nog chagrijniger. Het was niet om wát hij zei, maar om hóe hij het zei. Zijn toon was rustig en luchtig geweest en het leek net alsof hij de draak met me wou steken. Dat was iets waar ik totaal niet tegen kon en zoals je het misschien kon raden – al zeker niet in de ochtend. Ik was totaal geen ochtend mens. Nee, geef mij maar de mooie avond.
Goed, al wist ik ergens wel dat hij dit niet zo bedoelde; hij vond het gewoon leuk om een weerwoord te hebben. Julian was iemand die.. tja, hoe zou ik hem omschrijven in dit soort dingen? Nog nét geen casanova was. Hij vond het, volgens mij, gewoon leuk om af en toe een lolletje te trappen en een discussie aan te gaan. Waar ik dus totaal niet tegen kon. Natuurlijk, een discussie is leuk. Op z'n tijd. Net zoals seks. Maar tja, discussies zijn funest voor mij. Als het begint en het echt serieus begint te worden ben ik té gedreven dat ik het laatste woord moet hebben, maar dan ook écht het laatste woord. Dan kan het me niet echt schelen wat de gevoelens van de ander zijn.
Ik liet een zacht gegrom horen op zijn antwoord. “Of de mensen die échte koffie verpesten met hun suiker en melk zijn gewoon zeikerds die een beetje te veel hun zin gekregen hebben. Je hoort koffie zwart te drinken.” Het was bedoeld als een grappig en sarcastisch antwoord terug, maar misschien meende ik het ergens ook wel en was ik ook wellicht een beeétje op mijn staart getrapt hierdoor.
De arm die van Julian opeens bewoog had mijn aandacht gevestigd en ik bekeek wat hij in zijn hand had en hij weer verstopte in zijn zak. Een pen en notitieboekje. O gosh, hij is hier eigenlijk voor een ondervraging. Gosh, lieve Julian toch. Hij weet toch wel dat eigenlijk meer dan de helft van de tijd niet serieus ben? Oké, laat ik daar maar eigenlijk 'nooit serieus' van maken. Meestal geef ik gewoon sarcastische opmerkingen op.
Hij kijkt me nu aan met zijn hoofd schuin en ergens voel ik me een beetje ongemakkelijk en onzeker, maar het enorme gebonk in mijn hoofd overheerste dit gevoel. Of had ik toch een beetje te veel gedronken gisteren? Nee, toch? Dat viel wel mee.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Julian Lear

Alexis laat een zacht gegrom horen op mijn antwoord. Ik grijns wat triomfantelijk, hoewel het niet erg vriendelijk van mij is, vind ik het toch leuk om haar te plagen 's morgens. Meestal vat ze het dan veel erger op dan het is. Normaal heb ik ook de neiging om haar te ontwijken in de ochtend, maar vandaag ben ik eerder blij dat ik haar zie op deze saaie dienstochtend. Ik ben nu eerder blij dat er wat variatie is op het moment, dat maakt alles interessanter. Toch weet ik wel dat ik een beetje moet oppassen.
"Of de mensen die échte koffie verpesten met hun suiker en melk zijn gewoon zeikerds die een beetje te veel hun zin gekregen hebben. Je hoort koffie zwart te drinken." Haar scherpe antwoord klinkt enorm sarcastisch en ik trek even mijn wenkbrauw op. Zal ze doelen op het makkelijke en luie leventje wat ik altijd geleefd heb naast hen? Enigst kind bij rijke ouders die graag verwenden. Zelfs nu sturen ze me zo nu en dan geld, alsof ik het in mijn eentje niet kan redden Ik besluit dat ik er maar beter niet meer op in kan gaan waar door ik op mijn tong moet bijten. Mijn mond had graag nog een zin uitgespuugd, maar dat lijkt me nu niet echt het juiste. Daardoor glimlach ik lichtjes.
"Het is maar net hoe je het bekijkt hé." zeg ik, om er geen groter probleem van te maken. Ik neem nog een slok van de zwarte koffie waarna ik haar serieus aankijk. "Maar ik kwam hier uiteraard niet om over koffie te discussiëren, al zal je dat wel weten. Ik vroeg me af of jij of je zussen iets van de brand van verderop gemerkt hebben of er weer eens een aandeel in hebben." Ik kan het niet laten om toch lichtjes te grijzen. Op mijn tong bijten heeft niet geholpen, ik moest er toch nog een klein, onschuldig schepje bovenop doen met die koffie. Ik weet niet of Alexis wel de juiste persoon is om nu met haar neus op die brand -en de koffie- en haar mogelijke deelname te wijzen, toch moet het. Ik heb even niemand anders tot mijn beschikking.
Ik heb besloten om toch niets op te schrijven, ik bedenk later wel iets. Het verhaal zal toch helemaal aangepast moeten worden, zoals zo vaak. Ondertussen ben ik zelf goed geworden er in, mijn fantasie slaat zo af en toe op hol erdoor. Toch moet ik het realistisch houden zodat het echt overkomt en niet beschuldigend naar de zussen toe. Ik weet nog niet precies wat er aan de hand is, maar ooit hoop ik er toch achter te komen. Ik weet wel dat het niet helemaal van deze wereld is, de dingen die ik heb gezien toen ik jong was en hier vaak kwam, waren toch wel vreemd.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Bump.
Morgen zal ik een post plaatsen, I promise!

---

†

Cocon schreef:
Bump.
Morgen zal ik een post plaatsen, I promise!

Same !

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Sirens ---> Carmenta

---

The duty of youth, is to challenge corruption.