[RPG] • Bewitched - Speeltopics

San Francisco. Niet veel mensen weten van het bestaan van het bovennatuurlijke af en geloven hier ook niet in. Demonen, tovenaars, heksen en al het andere bovennatuurlijke zitten verscholen in de onderwereld of in de diepste, donkere hoeken van de stad. Je kunt ze overal tegenkomen. Zelfs de persoon waarvan je het nooit verwacht had.
Vijf krachtige heksen, ook wel bekend als de Mertens, zijn voorbestemd om dit kwaad de wereld uit te roeien en te vernietigen. Ze kunnen hierdoor moeilijk een normaal leven leiden en zullen dit dan ook moeten accepteren. Ook zullen ze ermee om moeten kunnen gaan dat ze vaker de dood in de ogen moeten kunnen kijken. Maar door al deze gebeurtenissen worden ze wel sterker, zowel magisch als mentaal.
Laat de magie maar door je aderen en lichaam stromen en versla het duister.

Witches:
• Alexis Victoria Mertens - Porcelaneous
• Amare Forá Mertens - Sirens
• Ashley Catherine Mertens - Aragog
• Camile Lilith Mertens - Rider
• Cher Louise Mertens - Frey

Demonen:
• Nathan Lemmory, demon van de angst - Sirens
• Naomi Lana Colver, de Sirene - 1DLovertje
• Boreas Gavin Hoxha - Cloudbreaker
• Sarah Roseway - Captivity

Mensen:
• Julian Lear, mens - Ebola

Lichtgidsen:
• Damian Miller - Captivity

Rollenstory.
Rollentopic.
Het huis van buiten gezien. Huis van binnen.

Regels.
- Je mag meerdere personages aanmaken, maar je moet deze niet verwaarlozen.
- Niemand buitensluiten. Houdt 't gewoon leuk!
- Alleen je eigen personage(s) besturen. Anderen vinden het niet zo fijn als je die van een ander bestuurt.
- Geen ruzies, behalve in de rpg zelf.
- De laatste die een bericht heeft geschreven bij de rpg moet een nieuw topic aanmaken.
- Zeker meer dan 3 regels in een post. Anders valt de rpg dood.
- Geen perfecte rollen! Iedereen heeft minpunten.
- Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.

RPG topic is van Porcelaneous.

[ bericht aangepast op 17 aug 2012 - 22:36 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Rider schreef:
(ik zat meer van, gaan die andere twee zussen ook nog iets doen, maar aangevallen worden klinkt niet slecht:') )

(Twee witches tegen één demon. Eerlijk hoor. ^^)

Cher Louise Mertens.
“Goedemiddag,” groet een mannelijke stem opeens mij, waardoor ik me abrupt omdraai en mijn handen al in de lucht steek om wat – of iemand – op te blazen. Het lukte echter niet, want ik blies een kleine kast op die er stond, vlak achter de jonge man. Het was een lange, slanke jongen, met donker haar en een bleke huidskleur. Ik vroeg me gelijk af hoe hij binnen was gekomen, waardoor ik al direct wist dat het een demon was. Die konden teleporteren, transformeren en weet ik veel wat nog meer. Sukkels.
“Ik dacht, laat ik mijn vriendinnen eens een verrassingsbezoek brengen,” voegt hij er al grijnzend aan toe, waardoor ik mijn handen alweer humeurig omhoog doe om hem op te blazen. “Dan heb je duidelijk het verkeerde huis, want niemand in dit huis zou graag – op welke wijze dan ook – een vriendin van je willen zijn.” Gromde ik, terwijl mijn handen weer aanstalten maakte om hem op te blazen. Een zelfverzekerde blik in mijn ogen.

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 20:24 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Boreas Gavin Hoxha.

Wanneer ik haar met mijn woorden laat schrikken, geniet ik ervan. En als ze plotseling de kast achter mij opblaast, verkrimp ik geen spier. Dit soort dingen zijn wij - demonen - gewend. We worden niet erg geliefd..
"Dan heb je duidelijk het verkeerde huis, want niemand in dit huis zou graag – op welke wijze dan ook – een vriendin van je willen zijn," gromt ze me toe.
Ik trek één mondhoek triomfantelijk omhoog. Perfect, dit is de ideale confrontatie; Een op een.
Het meisje met de kastanjebruine haren heft ondertussen haar handen. Klaar om iets uit te voeren.
Ik besluit om de eerste klap uit de delen. Ik begin voorzichtig, zodat ik het altijd leuker en spectaculairder kan maken. Ik hef mijn rechterhand en maak een vreemd gebaar. Het volgende moment verplaatst het meisje voor me een aantal meters naar achter. Daar komt ze tegen de muur tot stilstand.
Uitdagend schenk ik haar een lieflijke knipoog.

Cher Louise Mertens
Hij verkrimpt geen spier wanneer ik per ongeluk een kast achter hem opblaas en ik vervloek mezelf er ook nog om. Die rotzooi mag ik straks weer opruimen, shit! Het maakt me niet uit hoe en wat, maar hij zorgt er maar weer dat die kast heel word, aangezien het volgens mij een kast was waar ik mijn boeken in zou doen voor magie.
Door mijn woorden trekt hij één mondhoek triomfantelijk omhoog. Hij zegt echter niets op mijn woorden en wanneer ik mijn handen alweer ophef om hem op te blazen, goed dit keer, heft hij zijn rechterhand op. Kort keek ik er naar, maar ik wist dat ik niet te lang moest aarzelen en gewoonweg tot ruwe actie over moest gaan, dus bewoog ik mijn handen op precies hetzelfde moment dat hij een veemd gebaar maakte. Het ontplofte in de lucht en ging langs hem heen.
Het volgende moment verplaatste ik een aantal meters naar achteren, waardoor ik tegen de muur tot stilstand kom. Mijn rug komt best hard tegen de muur aan, maar ik weiger ook maar enige teken van zwakte te geven, dus richt ik mijn blik kil op hem. Mijn mond valt echter half beledigd open als ik zie hoe hij mij uitdagend een lieflijke knipoog schenkt.
"Eikel," murmel ik binnensmonds, terwijl ik alweer snel recht sta en mijn handen opricht, een snelle beweging maak en hij dit keer degene is die naar achter vliegt. Mooi, heel mooi. Mijn handen zette ik zelfverzekerd in mijn zij, terwijl ik hem dit keer een speelse knipoog gaf. "Volgens mij moet je met wat meer komen, of ik kan je natuurlijk ook terugblazen naar de demon school." grijnsde ik, betuttelend voor hem.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Camile Lilith Mertens

Met mijn armen demonstratief over elkaar geslagen, stamp ik de trap af. Ik heb zojuist mijn baas gebeld, die zeker niet blij was. Heel fijn, normaal help ik hem altijd als er niemand kan! Alsof Cher die stomme demonen niet zelf aankan. Ik kan toch alleen maar afweren met mijn schild power. Zij kan dingen laten ontploffen. Geloof me, ze heeft me echt niet nodig.
Een harde bonk, haalt mij uit mijn boze gedachtes. Verbaasd kijk ik naar de richting waar het geluid vandaan kwam en kom uit bij de deur van Cher haar slaapkamer. Daar zou ze toch geen potions maken, of wel soms?
'Volgens mij moet je met wat meer komen, of ik kan je natuurlijk ook terugblazen naar de demon school,' klinkt het vanuit de kamer. Typisch Cher, die had altijd grootspraak tijdens een demonen gevecht. Ik loop richting de deur en probeer door het sleutelgat te spieken wat er aan de hand is, maar veel zie ik niet. Ik besluit dus maar snel de trap weer op te rennen, een aantal potions mee te grissen, die we een keer voor de zekerheid gemaakt hadden. Weer terug bij de deur leg ik mijn hand langzaam op de knop en doe de deur open.
'Hey!' zeg ik verbaasd als ik de demon herken van net. 'Moet je niet kijken hoe de brandweer jullie brand blust?' vraag ik en ik schenk hem een lieflijke glimlach. 'Ow wacht, het was natuurlijk niet jouw brand. Zij had hem zeker gemaakt?' Ik houd mijn handen klaar voor als hij iets wilt doen. Echt niet dat ik hem mij, of Cher nog met één vinger aan laat raken.

---

Happy Birthday my Potter!

Boreas Gavin Hoxha.

Ik had verwacht dat ze wel in elkaar zou krimpen of op z'n mist 'au' zou zeggen, aangezien het er best pijnlijk uitzag, mar ze verkrimpt geen spier. Ook niet in haar gezicht.
Het volgende moment hoor ik haar wat mompelen, wat ik niet kan verstaan, maar ik gok erop dat het een scheldwoord is. Voordat ik ook maar weer mijn aandacht op haar heb kunnen richten, vlieg ik al door de lucht heen. Ik knal tegen de kast aan die ze een paar minuten geleden nog opgeblazen heeft. Een aantal scherpe punten snijden langs mijn huid. Ik negeer de pijn en beveel mezelf om verder te gaan. Ik stap wat onhandig uit het puin en richt me op het meisje voor me. Zo sterk kan ze toch niet zijn?
Plotseling vliegt ze deur achter het meisje open en komt er een ander meisje binnen lopen.
"Hey!" zegt ze verbaast. Direct herken ik haar. Zij vroeg een aantal dingen aan mij en Naomi, in het steegje, vlakbij de brandende huizen.
"Moet je niet kijken hoe de brandweer jullie brand blusten?"
"Het is niet mijn brand," brom ik geërgerd.
"Ow, wacht, het was natuurlijk niet jouw brand. Zij had hem zeker gemaakt," zegt ze met een tikkeltje sarcasme. Haar handen houdt ze klaar om iets te doen.
"Heb jij ooit gehoord van; twee tegen een is niet eerlijk?" roep ik naar haar, maar voordat ze kan antwoorden, verschijnt er een energie-ring rond haar keel.
"Verlaat de kamer, zodat het weer een één op één gevecht wordt," beveel ik haar. "Zo niet.. ach, misschien zijn dan je dagen getelt. Wie weet,"

Cher Louise Mertens.
Het doet me goed als hij door de lucht heen vliegt en tegen de kast, die ik eerder per ongeluk had opgeblazen, vloog. Een aantal scherpe punten snijden langs zijn huid. Ietwat onhandig stapt hij uit het puin en richt zich vervolgens op mij. Ik had verwacht, eigenlijk gehoopt, dat hij zou laten zien dat hij pijn had daardoor, maar ach… Hij houdt zeker wel van de pijn, je wist maar nooit met demonen. Morbide.
Abrupt vliegt de deur open en mijn zusje, Camile komt binnenlopen, waardoor ik diep zucht. “Hey!” zegt ze verbaast, voordat ik er ook maar wat op kon zeggen. “Moet je niet kijken hoe de brandweer jullie brand blust?” vraagt ze en schenkt hem een lieflijke glimlach. “Het is niet mijn brand,” bromt hij geërgerd, waardoor ik vermakelijk grinnik en van de demon naar Camile kijk. “Ow wacht, het was natuurlijk niet jouw brand. Zij had hem zeker gemaakt?” Grijnzend lik ik even over mijn lippen. “Ach, zo zie je maar dat vrouwen de dingen weer moeten oplossen,” Mijn blik flitst door de kamer naar iets bruikbaars, maar schieten vervolgens terug naar Camile. Haar handen houdt ze klaar om iets te doen, de potions die ze vastheeft, vallen me op en ik gebaar met mijn ogen naar haar – als ze kijkt – dat ze me een paar moet gooien.
“Heb jij ooit gehoord van; twee tegen een is niet eerlijk?” roept hij naar haar, maar voordat ook maar een van ons iets kan antwoorden, verschijnt er een energie-ring rond haar keel. “Verlaat de kamer, zodat het weer een één op één gevecht wordt,” Beveelt hij haar, waardoor ik – ietwat arrogant – mijn wenkbrauw optrek. “Zo niet… ach, misschien zijn dan je dagen geteld. Wie weet,” Vrijwel direct na deze woorden begon ik vermakelijk te lachen en deed mijn armen over elkaar, terwijl ik naar de demon keek. “En… sinds wanneer zijn demonen zo eerlijk?” vraag ik hem spottend, waarna mijn toon iets uitdagend kreeg, bazig zelfs. “Het gaat hier niet op jouw manier, maar op die van ons. Jij bent in ons huis, vriend,” spuugde ik het laatste woord bijna uit, “Jij hebt niets te willen. Laat haar nu gaan voordat ik je naar Tokyo opblaas. Dan kunnen ze stukjes tellen,” voegde ik er met een lieflijke glimlach aan toe, terwijl ik wagend een paar stappen richting hem zette. In mijn ooghoeken lette ik nog wel op Camile.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

(Ik wacht op Rider voor ik reageer..)

Corallo schreef:
(Ik wacht op Rider voor ik reageer..)

(Ja, dacht ik al. We doen 't ook in een bepaalde volgorde, gehehe.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Isuzu schreef:
(...)
(Ja, dacht ik al. We doen 't ook in een bepaalde volgorde, gehehe.)

(Hahaha, inderdaad. ;d)

Alexis Victoria Mertens.
Bij Julian komt een kleine frons tevoorschijn toen ik hem een van mijn bijzondere serieuze blikken toewierp. Ik nam een hijs van mijn sigaret en blies deze toen vervolgens uit. Julian drinkt het laatste beetje van zijn koffie op en zet het kopje terug op het keukenblad. Hierna kijkt hij mij aan en antwoord op mijn vraag: 'Laten we maar gaan kijken. Ik ben eerst naar jullie gegaan omdat ik daar wel kan rondsnuffelen, maar als jullie al een verklaring hebben is het toch onzin.'
Een triomfantelijke blik kwam er op mijn gezicht. Zoiets had ik wel aan zien komen van hem, maar jammer genoeg voor hem wist ik niets. Zelf was het ook jammer voor mezelf, want ik wilde nu weten wat er allemaal aan de hand was. En wat was dan de beste manier om erachter te komen? Juist, om zelf eens bij dat huis te gaan rondkijken.
'Jij weet er dus niets vanaf? Hebben je zussen ook niets gemeld?' vroeg Julian toen vervolgens. Ik schudde mijn hoofd alleen maar. Nee, waarom zouden die wat tegen me zeggen in de ochtend? Ik ben zo chagrijnig als de pest. Die willen me het liefst vermijden.
De sigaret bracht ik weer naar mijn mond, nam er een hijs van, genoot van de nicotine en blies toen vervolgens uit. De rookwalm kwam Julians kant op en hij liep richting de deur van de keuken. Mijn ogen volgde hem verbaasd. Wat is hij nou aan 't doen? Heeft hij van 't woord 'wachten' niet gehoord? Ik zit nog in mijn fucking nachtjapon.
'Is je kater dan al voorbij?' Grijnsde hij mijn kant op. Met dat ik dit hoor spring ik snel van de tafel af en wil naar hem toe rennen om hem tegen zijn hoofd aan te slaan, maar Julian had de deur al geopend en haastte zich naar de voordeur.
Ik trok mijn mond samen en deed de deur open waardoor Julian gevlucht was. “Bangerik!” Grijnsde ik vals naar hem. Als ik kans kreeg om met hem te stoeien durfde ik er zelfs voor te wedden dat ik van hem zou winnen. Ik stond dan wel bekend om de chagrijnigste in dit huis, maar zo erg ben ik toch ook weer niet? Zo snel aangebrand voel ik me ook weer niet. Goh, wat konden mensen zich aanstellen zeg.
Ik tikte het as van mijn sigaret af in de asbak die er stond en nam toen nogmaals een paar hijsen van mijn sigaret tot 'ie bijna op was. Julian zou nog wel even moeten wachten, want ik moest me ook nog omkleden. Ik zou vanavond wel even een douche nemen.
Met nog steeds dezelfde valse grijns op mijn gezicht liep ik naar de gang en ik zag Julian staan bij de voordeur. Wat een angsthaas is het ook. Een politieagent, maar hij kon niet op tegen een vrouw van 20 jaar. Goed, wel een vrouw van 20 jaar mét magische krachten, maar ik gebruik ze niet. Trouwens, het zijn niet erg actieve krachten. Ik kan er niemand pijn mee doen, dus ik heb mezelf vechtsporten aangeleerd en nu nog mee bezig.
“Je zult toch moeten wachten, Julian. Ik moet me nog omkleden.” Melde ik hem toen ik de eerste trede opstapte. “Anders ga jij alvast? Ik kom er dan zo snel mogelijk aan.” Vervolgde ik. Anders zou het nog langer duren en we mogen geen tijd verliezen. Wie weet met wat we te maken hebben.

[En kan Rider weer gaan reageren? Anders kan de rest niet verder.]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Porcelaneous schreef:
[En kan Rider weer gaan reageren? Anders kan de rest niet verder.]

Dat dus.

(Woeps, sorry. Camile komt eraan)

---

Happy Birthday my Potter!

Camile Lilith Mertens

"Heb jij ooit gehoord van; twee tegen een is niet eerlijk?" roept de demon. Ik rol met mijn ogen en wil hem zeggen dat hij dan maar niet bij vijf heksen binnen had moeten wandelen, maar voordat ik iets kan zeggen of kan doen, klemt een energiering zich om mijn nek en dwingt mij die te strekken. Bedenkelijk probeer ik naar beneden te kijken. Energieringen... welke demon was dit?
"Verlaat de kamer, zodat het weer een één op één gevecht wordt. Zo niet.. ach, misschien zijn dan je dagen getelt. Wie weet." Aangezien ik niet echt kan reageren op zijn bevel, ik haar het als mensen mij zeggen wat te doen, bedenk ik welke potions ik ook al weer had meegenomen. Eentje moest Cher's kracht symboliseren. Een ander had waarschijnlijk sowieso niet zoveel effect en ik had nog een experimentele potion. Was die niet bedoelt tegen boeien? Ik wist het niet meer. Ik had er ooit een keer mee lopen rotzooien en had geen idee meer waar het nou precies tegen zou moeten werken.
Ik hoorde Cher lachen, waarna ze begon te dreigen. Langzaam rol ik de juiste potion naar mijn vingers en zonder iets te zeggen laat ik hem vallen. Het gerinkel van brekend glas klinkt door de kamer, vervolgens ontstaat er een rookwolk en voel ik de ring oplossen. Meteen gooi ik mijn handen naar voren en creëer een schild voor mij.
'Je had mijn handen vast moeten maken,' zeg ik rustig, terwijl ik een paar potions naar Cher gooi. 'Maar goed, misschien moet je volgende keer niet naar een huis met vijf heksen komen, als je niet wilt vechten met meer dan één?' Mijn glimlach komt weer terug en ik voel mij weer een stuk beter dan met die stomme halsband.

---

Happy Birthday my Potter!

Boreas Gavin Hoxha.

"En… sinds wanneer zijn demonen zo eerlijk?" vraagt de rechter witch spottend.
Ik grinnik zachtjes. "Ik ben graag duidelijk over het akelige einde van mensen, zodat ze zich er al op kunnen voorbereiden," meldt ik haar rustig.
"Het gaat hier niet op jouw manier, maar op die van ons. Jij bent in ons huis, vriend." Het woord vriend spuugt - figuurlijk - voor mijn voeten. "Jij hebt niets te willen. Laat haar nu gaan voordat ik je naar Tokyo opblaas. Dan kunnen ze stukjes tellen,"
Ik grom geërgerd. Waarom dreigen die witches altijd, maar dóen ze het niet? Vrouwen.. ik blijf er niks van snappen.
De witch waar ik tegen praat, zet een aantal stappen naar me toe. Met mijn hand daag ik haar uit om dichter bij te komen, als ze durft natuurlijk.
Plotseling hoor ik glas vallen en het volgende moment staat de kamer vol rook. Wanneer de rook opgetrokken is en verdwenen is via het raam, zie ik dat de ring om haar nek verdwenen is. Verdomme!
"Je had mijn handen vast moeten maken," zegt ze kalmpjes.
"Nee," spreek ik haar tegen. "Ik had je beter direct moeten omleggen," zeg ik tegen haar, met een brede grijns. Eerlijk gezegd had dat best leuk geweest.
Voordat ik iets kan zeggen, gooit ze iets naar de ander witch. Wat was dat?
"Maar goed, misschien moet je volgende keer niet naar een huis met vijf heksen komen, als je niet wilt vechten met meer dan één?"
Ik haal diep adem en zucht het uit. "Oké, dan wordt het een twee op één gevecht als je zo graag mee wilt doen, madame," zeg ik met een grijns tegen haar.
Wanneer ze een schild voor haar laat verschijnen, begin ik te lachen. "Dat houdt mij niet tegen," zeg ik, nadat ik mijn hoofd geschud heb.
Ik steek mijn hand voor me uit en laat mijn vingers bewegen. Beetje bij beetje neem ik de energie van de linker witch af. Als het goed is, moet ze zich nu moe beginnen te voelen..