Cloudbreaker schreef:
Boreas Gavin Hoxha.
"Maak je geen zorgen," zegt het meisje - van rond de achttien, negentien, schat ik - met een vriendelijke, vertrouwelijke glimlach op haar gezicht. "Ik ben heel goed in mijzelf beschermen, maar moeten jullie dan ook niet naar binnen?" Haar stem is erg bezorgd en dat waardeer ik.
"Nee, we wonen ver hier vandaan dus hebben we ons maar hier verstopt," zegt Naomi.
Als ik nu de tijd stil kon zetten, had ik dat gedaan en had ik daarna mezelf voor mijn kop geslagen. Waar is ze mee bezig? Ik weet niet zeker of dit meisje een gewone burger is, laat staat dat we überhaupt onze ware identiteit zullen verraden!
"Hebben jullie dan misschien gezien wat er gebeurd is? Ik ken de mensen namelijk en vraag mij af of ze thuis waren. Ik vroeg het net aan een agent, toen die dingen opeens ook in de fik vlogen en iedereen in paniek raakte,"
Ik knik bedenkelijk. "Het klopt wat ze zij. Wij komen hier niet vandaan, niet uit dit deel van de stad. Maar op een antwoord op je vraag je geven, wij hebben gezien wat er gebeurt is. Maar omdat ze er bang was-" Ik maak een gebaar naar Naomi. "Heeft ze me hier heen getrokken," vertel ik. Natuurlijk lieg ik dit glashard, maar ik doe het wel prima. Want hoe zou het ook anders? Ik lieg mezelf al m'n hele leven overal uit.
"Maar zoals ik al zij, we hebben gezien wat er gebeurt is. Toen wij hier aan kwamen, stond dat huis al in de brand, dus we weten niet hoe dat zo gekomen is, maar die vuilnisbakken zijn aangestoken door jongeren, op afstand. Vast met explosieven of zoiets. Tenminste, ik zag een groepje jongeren lachend en wijzend voorbij lopen," leg ik aan haar uit. Ook dit is niet waar.
"Het lijkt me dus beter dat wij naar huis gaan en ons gezellige dagje winkelen afbreken en dat jij ook naar huis gaat," mompel ik met een bedenkelijk gezicht. "Ook al kan je nog zo goed voor jezelf zorgen," voeg ik er met een gespeelde vriendelijke glimlach aan toe.
(Mijn reactie is helemaal klaar! (: )
Camile Lilith Mertens
Het mannelijke wezen knikt bedenkelijk. Ik vind hem beter overkomen dan het meisje, maar ik blijf ook bij hem mijn twijfels houden. Vooral als hij zegt dat het meisje bang was. Ze lachte net zo gemeen dat ik dat echt niet voor mij kan zien. Hoe kan ze nou sadistisch en bang zijn. Ik bedoel, van iets wat je eng vindt, geniet je niet. Er klopt helemaal niks van.
Toch blijf ik mijn vertrouwde glimlach op mijn gezicht houden en luister naar wat hij te zeggen heeft over wat er gebeurd is.
'Maar zoals ik al zei, we hebben gezien wat er gebeurd is. Toen wij hier aankwamen, stond dat huis al in de brand, dus we weten niet hoe dat zo gekomen is, maar die vuilnisbakken zijn aangestoken door jongeren, op afstand. Vast met explosieven of zoiets. Tenminste, ik zag een groepje jongeren lachend en wijzend voorbij lopen.'
Ik trek even mijn wenkbrauwen op. Als dat waar is, dan kan hij dat maar beter aan de politie gaan vertellen. Daar zouden ze heel veel aan kunnen hebben.
'Het lijkt me dus beter dat wij naar huis gaan en ons gezellige dagje winkelen afbreken en dat jij ook naar huis gaat,' mompelt hij. 'Ook al kan je nog zo goed voor jezelf zorgen.' Hij voegt er een vriendelijke glimlach aan toe.
Oké, nu werd het al helemaal vreemd. Ze zijn hier, als ze een dag gaan winkelen. Ze willen naar huis gaan, terwijl ze getuigen zijn. Er klopt echt helemaal niks van. Of het zijn kwade wezens, of het zijn mensen. Ik ga er in ieder geval vanuit dat ze meer weten dan dat ze vertellen.
'Ow, ik woon hier praktisch naast, dus als er wat mis gaat, kan ik altijd nog naar binnen. Serieus, maak je geen zorgen om mij. Maar als jullie iets gezien hebben, moeten jullie dat dan niet doorgeven aan de politie? Ik bedoel, ze staan daar al naar getuigen te zoeken, dus kunnen jullie je dan niet beter melden?' Mijn stem blijft vriendelijk klinken. Misschien lijk ik nu ietwat opdringerig of zo, maar ik wil weten wat ze hier doen enzo. Ik ga dus echt niet weglopen voor ik dat weet.
Ik vertrouw deze twee wezens voor geen meter. Ik probeer altijd het goede van mensen in te zien, maar tot nu toe lukt dat totaal niet en dat is des te meer reden om op mijn hoede te zijn.
Happy Birthday my Potter!
