[RPG] Boarding School ~ Topic 1. - Speeltopics

Mia Amber James
Wat dachten ze wel niet!? Dat ik naar zo'n stomme kotsschool ging?! Daar ging het feesten! Mijn leven ging eraan! Ze reden me er ook nog zelf heen om me uit te zwaaien?! Op dit moment konden ze van mij part dood neervallen! Ik zag de school naderen en ze stopte de auto. Ik stapte gelijk uit en opende de kofferbak. Ik pakte mijn 2 koffers en een beautycase eruit. Ik sloot de achterbak en liep weg zonder nog op of om te kijken. 'Mia!' hoorde ik mijn moeder roepen maar ik liep gewoon door. Ze wouden toch dat ik ging?! Nou dan ga ik en gaan ze nog lopen schreeuwen. Het waaide best wel hard voor een zomerdag als deze. Een koude rilling trok over mijn lichaam. Ik had tenslotte dit setje aan. Een doorschijnend blouseje zodat je mijn kanten bh goed kon zien. En dan was dit nog best netjes. Mijn pumps tikten op de ondergrond en ik liep naar de school. Ik bleef staan en keek om me heen.

Kyle James Williams
Rustig reed de auto een stukje het pad op en ik stapte uit. Ik opende de achterklep en haalde mijn weekendtas eruit. Net toen ik de achterklep dicht deed reed de auto gelijk weg. Verbaasd keek ik hem na. Ik pakte mijn mobiel uit mijn zak en keek of ik nog een watsapp of dergelijks had maar dat was niet zo. Ik haalde mijn schouders en sjokte naar de school. Het zag er best mooi uit. Het was netjes onderhouden en zag er duur uit. Ik liep verder naar school.

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 22:31 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Kyle James Williams

Ik had bij de balie geen woord van die vrouw gekregen. Enkel een sleuteltje. Ik liep naar de kamer en gooide mijn weekend tas op een van de bedden. Ik liep weer naar beneden en zag een jongen op de trap zitten rustig ging ik naast hem zitten. 'Hey' zei ik en ik keek voor me uit.

Mia Amber James

'Heei ! Ik ben Vanessa,' zei ze vriendelijk. Ze keek naar het afschuwelijke uniform van zichzelf en zuchtte. "Vind je de uniformen ook zo afschuwelijk ?" zei ze en ze friemelde wat aan haar das. 'Ja' zuchtte ik. 'Maar ze moeten niet denken dat ik dat afschuwelijke vod aan ga doen hoor!' zei ik.

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Quinten "Quinn" Grey

Scheurend kwam ik aan op mijn motor. Ik liet hem vallen tegen het hek en liep met mijn rugzak het terrein op. Zoow, dat ziet er nog best chill uit. Nu maar hopen dat de regels niet al te streng zijn. Ik had niet veel meegenomen, wat ik aan had: een spijkerbroek, een jasje, mijn zonnebril en mijn muts en ja dan nog wat toiletspullen in mijn rugzak. op een slentergang liep ik naar binnen. Meteen viel mij de lijst met regels op. Shit, shit, shit. Je mag hier ook helemaal niets. Geen drank, geen uniform. Oops geen dieren... Snel legde ik mijn hand op mijn broekzak. Jij blijft hier maar inzitten. Ik liep de trap op en liep naar de balie toe. "Waar is mijn kamer?" de vrouw wees naar een gang en ik liep er heen. Deed de deur open en liet mijn tas vallen op de grond. Ik liep meteen naar de kast toe. Gatver moeten we dat aan? Ik besloot maar om deze kleding aan te houden, ook omdat er lekker grote zakken in zaten. Ik ging op het bed zitten en haalde mijn rat er uit. "Jij woont hier tijdelijk" mompelde ik tegen hem en stopte hem weer terug in mijn broekzak. Toen stapte ik weer uit mijn kamer, ik ben benieuwd wie mijn kamergenoten worden...

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Tiffany Chandler
Ik heb altijd al een slecht richtingsgevoel gehad. Op dit moment heb ik vast de hele school al gezien, behalve de slaapzalen. Ik kom weer uit bij de balie, het gedeelte waar mijn zoektocht naar de slaapvertrekken begon. Zoekend kijk ik om me heen naar hulp. Iedereen is al in gesprek, die ik liever niet verstoor door mijn onhandigheid. Ik loop naar het plein, zonder koffer. De slaapzalen zal ik nog wel een keer vinden. Er staan een paar mensen op het plein. Ik zie een jongen staan die net afscheid heeft genomen.
'Zal ik je helpen?' vraag ik, doelend op de koffers.

[Die jongen is dus Drew. ]

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Aiden Gabriel Jones
Een jongen kwam naast me zitten. 'Hey,' zei hij terwijl hij z'n haren even uit zijn ogen schudde. 'Hey,' mompelde ik wat verlegen terug. 'Hoe heet je?' Oh, wat een geweldig begin voor een gesprek. Ik leunde wat naar achteren en wachtte op het antwoord van de jongen.

The truth may be orange!

Brooklynn ''Brooke'' Adams

Ik drink het blikje Barcardi Razz helemaal op en knijp het vervolgens helemaal in elkaar. Gadver, voor de komende maanden geen alcohol meer. Hoe de fuck ga ik dat overleven? Vanuit de autoruit kijk ik naar mijn school, waar ik de komende tijd zou blijven. Een gekwelde zucht verlaat mijn mond als ik de auto uitstap. Tijdens het uitstappen blijft mijn hak haken en val ik onderuit. 'Godverdomme.' vloek ik waarnaar ik weer opsta en hoop dat niemand het heeft gezien. Daarna loop ik naar de kofferbak en haal ik mijn koffers de auto uit. Ik zet mijn groter zonnebril op mijn neus zodat ik mijn kater van vannacht zou kunnen verbergen. Ik zag allerlei mensen op het plein staan en iedereen was doodstil. Wauw, het wordt nu al gezellig. Met een rot tempo loop ik de school in waarbij ik bijna tegen een deur aan loop.

Stefano Mitchell

'Leuk, is dit. Hoe komen we nu zo snel aan een leadzanger? Waarom kon je jezelf godverdomme niet gedeisd houden? Nu zitten wij in de problemen dankzij jou. Morgenavond staan we in het voorprogramma van het festival en hoe moeten we nu optreden. Je wordt bedankt, Stef. Ik hoop dat je het naar je zin krijgt tussen al die gekken.' lees ik het sms'je van een maat uit de band van me over. Ja, ik heb ze inderdaad laten vallen. Maar heus niet met opzet. Ik pak mijn enige tas die ik meegenomen heb en gooi het over mijn schouder heen. Nu maar eens kijken hoe we hier uit gaan komen, bedenk ik me terwijl ik over het plein loop.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Andrew Cole.

"Zal ik je helpen ?" hoorde ik een stem zeggen. Een meisjesstem, zeker weten. Ik draaide me om en glimlachte mijn ontblote glimlach. "Tuurlijk" zei ik. Ik gaf haar de lichtste, en daarom ook kleinste koffer. "Ik ben Andrew, zeg maar Drew".

Julie Bennett
Een chagrijnig wijf zit achter de balie, ik slik, moet ik bij haar zijn? Waarschijnlijk wel, een paar andere mensen krijgen hun sleutel van haar. "Ik heet Julie Bennett" zeg ik onzeker. Ze geeft me een stapeltje papieren en de sleutel, ze wijst naar een gang. "In die gang is kamer 1". Ik loop met mijn koffer naar de aangewezen gang en kijk naar de bordjes op de deuren. Ik rommel wat aan de sleutel en word zenuwachtig. Ik sta voor de deur met het bordje nummer 1. Ik haal diep adem en open de deur.

You can be yourself in the company of a true friend ..

Vanessa Olivia Goodman.

"Ja" zuchtte ze, "Maar ze moeten niet denken dat ik dat afschuwelijke vod aandoe hoor !". Ik begon zachtjes te lachen en viste het papiertje uit het zakje van mijn vestje. "De regels, kijk naar regel 2". Regel 2 ging als volgt, samengevat dan, dat je altijd je uniform moest aanhouden, tenzij je er toestemming voor hebt om het uit te doen. Whatever, ik brak graag de regels.

Tiffany Chandler
Hij lacht naar me. 'Tuurlijk,' zegt hij en geeft me een kleine koffer. Zelfs ik kan die dragen, wat niet vaak voorkomt. 'Ik ben Andrew, zeg maar Drew,' vervolgt hij. 'Tiffany,' stel ik mezelf voor. 'Dus, heb je er al een beetje zin in?' vraag ik om een gesprek aan te gaan.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Brad Lloyd
Ik liep, zoals er al zo veel mensen voor me hadden gedaa, naar de balie.
"Brad Lloyd", zei ik simpel en ze keek me even aan vanonder haar bril.
"Hier is je sleutel, jongenskamer twee, je uniform, sportkleding en het schoolregelement liggen op bed", zei ze nors. Die is zeker met het verkeers-de been uit bed gestapt, dacht ik. Ik nam de sleutel aan en nam mijn koffer op. Ik zocht naar mijn kamer en had hem nog redelijk snel gevonden. Ik zwierde mijn koffer op één van de bedden en keek naar het uniform. "Dit meen je toch niet hé", zei ik zuchtend.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Klye James Williams

'Hey,' mompelde hij wat verlegen terug. 'Hoe heet je?' vroeg hij toen. Hij leunde wat naar achteren en wachtte op het antwoord van de jongen. 'Kyle, jij' zeg ik en kijk hem vragend aan.

Mia Amber James

Ze lachte zachtjes en viste een papiertje uit haar zak. 'De regels, kijk naar regel 2.' zei ze en ik keek op haar papiertje. 'Pff, Like i care.' zei ik nonchalant en stopte mijn handen in mijn zakken. Ik zie een knappe jongen op het plein lopen en staar hem aan (Stefano). Als ik merk dat ik staar herstel ik mezelf meteen en richt me dan weer op Vanessa.

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 12:09 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Sarah
Hallo, hoe heten jullie? Vraag ik aan de meisjes die staan te praten over het lelijke uniform.

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 12:09 ]

Imagination set us free to be just what we want to be ~

Andrew Cole.

Ik keek even naar de mensen achter me die in vreselijke uniformen rondlopen. "Te zien aan die mensen: Nee". Ik liep naar de balie en vroeg welke kamer ik had. Kamer 1 dus. Ik nam de sleutel en zei 'Bedank'. "Als ze denken dat ik die dingen ga aandoen, dan kennen ze me nog niet". Tja, eigenlijk niet echt. Ik luisterde meestal braafjes, maar ik wou niet overkomen als een loser. Ik liep de trappen op naar de jongensslaapkamers en keek even achterom. Mijn lichtblauwe ogen, wat grappig was aangezien ik bruin haar had, keken haar aan, "En jij ?".

Quinten "Quinn" Grey

Zo en daar sta ik dan voor de deur van mijn kamer. Ik ben er al geweest heb de regels gelezen en nu wil ik hier dolgraag weg. Ik verveel me nu al. Ik besloot maar om eens gek te doen. Ik ren naar buiten terwijl ik schreeuw. Ik heb hier echt geen zin in,, dus dan maar vervelend doen. Uiteindelijk was ik weer buiten en kwam ik in een soort van tuin terecht met allemaal hangende stoelen. Ik zakte neer op een stoel en haalde Artemis uit mijn zak. Ik aaide haar, "zo hier kan je miss. alleen maar even uit mijn zak" mompelde ik weer en zette haar op mijn schouder. Haar neusje kriebelde in mijn nek. "Nu maar hopen dat er geen mensen aankomen" mompelde ik weer.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Phootos schreef:
Sarah
Hallo, hoe heten jullie? Vraag ik aan de meisjes die staan te praten over het lelijke uniform.

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 12:11 ]