• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Broadfields
    - Niamh Raine Pierce ~ Frey

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Kaien
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Sirens
    - Nathaniel Carter ~ Rizzoli

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ DarkSavior
    - Parthenope ~ CottonCloud
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Ivan

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 16 aug 2012 - 16:19 ]


    Your make-up is terrible

    [Hahaha geniale uitspraak. En je typt nog vaak Beck lolol.]

    Rikki madeleine Beck

    "Zelfs mijn vest kan dat niet belemmeren." zegt Sal die naar mij toe is gelopen en naar de kast kijkt. Ik ril en Sal loopt erheen om een zak eruit te pakken. Hij maakt hem open en een misselijk makende geur, voor mij tenminste, verspreid zich over de zolder heen. Hij ruikt eraan en doopt dan zijn vinger er in. Als hij hem in zijn mond stopt draai ik me om omdat ik de kots neigingen op voel borrelen.
    "I-ik weet niet wat er met jou gebeurd is waardoor jij een stuk geheugen mist, maar wees blij dat het je geheugen was en niet dat." zegt hij en wijst naar de zakken. Ik knik eventjes snel en loop meteen weer terug naar de deur.
    "Kunnen we alsjeblieft gaan? Ik heb hier echt genoeg van, ik wil het niet eens meer weten. Darren is hier duidelijk ook niet." zeg ik smekend tegen Sal en hoop dat hij meegaat, anders ga ik alleen. Ik kan hier niet langer blijven bij al dat bloed, dat blijkbaar heel echt is. Ik vertrouw hem, op de één of andere manier. Ik loop door de deur en blijf met mijn rug naar hem toe op hem wachten.


    Your make-up is terrible

    Internet in de trein is so much win :].

    Ayaki.

    De deur gaat open en een lange gestalte komt naar buiten. Ik herken Nightshade aan zijn geur.
    'Laten we gaan.' En hij gaat me voor de tuin in, springt zonder enige moeite over het hek dat dit huis van de buitenwereld scheidt. Ik knik, sta op en hol hem achterna. Tot mijn verbazing kom ik verrassend gemakkelijk op het hek. Is dit de kracht van vampirisme? Indrukwekkend. Ik spring naar beneden en volg de gestalte die door de bossen door richting de horizon rent.
    Na een kort sprintje heb ik Nightshade ingehaald.
    'Waar gaan we heen en op wat gaan we jagen?' vraag ik, onrust in mijn systeem bij de gedachte aan vers, warm bloed. Waar bloed voorheen het doel had van geestelijke bevrediging van de demon in me, nu is het een substituut voor voedsel geworden. Iets zegt me dat als ik geen bloed binnenkrijg, dat ik er spijt van zal krijgen. Ik wil Nightshade vragen naar de impact van het gebrek van bloed op een vampierenlichaam, maar hij heeft zijn ogen gefixeerd op een doel, een locatie die geschikt is om te gaan jagen. Als ik nu eens wist welke locatie.
    Zijn ogen staan fel, zijn lichte huid is in groot contrast met zijn donkere kleding. Hij lijkt op de volwassen versie van mij. Ik glimlach even bij de gedachte.


    No growth of the heart is ever a waste

    [Oh echt? Haha woeps. Terwijl Sal haar achternaam niet weet..]

    Sal Levine

    Ze knikte eventjes en ze liep daarna meteen weer terug naar de deur toe. Ik keek haar aan.
    'Kunnen we alsjeblieft gaan? Ik heb hier echt genoeg van, ik wil het niet eens meer weten. Darren is hier duidelijk ook niet,' zei ze smekend. Ze liep verder en bleef met de rug naar mij toe staan wachten. Ik keek nog even naar het bloed. Ik weer om mij heen de kamer rond en besefte mij dat ik ook nog nergens camera's had gezien. Ik beet op mijn lip en was van plan om dat gedeelte maar even te verzwijgen voor Rikki. Ik liep naar haar toe en sloot de deur achter ons dicht. Ik wou haar nu niet aankijken. Ik had zo'n gevoel dat mijn blik het nu alleen erger ging maken. Zakken met bloed en dan nog een lege blik die het niets kon schelen, maar toch bleef ze wachten op mij. Kon het haar dan echt niks meer schelen? Voorzichtig keek ik even naar Rikki.
    'Waar wil je heen?' vroeg ik zacht aan haar. 'Wil je naar je kamer? of beneden?'


    [Ik had al weer Beck staan.. -.- Haha dit komt niet goed.]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Nightshade

    Na een tijdje gerend te hebben kwam Ayaki naast me rennen. Hij leerde snel en daar was ik als leermeester er blij om. Zo hoefde ik dingen niet vaker dan nodig uit te leggen. Iets wat ik erg plezant vond.
    "Waar gaan we heen en op wat gaan we jagen?" vroeg hij terwijl er een toon van onrust door zijn stem kwam. "Naar een dorp." zei ik kortaf terwijl ik om me heen bleef kijken.
    Na een tijd gerend te hebben stop ik en snoof eens diep de geuren om mij heen op. "Daar!" zei ik toen ik de geur van mensen rook en wees in de richting vanwaar het kwam. Ik sprintte weg en mijn snelheid versnelde zich drastisch hoe dichterbij ik bij het dorp kwam.
    Vlak voor de rand van het licht stopte ik opnieuw om te wachten op Ayaki die net iets achter mij rende. Hij was snel, erg snel. Het verbaasde mij niet, hij was klein en licht, een groot voordeel aan zijn kant. "De eerste persoon die we tegenkomen is ons slachtoffer. Volg mij en let op wat ik doe, omdat jij waarschijnlijk een persoon nog niet kan beïnvloeden zal ik jagen op de oude manier. Snel en dodelijk."
    Ik schoot weg van mijn plek op zoek naar bloed, menselijk bloed, het genot van de wezens in het donker. Het duurde niet lang voordat ik iemand vond, een klein jongetje dat op de grond aan het spelen was. Zijn geur bedwelmde me, riep me tot zich en ik gaf gewillig toe. Ik rende op hem af, pakte zijn hoofd vast en brak met een simpele beweging zijn nek. "There you go." zei ik grinnikend.
    Rustig boog ik mij over het jongetje heen en zette mijn tanden in zijn nek. Zijn kostelijke bloed stroomde in mijn mond en ik zoog het gulzig op. Maar opeens zag ik in mijn ooghoeken Ayaki op mij afkomen. Voor ik het was had een trap in mijn maag en lag ik achterover op de grond.

    [ bericht aangepast op 17 aug 2012 - 21:51 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    [ Dafuq, wat mis ik veel na een dagje paintballen. Wordt dadelijk nog leuk met school. >< ]

    Katherine Sarah Gray
    'Ik kan niet met je meegaan.' Waarom niet? Ze moet! 'Waarom zou ik meegaan met degene die mij liet sterven? Om het allemaal opnieuw mee te maken?' De woorden snijden bijna letterlijk door mijn hart en wanneer ik merk dat er een traan over mijn wang biggelt, veeg ik hem direct weg. Huilen is voor watjes. Ze zet een stap naar achter en nu durf ik geen tweede stap naar voren meer te zeggen.
    'Het spijt me echt, mam. Maar ik ben niet degene die schoot. Toe, je moet het me vergeven en ik beloof je dat je nooit meer zo iets mee hoeft te maken. Ik bescherm je met mijn eigen leven, dat beloof ik,' herhaal ik wanhopig. 'Je kunt niet hier blijven! Het is oud en vies, het past niet bij je. Thuis is het prettig. Je zoon mist je,' zeg ik met nadruk op het woord "zoon". 'Ik mis je en... Als je niet voor mij terug wil komen, doe het dan voor papa. Hij mist je echt heel veel.'


    everything, in time

    Rikki Madeleine Beck

    Het duurt een moment voordat hij naast mij staat en de deur achter ons gesloten heeft. Ik ril kort en hij kijkt me even aan.
    "Waar wil je heen?" vraagt hij zacht. "Wil je naar je kamer? Of beneden?" Ik haal mijn schouders op en begin traag de trap af te stappen. Met elke stap voel ik me iets beter en kan ik beter ademhalen. Mijn gedachten zijn chaotisch en willen het duidelijke niet zien.
    "Ik weet het even niet." antwoord ik zacht als we op de tweede verdieping zijn en ik het idee heb dat ik kan praten zonder dat mijn stem onverstaanbaar is. Ik kijk op naar Sal en glimlach verontschuldigend.
    "Sorry." zeg ik nog kort tegen hem. Ik wilde er wel achter komen boven maar het lukt gewoon niet. Die plek bied me niet meer dan verzinsels en fantasieën. Ik weet niet meer waar ik het moet zoeken.


    Your make-up is terrible

    Ayaki.

    Nightshade reageert niet en kijkt enkel om zich heen, op zoek naar hetgeen waar hij moet zijn.
    'Naar een dorp,' zegt hij en verandert ineens van koers, sprint met enorme snelheid naar de betreffende plaats.
    'Daar!'
    Ik bal de vuisten, zet kracht op mijn voeten en vlieg achter hem aan. Ik vang vage sporen van bloed op, die almaar sterker worden naarmate ik blijf rennen. We naderen een dorp! schiet er door me heen. Nightshade vermindert snelheid en stopt aan de rand van het dorp. Rustig loopt hij de plaats binnen terwijl hij de straten af zoekt.
    'De eerste persoon die we tegenkomen is ons slachtoffer. Volg mij en let op wat ik doe, omdat jij waarschijnlijk een persoon nog niet kan beïnvloeden zal ik jagen op de oude manier. Snel en dodelijk.' Ah, hij wil dus meteen een mens doden. Ik knik. Mijn illusies zijn verre van waterdicht en doordat mijn lichaam en geest nog aan het vampirisme zullen moeten wennen, zijn ze er vast niet beter op geworden. De kans is aanwezig dat ik ze helemaal niet kan gebruiken.
    Hij vliegt weg, duidelijk naar zijn doelwit. Ik sprint achter hem aan en we kruisen het pad van een spelende jongen. Hij vliegt op de jongen af, grijpt hem vast en breekt zijn nek als een twijgje.
    Hij zet zijn tanden in zijn nek en zuigt het bloed naar binnen. Op dat moment gaat het fout. De geur van dat zalige bloed zo dichtbij doet al mijn spieren in de hoogste staat van spanning staan, maakt een soort agressie in me los die ik nog nooit eerder heb gezien. Voor ik het door heb, storm ik op Nightshade af en geef hem een keiharde trap in zijn maag waardoor hij noodgedwongen zijn slachtoffertje los moet laten. De momenten volgen elkaar razendsnel op, want wanneer ik weer bij zinnen kom, zitten mijn tanden in de hals van een dode jongen. Geschokt laat ik hem uit mijn handen vallen, draai me om naar Nightshade. Mijn ogen worden groot.
    'I-ik.. het spijt me, ik.. ik weet niet wat me bezielde. Het spijt me.'


    No growth of the heart is ever a waste

    Sal Levine

    'Ik weet het even niet,' zei ze zacht wanneer we op de tweede verdieping aan waren gekomen. Ze keek mij aan en een verontschuldigd glimlach was op haar gezicht te zien.
    'Sorry,' zei ze kort tegen mij. Ik schudde lichtjes mijn hoofd als teken dat ze helemaal geen sorry hoefde te zeggen. Ik keek even de gang door en bedacht me waar we heen konden. Iets te drinken zou haar wel goed doen, maar op onze kamers hadden we alleen water. Ik zuchtte iets. We moesten dan toch naar beneden. Ik deed mijn capuchon pop en hoopte dat Rikki de hint begreep. Ik begon alvast te lopen en keek eventjes of zij ook mee liep.
    'De thee hier is nog best wel lekker. Kom je?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Nightshade

    Terwijl ik kwaad op de grond lag verorberde Ayaki de jongen. Hij zoog hem helemaal leeg. Ik stond op terwijl Ayaki zich omdraaide en met grote ogen naar mij keek.
    "I-ik.. het spijt me, ik.. ik weet niet wat me bezielde. Het spijt me." Ik gromde kwaad. "Ik ben je meester, niet je vijand." siste ik en begon naar hem toe te lopen. Toen ik dichtbij genoeg was sloeg ik hem zo hard in zijn maag dat hij kronkelend op de grond viel.
    "Wat denk je wel niet! Respect voor de ouderen, wat snap je daar niet aan?" Ik gaf hem nog een trap in zijn zij. "Je hoort je beurt af te wachten!" Ik gromde nog eens kwaad naar hem en liet hem op de grond liggen terwijl ik om mij heen keek of niemand iets gemerkt had.
    "Je mag blij zijn dat niemand ons gezien of gehoord heeft." zei ik kwaad, "Idioot!"


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    Hij schud lichtjes met zijn hoofd als teken dat ik helemaal geen sorry hoef te zeggen maar ik neem hem toch niet terug. Hij kijkt even de gang door en zucht dan iets. Hij doet zijn capuchon op en ik vraag me af of we ons weer onder de mensen gaan begeven. Hij begint te lopen en als hij kijkt, begin ik ook gelijk mee te lopen.
    "De thee hier is nog best wel lekker. Kom je?" vraagt hij. Ik glimlach zwak en knik.
    "Ja, maar wacht even..." zeg ik en ik ga voor hem staan. "Je vest hangt nog open." Ik weet dat hij hem zelf niet dicht kan doen met zijn doorkliefde hand dus pak ik de twee uiteinden vast en rits ik zijn vest snel dicht.
    "Zo, dat is beter." glimlach ik zacht. "Thee, zei je? Dat klinkt een stuk veelbelovender dan bloed." Ik ga voor hem vandaan zodat we samen de trappen af naar beneden kunnen lopen. Ik laat hem voorgaan naar de keuken en ben blij als ik de vage stemmen van mensen kan horen. Het stelt me enigszins gerust.


    Your make-up is terrible

    Ayaki.

    Zijn ogen spugen vuur. Het is een lange tijd geleden dat ik me herinnerde dat ik echt bang was, maar nu weet ik weer hoe het voelt. Angst.
    'Ik ben je meester, niet je vijand,' gromt hij. Hij komt overeind en loopt mijn kant op. Nog voor ik mijn excuses aan heb kunnen bieden, krijg ik zo'n harde vuist in mijn maag dat ik voorover klap en al het bloed dat ik heb gedronken naar buiten komt. Mijn hoofd raakt het asfalt van de weg. Hard.
    'Ugh.. krghhh..' Ik gorgel, kuch en probeer adem te halen, vecht om het bewustzijn niet te verliezen. Ik vecht tegen de pijn. Tranen springen me in de ogen.
    'Wat denk je wel niet! Respect voor de ouderen, wat snap je daar niet aan?' 'Aah!' Een harde trap in mijn zij doet me het uitschreeuwen van pijn. Nu kan ik de tranen niet meer tegenhouden. Verloren en verslagen lig ik op de grond, hijgend, kuchend.
    'H-het s-spijt me,' fluister ik met rauwe stem als ik trillend overeind probeer te komen, bloed dat langs mijn mondhoek naar beneden loopt. Wat bezielde me? Ik verloor mezelf!
    'Je mag blij zijn dat niemand ons gezien of gehoord heeft. Idioot!" Trillend sta ik weer op de benen, vind houvast aan het speeltoestel waar de jongen bij zat.
    'A-alstublieft.. ik wilde niet- het spijt me,' piep ik zacht met een gebroken stem. Losgeraakte lokken haar hangen voor mijn gezicht, verbloemen de tranen die over mijn wangen glijden. Ik heb zijn vertrouwen beschaamd. Dit was een grote fout.
    'Alstublieft, geef me nog een kans.'


    No growth of the heart is ever a waste

    Sal Levine

    'Ja, maar wacht even...' zei ze nadat ze zwak had geglimlacht en had geknikte. Ik keek haar iets wat vragend aan, al helemaal toen ze voor mij kwam staan. 'Je vest hangt nog open.' Ik keek omlaag en zag dat ze gelijk had. Ik was het al weer helemaal vergeten. Ik wou een poging doen om mijn vest dicht te krijgen, maar Rikki ging mij voor en deed mijn vest gauw dicht.
    'Zo, dat is beter,' glimlachte ze zacht. Een dankbare glimlach verscheen op mijn gezicht en vroeg mij af hoelang ik nog hulp nodig had voor haar voordat ik zoiets simpel zelf weer kan.
    'Thee, zei je? Dat klinkt een stuk veelbelovender dan bloed,' zei ze waarop ik knikte. Ze ging voor mij vandaan zodat wij met zijn tweetjes de trap af konden lopen. Ze liep mij voorgaan naar de keuken en ik vond dat wel best. Voor de keuken kastjes bleef ik staan en keek even naar Rikki.
    'Thee en er is ook melk en water,' zei ik met een klein glimlachje. Ik pakte twee kopjes uit een kast en zette die neer op het aanrecht. Ik draaide mijzelf om naar Rikki toe.
    'Wat wil jij?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Nightshade

    Trillend stond hij weer op zijn benen en hield zich vast aan speeltoestel.
    "A-alstublieft.. ik wilde niet- het spijt me." piepte hij zacht, "Alstublieft, geef me nog een kans." Ik keek hem kwaad aan. "Je spuugt zelfs al zijn bloed weer uit dus was heel die aanval voor niks." siste ik, "Hoe dom kun je zijn? Nu moeten we weer opnieuw op jacht." Ik gromde en keek om me heen. "Het zal wel even duren voordat jij je als een volwaardige vampier kunt gedragen blijkbaar. Jammer, ik had iets anders van je verwacht. Je had respect toch hoog in je vaandel staan?"
    Toen hoorde ik ver weg de lichte voetstappen van een jonge vrouw. "Kom mee!" gromde ik tegen hem waarna ik wegschoot in de richting waar de voetstappen vandaan kwamen. Het duurde niet lang voordat ik de jonge vrouw zag. Ze was niet de mooiste, maar ach, ik had al lelijkere gezien en er hing geen rookwalm om haar heen. Alleen maar beter, rook verpeste het bloed van een mens. Ik verborg me in de schaduw van de huizen en wachtte totdat Akayi er was. "Dit is je tweede kans. Drink van haar en verpest het niet!"


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    Hij blijft voor de keukenkastjes stilstaan en kijkt achterom naar mij.
    "Thee en er is ook melk en water." zegt hij met een kleine glimlach. Hij pakt twee kopjes uit het kastje en zet die neer, ondertussen ben ik gaan zitten op één van de keukenstoelen terwijl ik zijn bewegingen volg. Hij draait zich om naar mij.
    "Wat wil jij?" vraagt hij.
    "Thee graag." glimlach ik dankbaar. "Dat is zo lekker kalmerend. Kan ik nu wel gebruiken." Ik kijk even de keuken door die behoorlijk groot is en mijn blik blijft weer hangen bij Sal, wiens bewegingen ik blijf volgen. Ik ben dol op thee, vooral kruidenthee. Ik drink het altijd voor ik naar bed ga zodat ik beter kan slapen.


    Your make-up is terrible

    Sal Levine

    'Thee graag,' zei ze met een dankbaar glimlach. Ze was gaan zitten op één van de keukenstoelen. 'Dat is zo lekker kalmerend. Kan ik nu wel gebruiken,' zei ze en ik knikte lichtjes. Ik draaide mijzelf weer en besefte mij dat ik nog steeds geen kracht kon zetten met mijn hand.
    'Het kan eventjes duren,' verontschuldigde ik mijzelf alvast. Ik begon te waterkoker te vullen en zette die vervolgens aan. Ik eigenlijk nogal aardig wat water verspilt en ik krabde iets aan mijn achterhoofd. Met wat moeite kon ik de thee zakjes openen die ik daarna in beide kopjes deed. Ik zette alvast het suiker en de melk op tafel en wachtte nog even tot het water klaar was. Toen het water klaar was, schonk ik beide kopjes vol en deed ik in beide kopjes nog een thee lepel. Als eerste gaf ik aan Rikki haar kopje en daarna nam ik die van mij mee naar tafel. Ik nam plaats tegen over haar en begon te blazen over mijn kopje.
    'Alsjeblieft,' zei ik met een klein glimlachje.


    [Fout beschreven? Pech! Ik drink geen thee xd]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you