[RPG] Boarding School ~ Topic 8. - Speeltopics

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Ik moet door! Daag ]

Imagination set us free to be just what we want to be ~

Tiffany
Hij zat diep na te denken. Ik vraag me af wat er sommige momenten in zijn hoofd om gaat. 'Eerst geloofde ik ze ook niet,' begin ik. 'Maar als je dat soort dingen jarenlang, elke dag te horen krijgt, moet het wel waar zijn. Dat zou jij ook hebben. Stel dat iedereen, je ouders, vrienden, omgeving, dus werkelijk iedereen altijd maar zegt dat je een meisje bent, en je ook zo behandelen, is het niet zo moeilijk om te geloven.'

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Andrew Cole.

Ik keek haar vragend aan, "Hoe bedoel je ?" vroeg ik, doelend op het feit van dat meisje zijn, "Ik heb altijd geleefd met het motto; Doorlopen en negeren". Ik keek naar haar ogen. Ze waren echt mooi eigenlijk.

Tiffany
'Dan niet,' zeg ik kortaf. Ik kan me er zo aan irriteren als mensen het niet begrijpen. 'Ik stel me misschien wel aan, maar jij hebt geen idee hoe het is.' Even rol ik met mijn ogen. Dat motto werkt echt niet altijd.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Dawn Mary Claire:

Ik hoor hem zachtjes kreunen en hij begon wat harder te stoten. In mijn onderbuik begint het te tintelen en kijk hem opgewonden aan. Dit was echt lekker en liefdevol. Ik dacht echt dat ik niemand zou krijgen en vooral niet dit. Ik begin mee te bewegen op zijn ritme en begon hem weer te zoenen. Ik laat met mijn handen door zijn haren gaan en kreunde zijn naam.

One Who Travels A Higher Path.

Andrew Cole.

Ik zuchtte, "Ik zeg niet dat je je aanstelt," begon ik, "Wat zeiden ze dan tegen je ? Ik wil je helpen Tiffany". Het klonk bijna als een smeekbede, maar ik wou haar echt helpen. Ik vond dat ze het verdiende om geholpen te worden, terug zelfvertrouwen te krijgen.

Tiffany
Net leek het er anders wel op dat hij vond dat ik me aanstelde. 'Ze zeiden alles behalve aardige dingen.' Ik sta op en veeg de aarde en grasplukjes van mijn kleren. 'Maar ik heb geen hulp nodig. Het gaat prima.'

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Andrew Cole.

"Whatever". Ik stond op. Ik was groter dan haar, dat was geen geheim. "Als je het dan zelf wilt oplossen, doe het dan maar, maar kom achteraf niet bij me uithuilen". Ik draaide me om en liep weg, naar binnen. Dan niet.

[Moet desserts gaan maken, bye]

Tiffany
'Thafuq,' mompel ik in mezelf. Die reactie had nou ook niet gehoeven. Jaren heb ik niet gehuild, gebeurt het een keer, sta ik bij hem bekend als een huilebalk. 'Oké wacht!' roep ik. Ik ren achter hem aan naar binnen. 'Niet boos zijn alsjeblieft.'

[ bericht aangepast op 24 juni 2012 - 15:51 ]

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

(wie zijner?)

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Andrew Cole.

"Je kan het niet boos noemen" zuchtte ik. Het was zo'n raar gevoel. Ik had het gevoel dat ik haar moest beschermen, alsof ik daarvoor op deze wereld was gezegd. "Ik voel meer ongeloof, teleurgesteldheid en dingen in die richting". Ik twijfelde eventjes maar zei het toen toch, "Ik heb gewoon het gevoel dat ik je moet beschermen". 'Dat jij mij nodig hebt' zei ik er in gedachten achter. Of, ik haar ?

[Hoe is het dessert geworden?]

Tiffany
Een lach verschijnt op mijn gezicht, hij is dus niet boos, hetgene waar ik het meest bang voor was. 'Maar dat hoeft toch helemaal niet. Vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. Het dieptepunt heb ik al een tijd geleden bereikt. Het is lief van je, maar niet nodig.' Ik wil geen hulp krijgen, of echt om mensen geven, dan kunnen ze je alleen maar kwetsen.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

(is er iemand?)

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

[OMG ZWIJG ME EROVER ! Ik heb een dubbele portie moeten maken terwijl 1 portie al zeker een uur duurt, het dessert maakt een enorme vuiligheid ook en toen ik begon aan de 2e portie was ik verkeerd waardoor ik dat ook nog eens opnieuw moest doen ! Helemaal blij omdat het eindelijk klaar was kwam ik terug in de keuken, serieus, het was alsof heel het leger even was komen binnenlopen, alle vuiligheid had achtergelaten en terug weg was gelopen, de vaatwas zat ook al vol waardoor ik alles met de hand moest doen, een ramp !]