• In dit gerenoveerde gebouw zijn een aantal appartementen gemaakt, speciaal voor jongeren tussen de zestien en zesentwintig. Op het oog lijkt het een normale jongerenwoning, feestjes, troep en ruzies. Maar er is één ding anders, de meeste inwoners zijn namelijk vampiers.


    Het leek me wel een leuk, niet al te ingewikkeld idee. :'D Er mogen dus mensen én vampieren in het gebouw wonen, alleen of met meerdere in een appartement. Alleen, er zijn géén slechte vampieren in dit gebouw. Je kan als vampier dan ook géén mensen bedreigen die ook in het gebouw wonen. Natuurlijk drinken ze wel bloed, via voorverpakt bloed, dierenbloed of eventuele vrijwilligers.

    De indeling van het huis:
    Er zijn twee verdiepingen en een begane grond. Op de begane grond heb de entree, de brievenbussen, het kantoor van de huisbaas (Darren Dimir) dat het nummer 1 draagt en een gezamelijke woonkamer met een keuken. Dan heb je een trap naar beneden, opslagruimte en een trap naar de eerste verdieping, waar de kamers/appartemenen de nummers 10 tot en met 17 bedragen. (de nummers 2 tot en met 9 bevinden zich in de opslagruimte) Op de tweede verdieping vind je de nummers 18 tot en met 25. Er is ook nog een kleine kruipzolder waar je in het plafond van verdieping twee een klein luikje kan ontdekken die erheen leid.
    De indeling van de kamers:
    Als je de deur opent en binnenkomt, kom je in de hal. Die komt uit op een woonkamer, met aan de ene kant een open keuken en aan de andere kant twee deuren, van de slaapkamer en de badkamer. In de hal zit een deur met een ondiepe inloopkast die vooral als kleine opbergruimte en kapstok gebruikt word.

    Mensen
    - Damon Blake ~ Oromis Kamernummer 18
    - Jeremy Velez ~ Gasai Kamernummer 14
    - Vince Rez Emanuels ~ Mengelmoes Kamernummer 12
    - Cassie Raven Benson ~ Aurorea Kamernummer 17
    - Mia Donovan ~ Gasai Kamernummer 15

    Vampieren:
    - Luca Jones ~ Assassin Kamernummer 19
    - Riley Winchester ~ Assassin Kamernummer 11
    - Solomon Vigée-Lebrun ~ Mengelmoes Kamernummer 13
    - Chèlle Ophelia McFadden ~ Valentino Kamernummer 22
    - June Harlow Grabeel ~ Aurorea Kamernummer 24


    De regels:
    - AN gebruik graag, ook leestekens, weinig spelfouten en hoofdletters!
    - Je kan niet iemand vermoorden zonder toestemming en ook hun personages niet besturen.
    - Geen one-liners, probeer er wat meer bij te schrijven.
    - Plezier maken, maar maak het niet te onrealistisch.
    - Geen Mary Sues.
    - 16+ is toegestaan.

    Het is op elk moment mogelijk om in te stromen als nieuwe bewoner. Je hoeft hiervoor niets bij te lezen of te weten.

    Rollentopic.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 13:05 ]


    Your make-up is terrible

    Mia Donovan

    Niet veel van het uitzicht zag ik, aangezien Solomon de gordijnen al weer terug trok.
    'Waarvoor, de pottenkijkers?' vroeg hij en ik keek hem eventjes niet begrijpend aan, waren die hier dan? Ik zuchtte zachtjes. 'Ik heb liever mijn gordijnen dicht,' zei hij en hij bleef ervoor staan, waarna hij even naar Riley keek. 'Willen jullie wat drinken?' vroeg Solomon en liep mij voorbij naar de keuken toe. Even keek ik van hem naar de gordijnen. Een licht ging aan en ik zag dat het Riley was die daarvoor zorgde.
    'Nee, bedankt,' zei hij als antwoord op de vraag van Solomon. 'Of je moet toevallig ergens een goede whiskey hebben. Vind je het erg als ik rook?' Stiekem schoof ik een stukje van het gordijn opzij om zo toch even naar buiten te kunnen kijken.
    'Drinken klinkt wel lekker,' zei ik met een glimlachje en draaide mijzelf vervolgens om. 'Wie wonen er hier eigenlijk allemaal?' vroeg ik aan Solomon terwijl ik plaats nam op een bank. Aan Riley kon ik het slecht vragen, van hem wist ik nog dat hij net zoals ik hier nieuw was.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Solomon

    "Nee, bedankt," Zegt Riley als antwoord op mijn vraag. "Of je moet toevallig ergens een goede whiskey hebben. Vind je het erg als ik rook?" Ik haal mijn schouders op bij zijn vraag. "Ik heb geen whiskey, beneden zal dat vast wel zijn. En je mag van mij best roken hoor, ik heb alleen geen asbak," zeg ik dan spijtig.
    "Drinken klinkt wel lekker," ik kijk naar Mia en zie dat ze het gordijn open heeft geschoven, een stukje maar. Dat vind ik niet zo erg, maar helemaal vind ik wat minder fijn. Ik open de koelkast en kijk even nadenkend naar wat erin staat. "Sinas goed?" In een vluchtige beweging pak ik een zakje bloed uit de koelkast en stop die in mijn zak. Ik haal de sinas ook uit de koelkast en pak de glazen. Ik open het zakje bloed en giet hem leeg in een van de glazen, lijkt toch net op bessensap?
    Ik wacht op het antwoord van MIa en gooi ondertussen het zakje weg.


    Ich liebe dich 27.12.23

    Riley Winchester

    Solomon haalt zijn schouders op op mijn vraag, terwijl ik toekijk hoe Mia eigenwijs door een kiertje van het gordijn heen gluurt. "Ik heb geen whiskey, beneden zal dat vast wel zijn. En je mag van mij best roken hoor, ik heb alleen geen asbak," zegt hij dan spijtig. Ik glimlach even. "Ik gebruik mijn pakje wel, bedankt." antwoord ik.
    "Drinken klinkt wel lekker." zegt Mia en Solomon opent de koelkast al. Ik steek ondertussen een sigaret op uit het doosje. "Sinas goed?" vraagt hij en niet veel later ruik ik de geur van bloed al. Nu maar hopen dat Mia zulke dingen niet kan ruiken. "Wie wonen er hier eigenlijk allemaal?" vraagt Mia aan Solomon en ze gaat op de bank zitten.
    Met de sigaret in mijn handen kijk ik de kamer even rond, loop ik daarna naar de bank toe en ga ik daar naast Mia zitten. Overal om ons heen zijn de geluiden van andere bewoners, waar ik zeker nog even aan moet wennen. "Waarvoor zijn jullie hier eigenlijk?" vraag ik dan geïnteresseerd.


    Your make-up is terrible

    [oeps vergeten op te antwoorden xD]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Mia Donovan

    'Sinas goed?' hoorde ik Solomon vragen, die nog steeds in de keuken was. Op mijn andere vraag had hij niet geantwoord, waarschijnlijk vergeten. Hij had wel geantwoord op de vraag van Riley of het erg was dat hij ging roken.
    'Ehm, heb je ook iets zonder prik?' vroeg ik aan hem. 'Mijn buik is niet zo dol op prik,' voegde ik met een lachje er aan toe. Vanuit mijn ooghoek zag ik Riley bewegen. Met een sigaret in zijn hand liep hij naar de bank toe en nam plaats naast mij.
    'Waarvoor zijn jullie hier eigenlijk?' vroeg hij geïnteresseerd. Automatisch haalde ik mijn schouders op en kon vervolgens mijzelf wel voor mijn hoofd slaan.
    'Te veel om op te noemen,' maakte ik ervan om zo het schouder op halen te verbloemen. Beetje raar om niet te weten waarom ik hier was. 'Maar het meest voor mijn studie, fotografie.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Cassie Benson
    Luca knippert verbaasd met zijn ogen. 'Wauw, die woorden kwamen bij mij hard aan. Ik wil er niet aan denken dat je dat zou doen...' mompelt hij. 'Nee, waar je ook voor kiest, ik loop niet zomaar weg bij mijn verantwoordelijkheden. Ook als je kiest om het te houden zal ik bij je blijven en als je dat niet wilt, zal ik er voor zorgen, krijg je genoeg geld van me om ervoor te zorgen,' zegt hij op een zachte, maar vastbesloten toon terwijl hij nog steeds met zijn hand door mijn haar gaat.
    'Maar jij wilt die baby niet opvoeden, Luca, en ik wil niet dat je iets doet wat je niet wil doen,' zeg ik. 'Maar ik zou de baby, als ik hem of haar houd, het liefst met jou opvoeden.' Ik bijt kort op mijn lip. 'En als je het echt niet wilt kunnen we de baby eventueel wel laten adopteren,' mompel ik er achteraan.
    'Je hoeft nog niet te kiezen, maar zolang het in je zit, moet je beter voor jezelf zorgen. Ik ben bang dat je dood gaat erdoor... Ik weet dat het eens zal gebeuren, maar liever nu nog niet, ik wil nog zoveel met je doen en we hebben te weinig tijd gehad. Te weinig.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik ga heus niet dood door die baby,' zeg ik zacht. 'En ik wil ook nog veel tijd met jou doorbrengen, maar jij wilt je niet binden en ik weet niet of ik het wel aan kan als je ineens weg zou gaan...'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    "Maar jij wilt die baby niet opvoeden, Luca, en ik wil niet dat je iets doet wat je niet wil doen." zegt ze. "Maar ik zou de baby, als ik hem of haar houd, het liefst met jou opvoeden." Ze bijt kort op haar lip en ik glimlach lichtjes. "En als je het echt niet wilt kunnen we de baby eventueel wel laten adopteren." mompelt ze er achteraan. "Dacht het even niet." mompel ik terug. "Dat is geen optie. We weten nog niet wat voor combinatie het is en of het gevaarlijk zal zijn. Daarbij is het van ons en niemand anders."
    Ze schud met haar hoofd. "Ik ga heus niet dood door die baby." zegt ze zacht. "Echt niet, die baby eet je van binnenuit op als je niets eet." ga ik er tegen in. "En ik wil ook nog veel tijd met jou doorbrengen, maar jij wilt je niet binden en ik weet niet of ik het wel aan kan als je ineens weg zou gaan..." Nu ben ik degene die op zijn lip bijt, alleen heel erg hard. Ik kan haar ook niet zomaar beloven om te blijven. "Iedereen kan weg gaan, niet alleen ik." antwoord ik. "Ik blijf zolang ik kan en dat is lang." Ik laat haar iets losser en boor mijn serieuze, maar smekende blik in die van haar.


    Your make-up is terrible

    Solomon

    "Ehm, heb je ook iets zonder prik?" vroeg ik aan hem. "Mijn buik is niet zo dol op prik," Ik open de koelkast en kijk erin.
    "Waarvoor zijn jullie hier eigenlijk?" hoor ik Riley vragen en ik moet even nadenken, wat was het ook alweer? [ik weet het niet meer xD] "Te veel om op te noemen," Ja, dat. Ik zeg het natuurlijk niet. Ik open de kraan en laat hem even lopen. Ik vul het glas met water en loop met mijn eigen glas en dat van Mia terug. Ik zet hem op tafel en ga aan de andere kant van Riley zitten. "Vind je het erg?" vraag ik dan doelend op het glas.
    "Mia, jij vroeg wie hier wonen toch? Dat zijn er veel om op te noemen, en mijn geheugen is niet een van de beste meer," Ik lach even en schrik dan van mijn verspreking. Hopelijk merkt ze het niet. Mijn blik schiet even naar Riley. Voor de rest hou ik me stil en neem een slokje van het bloed.


    Ich liebe dich 27.12.23

    Cassie Benson
    'Dacht het even niet,' mompelt Luca. 'Dat is geen optie. We weten nog niet wat voor combinatie het is en of het gevaarlijk zal zijn. Daarbij is het van ons en niemand anders'. Ik geef hem een klap tegen zijn schouder. 'Het is een báby! Baby's zijn niet gevaarlijk, die zijn schattig. Ik snap niet waarom je er ineens moeite mee hebt de baby te laten adopteren terwijl het niet eens op wil voeden,' zeg ik.
    'Echt niet, die baby eet je van binnenuit op als je niets eet,' protesteert Luca als ik zeg dat ik heus niet doodga door de baby. 'Je hebt te veel Twilight gekeken,' brom ik.
    Luca bijt hard op zijn lip. 'Iedereen kan weg gaan, niet alleen ik. Ik blijf zolang ik kan en dat is lang,' antwoordt hij. Luca laat me iets langer en boort zijn serieuze, maar ook smekende blik in de mijne. 'Dat is waarschijnlijk hooguit maar een paar jaar,' mompel ik.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Riley Winchester

    "Te veel om op te noemen. Maar het meest voor mijn studie, fotografie." antwoord Mia, maar Solomon zegt niets. Hij doet water in een glas en loopt ermee terug naar ons. Hij zet haar glas op tafel en gaat aan de andere kant van mij zitten, waardoor ik nu in het midden zit. "Vind je het erg?" vraagt hij dan en ik kijk even op. Zei hij dat tegen mij? Ik schud even met mijn hoofd, hoewel ik niet weet tegen wie het was.
    "Mia, jij vroeg wie hier wonen toch? Dat zijn er veel om op te noemen, en mijn geheugen is niet een van de beste meer." Hij lacht en ik moet er om grinniken, om de verdere betekenis. "Ik ben wel benieuwd naar de andere bewoners als ze allemaal zo aardig zijn als jullie." glimlach ik naar hen beide, waarna ik even achterover leun en wat as van mijn sigaret in het bakje van mijn pakje tik.

    Luca Jones

    Cassie geeft me een klap tegen mijn schouder. "Het is een báby! Baby's zijn niet gevaarlijk, die zijn schattig. Ik snap niet waarom je er ineens moeite mee hebt de baby te laten adopteren terwijl het niet eens op wil voeden." zegt ze. "Goed, báby. Vampierenbáby's zijn niet zo schattig en lief als jij denk hoor." ga ik er tegen in. "Daarom vind ik het maar niets. Het is al erg genoeg als ze janken en schijten."
    "Je hebt teveel Twilight gekeken." bromt z en ik knijp mijn half ogen dicht terwijl ik haar aan kijk. "Nee." zeg ik kortaf. "Je hebt een eetstoornis, komt wel in de buurt maar dat is niet wat ik bedoel."
    "Dat is waarschijnlijk hooguit maar een paar jaar." mompelt ze. Ik zucht even en haal gefrustreerd een hand door mijn haar heen. "Misschien ben jij mij volgend jaar wel zat, Cas. We hebben beide die zekerheid niet, net zoals normale mensen. We zijn jong, we horen ons nog niet te willen binden, dat is doodnormaal. En misschien veranderd het wel, binnenkort."


    Your make-up is terrible

    Mia Donovan

    Met twee glazen in zijn hand kwam Solomon ook bij ons zitten op de bank. De ene glas gevuld met water en de ander met rood iets.. De kleur van bloed, misschien bessen iets, die twee leken verdacht veel op elkaar.
    'Vind je het erg?' vroeg hij en ik keek eventjes van het glas naar hem. Riley schudde zijn hoofd en ik hield mijn hoofd lichtjes schuin. Hij had het dus tegen hem? Waarom? Ik krabde lichtjes aan mijn achterhoofd. 'Mia, jij vroeg wie hier wonen toch? Dat zijn er veel om op te noemen, en mijn geheugen is niet een van de beste meer,' lachte hij, waar Riley om moest grinniken. Ik lachte zachtjes mee en schudde lichtjes mijn hoofd. Blijkbaar moesten we alle drie de andere mensen leren kennen, ook al had Solomon dat al gedaan, maar lieten zijn hersens hem in de steek.
    'Ik ben wel benieuwd naar de andere bewoners als ze allemaal zo aardig zijn als jullie,' glimlachte Riley naar ons beiden. Even keek ik hem verbaasd aan, maar knikte daarna op zijn woorden met een glimlach.
    'Hmm, daar ben ik het helemaal mee eens.' zei ik met hetzelfde glimlach. 'Maar, waarom zijn jullie hier? Ik heb al op die vraag geantwoord, nu jullie,' zei ik met een klein lachje. Ik pakte mijn glas met water en begon er een beetje van te drinken.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Cassie Benson
    'Goed, báby. Vampierenbáby's zijn niet zo schattig en lief als jij denk hoor,' zegt Luca. 'Daarom vind ik het maar niets. Het is al erg genoeg als ze janken en schijten.' Ik zucht zacht en wurm me uit zijn armen. 'Alle baby's zijn lief,' mompel ik.
    'Nee,' zegt hij kortaf als ik zeg dat hij te veel Twilight heeft gekeken. 'Je hebt een eetstoornis, komt wel in de buurt maar dat is niet wat ik bedoel'. Ik schud heftig mijn hoofd. 'Ik heb geen eetstoornis, dat beeld jij je gewoon in,' brom ik.
    James zucht en haalt gefrustreerd een hand door zijn haar. 'Misschien ben jij mij volgend jaar wel zat, Cas. We hebben beide die zekerheid niet, net zoals normale mensen. We zijn jong, we horen ons nog niet te willen binden, dat is doodnormaal. En misschien veranderd het wel, binnenkort.' Ik haal mijn schouders op en loop de badkamer uit. 'Jij bent al 150 jaar oud, waarschijnlijk nog wel ouder en je kan je nog steeds niet binden, dat gaat toch niet meer veranderen,' mompel ik. 'Ik ben moe, ik ga slapen,' voeg ik er nog aan toe waarna ik verder loop naar de slaapkamer en daar in mijn bed kruip.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Cassie zucht zacht en wurmt zich uit mijn armen. "Alle baby's zijn lief." mompelt ze en ik schud afkeurend met mijn hoofd. In mijn ogen is geen enkele baby lief, ze krijsen de hele dag, schijten en kotsen over je heen. Daarbij stinken ze ook nog enorm en vragen ze alle aandacht van hun ouders. Ook mooie, single vrouwen. En Cassie, als ze hem krijgt. Dan word ze chagrijnig en niet meer zoals ze normaal is.
    Ze schud heftig met haar hoofd als ik zeg dat ze een eetstoornis heeft. "Ik heb geen eetstoornis, dat beeld jij je gewoon in." bromt ze. Is ze gewoon naïef of ontkent ze gewoon? "Nou, pak een stuk brood en vreet het om te bewijzen." zeg ik met een iets verhefde stem om duidelijk te maken dat ik dit meen. Ik geloof er namelijk niets van.
    Ze haalt haar schouders op en loopt de badkamer uit. Ik kijk haar wat verbaasd na. "Jij bent al 150 jaar oud, waarschijnlijk nog wel ouder en je kan je nog steeds niet binden, dat gaat toch niet meer veranderen." mompelt ze. Mijn mond valt iets open. "150 is voor mij nog relatief jong, hoor." antwoord ik beledigd. "Ik ben nog niet eens 150." brom ik er dan koppig achteraan.
    "Ik ben moe, ik ga slapen." voegt ze er nog aan toe waarna ze verder loopt naar de slaapkamer en daar in haar bed kruipt. Ik loop verslagen achter haar aan en kijk toe hoe ze in haar bed kruipt. "Wat wil je dat ik doe?" vraag ik dan zacht. Ze lijkt Chèlle wel, alleen had die constant de drang om te trouwen. Zodra we ergens waren 'goh, dit is wel een mooie plek om te trouwen'. Altijd zo subtiel.


    Your make-up is terrible

    Cassie Benson
    'Nou, pak een stuk brood en vreet het om te bewijzen,' zegt Luca met een verheven stem. Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb al honderd keer gezegd dat ik geen honger heb, wat snap je daar niet aan?' vraag ik op een iets te bitse toon.
    '150 is voor mij nog relatief jong, hoor,' antwoordt Luca beledigd als ik zeg dat hij al 150 is en tijd genoeg heeft gehad om zich te leren binden. 'Ik ben nog niet eens 150,' bromt hij koppig maar ik besteed er geen aandacht meer aan en loop naar mijn slaapkamer waar ik in mijn bed kruip. 'Wat wil je dat ik doe?' vraagt hij zacht. Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op. Daarna kijk ik naar brood dat nog op het nachtkastje ligt. 'Wil je dat weghalen?' vraag ik op een zachte toon.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze schud met haar hoofd als ik zeg dat ze het dan maar moet bewijzen. "Ik heb al honderd keer gezegd dat ik geen honger heb, wat snap je daar niet aan?" vraagt ze op een iets te bitse toon. Ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden en niet uit te vallen tegen haar. "Dat je bang bent dat je te dik word." antwoord ik net zo bits terug. "Je bent verdomme een wandelend skelet."
    Als ze in bed ligt, haalt ze haar schouders op. Dan werpt ze een blik op het brood dat daar ligt. "Wil je dat weghalen?" vraagt zo op een zachte toon. Ik kijk haar ongelovig aan, pak het bordje weg van het nachtkastje en loop dan zwijgend haar slaapkamer uit, naar de keuken waar ik het op het aanrecht neer zet. Ik ben echt radeloos, ik weet niet wat ik moet doen. Ik steun tegen het aanrecht aan en heb op het moment echt zin om iets te slaan. Misschien was het toch een beter idee om bij Chèlle te blijven, dan wist ik tenminste wat ze wilde.
    God, over Chèlle gesproken... Die flipt hem al helemaal als ze merkt dat Cassie zwanger is. Daar heb ik nog veel minder zin in. Uiteindelijk besluit ik om terug te gaan naar de slaapkamer en weer op de rand van het bed te gaan zitten, maar ik weet nog steeds niet wat ik moet zeggen. "Cassie..." begin ik dan uiteindelijk op een zachte toon. "Het spijt van me al die dingen die ik zei, zou je het met mij willen proberen?" vervolg ik zacht.


    Your make-up is terrible