• In dit gerenoveerde gebouw zijn een aantal appartementen gemaakt, speciaal voor jongeren tussen de zestien en zesentwintig. Op het oog lijkt het een normale jongerenwoning, feestjes, troep en ruzies. Maar er is één ding anders, de meeste inwoners zijn namelijk vampiers.


    Het leek me wel een leuk, niet al te ingewikkeld idee. :'D Er mogen dus mensen én vampieren in het gebouw wonen, alleen of met meerdere in een appartement. Alleen, er zijn géén slechte vampieren in dit gebouw. Je kan als vampier dan ook géén mensen bedreigen die ook in het gebouw wonen. Natuurlijk drinken ze wel bloed, via voorverpakt bloed, dierenbloed of eventuele vrijwilligers.

    De indeling van het huis:
    Er zijn twee verdiepingen en een begane grond. Op de begane grond heb de entree, de brievenbussen, het kantoor van de huisbaas (Darren Dimir) dat het nummer 1 draagt en een gezamelijke woonkamer met een keuken. Dan heb je een trap naar beneden, opslagruimte en een trap naar de eerste verdieping, waar de kamers/appartemenen de nummers 10 tot en met 17 bedragen. (de nummers 2 tot en met 9 bevinden zich in de opslagruimte) Op de tweede verdieping vind je de nummers 18 tot en met 25. Er is ook nog een kleine kruipzolder waar je in het plafond van verdieping twee een klein luikje kan ontdekken die erheen leid.
    De indeling van de kamers:
    Als je de deur opent en binnenkomt, kom je in de hal. Die komt uit op een woonkamer, met aan de ene kant een open keuken en aan de andere kant twee deuren, van de slaapkamer en de badkamer. In de hal zit een deur met een ondiepe inloopkast die vooral als kleine opbergruimte en kapstok gebruikt word.

    Mensen
    - Damon Blake ~ Oromis Kamernummer 18
    - Jeremy Velez ~ Gasai Kamernummer 14
    - Vince Rez Emanuels ~ Mengelmoes Kamernummer 12
    - Cassie Raven Benson ~ Aurorea Kamernummer 17
    - Mia Donovan ~ Gasai Kamernummer 15

    Vampieren:
    - Luca Jones ~ Assassin Kamernummer 19
    - Riley Winchester ~ Assassin Kamernummer 11
    - Solomon Vigée-Lebrun ~ Mengelmoes Kamernummer 13
    - Chèlle Ophelia McFadden ~ Valentino Kamernummer 22
    - June Harlow Grabeel ~ Aurorea Kamernummer 24


    De regels:
    - AN gebruik graag, ook leestekens, weinig spelfouten en hoofdletters!
    - Je kan niet iemand vermoorden zonder toestemming en ook hun personages niet besturen.
    - Geen one-liners, probeer er wat meer bij te schrijven.
    - Plezier maken, maar maak het niet te onrealistisch.
    - Geen Mary Sues.
    - 16+ is toegestaan.

    Het is op elk moment mogelijk om in te stromen als nieuwe bewoner. Je hoeft hiervoor niets bij te lezen of te weten.

    Rollentopic.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 13:05 ]


    Your make-up is terrible

    Cassie Benson
    Luca trekt een grimas. 'Dat is mooi,' antwoordt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Dan gaan we nu meteen een abortus laten uitvoeren, voor je nog een sterft van uithongering of zo. Dit kan gewoon niet,' vervolgt hij kil. Ik kijk hem met grote ogen aan en mijn onderlip begint te trillen. 'M-maar dat i-is m-moord,' stamel ik zacht en ik schuif een stuk bij hem vandaan, bang dat hij instaat is de baby er nu gelijk uit te rukken met zijn blote handen, ook al zit er nu nog niks. 'En ik kan niet sterven van uithongering. Ik heb een speklaag, die moet eerst helemaal opbranden voordat dat kan gebeuren,' mompel ik er achteraan. Onbewust vouw ik mijn armen over mijn buik heen.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Na mijn woorden kijkt Cassie me met grote ogen aan en haar onderlip begint te trillen. "M-maar dat i-is m-moord." stamelt ze zacht en ze schuift een stuk bij mij vandaan. Het gaat helemaal mis gewoon, ik kan het voelen. En ik kan niet sterven van uithongering. Ik heb een speklaag, die moet eerst helemaal opbranden voordat dat kan gebeuren." mompelt ze er achteraan en ze vouwt haar arm om haar buik heen. Ik voel mezelf verkillen en doe mijn best om afstand te bewaren.
    "Je hebt geen vetlaag, Cas." zeg ik haar en probeer mijn stem wat minder emotieloos te laten klinken, maar daardoor klink ik alleen maar enorm woedend, hoewel mijn stem heel kalm is. "Je vermoord dat ding alsnog als je niets eet, want dan sterft het. Dan ga jij mee en heb ik niemand meer. Dat kan je me niet aan doen. Dus nu moet je kiezen. Eten of geen baby." Het klinkt dwingend en zo meen ik het ook. Als ze niet kiest, douw ik het zo nodig door haar strot.


    Your make-up is terrible

    Cassie Benson
    'Je hebt geen vetlaag, Cas,' zegt hij met een stem die woedend, maar tegelijkertijd ook kalm klinkt. 'Je vermoord dat ding alsnog als je niets eet, want dan sterft het. Dan ga jij mee en heb ik niemand meer. Dat kan je me niet aan doen. Dus nu moet je kiezen. Eten of geen baby.'
    Ik schud driftig mijn hoofd. 'Ik wil niet kiezen,' zeg ik met een zachte stem en met tranen in mijn ogen. Hoe kan hij ooit van mij verwachten dat ik binnen een paar seconden een keuze kan maken. 'Ik wil niet eten, want die baby buik maakt me nog dikker dan ik al ben,' mompel ik iets wat walgend, bij de gedachte aan dat ik over een paar week nog zwaarder zal worden, ook al komt dat door de baby. 'En het is geen ding Luca, het is een baby'.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Cassie schud driftig met haar hoofd. "Ik wil niet kiezen." zegt ze met een zachte stem en met tranen in haar ogen. Ik klem mijn kaken op elkaar. "Je moet." zeg ik, nog altidj met opeengeklemde kaken. "Ik wil niet eten, want die baby buik maakt me nog dikker dan ik al ben." mompelt ze iets wat walgend waardoor ik wat frons. "En het is geen ding Luca, het is een baby."
    "Goed, een baby." mompel ik toegeeflijk. "Geen eetstoornis amehoela. Dit is slecht, Cas, heel slecht." Ik ga op de rand van het bed zitten. "Je bent niet dik, je bent bijna een wandelend skelet. Ik snap ook niet hoe je op dat idee bent gekomen, want je bent sowieso het mooiste meisje dat ik ooit gezien heb, zelfs nu je zo mager bent." zeg ik tegen haar en mijn hand gaat naar haar arm toe waar ik zacht over begin te strelen.
    "Normaal val ik op wat... meer gevormde meisjes, zoals Chèlle. Maar bij jou maakt het niet uit, want je bent altijd mooi. Je zal echt moeten kiezen." Ik weet dat ik nu gebruik kan maken van het feit dat een baby haar dik maakt en dat ze het niet moet nemen, maar dat doe ik haar gewoon niet aan. "Alsjeblieft, voor mij? Ik wil je niet kwijt raken..." Nu klinkt mijn stem nog maar kleintjes en bang. Ik ben echt bang om haar nu al kwijt te raken, terwijl ik haar pas zo kort ken. Ik heb sinds Chèlle nooit meer zulke gevoelens voor iemand gehad.


    Your make-up is terrible

    (Kan ik iets met Solomon?)


    Ich liebe dich 27.12.23

    Cassie Benson
    Luca klemt zijn kaken op elkaar als ik zeg dat ik niet wil kiezen. 'Je moet,' zegt hij met opeengeklemde kaken. Ik schud weer mijn hoofd. 'Ik kan echt niet kiezen, Luca,' zeg ik zacht.
    'Goed, een baby,' mompelt hij toegeeflijk, wat me voor enkele seconden lichtjes laat glimlachen. 'Geen eetstoornis amehoela. Dit is slecht, Cas, heel slecht.' Luca gaat op de rand van het bed zitten. 'Je bent niet dik, je bent bijna een wandelend skelet. Ik snap ook niet hoe je op dat idee bent gekomen, want je bent sowieso het mooiste meisje dat ik ooit gezien heb, zelfs nu je zo mager bent,' zegt hij en hij streelt zacht met zijn hand over mijn arm.'Normaal val ik op wat... meer gevormde meisjes, zoals Chèlle. Maar bij jou maakt het niet uit, want je bent altijd mooi. Je zal echt moeten kiezen.'
    'Ik wil niet,' piep ik zacht.
    'Alsjeblieft, voor mij? Ik wil je niet kwijt raken...' Zijn stem klinkt kleintjes en bang, waarop zijn hand vast pak en er zacht in knijp. Ik wil niet dat hij zich rot voelt. 'Ik kan niet nu al kiezen, ik heb tijd nodig om er over na te denken,' fluister ik. 'Maar, als ik er voor zou kiezen om de baby te houden, zou je dat er vinden?' vraag ik aarzelend. 'En ik wil dat je eerlijk bent, ook al is het kwetsend.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Was Solomon niet bij Mia en Riley..]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    (Ja maar waar zijn die? XD )


    Ich liebe dich 27.12.23

    [Voor het huis geloof ik. Ze waren op weg naar huis.. Meren kijken ging niet door, verplaatst naar morgen.. Meer weet ik niet xd.]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    (Doen dat ze op Sol zijn kamer zitten?)


    Ich liebe dich 27.12.23

    Luca Jones

    Ze schud weer met haar hoofd. "Ik kan echt niet kiezen, Luca." zegt ze zacht. Ik moet mijn best doen om mezelf rustig te houden en mijn mond nu te houden.
    "Ik wil niet." piept ze zacht, waarna ik zacht vraag of ze het voor mij wilt doen. Hierop pakt ze mijn hand vast waar ze zacht in knijpt. "Ik kan niet nu al kiezen, ik heb tijd nodig om er over na te denken." fluistert ze. "Maar, als ik er voor zou kiezen om de baby te houden, zou je dat erg vinden?" vraagt ze aarzelend en ik weet dat ik die vraag niet zomaar kan beantwoorden. "En ik wil dat je eerlijk bent, ook al is het kwetsend."
    Ik zucht even en haar mijn hand door mijn donkere haar heen. "Ja, ik denk wel dat ik dat erg vind." antwoord ik dan eerlijk zoals ze vroeg. "Ik kan de verantwoordelijkheid van een vader niet dragen, ik wil het niet eens. Ik ken je pas zo kort, wie weet hoe we er over twee weken voor staan? Ik ben gewoon nog niet klaar om me te binden en daarbij word het je dood nog eens, als je zo blijft doen over eten. Dan heb ik toch liever dat je voor jezelf kiest."
    Ik zucht nogmaals. "Je hebt nu geen tijd om lang na te denken of je wilt eten of niet, je moet. Wie weet wat voor een monster er in je buik groeit? Dat is nog een reden voor mij om het niet te willen, ik weet niet wat de combinatie is en daarbij zijn we een raar gezin. Het werkt gewoon niet, ik hoor vrij te zijn." Misschien een beetje een verkeerde woordkeuze en ik ben bang dat ik haar heel erg kwets nu.


    Your make-up is terrible

    Cassie Benson
    Luca zucht en haalt een hand door zijn haar. 'Ja, ik denk wel dat ik dat erg vind,' antwoordt hij. Ik bijt op mijn lip en knik. Ik was al bang dat hij dat zou antwoorden. 'Ik kan de verantwoordelijkheid van een vader niet dragen, ik wil het niet eens. Ik ken je pas zo kort, wie weet hoe we er over twee weken voor staan? Ik ben gewoon nog niet klaar om me te binden en daarbij wordt het je dood nog eens, als je zo blijft doen over eten. Dan heb ik toch liever dat je voor jezelf kiest.' Ik richt mijn ogen op de grond omdat er tranen in opwellen en ik niet wil dat Luca die ziet. Zijn woorden doen pijn, ook al heb ik zelf gezegd dat hij eerlijk moet zijn.
    Luca zucht weer. 'Je hebt nu geen tijd om lang na te denken of je wilt eten of niet, je moet. Wie weet wat voor een monster er in je buik groeit? Dat is nog een reden voor mij om het niet te willen, ik weet niet wat de combinatie is en daarbij zijn we een raar gezin. Het werkt gewoon niet, ik hoor vrij te zijn.' Zijn woorden komen hard aan en ik moet mijn best doen mijn tranen binnen te houden, wel komt er een zachte snik over mijn lippen. 'Ik moet naar de wc,' zeg ik als ik mezelf weer enigszins onder controle heb, nog steeds met mijn blik op de grond gericht, waarna ik opsta. Bij de deur blijf ik staan. 'Misschien is het beter als je weggaat,' zeg ik op een fluistertoon om vervolgens snel de badkamer in te vluchten en daar de deur gelijk achter me dicht te doen. Ik kan mijn tranen niet langer tegenhouden en ze beginnen over mijn wangen te stromen terwijl ik me tegen de deur aan op de grond laat zakken. Ik had moeten weten dat hij er tussendoor zou gaan als er zoiets zou gebeuren. En ik had ook moeten weten dat hij zich niet wil binden. Hij wilde zich zelfs niet aan Chelle binden, en dat terwijl ze zolang bij elkaar waren. Als hij zich al niet aan haar wilt binden, dan wilt hij zich al helemaal niet aan mij binden.
    Dan valt mijn blik op een scheermesje dat in de douche ligt en vormt er zich een idee in mijn hoofd. Het vroeger vaak geholpen pijn weg te halen. Ik veeg wat tranen van mijn gezicht en kruip naar de douche. Met trillende handen pak ik het scheermesje vast en zet ik die tegen mijn huid.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ik hoor de zachte snik die over haar lippen komen wel, een reactie die mijn harde woorden uitgelokt hebben. Ik blijf stil, wacht op haar reactie omdat ik niet echt weet wat ik verder nog moet zeggen. De tranen in haar ogen merk ik amper op, vooral omdat ik naar mijn handen aan het kijken ben. Het voelt nogal ongemakkelijk op het moment. "Ik moet naar de wc." zegt ze wat later, iets wat ik nou niet echt verwacht had. Haar blik is op de grond gericht als ik naar haar op kijk. "Oh... Oké." mompel ik ietwat verbaasd. Ja, dat doen mensen wel, maar dit is wel de meest vreselijke timing ooit.
    Ze staat op en ik kijk haar na. Als ze bij de deur staat, blijft ze even stilstaan. "Misschien is het beter als je weggaat." zegt ze op een fluistertoon om vervolgens snel de badkamer in te vluchten en daar de deur gelijk achter zich dicht te doen. Natuurlijk kan ik gewoon horen wat er binnen gebeurt, waardoor ik mijn vuisten bal en zacht grom. Dit is niet eerlijk, ze vroeg om de waarheid! Mooi niet dat ik nu wegga, ik kan haar moeilijk zo achterlaten. De geur van bloed trekt bijna gelijk mijn neusgaten binnen en ik spring op, loop snel naar de badkamer en trek de deur uit de voegen, waardoor hij scheef komt te hangen. Het scheermesje trek ik uit haar handen en werp ik de andere kant op, waarna ik Cassie omhoog trek van de vloer af en tegen mezelf aan druk.
    "Waarom deed je dat?" vraag ik op een schorre fluistertoon, omdat ik deze handeling niet begrijp. Met mijn hand streel ik wat panisch over haar mooie lokken heen en met mijn andere arm houd ik haar stevig tegen me aan gedrukt.


    Your make-up is terrible

    Cassie Benson
    Ik doe mijn ogen dicht terwijl ik het mesje door mijn huid laat snijden. Het helpt, maar niet zoveel als ik gehoopt had, maar voordat ik iets steviger kan drukken wordt het mesje uit mijn handen gerukt. Mijn ogen vliegen op en worden groot als ik Luca zie staan. Hij trekt me omhoog en trekt me tegen zich aan. 'Waarom deed je dat?' vraagt hij op een schorre fluistertoon. Zijn hand streelt over mijn haar en met zijn andere arm houdt hij mij stevig tegen zich aangedrukt. Ik sla mijn armen echter niet om hem heen en laat ze slapjes naar beneden hangen. 'Ik moest de pijn weg zien te krijgen,' mompel ik afwezig. 'Fysieke pijn is minder erg als pijn in je hart,' vervolg ik op een zachte toon. Ik probeer mezelf los te wurmen, wat niet lukt. 'Wil je me loslaten, ik moet pleisters pakken.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Cassie slaat haar armen niet om mij heen, maar laat ze slapjes naar beneden hangen. Haar ogen waren gesloten toen ik haar vond en de manier waarop ze open gingen en groot werden zal ik voorlopig niet meer vergeten. "Ik moest de pijn weg zien te krijgen." mompelt ze afwezig als antwoord op mijn eerdere vraag. "Fysieke pijn is minder erg als pijn in je hart." vervolgt ze op een zachte toon. Ze probeert zichzelf los te wurmen, maar ik wil haar voorlopig niet meer los laten. "Wil je me loslaten, ik moet pleisters pakken."
    "Nee, zeg maar waar ze liggen." antwoord ik, erop duidend dat ik ze wel pak terwijl ik haar vast houd. "Ik ga je het komende uur niet meer loslaten, je hebt me echt een behoorlijke schrik aangejaagd hiermee. Waarom heb je pijn, Cassie? Ik moest de waarheid vertellen van jou... Maar ik neem al mijn woorden terug, als je dit maar nooit meer doet, beloof me dat." Mijn stem klinkt wat wanhopig en angstig, terwijl ik haar tegen me aan blijf klemmen. De geur van haar bloed doet me op het moment veel minder dan mijn bezorgdheid.


    Your make-up is terrible