[RPG] Greenfields Coven ~ 2 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Susanna Olive Penn Perdu
- Phoenix Riley Rossella Rechazame
- Rosalyn 'Rose' Janice Agney Aragog
- Abbigail Sapphire Stone Prisoner

- Ray(mond) Benedict Taylor Alladin
- Kyle Dyer Kaien
- William 'Will' Stevens Hyde Poeh
- Matthew Oliver Parker lluvia

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- Katherine Chérie Molyneux Aragog
- Alice Hale Frodo
- Elizabeth Rihony Prisoner

- Blaise Wolf Hunter Morticia
- Lucian Puck Grossman TrueKlainer
- Ian Sadler LostMagic
- Gereserveerd door Perdu

Rollenstory
Rollentopic

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 18:40 ]

---

Your make-up is terrible

Blaise | Hunter.
“Nee hoor, ga je gang.” Ik hoor hoe ze haar kleding uittrekt, maar ik besluit om nog even mijn ‘moed’ bij elkaar te rapen en me straks om te draaien. Gelijk als ik me omdraai, grijns ik, omdat ze alleen nog in haar lingerie staat.
Ik kan er niets aan doen en denk gelijk terug aan de seks die ik met haar heb gehad, een klein ondeugend grijnsje kan hierbij niet ontbreken. “Weet je, ik heb me bedacht…” Fluisterde ik, maar toch heel duidelijk en met een verleidelijke stem.
Ik liep naar haar toe en leg mijn handen op haar heupen waarbij ik haar dichter tegen me aantrok. “Ik ga niet alleen toekijken.” Mijn lippen beginnen intieme kusjes in haar nek te drukken.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Alice Hale | Hunter

Ik stop mijn auto op de oprit en laat mijn ogen over het huis glijden. Nergens branden lampen, buiten op de bovenste verdieping. Ik stap uit en kijk omhoog, om een spoor van Angel te ontdekken.
Maar wat ik zie is veel erger dan dat. Ik herken de vormen van Blaise, zijn mannelijk postuur en brede schouders. Hij staat voor het raam en kijkt naar een vrouw die in haar ondergoed staat. Wanneer ook zij in het licht stapt herken ik haar gezicht. Angel.
Even blijf ik daar staan, in de schaduw van het huis. Ik voel me bedrogen en weet niet eens waarom. Ik onderdruk een snik en ren naar de voordeur. Emoties aan achter de missie. Hard druk ik op de deurbel maar mijn woede en onmacht raak ik niet kwijt. Hoe kàn hij dit doen, hoe kan zij dit doen? Maar dan bedenk ik me dat het helemaal niets fout is wat er boven bezig is. Er is niets tussen Blaise en mij. Niets.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Angelica Wolfe

Als ik naar hem kijk, zie ik dat er een klein maar ondeugend grijnsje op zijn gezicht staat.
"Weet je, ik heb me bedacht..." Fluistert hij maar toch heel duidelijk en met een verleidelijke stem. Mijn ademhaling versnelt gelijk bij die woorden en die toon. Hij loopt op me af en legt zijn handen op mijn heupen en trekt me tegen hem aan.
"Ik ga heus niet alleen toekijken." Na die woorden drukt hij intieme kusjes in mijn nek en ik hijg zachtjes. Mijn handen vinden zijn lichaam en glijden onder zijn kleding. Ik schrik op van een luid rinkelgeluid en bedenk me dat het de bel is. Ik slik even en sluit mijn ogen. Uiteindelijk maak ik me los uit Blaise zijn greep en pak ik de zijden kimono van mijn stoel af die ik snel aantrek.
"Sorry, ik moet écht kijken wie het is." mompel ik veronschuldigend. "Misschien is het degene die me net gebelt heeft en is het echt belangrijk." Met die woorden draai ik me om, open ik de deur en loop ik de trap af naar beneden. Ik open de voordeur en mijn ogen woorden groot als ik de overstuurde Alice zie staan.
"Alice..." zeg ik met een schuldige stem. "Wat is er aan de hand?"

---

Your make-up is terrible

(mhihi, te vroeg)

[ bericht aangepast op 14 juli 2012 - 22:33 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
Ze begon zachtjes te hijgen en haar handen vinden mijn lichaam weer, waarna ze vervolgens haar handen onder mijn kleding laat glijden. Ik grinnik zachtjes en druk verdere kusjes in haar nek, maar als ik plotseling een luid rinkelgeluid hoor, kijk ik geïrriteerd op.
Wie is dat nu weer? Kan ik alleen maar denken en ik kijk haar met een blik aan dat ze niet moet gaan, maar als ze zich snel losmaakt uit mijn greep en de zijden kimono pakt om deze aan te trekken, zucht ik diep. “Sorry, ik moet écht kijken wie het is. Misschien is het degene die me net gebelt heeft en is het echt belangrijk.” Met deze woorden draait ze zich om, opent de deur en loopt de trap af.
Ik scheld even en haal geïrriteerd een hand door mijn haar, waarna ik mezelf voorneem diegene die voor de deur staat uit te schelden. Ik loop dus even een kleine seconde later de trap af, maar halverwege voel ik opeens mijn hart in mijn keel kloppen.
“Alice…” Angel heeft een schuldige stem. “Wat is er aan de hand?” Ik open mijn mond om wat te zeggen, maar ik weet niets, mijn hoofd is blanco geworden. Versteend loop ik verder de trap af en blijf iets achter Angel stilstaan.
“Alice…” Mijn ogen zijn ondertussen groot geworden en ik neem haar in me op, maar dan schud ik de situatie en alles letterlijk van me af en kijk haar weer op mijn oude manier aan. Met een uitdagende blik en een klein grijnsje op mijn lippen. “Dat werd ook eens tijd.” Zei ik terwijl ik mijn handen nonchalant in mijn broekzakken deed en naast Angel ging staan.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Alice Hale | Hunter

Ongeduldig sta ik buiten te wachten en probeer ondertussen de afwijzing te verbergen, de beelden die ik zag te wissen en me te concentreren op wat ik zeggen ga.
Als Angel de deur opendoet gaat er een scala van emoties over haar gezicht; schuld, verbazing, schaamte.
'Alice... Wat is er aan de hand?' ik negeer de ondertoon in haar stem en zeg:
'Ik heb belangrijke informatie over de missie.' zelf merk ik ook wel dat mijn stem venijnig en té formeel klinkt, maar ik kan er niets aan doen.
'Zou ik even binnen mogen komen? Of verstoor ik iets?' snauw ik en glimlach dan, om mijn woorden te verzachten.
Ineens zie ik op de achtergrond Blaise van de trap afkomen, met een verbaasd gezicht. Hij mompelt mijn naam en even lijken we een moment te hebben. Tot hij weer hervalt in zijn oude gewoontes en uitdagend zegt:
'Dat werd ook eens tijd.' hij gaat naast Angel staan, wat me een misselijk gevoel in mijn onderbuik geeft. Ik negeer zijn opmerking en kijk naar Angel.
'Nou?'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Angelica Wolfe - Hunter

"Ik ben hier in verband met de missie." Ik hoor de scherpte aan haar stem en hoe formeel ze praat, iets wat ik absoluut niet gewend ben van haar.
"Zou ik binnen mogen? Of verstoor ik iets?" zegt ze venijnig maar daarna volgt er een glimlach. Ik bijt op mijn lip en probeer mijn plotselinge hartkloppingen tegen te houden. Godver. Voor ik antwoord kan geven hoor ik voetstappen achter me en Alice haar gezicht betrekt. Dit maakt het er niet beter op.
"Dat werd ook eens tijd." zegt hij nonchalant.
"Nou?" vraagt Alice, ze negeert zijn opmerking en kijkt weer naar mij. Ik haal mijn schouders op.
"Ik was me alleen even aan het omkleden." vertel ik de halve waarheid. "Ik had vanmorgen geen tijd om me fatsoenlijk aan te kleden. Maar je kan wel binnen komen, als je even geduld heb ben ik er zo voor je." Ik doe een stap naar achter zodat Alice naar binnen kan stappen. Van de spanning bonkt mijn hart zowat in mijn keel terwijl ik er eigenlijk niets mee te maken hoor te hebben. Ik weet ondertussen wel hoe het zit en toch ben ik verder gegaan. Na het zien van Alice haar gezicht weet ik zeker dat het wederzijds is en ik voel me nu een obstakel.

---

Your make-up is terrible

Blaise | Hunter.
Ik wist zeker dat Alice mijn blik kruiste en voor even leken we zelfs een moment te hebben, hoe cliché dat ook klinkt, maar ze negeert mijn opmerking en kijkt weer terug naar Angel. ‘Nou?’ Angel reageert erop door haar schouders op te halen.
‘Ik was me alleen even aan het omkleden.’ Ze vertelde de halve waarheid, maar dat was beter dan doodleuk de waarheid gaan zitten te vertellen. ‘Ik had vanmorgen geen tijd om me fatsoenlijk aan te kleden. Maar je kan wel binnen komen, als je even geduld heb ben ik er zo voor je.’ Ze doet een stap naar achter zodat Alice naar binnen kan stappen. Ik kijk toe hoe Angel beweegt en vernauw mijn ogen dan half, waarschijnlijk bonkt haar hart in haar keel.
“Ook leuk jou weer te zien, Blaise. Hoe gaat het met je?” zeg ik sarcastisch, ‘Oh, gaat z’n gangetje hoor. Met jou?’ Zuchtte ik toen verder en haalde verwoed een hand door mijn haar doordat ze me negeert. Nog steeds bonkt mijn hart harder dan het normaal is, maar ik kan het niet stoppen en probeer dit dus te maskeren door sarcastisch tegen Alice te zijn.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Alice Hale | Hunter

'Ik was me alleen even aan het omkleden.' zegt Angel en ik denk er meteen achterna: ja, mét Blaise zeker. 'Ik had vanmorgen geen tijd om me fatsoenlijk aan te kleden. Maar je kan wel binnen komen, als je even geduld heb ben ik er zo voor je.' naar mijn mening was ze deze ochtend bij de vergadering prima aangekleed, maar ik houd mijn mond en volg haar. Stilletjes hoor ik Blaise mompelen:
'Ook leuk jou weer te zien, Blaise. Hoe gaat het met je? Oh, gaat z’n gangetje hoor. Met jou?' ik kijk hem geïrriteerd aan maar als ik mijn ogen over zijn gezicht laat glijden, komt een gekwetste blik in de plaats. Meteen wendt ik mijn ogen af, hopend dat hij het niet gezien heeft.
'Kunnen we niet ergens zitten? Dit zou ons tot de coven kunnen leiden, het is dus redelijk belangrijk.'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
Onze blikken kruisten elkaar weer even en terwijl ik een normale blik had, keek zij geïrriteerd, alsof ze klaar stond om me in elkaar te slaan of zo. Hierna liet ze haar ogen echter even over mijn gezicht glijden en er kwam een blik in plaats waar ik even over na moest denken.
Ze wendt gelijk haar ogen af en ik wilde wat tegen haar zeggen, maar ik kreeg geen woorden uit mijn mond. Waarom had ze zo gekwetst gekeken en waarom ging er een kleine steek door mijn hart?
‘Kunnen we niet ergens zitten? Dit zou ons tot de coven kunnen leiden, het is dus redelijk belangrijk.’ Toen ik haar stem weer hoorde, ging er een rilling door mijn hele lichaam en stokte mijn adem weer in mijn keel. ‘Maak daar dus maar heel belangrijk van.’ Zei ik tegen haar en liep door naar de woonkamer, waar ik op de bank ging zitten. Ik deed alsof ik thuis was, misschien een erg foute zet… Maar nu Alice er weer was, kon ik niet meer helder nadenken, helemaal niet meer.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Angelica Wolfe - Hunter

"Ook leuk jou weer te zien, Blaise. Hoe gaat het met je? Oh, gaat z’n gangetje hoor. Met jou?" hoor ik Blaise tegen zichzelf mompelen. Ik kan het niet laten om kort te glimlachen, maar we de andere kant op want de sfeer was al awkward genoeg zonder mijn rare capriolen.
"Kunnen we niet ergens zitten? Dit zou ons tot de coven kunnen leiden, het is dus redelijk belangrijk." zegt Alice waar op ik knik en Blaise antwoord geeft.
"Maak daar dus maar heel belangrijk van." Hij loopt gelijk door naar de woonkamer en ik frons even zoals hij doet alsof hij hier thuis is. Hij is hier misschien in totaal 15 minuten geweest? Ik volg Blaise en geef Alice een nerveuze glimlach.
"Ik laat het aankleden voorlopig nog wel even zitten. Wat jij te vertellen hebt lijkt me veel belangrijker." zeg ik en ik ga op de bank zitten. Niet naast Blaise maar tegenover hem, dat lijkt me een veel beter idee. Ik druk mijn benen tegen elkaar zodat geen van beide straks onder mijn korte kimono kan kijken. Ik heb geen zin in een nog raardere situatie.

---

Your make-up is terrible

Alice Hale | Hunter

‘Maak daar dus maar heel belangrijk van.’ verbeterde Blaise me en ik rolde met mijn ogen. Sinds wanneer wist hij alles beter dan mij?
Hij gaat me voor naar de woonkamer en ik ga zonder iets te zeggen zitten. Het feit dat Blaise weet waar hij moet zijn laat me afvragen hoeveel hij hier al is geweest en wat ze toen hebben gedaan. Maar die gedachte laat ik snel los omdat ik het niet onder ogen wil zien.
'Ik laat het aankleden voorlopig nog wel even zitten. Wat jij te vertellen hebt lijkt me veel belangrijker.' zegt Angel en ik knik kort. Wanneer we allemaal zitten buig ik me een beetje voorover en begin te vertellen.
'Wanneer ik ben uitgesproken heb ik van jullie beiden de zekerheid nodig dat deze informatie -of toch een deel ervan- geheim blijft. Jullie vertellen aan niemand hoe ik aan de mogelijke plaats kom of zelfs dat ik er iets van gezegd heb. Oké?'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
Alice en Angel volgen me naar de woonkamer en terwijl Angel tegenover me gaat zitten, gaat Alice ook niet echt naast me zitten, maar wat verder van me vandaan. Oh, what a joy. Dacht ik sarcastisch, terwijl de awkward sfeer duidelijk te voelen is tussen iedereen.
‘Ik laat het aankleden voorlopig nog wel even zitten. Wat jij te vertellen hebt lijkt me veel belangrijker.’ Zegt Angel en in mijn ooghoeken zie ik Alice knikken. Ik leun tegen de bank en zak wat onderuit, terwijl ik mijn blik daarna op Alice richt. Het maakt me niets uit of ze wel of niet wilt dat ik naar haar kijk, ze zal er maar mee moeten leven. Het fijne aanzicht van Alice is iets dat me, tot mijn ergernis, alleen nog maar meer verward. Haar lange, koolzwarte haren omlijsten haar tere gezichtje, maar haar grote bambi ogen vallen goed op, waardoor ik even onhoorbaar slik.
Ik had niet gedacht dat ze zoveel met me kon doen.
Ze buigt zich een beetje voorover en begint te praten. Mijn ogen dwalen zonder het zelf echt door te hebben naar haar mond. ‘Wanneer ik ben uitgesproken heb ik van jullie beiden de zekerheid nodig dat deze informatie -of toch een deel ervan- geheim blijft. Jullie vertellen aan niemand hoe ik aan de mogelijke plaats kom of zelfs dat ik er iets van gezegd heb. Oké?’ Afwezig knikte ik op wat ze ook maar had gezegd en liet mijn blik nog op haar lippen rusten.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[ ik was bezig met Raymond en Rose, maar die komen niet meer online. Laten we dan maar de vergaderzaal verlaten en een beetje drama schrijven. Is er een Hunter die Susanna wil ' tegemoet komen'? Omver rijden ofzo? Ik wil weer in het spel zijn...]

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Angelica Wolfe - Hunter

Als we allemaal zitten zie ik hoe de houding van Blaise veranderd. Hij is ineens heel anders dan de charmante jongeman van vanmorgen en daarnet. Zijn blik staat op Alice waardoor ik hem makkelijk kan bestuderen. Er zijn verschillende emoties in zijn ogen te lezen die ik niet kan plaatsen maar alleen eerder heb gezien toen hij mij over haar vertelde. Dingen die absoluut niet te zien waren tijdens ons avontuurtje. Ik bijt weer op mijn lip en proef bloed, maar besteed er verder geen aandacht aan. Het was een foute zet van mij. Alice buigt zich voorover en trekt daarmee mijn aandacht.
"Wanneer ik ben uitgesproken heb ik van jullie beiden de zekerheid nodig dat deze informatie -of toch een deel ervan- geheim blijft. Jullie vertellen aan niemand hoe ik aan de mogelijke plaats kom of zelfs dat ik er iets van gezegd heb. Oké?" Ik knik meteen.
"Natuurlijk. Op mij kan je vertrouwen." zeg ik zacht. Mijn stem wilt gewoon even niet zakelijk zoals altijd klinken.

---

Your make-up is terrible