• In dit gerenoveerde gebouw zijn een aantal appartementen gemaakt, speciaal voor jongeren tussen de zestien en zesentwintig. Op het oog lijkt het een normale jongerenwoning, feestjes, troep en ruzies. Maar er is één ding anders, de meeste inwoners zijn namelijk vampiers.


    Het leek me wel een leuk, niet al te ingewikkeld idee. :'D Er mogen dus mensen én vampieren in het gebouw wonen, alleen of met meerdere in een appartement. Alleen, er zijn géén slechte vampieren in dit gebouw. Je kan als vampier dan ook géén mensen bedreigen die ook in het gebouw wonen. Natuurlijk drinken ze wel bloed, via voorverpakt bloed, dierenbloed of eventuele vrijwilligers.

    De indeling van het huis:
    Er zijn twee verdiepingen en een begane grond. Op de begane grond heb de entree, de brievenbussen, het kantoor van de huisbaas (Darren Dimir) dat het nummer 1 draagt en een gezamelijke woonkamer met een keuken. Dan heb je een trap naar beneden, opslagruimte en een trap naar de eerste verdieping, waar de kamers/appartemenen de nummers 10 tot en met 17 bedragen. (de nummers 2 tot en met 9 bevinden zich in de opslagruimte) Op de tweede verdieping vind je de nummers 18 tot en met 25. Er is ook nog een kleine kruipzolder waar je in het plafond van verdieping twee een klein luikje kan ontdekken die erheen leid.
    De indeling van de kamers:
    Als je de deur opent en binnenkomt, kom je in de hal. Die komt uit op een woonkamer, met aan de ene kant een open keuken en aan de andere kant twee deuren, van de slaapkamer en de badkamer. In de hal zit een deur met een ondiepe inloopkast die vooral als kleine opbergruimte en kapstok gebruikt word.

    Mensen
    - Damon Blake ~ Oromis Kamernummer 18
    - Jeremy Velez ~ Gasai Kamernummer 14
    - Vince Rez Emanuels ~ Mengelmoes Kamernummer 12
    - Cassie Raven Benson ~ Aurorea Kamernummer 17
    - Mia Donovan ~ Gasai Kamernummer 15

    Vampieren:
    - Luca Jones ~ Assassin Kamernummer 19
    - Riley Winchester ~ Assassin Kamernummer 11
    - Solomon Vigée-Lebrun ~ Mengelmoes Kamernummer 13
    - Chèlle Ophelia McFadden ~ Valentino Kamernummer 22
    - June Harlow Grabeel ~ Aurorea Kamernummer 24


    De regels:
    - AN gebruik graag, ook leestekens, weinig spelfouten en hoofdletters!
    - Je kan niet iemand vermoorden zonder toestemming en ook hun personages niet besturen.
    - Geen one-liners, probeer er wat meer bij te schrijven.
    - Plezier maken, maar maak het niet te onrealistisch.
    - Geen Mary Sues.
    - 16+ is toegestaan.

    Het is op elk moment mogelijk om in te stromen als nieuwe bewoner. Je hoeft hiervoor niets bij te lezen of te weten.

    Rollentopic.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 13:05 ]


    Your make-up is terrible

    [Sorry, ik weet niets D:]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Cassie Benson
    Als ik vraag of hij het broodje wil weghalen kijkt hij me ongelovig aan, maar pakt hij het bordje wel op om vervolgens daar mee de slaapkamer uit te lopen. Als ik zeker weet dat hij weg is zucht zachtjes en leg ik mijn hand op mijn buik. Met mijn vingers pak ik een vetrol vast. Bah. Ik snap niet wat Luca in mij ziet. Ik zie er verschrikkelijk uit. En dan wilt hij ook nog eens dat ik ga eten! Alsof ik niet al dik genoeg ben...
    Wanneer ik voetstappen hoor doe ik mijn armen snel weer boven het dekbed en keer ik mijn rug naar de muur toe. 'Cassie...' begint Luca op een zachte toon. 'Het spijt me van al die dingen die ik zei, zou je het met mij willen proberen?' Ik draai me om en kijk hem vragend aan. 'Hoe kan ik het ooit met je proberen als je ieder moment weg kan lopen?' vraag ik op een zachte toon.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Cassie draait zich om en kijkt me vragend aan. "Hoe kan ik het ooit met je proberen als je ieder moment weg kan lopen?" vraagt ze op een zachte toon aan mij en ik schud kort met mijn hoofd. "We kunnen wel een oplossing vinden, maar het lijkt net alsof jij dat helemaal niet wilt." Ik trek mijn wenkbrauw iets op terwijl ik tegen haar praat. "Je schuift alles gewoon op mij af, elke keer." Ik schud kort met mijn hoofd en sta op van haar bed. "Laat het me maar weten wanneer je eruit bent." Zonder op ook maar een antwoord te wachten loop ik haar slaapkamer uit en loop ik naar die van mezelf. Ik aarzel eventjes, maar ga dan toch naar binnen en plof op mijn eigen bank neer. Wat raar dat het hier zo opgeruimd is...


    Your make-up is terrible

    Cassie Benson
    Luca schudt zijn hoofd.'We kunnen wel een oplossing vinden, maar het lijkt net alsof jij dat helemaal niet wilt.' Hij trekt zijn wenkbrauw iets op terwijl hij praat. 'Je schuift alles gewoon op mij af, elke keer.' Kort schudt hij met zijn hoofd waarna hij opstaat.'Laat het me maar weten wanneer je eruit bent.' Voordat ik de kans krijg te antwoorden staat hij op en loopt hij weg. Ik zucht zacht en kruip dieper onder de dekens. Ik weet niet wat ik wil. Ik ben bang dat als ik de baby houd, dat Luca dat toch weg gaat, ook al zegt hij van niet. Als ik tussen een baby en Luca moet kiezen, dan zal ik toch voor Luca gaan. Deels omdat ik weet dat Luca na een paar jaar toch wel weg gaat, en als ik de baby zou houden dan blijf ik met de baby achter. Mijn ouders zouden bovendien woedend zijn als ze er achter zouden komen dat ik zwanger ben van een jongen die ik nog niet lang ken, en ik ben bang dat Liam dan niet meer met me wil praten.
    Ik glij het bed uit en loop mijn slaapkamer uit, naar de van Luca waar ik zachtjes op de deur klop.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ik schop mijn benen over de rand van de stoel en ga er zo half op liggen, waarna ik mijn ogen even vermoeid sluit. Er gebeurd hier zoveel, al die dingen allemaal tegelijk. Cassie, terwijl ik dacht dat ik nooit meer echt van een meisje zou houden, Chèlle, waarvan ik dacht dat ik die periode af had gesloten terwijl het blijkbaar niet zo is, en ze me véél te goed kent. De baby, Damon, Solomon. Zoveel problemen heb ik nog nooit gehad in één week. Ik word uit mijn gedachten gehaald door iemand die op de deur klopt. "Hij is open." mompel ik en ik merk dat ik slaperig ben geworden. Even ben ik vergeten dat het waarschijnlijk Cassie is, maar ik verwacht niet dat ze zo snel al een keuze heeft gemaakt. Daardoor blijf ik lui in de stoel hangen.


    Your make-up is terrible

    Cassie Benson
    Ik doe de deur open als ik Luca hoor mompelen dat 'ie open is en ga gelijk naar de woonkamer, waar Luca half op een stoel ligt. Aarzelend neem ik plaats op de bank. 'Ik laat de baby weghalen,' zeg ik met een zachte en trillende stem. 'Ik weet dat je hebt gezegd dat je zou helpen als ik er voor zou kiezen, maar straks gaat het niet goed tussen ons en moet ik de baby alsnog in mijn eentje opvoeden.' Kort bijt ik op mijn lip. 'Bovendien wil ik niet dat mijn ouders en mijn vrienden me een één of andere slet vinden omdat ik zwanger van je ben, terwijl we elkaar nog maar net kennen.' Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen er om heen. Dat ik de baby weg wil laten halen, omdat ik anders een dikke buik krijg ze ik er niet bij.
    'Ik wil het zo snel mogelijk weglaten halen,' mompel ik.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Als de deur opengaat, is het Cassie. Ze loopt gelijk naar mij toe terwijl ik wat lui toekijk hoe ze loopt. Aarzelend gaat ze op de bank zitten. "Dat was snel." zeg ik en tot mijn verbazing klinkt zelfs mijn stem wat loom. "Ik laat de baby weghalen." zegt ze met een zachte en trillende stem en ik frons. "Ik weet dat je hebt gezegd dat je zou helpen als ik er voor zou kiezen, maar straks gaat het niet goed tussen ons en moet ik de baby alsnog in mijn eentje opvoeden." Kort bijt ze op haar lip. "Bovendien wil ik niet dat mijn ouders en mijn vrienden me een één of andere slet vinden omdat ik zwanger van je ben, terwijl we elkaar nog maar net kennen." Ze trekt haar knieën op en slaat haar armen er om heen.
    "Ik wil het zo snel mogelijk weglaten halen." mompelt ze. Ik kijk haar wat loom aan en knik dan. "Dat kan geregeld worden." zeg ik gelijk, want eigenlijk wil ik ook niet dat iemand weet dat ik haar zwanger gemaakt heeft, toch haal ik mijn etnische kant even naar boven. "Maar je moet het niet doen om wat anderen van je zullen denken, maar voor jezelf. Ik blijf je toch wel steunen, ook al zijn wij uit elkaar." zeg ik zacht en ik ga even recht in de stoel zitten. "Ik hoop maar dat je er goed over nagedacht hebt."


    Your make-up is terrible

    Cassie Benson
    'Dat was snel,' mompelt Luca lui. Kort bijt ik op mijn lip waarna ik hem met een zachte en trillende stem vertel dat ik de baby laat weghalen, om vervolgens er nog iets aan toe te voegen en eindig met dat ik het zo snel mogelijk weg wil laten halen.
    Luca kijkt me futloos aan en knikt. 'Dat kan geregeld worden,' zegt hij gelijk. Hij wilt er dus er snel vanaf. Hij zal nu wel blij zijn dat ik de baby niet wilt houden. Ik slik de brok in mijn keel door. 'Maar je moet het niet doen om wat anderen van je zullen denken, maar voor jezelf. Ik blijf je toch wel steunen, ook al zijn wij uit elkaar,' zegt hij zacht en hij gaat rechtop zitten. 'Ik hoop maar dat je er goed over nagedacht hebt.' Ik haal mijn schouders op sla mijn armen iets steviger om mijn knieën. 'En hoe kan ik er zo zeker van zijn dat je me zal blijven steunen?' vraag ik op een zachte en onzekere toon. 'Je hebt wel vaker dingen beloofd die je niet na kwam...' Ik richt mijn aandacht op een vlekje op de muur, zodat ik niet naar Luca hoef te kijken.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze haalt haar schouders op en slaat haar armen steviger om haar knieën heen. "En hoe kan ik er zo zeker van zijn dat je me zal blijven steunen?" vraagt ze op een zachte en onzekere toon. Ik krijg gelijk medelijden met haar. "Je hebt wel vaker dingen beloofd die je niet na kwam..." Haar blik richt ze een andere kant op, waarschijnlijk expres. Ik bijt wat schuldig op mijn lip, dit kan ik gewoon niet aanzien. Hoe ze er zo bij zit, zo breekbaar. Ik heb haar al meer dan genoeg aangedaan de laatste tijd, dit kan er echt niet bij.
    Hierdoor sta ik op en loop ik naar haar toe, om naast haar op de bank te gaan zitten en mijn armen om haar heen te slaan. "Het spijt me, het spijt me echt heel erg hoe ik me gedraag." zeg ik zacht. "Het is waarschijnlijk gewoon de shock omdat het onmogelijke toch gebeurd is. Ik... Ik ben niet boos op jou, of op... de kleine." mompel ik. Mijn hand glijd naar haar buik waar ik zacht overheen aai. "Ik ben gewoon boos op mezelf en wat verward erover. Het is ook zoveel in één keer, dat ben ik helemaal niet gewend." probeer ik het goed te maken met haar.
    "Maar ik blijf erbij dat jij moet doen wat goed voelt voor jou, niet voor anderen en ook niet voor mij." ga ik verder op een zachte toon. Ik klink niet meer hatelijk of ongeduldig over de abortie, omdat ik me zo schuldig voel. Ze ziet er zo fragiel uit en ik trek haar iets dichter tegen mijn lichaam aan. Haar warmte doet me goed, het laat me zo prettig voelen. Ik wil het niet kwijt, niet op zoiets onzinnigs. Als hij het wilt houden, houden we het. Zo niet, dan houden we het niet, zo simpel is het.


    Your make-up is terrible

    Mia Donovan

    Met twee glazen in zijn hand kwam Solomon ook bij ons zitten op de bank. De ene glas gevuld met water en de ander met rood iets.. De kleur van bloed, misschien bessen iets, die twee leken verdacht veel op elkaar. Hmm, nu ik er zo over na dacht.. Ik heb nog nooit bessen op.
    'Vind je het erg?' vroeg hij en ik keek eventjes van het glas naar hem. Riley schudde zijn hoofd en ik hield mijn hoofd lichtjes schuin. Hij had het dus tegen hem? Ik vroeg me af wat er gebeurd zou moeten zijn waardoor Solomon aan hem moest vragen of het erg was.. Ik krabde lichtjes aan mijn achterhoofd. 'Mia, jij vroeg wie hier wonen toch? Dat zijn er veel om op te noemen, en mijn geheugen is niet een van de beste meer,' lachte hij, waar Riley om moest grinniken. Ik lachte zachtjes mee en schudde lichtjes mijn hoofd. Blijkbaar moesten we alle drie de andere mensen leren kennen, ook al had Solomon dat al gedaan, maar lieten zijn hersens hem in de steek. Ik begon mijzelf af te vragen hoe lang het ging duren voordat ik één van de andere ging ontmoeten.
    'Ik ben wel benieuwd naar de andere bewoners als ze allemaal zo aardig zijn als jullie,' glimlachte Riley naar ons beiden. Even keek ik hem verbaasd aan, maar knikte daarna op zijn woorden met een glimlach.
    'Hmm, daar ben ik het helemaal mee eens.' zei ik met hetzelfde glimlach. 'Maar, waarom zijn jullie hier? Ik heb al op die vraag geantwoord, nu jullie,' zei ik met een klein lachje. Ik pakte mijn glas met water en begon er een beetje van te drinken. Mijn blik ging weer een beetje naar het bessengoedje van Solomon en zett mijn glas vervolgens op tafel. 'Hmm, belangrijkere vraag. Is bessensap lekker?' vroeg ik en ik keek Solomon eventjes voor een moment aan. 'Ik bedoel, ik heb het nog nooit gehad en ik zie dat jij het heb. Tenminste, dat denk ik.. Zijn er nog meer dingen dat lijkt op bloed? Behalve bloed en namaak bloed. Lijkt me een beetje raar om dat te gaan drinken, vind je ook niet? Hmm, maar is het lekker? Ben beetje nieuwsgierig.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Ik ga wat proberen te maken ^^]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Solomon

    "Maar, waarom zijn jullie hier? Ik heb al op die vraag geantwoord, nu jullie," Vraagt Mia en ik kijk even in de richting van Riley. Ik doe mijn mond open om wat te zeggen maar klap deze snel weer dicht. Ik weet niets zinnigs te zeggen.
    "Hmm, belangrijkere vraag. Is bessensap lekker?' vroeg ik en ik keek Solomon eventjes voor een moment aan. 'Ik bedoel, ik heb het nog nooit gehad en ik zie dat jij het heb. Tenminste, dat denk ik.. Zijn er nog meer dingen dat lijkt op bloed? Behalve bloed en namaak bloed. Lijkt me een beetje raar om dat te gaan drinken, vind je ook niet? Hmm, maar is het lekker? Ben beetje nieuwsgierig." Ik probeer te blijven glimlachen na wat Mia zegt en het gaat me behoorlijk goed af.
    "Ik kan wel een klein beetje in je glas doen?" stel ik dan wat ongemakkelijk voor, maar ik houd me in om helemaal ongemakkelijk te worden. Ik sta op en pak haar glas, vervolgens loop ik naar de keuken en pak de fles bessensap. Hoe verzin je het. Ik schenk een klein laagje in haar glas en loop terug.
    "Madam," glimlach ik lichtjes en ik houd het glas voor Mia. "Enjoy. It tastes like heaven," zeg ik dan. Zij weet natuurlijk niet dat ik zelf bloed drink. Ach ze mag wel een beetje misleid worden. Niet iedereen hoeft te weten dat hier vampiers in huis wonen. Ik vind eerlijkgezegd al dat te veel mensen het weten hier in dit huis.


    Ich liebe dich 27.12.23

    Cassie Benson
    Ik zie vanuit mijn ooghoeken dat Luca op zijn lip bijt, maar besteed er geen aandacht aan en blijf voor me uitkijken, naar het vlekje op de muur. Dan staat hij op om naast mij op de bank te gaan zitten en slaat hij zijn armen om mij heen. 'Het spijt me, het spijt me echt heel erg hoe ik me gedraag,' zegt hij zacht. 'Het is waarschijnlijk gewoon de shock omdat het onmogelijke toch gebeurd is. Ik... Ik ben niet boos op jou, of op... de kleine,' mompelt hij. Zijn hand glijdt naar mijn buik en hij aait er zachtjes over heen. Wat onwennig beweeg ik heen en weer, omdat ik bang ben dat Luca mijn vetrollen zal voelen. Uiteindelijk duw ik zijn hand er zachtjes vanaf. 'Ik ben gewoon boos op mezelf en wat verward erover. Het is ook zoveel in één keer, dat ben ik helemaal niet gewend. Maar ik blijf erbij dat jij moet doen wat goed voelt voor jou, niet voor anderen en ook niet voor mij.' Hij trekt me dichter tegen zich aan en ik nestel me iets tegen hem aan.Ik haal mijn schouders op waarna ik mijn hoofd op zijn schouder leg. 'Ik snap dat je er verward over bent,' mompel ik. 'Maar, van een baby wordt mijn buik nog dikker...' Kort bijt ik op mijn lip. 'Alleen ik wil ook niet een levend wezen vermoorden,' zeg ik op een fluistertoon, ook al weet ik wel dat er nu toch nog geen leven in mijn buik zit, dat komt nog wel. 'Het punt is alleen, aangezien jij een vampier bent, wat zou de baby dan zijn?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Riley Winchester

    "Maar, waarom zijn jullie hier? Ik heb al op die vraag geantwoord, nu jullie," vraagt Mia en Solomon kijkt mij aan. Ik knik hem bemoedigend toe dat hij best mag beginnen. "Hmm, belangrijkere vraag. Is bessensap lekker?" Ik lach zachtjes en druk mijn sigaret uit. "Ik bedoel, ik heb het nog nooit gehad en ik zie dat jij het heb. Tenminste, dat denk ik... Zijn er nog meer dingen dat lijkt op bloed? Behalve bloed en namaak bloed. Lijkt me een beetje raar om dat te gaan drinken, vind je ook niet? Hmm, maar is het lekker? Ben beetje nieuwsgierig." Oh, dat meisje is echt komisch. Solomon blijf grappig glimlachen en ik doe mijn best om niet in lachen uit te barsten.
    "Ik kan wel een klein beetje in je glas doen?" stelt hij voor en ik kan gewoon zien hoe ongemakkelijk hij zich voelt. Hij staat op en pakt haar glas, vervolgens loopt hij naar de keuken en pakt wat uit de koelkast. Lucky bastard, dat hij dat in huis heeft. Hij schenkt wat in voor haar en loopt terug met het glas. "Madam," glimlacht hij hoffelijk en zet het glas bij haar neer. "Enjoy. It tastes like heaven." zegt hij. "Proost." grijns ik naar Solomon. Perfect opgelost, hij is hier best wel goed in, ondanks zijn jonge leeftijd. Het heeft bij mij even geduurd, al vond ik het niet leuk om me aan de menselijke etiquette te houden. Nu heb ik er geen moeite meer mee.
    "Trouwens, Mia, om je eerdere vraag te beantwoorden..." begin ik dan zodat het gesprek niet stilvalt maar ook niet verder over de sap gaat voor de zekerheid. "Ik zocht eens wat anders dan wat ik altijd had. Dit leek me wel een leuke, geschikte plek om nieuwe mensen te ontmoeten en dat is nog goed uitgepakt ook. Daarbij is het een goed gelukte poging om los te komen van de oudjes." vertel ik, al zuig ik het meeste zo uit mijn duim en ik knipoog eens naar haar hen. Wauw, waar haal ik het vandaan? Ik ben niet zo goed met mensen, al is het vermakelijk om in hun bijzijn te zijn.

    Luca Jones

    Mijn hand word van mijn buik geduwd, maar nu begrijp ik haar tenminste. Het is niet om mij, maar om haar probleem. Ze nestelt zich tegen me aan en legt haar hoofd op mijn schouder. "Ik snap dat je er verward over bent," mompelt ze. "Maar, van een baby wordt mijn buik nog dikker... Alleen ik wil ook niet een levend wezen vermoorden." zegt ze op een fluistertoon en ik knik begrijpend. Ik moet echt meer begrip tonen voor haar, zij zit evengoed in een lastige situatie. "Het punt is alleen, aangezien jij een vampier bent, wat zou de baby dan zijn?" vraagt ze.
    "Ik weet het, daar zit ik ook over in," geef ik zacht toe. "Misschien kunnen we het eerst beter even aankijken, erover nadenken... Ik bedoel, zo snel wordt je er toch niet dik van, dat duurt nog wel een paar maanden. Dan hebben we misschien wel de tijd om eraan te wennen, of juist niet." Met mijn hand strijk ik een pluk haar uit haar gezicht en druk ik een kus op haar haren. Voor de zekerheid trek ik haar nog iets dichter tegen me aan, ik moet er niet aan denken om haar om zoiets simpels kwijt te raken. "Mocht het ergens fout gaan met de baby, dan zorg ik wel voor je. Ik hou van je." fluister ik iets moeilijk.


    Your make-up is terrible

    Mia Donovan

    'Ik kan wel een klein beetje in je glas doen?' vroeg Solomon iets wat ongemakkelijk. Verbaasd keek ik hem aan en dat ging over in een glimlach. Ik knikte en zei dat dat geweldig zou zijn, hij was allen al verdwenen naar de keuken om voor mij bessensap te halen. Voor ik het wist was hij al weer terug en zei 'Enjoy. It tastes like heaven.' Waarna Riley proost zei. 'Trouwens, Mia, om je eerdere vraag te beantwoorden...' begon Riley daarna. Ik pakte het glas waar een beetje sap in zat. 'Ik zocht eens wat anders dan wat ik altijd had. Dit leek me wel een leuke, geschikte plek om nieuwe mensen te ontmoeten en dat is nog goed uitgepakt ook. Daarbij is het een goed gelukte poging om los te komen van de oudjes,' vertelde hij en ik zag dat hij knipoogde. Het was wel leuk om te horen dat het goed uitgepakt was. Hoe zou hij zich voelen als alles tegenviel. Ja, dan zat je hier mooi. Gelukkig dan dat het goed uit was gepakt. Ik nipte een beetje van mijn drinken en keek wat verbaasd er naar. 'Hé, dit is nog lekker ook,' zei ik tegen hun allebei. 'Hmm, dat zou je eigenlijk niet zeggen. Eerder bitter of zo iets..' Ik haalde mijn schouders op en begon weer verder met ervan te drinken. 'Trouwens, Riley. Het is leuk om te horen als dingen goed uitpakken. Vind je ook niet Solomon?'

    -Blergh stukkiej.. Sowwy-


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you