• Met dank aan Inge voor het idee, de verhaallijn en de plaatjes. :3

    We starten in de bunker, als ze de laatste dingen controleren voor ze de grote, boze wereld in gaan.


    2248 na Christus

    1 januari 2100. Europa is Europa niet meer. Nee, de overheden van verschillende landen hebben het begrip 'eenheid' erg letterlijk genomen. Grenzen bestaan niet meer. Er is nog maar één nationaliteit: Amerikaans. Amerika is wreder dan ooit. Maatregel op maatregel tegen van alles en nog wat. Het lijkt wel alsof het nooit ophoudt. Tot de burgers er genoeg van hebben, en de overheid hen niet meer in de hand heeft. Als drastische oplossing besluiten ze bombardementen uit te voeren, op verschillende plekken in het land. Dit gaat alleen niet zo goed. Mensen veranderen in zombies, dieren veranderen in monsters en dit alles door één klein foutje. Een deel van de bevolking heeft bunkers gemaakt, omdat ze al iets verwacht hadden in de trant van bommen. Terwijl zij daar redelijk veilig zaten, was de rest van de bevolking overgeleverd aan het giftige gas. Na anderhalve eeuw onder de grond te hebben geleefd, heeft een groep jongeren (nakomelingen van de personen die de bunker hebben gebouwd) er genoeg van. Ze besluiten de aarde weer te claimen als hun eigendom, ondanks de vele gevaren.

    Jij bent een van deze jongeren. Overleef je het, ga je dood of besluit je toch maar terug te rennen naar je veilige thuishaven?

    Bunker





    Wereld






    Regels

    - Mary Sue's/Gary Sue's/Godmooden is ten strengste verboden.
    - Als er geen meisjes meer zijn, zijn er geen meisjes meer. Punt.
    - Blijf realistisch. Je kan nou eenmaal niet in je eentje een hele groep zombies verslaan. Zelfs niet als Mary Sue.
    - 16+ taal mag. Denk aan bloederige scènes, scheldwoorden enzovoort.
    - Post minimaal 5 zinnen.
    - Als je OOC praat, gebruik je [].

    Rollen

    Apocalyptic World [Rollenstory]
    Apocalyptic World [Rollentopic]

    Vrouwelijk
    – Arianna | Merlonie
    – Ivy Grimiras | Lovelydemon
    – Monica Gabriëlla Lopez | Morticia
    – Madison 'Maddie' Leah Lockwood | Aragog

    Mannelijk
    – Riot Masquerade | Colt45
    – David 'Dave' Jayson Blueford | Cloudbreaker
    – Druce Eldrian Suton | Rider
    – Raven Bennett | Mordacious


    Paren

    Riot Masquerade/Colt45 | Madison 'Maddie' Leah Lockwood/Aragog
    Arianna/Merlonie | Raven Bennett/Mordacious
    Monica Gabriëlla Lopez/Morticia | David 'Dave' Jayson Blueford/Cloudbreaker
    Ivy Grimiras/Lovelydemon | Druce Eldrian Suton/Rider

    Lijstje

    Naam:
    Leeftijd (min. 16 jaar):
    Geslacht:
    Uiterlijk:
    Karakter (goede én slechte eigenschappen):
    Extra:

    [ bericht aangepast op 18 juli 2012 - 22:16 ]


    (>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

    (mijn topics)


    Happy Birthday my Potter!

    Mijn topics


    First things first, but not necessarily in that order

    Rider schreef:
    (mijn topics)


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    *snort*


    Don't run away this time and die like a man.

    (en nu? Waar moeten we beginnen? Gewoon random in de bunker?)


    Happy Birthday my Potter!

    Rider schreef:
    (en nu? Waar moeten we beginnen? Gewoon random in de bunker?)


    [Zie zinnetje bovenaan in het topic. :3 Ga zo posten trouwens.]


    (>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

    Merlonie schreef:
    (...)

    [Zie zinnetje bovenaan in het topic. :3 Ga zo posten trouwens.]


    (Faal :$)


    Happy Birthday my Potter!

    Riot
    Hij was er klaar voor; hij had wat hij nodig had in zijn rugzak en wilde hier als het even kon niet langer blijven. Het was dat hij het simpelweg niet kon maken om die meid die hier ook in de bunker was en eveneens dezelfde plannen leek te hebben doodleuk achter kon laten, anders was hij al lang weggeweest. Riot was geen teamspeler. Hij was niet sociaal en werd over het algemeen als tuig gezien, waardoor de meesten weinig respect voor hem hadden.
    Hij was zonder meer moeilijk in omgang, had een screwed up idee van rechtvaardigheid en was behoorlijk temperamentvol en roekeloos.
    Hij stond bij de Kluis, de deur die naar boven leidde en die hermetisch was afgesloten, klaar om de nodige code in te voeren zodat hij eindelijk weg kon hier. Weg van de mensen die op hem neerkeken, die zichzelf beter vonden dan hem. Godverdomme, wat haatte hij een groot deel van de mensen met wie hij te maken had.
    Ja, het was gevaarlijk boven, maar dat kwam hij liever tegen dan de bureaucratie hier.
    Hij leunde tegen de muur, ongeduldig door zijn vurige wens weg te gaan. Zijn sneeuwblonde haar viel voor zijn felle, ijsblauwe ogen terwijl hij strak naar de kille, betonnen tegels staarde, gespannen.

    [ bericht aangepast op 18 juli 2012 - 20:30 ]


    Don't run away this time and die like a man.

    Rider schreef:
    (mijn topics)


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Druce Eldrian Suton

    Ik hang een koker met pijlen over mijn rug en doe check mijn schoudertas met overlevingsspullen nog even. Alles zit er denk nu wel in. Dat hoop ik tenminste, maar ik heb het wel al vijfduizendkeer doorgenomen, dus het moet gewoon goed komen.
    Ik trek mijn mutsje recht en adem een paar keer diep in en uit. Ik heb eigenlijk geen idee waar ik mee bezig ben, terwijl ik dat normaal wel altijd heb. Waarom zou ik überhaupt deze boze wereld in willen gaan? Maar als ik even nadenk heb ik wel meerdere motieven, waarvan eentje eigenlijk zo'n beetje alles omvat; Vrijheid!
    Ik moet gewoon niet zo pijnsen en een keer gewoon iets doen. Niet echt mijn stijl, maar ja. Je moet ook eens iets nieuws proberen toch? En dit is het juiste moment. We zijn met meerdere en hoeven niet alleen omhoog te gaan.
    Ietsje zelfverzekerder span ik mijn boog. Waar moet ik bang voor zijn? Ik mis bijna nooit en kan de gevaren makkelijk op afstand houden met een paar karatestoten. Ik kan dit gewoon aan, hoop ik...

    (zoiets?)


    Happy Birthday my Potter!

    Madison
    Ik keek voor de zekerheid of mijn geweer geladen was, en toen dat het geval was zette ik deze vast aan mijn broekriem. Ik stopte nog de laatste dingen in mijn rugzak zoals eten, drinken en EHBO-spulletjes, en riste 'm vervolgens dicht: Klaar om te gaan. Ik wierp even een blik op de jongen met de lichtblonde haren; mijn partner. Oké, fijn. Maar aan de andere kant stond ik er dan niet alleen voor: als me iets zou overkomen had ik nog een overlevingskans, en andersom. Ik zou hem absoluut niet achterlaten als hem iets zou overkomen, zoiets zou ik bij niemand flikken. Nee, absoluut niet.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Arianna

    “Schat, zorg je er wel voor dat je veilig thuiskomt?” vroeg haar moeder met een trillerige stem.
    “Mam, ik ben négentien. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen. Zelfs met zombies in de buurt.” Ter demonstratie gebaarde ze naar het geweer dat stevig op haar rug zat vastgebonden. “Eén schot en ze zijn dood.”
    “Als jij het zegt...”
    Arianna maakte dankbaar gebruik van deze onderbreking van haar moeders aanstellerij om verder te gaan met haar spullen in te pakken. Verband, check. Munitie, check. Nog meer munitie, check. Zalfjes, check. Pistolen, check. Een half jaar geleden hadden haar ouders eindelijk toegestemd om haar mee te laten gaan op deze expeditie. Al een tijdje hield ze contact met iemand van ongeveer dezelfde leeftijd. Hun doel? Ervoor zorgen dat het bovengronds weer leefbaar werd. Uiteindelijk hadden ze alletwee toestemming gekregen om te gaan. Dat hele halve jaar had ze besteed aan alles oefenen waar ze iets aan kon hebben. Een cursus EHBO, privéles hoe wapens in elkaar zaten, hoe je moest richten, en nog veel meer dingen. Als ze nu nog niet voorbereid genoeg was, wist ze het zelf ook niet meer hoor.
    “Nou mam, ik ben hier wel klaar denk ik. Tijd om die Raven Bennett te gaan ontmoeten. Zal best een aardige jongen zijn, maak je maar geen zorgen.” Ze ritste haar rugzak van maat XXL dicht, controleerde nog eenmaal het geweer op haar rug en kwam toen omhoog. “Hé, niet huilen, mam. Je weet dat ik daar niet tegen kan. Echt, ik kom wel weer terug. Dat beloof ik je. En dan kunnen we weer óp de aarde gaan leven, in plaats van eronder.” Snel gaf ze haar moeder nog een knuffel, draaide zich toen om en liep in de richting van hét beruchte luik. Het luik wat haar en Raven naar de bovenwereld zou leiden. Ruim een half uur van tevoren kwam ze aan, om toch maar weer alles te checken. Ze was net klaar met alles weer in haar rugzak proppen, toen ze voetstappen hoorde. Hopelijk was dat dan die Raven.

    [Ik neem namelijk aan dat ze contact hebben gehad, lol. x'D]

    [ bericht aangepast op 18 juli 2012 - 20:39 ]


    (>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

    @ Merlonie, huh. Waar the heck is Arianna dan?


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Mordacious schreef:
    @ Merlonie, huh. Waar the heck is Arianna dan?


    [Nou, in die bunker, waar dan zo'n luikding is, waarmee ze naar buiten klimmen. ^^]


    (>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

    Merlonie schreef:
    (...)

    [Nou, in die bunker, waar dan zo'n luikding is, waarmee ze naar buiten klimmen. ^^]

    Oke, ik ga reageren ghihi. Wait a sec. :3


    Don't walk. Run, you sheep, run.