Apocalyptic World [Topic 1] - Speeltopics

Met dank aan Inge voor het idee, de verhaallijn en de plaatjes.

We starten in de bunker, als ze de laatste dingen controleren voor ze de grote, boze wereld in gaan.

2248 na Christus

1 januari 2100. Europa is Europa niet meer. Nee, de overheden van verschillende landen hebben het begrip 'eenheid' erg letterlijk genomen. Grenzen bestaan niet meer. Er is nog maar één nationaliteit: Amerikaans. Amerika is wreder dan ooit. Maatregel op maatregel tegen van alles en nog wat. Het lijkt wel alsof het nooit ophoudt. Tot de burgers er genoeg van hebben, en de overheid hen niet meer in de hand heeft. Als drastische oplossing besluiten ze bombardementen uit te voeren, op verschillende plekken in het land. Dit gaat alleen niet zo goed. Mensen veranderen in zombies, dieren veranderen in monsters en dit alles door één klein foutje. Een deel van de bevolking heeft bunkers gemaakt, omdat ze al iets verwacht hadden in de trant van bommen. Terwijl zij daar redelijk veilig zaten, was de rest van de bevolking overgeleverd aan het giftige gas. Na anderhalve eeuw onder de grond te hebben geleefd, heeft een groep jongeren (nakomelingen van de personen die de bunker hebben gebouwd) er genoeg van. Ze besluiten de aarde weer te claimen als hun eigendom, ondanks de vele gevaren.

Jij bent een van deze jongeren. Overleef je het, ga je dood of besluit je toch maar terug te rennen naar je veilige thuishaven?

Bunker

Wereld

Regels

- Mary Sue's/Gary Sue's/Godmooden is ten strengste verboden.
- Als er geen meisjes meer zijn, zijn er geen meisjes meer. Punt.
- Blijf realistisch. Je kan nou eenmaal niet in je eentje een hele groep zombies verslaan. Zelfs niet als Mary Sue.
- 16+ taal mag. Denk aan bloederige scènes, scheldwoorden enzovoort.
- Post minimaal 5 zinnen.
- Als je OOC praat, gebruik je [].

Rollen

Apocalyptic World [Rollenstory]
Apocalyptic World [Rollentopic]

Vrouwelijk
– Arianna | Merlonie
– Ivy Grimiras | Lovelydemon
– Monica Gabriëlla Lopez | Morticia
– Madison 'Maddie' Leah Lockwood | Aragog

Mannelijk
– Riot Masquerade | Colt45
– David 'Dave' Jayson Blueford | Cloudbreaker
– Druce Eldrian Suton | Rider
– Raven Bennett | Mordacious

Paren

Riot Masquerade/Colt45 | Madison 'Maddie' Leah Lockwood/Aragog
Arianna/Merlonie | Raven Bennett/Mordacious
Monica Gabriëlla Lopez/Morticia | David 'Dave' Jayson Blueford/Cloudbreaker
Ivy Grimiras/Lovelydemon | Druce Eldrian Suton/Rider

Lijstje

Naam:
Leeftijd (min. 16 jaar):
Geslacht:
Uiterlijk:
Karakter (goede én slechte eigenschappen):
Extra:

[ bericht aangepast op 18 juli 2012 - 22:16 ]

(>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

David 'Dave' Jayson Blueford.

Monica zucht even, draait zich om en kijk me aan. Word ze nu al moe van me?
"Misschien kunnen we iets van een pand of zo vinden, waar nog mensen zijn," zegt ze tegen me en draait zich weer om.
"Denk jij echt dat er nog levende mensen zijn? Iedereen is vermoord of veranderd in een zombie," merk ik droogjes op, terwijl ik opnieuw om me heen kijk.
Omdat ik even niet oplet, loopt Monica al snel een stuk voor me. Ik slenter haar achterna, stap over een hoopje bakstenen, trap wat troep opzij en loop verder.
Plotseling klinken er schoten en ik zie dat Monica met haar pistool in haar handen staat en op de zombies schiet.
Ik schud mijn hoofd. Waarom zou ik op ze schieten als ik zo ook in elkaar kan timmeren? Ik loop naar één van de zombies toe en begin hem in elkaar te slaan. Helaas heb ik er niet aan gedacht dat er nog meer zijn. En al snel ben ik omslingeld. Shit.
Ik trek mijn knife en steek er een paar neer, maar andere begin mij al aan te vallen. Toch roep ik niet naar Monica, dat zal nogal zwak zijn..

Monica Gabriëlla Lopez.
      “Denk jij echt dat er nog levende mensen zijn? Iedereen is vermoord of veranderd in een zombie,” antwoord hij droogjes en ik doe geen eens de moeite om me geïrriteerd om te draaien, dat zal hij nu ook wel aan mijn manier van bewegen zien en hoe ik praat,
      “Lieve schat,” begon ik sarcastisch, terwijl ik iets om heen keek, “Ik heb nu geen tijd voor jouw droge opmerkingen, dus houd ze voor je, wil je?” antwoordde ik duidelijk en sarcastisch terug, terwijl ik nog steeds verder liep.
      Netjes gericht had ik er al een paar neergeschoten en ik maakte me net klaar om me om te draaien en die zombies neer te knallen, op het moment dat David het voor me verpest. Ik werk pas net met hem samen en hij werkt zich nu al in de nesten! En dan vinden mensen me raar omdat ik liever alleen werk? Als ze hier nu waren, zouden ze me snappen…
      Ik zucht geïrriteerd en kijk toe hoe hij ze in elkaar slaat, maar dan met nog meer zombies omsingeld word. Vermakelijk sla ik mijn armen over elkaar en kijk toe hoe hij zijn mes pakt om er vervolgens een paar neer te steken, al beginnen een paar andere zombies hem al aan te vallen. Droog rol ik mijn donkere ogen in hun kassen en ik loop naar hem toe op mijn dooie gemakje, terwijl ik mijn arm al omhoog doe en ondertussen op een paar zombies schiet die er aan komen. Al snel ben ik bij David en begin ook op de zombies te schieten, ik bedoel, daar heb ik al die training voor gehad. Waarom zou ik het niet gebruiken?
      Mijn munitie raakt echter op en ik merk hoe er een paar zombies mijn kant opdraaien, dus pak ik snel mijn andere pistool en schiet ze zo bijna allemaal neer, maar stop deze weer terug op de plek in mijn riem en trap zo een paar monsters tegen de grond, waardoor ik daarna naast David kwam te staan en me omdraai naar hem met een dodelijke blik in mijn ogen, een teken dat hij mij ophield en ik er niet van gediend was. Toch was er enigszins een triomfantelijke blik in mijn ogen te zien en een half grijnsje.
      “Ben je te man om een vrouw haar hulp niet in te roepen?” vroeg ik hem vermakelijk, zonder er echt antwoord op terug te verwachten, waarna ik weg liep.

Quiet the mind, and the soul will speak.

David 'Dave' Jayson Blueford.

Gelukkig heeft het niet in haar hoofd gehaald om mij te gaan helpen. Nu kan ik dit zooitje zombie's lekker zelf opruimen. Als me dat gaan lukken, tenminste..
Toch hoor ik achter me enkele schoten. Waarschijnlijk schiet Monica weer vanaf een afstandje. Ach, zij kan het niet helpen. Ze blijf immers een vrouw. En ik ben de man hier, die zich op dit moment vreselijk in de nesten heeft gewerkt.
"Goed gedaan, David," mompel ik binnensmonds, terwijl ik een van de zombie's ontwijk, maar wel door een andere geraakt word. Nooit geweten dat levende-doden zo hard konden slaan.
Plotseling klinken er schoten vlakbij me. Ik negeer de neiging om bij ieder schot ineen te duiken. Gek genoeg krijg ik het gevoel dat ze niet enkel de zombie's neer wil schieten, maar de idioot die het gevecht met die wezens aangegaan is ook.
"Pas een beetje op met die kogels, wil je?" roep ik naar haar, nadat ik me omgedraaid heb. "Ik wil nog wel een tijdje leven," schreeuw ik er achteraan.
Na nog wat schoten en een paar messteken later, staat Monica voor mijn neus, met een dodelijke blik in haar ogen, maar er staat ook een half grijnsje op haar gezicht die ik niet begrijp.
"Ben je te man om een vrouw haar hulp niet in te roepen?" vraagt ze, maar loopt weg, zonder enig antwoord.
Ik loop achter haar aan. "De meeste vrouwen zijn al bang van een klein spinnetje en aangezien jij op een afstandje stond te schieten, wilde ik het anders aanpakken. Daar heb je toch geen problemen mee?" merk ik op en spring over een brokstuk heen.

Monica Gabriëlla Lopez.
      “Pas een beetje op met die kogels, wil je?” riep hij naar me, nadat hij zich omgedraaid had, maar ik had geen zin in al die crap waar hij zich nu weer in gewerkt had, aangezien ik het natuurlijk moest oplossen. “Ik wil nog wel een tijdje leven,” schreeuwde hij er achteraan, waar ik enkel op reageer door mijn wenkbrauw amusant omhoog te halen.
      Ik liep weg nadat ik hem even dodelijk aangekeken had en ik hoorde hoe hij me achterna liep, waar ik stiekem een beetje om moest grijnzen. Zo hoorde het ook, vrouwen konden zich alleen naar de top werken terwijl de mannen uitslovers waren en dachten dat ze alles konden. Nou, David, jij bent daar een uitzondering van, want jou lukte het al helemaal niet, dacht ik ironisch.
      “De meeste vrouwen zijn al bang van een klein spinnetje en aangezien jij op een afstandje stond te schieten, wilde ik het anders aanpakken. Daar heb je toch geen problemen mee?” antwoordde hij en sprong over een brokstuk heen, waar ik enkel even mijn neus ophaalde alsof ik iets vies rook, moest vast zijn ego zijn of zo.
      “Ik heb er geen problemen mee, lieverd, al zijn zombies toch wel heel anders dan spinnetjes,” spotte ik, terwijl ik mijn ogen even zijn kant op bliksemde, maar hierna weer doodkalm voor me uitkeek en oplette op enige gevaren die er mochten komen - en die ik waarschijnlijk weer mocht opknappen, “maar ik heb er echter wel degelijk problemen mee dat jíj, terwijl je het anders wilde aanpakken, mij in je rotzooi meesleept, aangezien ik het moest oplossen.”
      Ik keek hem dit keer even met een lieflijke glimlach aan, “Dus als je de volgende keer weer je heldhaftige daden wilt laten zien, denk dan eerst even na voordat je, je ergens in stort.” Grijnsde ik en liep voorbij hem, een hoek om bij een groot vervallen gebouw, echter draaide ik mijn hoofd hierna half naar hem om. “En de volgende keer zal ik beter mikken.” Knipoogde ik plagend naar hem, doelend op wat hij riep dat hij nog in leven wilde blijven.

Quiet the mind, and the soul will speak.

(Waar zijn trouwens de andere mensen gebleven?)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Morticia schreef:
(Waar zijn trouwens de andere mensen gebleven?)

Cloudbreaker schreef:
(...)

[Zijn er nog levende mensen dan? Ik dacht dat iedereen veranderd was in een zombie.]

Quiet the mind, and the soul will speak.

David 'Dave' Jayson Blueford.

"Ik heb er geen problemen mee, lieverd, al zijn zombies toch wel heel anders dan spinnetjes," zegt ze spottend, werpt een blik op mij en kijkt dan weer doodleuk voor zich uit. "Maar ik heb er echter wel degelijk problemen mee dat jíj, terwijl je het anders wilde aanpakken, mij in je rotzooi meesleept, aangezien ik het moest oplossen,"
Ik kijkt opzij naar Monica. "Wat wil je met deze woorden bereiken? Ik blijf toch even koppig en helaas zul je dat moeten accepteren," zeg ik tegen haar en kijk weer voor me uit.
"Dus als je de volgende keer weer je heldhaftige daden wilt laten zien, denk dan eerst even na voordat je, je ergens in stort," zegt ze met een grijns op haar gezicht.
"Ik ben meer van 'eerst doen, dan denken'," breng ik er tegen in, met een scheve grijns.
"En de volgende keer zal ik beter mikken," zegt ze en knipoogt plagend.
Helaas weet ik wat ze bedoelt. "Zal ik je pistool afpakken voor mijn eigen veiligheid?"

Morticia schreef:
(...)
(Nee, hahaha. Dat bedoel ik niet, ik bedoelde eigenlijk meer de mensen van dit topic.)

[Lol, wat ben ik toch weer slim bezig.. Ehm.. De rest is weg? ]

Morticia schreef:
(...)
(Nee, hahaha. Dat bedoel ik niet, ik bedoelde eigenlijk meer de mensen van dit topic.)

Don't walk. Run, you sheep, run.

Porcelaneous schreef:
(...)
Nou, Raven & Arianna zitten opgesloten in een gebouw (Raven dankt de schuld aan Arianna, lollol.) Dus we wachten eigenlijk meer tot Colt45 & Aragog ons eruit redden. (':

Monica Gabrïella Lopez.
“Wat wil je met deze woorden bereiken? Ik blijf toch even koppig en helaas zul je dat moeten accepteren,” Toen ik deze woorden, lachte ik schamper en keek hem toen half aan met een spottend, echter ook mysterieus grijnsje op mijn lippen aan.
“Volgens mij ken je me nog niet zo goed, dame,” Ik legde de nadruk op dame, aangezien ik vond dat ik eigenlijk meer mans dan hem was, de macho dat hij is. “Ik zal helemaal niets móeten accepteren, tenzij ik dat zelf wil. Got it?” De laatste twee woorden klonken meer bot dan ik bedoeld had, maar hierna draaide ik me toch weer om, om verder te lopen. Het was geen tijd om te bekvechten.
“Ik ben meer van ‘eerst doen, dan denken’,” Ik rolde mijn ogen en zuchtte onhoorbaar, terwijl ik mijn woorden binnen moest houden. Dat heb ik gemerkt, ja, en dat is niet bepaald positief.
“Zal ik je pistool afpakken voor mijn eigen veiligheid?” Dit was volgens mij de eerste keer dat ik moest lachen om zijn woorden, waardoor ik zelfs mijn hoofd in mijn nek gooide en hierdoor mijn donkere haren nog langer leken.
Grijnzend draaide ik me om terwijl er een speelse blik in mijn donkerbruine ogen lag, een uitdagende grijns op mijn lichte, volle lippen. “You can try,” antwoordde ik zijn vraag terug met een gedurfde toon, echter veranderde deze meer naar plagend, terwijl ik verder praatte, “maar áls je die hebt afgepakt, ben je toch niet veilig voor me.” Ik stond stil en wachtte plagerig af totdat hij het ook daadwerkelijk deed.
Come and get it, boy.

[ bericht aangepast op 27 juli 2012 - 21:02 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik kwam deze tegen en toen moest ik hieraan denken.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Morticia schreef:
Ik kwam deze tegen en toen moest ik hieraan denken.

[Haha, dat plaatje is stoer. ]

Vanaf morgen ben ik op vakantie. Af en toe kan ik wel online komen, want ik heb wifi.