• © Copyright Dracy
    58________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .

    [ bericht aangepast op 25 mei 2012 - 22:04 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Michael

    "Dat vond ik eerst ook. Daarom dat ik zo- nou, anders tegen je deed. Maar wat gebeurd is, is gebeurd en als jij op dat moment geen andere uitweg zag, wie ben ik dan om je daarvoor te veroordelen? Begrijp me niet verkeerd, ik heb doodsangsten uitgestaan en ik ben erg blij dat we hier nu nog samen kunnen lopen."
    Ik knik zachtjes en probeer haar woorden voor mezelf op een rijtje te zetten. Zachtjes bijt ik op mijn lip. Het is helemaal niet eerlijk wat ik heb gedaan en natuurlijk heeft zij het recht op me te veroordelen. Zachtjes zucht ik en ik wil er net wat van zeggen als ze zelf weer verder begint te praten.
    "Eerst wenste ik dat ik het was, dat ik me niks meer kon herinneren. Maar ik heb er wel van geleerd... En het lijkt me verschrikkelijk om dingen over jezelf van een ander te moeten aannemen zonder te weten wat je toen voelde. Zijn- zijn er nog dingen die je wilt weten?"
    Nadenkend kijk ik naar de grond. Of ik iets wil weten? Zachtjes zucht ik.
    "Ik denk niet dat het verstandig is om meer over 'mezelf' te komen te weten," zeg ik wat voorzichtig. "Veel zal ik er ook niet aan hebben en ik kan het toch niet meer veranderen, hoe graag ik het ook zou willen. Ik zal me alleen maar schuldig gaan voelen dus nee, ik wil niets meer over mezelf weten," vervolg ik. "Over jou daarentegen wel."
    Lachend kijk ik haar aan.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Had ik een keuze? Je dwong me zowat en accepteerde geen nee. Maar ik heb er nog geen moment spijt van."
    Ik zit haar glimlachend aan te kijken als ik een kusje krijg en voel me opgelucht dat er ook op haar gezicht weer een lach te zien is.
    "En ik maar denken dat het mijn charmes waren," lach ik.
    Ik trek een pruillip en staar naar beneden.
    Van onder mijn wimpers kijk ik haar aan om haar reactie te zien.

    Charlotte

    "Ik denk niet dat het verstandig is om meer over 'mezelf' te komen te weten. Veel zal ik er ook niet aan hebben en ik kan het toch niet meer veranderen, hoe graag ik het ook zou willen. Ik zal me alleen maar schuldig gaan voelen dus nee, ik wil niets meer over mezelf weten. Over jou daarentegen wel."
    Als ik hem aankijk, doet de lach op zijn gezicht er bij mij ook eentje verschijnen. Ik rol met mijn ogen en schud mijn hoofd. Hij blijft nog steeds het type jongen dat een meisje niet kan weerstaan. Maar ik kan proberen.
    "Natuurlijk wil je dat," antwoord ik vol zelfvertrouwen. Nee, dat past helemaal niet bij me. Ik moet lachen om mezelf en zucht. "Wat wil je weten dan?" vraag ik.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    "Natuurlijk wil je dat. Wat wil je weten dan?"
    Ik lach om haar zelfingenomenheid.
    "Één ding weet ik al," grinnik ik. "Onzeker ben je niet."
    Lachend schud ik mijn hoofd en strompel ik verder. Wat wil je weten dan? Ja, goede vraag. Ik grinnik zachtjes. Eigenlijk weet ik niet eens wat ik wil weten. Ik stop één hand in mijn broekzak en kijk haar opnieuw aan.
    "Vertel gewoon maar wat. Van mij weet je al genoeg, misschien wel meer dan me lief is."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    "Één ding weet ik al. Onzeker ben je niet. Vertel gewoon maar wat. Van mij weet je al genoeg, misschien wel meer dan me lief is."
    Ik haal mijn schouders even op en kijk hem aan met een mysterieus lachje. Om tot de spanning bij te dragen, hou ik nog even mijn mond.
    "Misschien weet ik het gewoon goed te verstoppen," zeg ik dan. "Of misschien ben ik het inderdaad niet," lach ik dan. "Dat laat ik nog maar even in het midden."
    Ik zucht en bijt even op mijn onderlip.
    "Weet je nog waarom precies ik bij jou logeerde?" vraag ik dan, hopend dat hij begrijpt dat ik hiermee ergens naartoe wil.
    Tja, die redenen zijn wel dingen die een grote rol gespeeld hebben in mijn leven en ik vond het wel fijn ermee bij hem terecht te kunnen vroeger, dus waarom zou hij het nu niet mogen weten?


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "En ik maar denken dat het mijn charmes waren."
    "Awh..."
    Ik leg mijn armen om hem heen en druk een kusje op zijn neus.
    "Als je een beetje goed nadenkt, herinner je je vast wel dat ik chagrijnig was, dus ik heb er niet echt op gelet," geef i eerlijk toe.
    "Maar toen je me daarna meenam naar de ijsbaan..."
    Verliefd kijk ik hem aan.
    "Jep, ik was helemaal verkocht."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Burlington schreef:
    Jeremy

    "Heel graag, niets liever."
    Ik grinnik.
    "Nou, dan kan ik even goed weer naar binnen gaan, toch?"
    Onschuldig kijk ik haar aan.
    "Dan heb je mij niet nodig."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Misschien weet ik het gewoon goed te verstoppen. Of misschien ben ik het inderdaad niet. Dat laat ik nog maar even in het midden. Weet je nog waarom precies ik bij jou logeerde?"
    Ik knik zachtjes.
    "Omdat je niet thuis kon blijven," zeg ik voorzichtig om niet helemaal iets fouts te zeggen. "Omdat je een uitweg nodig had?" vervolg ik. Iets had Arion me er over veteld. Het was iets met Mary en Charlotte´s thuis. Ik maak een klein geìrriteerd geluidje omdat ik het niet helemaal naar boven kan halen.
    "Zoiets?" probeer ik het nog goed te praten.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Donna

    "Nou, dan kan ik even goed weer naar binnen gaan, toch? Dan heb je mij niet nodig."
    Lachend kijk ik hem aan.
    "Ik heb jou daar heel hard bij nodig."
    Ik grinnik zachtjes en ga iets dichter bij hem staan.
    "Iemand moet toch zijn mening geven over die pakjes. Ik wil wel zeker weten of ze me een beetje goed staan want als je iets doet, doe je het goed."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "Ik heb jou daar heel hard bij nodig. Iemand moet toch zijn mening geven over die pakjes. Ik wil wel zeker weten of ze me een beetje goed staan want als je iets doet, doe je het goed."
    "Pakjes keuren?" vraag ik geïnteresseerd.
    Ik leg mijn armen omhaar middel en grijns.
    "En wat voor pakjes zijn dat dan?"


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Omdat je niet thuis kon blijven. Omdat je een uitweg nodig had? Zoiets?"
    Ik hou mijn hoofd een beetje schuin en trek een wenkbrauw op terwijl hij worstelt om het zich te herinneren. Het antwoord dat ik krijg is een vage omschrijving, dat werkelijk overal zou kunnen op slaan.
    Ik hou mijn adem even in en schud voorzichtig mijn hoofd.
    "Zoiets," geef ik dan toch toe. "Toen mijn ouders stierven, stuurden ze me naar een pleeggezin. De O'Malleys waren vriendelijk, misschien iets te vriendelijk, maar wat zoekt een kind van twaalf daar nou achter? Ik voelde me geliefd, door alle knuffels die Tom, meneer O'Malley dus, me gaf en ik vond het niet vreemd dat ik af en toe een speelse klap op mijn kont kreeg. Tot hij op een nacht naast mijn bed stond. Sindsien kwam hij steeds vaker en hij- ik kon niet-" Ik dreig in mijn woorden te verstikken en zucht even. "Je snapt het wel," eindig ik het eerste deel van mijn verhaal.
    Ondertussen hoop ik dat hij nu geen medelijden met me krijgt, dat wil ik namelijk niet.
    "Ik werd bij hen weg gehaald, en naar de Greys gebracht. Eigenlijk ben ik toen van de regen in de drup gekomen. Meneer Grey had ook problemen. Maar ik werd liever geslagen, geschopt en van de trap geduwd om een reden die me niet duidelijk was dan ver- ver- gedwongen tot seks om redenen die Tom maar al te graag liet blijken. Jij dacht daar anders over," vervolg ik mijn verhaal.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Arion

    "Als je een beetje goed nadenkt, herinner je je vast wel dat ik chagrijnig was, dus ik heb er niet echt op gelet. Maar toen je me daarna meenam naar de ijsbaan...Jep, ik was helemaal verkocht."
    Ik voel mijn wangen rood kleuren als ik terug denk aan onze dat op de ijspiste. Ik wist toen niet dat ik me nu zo zou voelen tegenover haar, maar het heeft er wel toe geleid.
    "Dat doet me er aan denken, ik moet jou nog schaatslessen geven," zeg ik met een klein lachje.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Donna

    "Pakjes keuren? En wat voor pakjes zijn dat dan?"
    Ik giechel zachtjes.
    "Hele mooie pakjes. Kanten details. Veelverhullen. Veel bloot. Bijna geen stof zou je beter kunnen zeggen."
    Ik druk een klein kusje op zijn zachte lippen.
    "Maar dan moet je wel mee naar mijn huis want daar ligt het. Wil je daarvoor een les missen want we kunnen het ook gewoon na afloop doen hoor. Wat jij wilt."
    Grijnzend kijk ik hem aan.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Michael
    Mijn omschrijving was vaag ik weet het maar wanneer ze haar hoofd schudt ben ik toch een beetje teleurgesteld. Ik hoopte zo dat ik in de beurt kwam. Al was het alleen voor mijn eigen ego. Een beetje zelfvertrouwen.
    "Zoiets. Toen mijn ouders stierven, stuurden ze me naar een pleeggezin. De O'Malleys waren vriendelijk, misschien iets te vriendelijk, maar wat zoekt een kind van twaalf daar nou achter? Ik voelde me geliefd, door alle knuffels die Tom, meneer O'Malley dus, me gaf en ik vond het niet vreemd dat ik af en toe een speelse klap op mijn kont kreeg. Tot hij op een nacht naast mijn bed stond. Sindsien kwam hij steeds vaker en hij- ik kon niet-. Je snapt het wel.”
    Ik knik zachtjes en sla mijn ogen neer. Ik voel me schuldig dat ik me het allemaal niet kan herinneren. Het is niet makkelijk voor haar om hier over te beginnen
    “Sorry,” zeg ik bijna onhoorbaar, hopend dat ik in het verleden haar wel de liefde heb gegeven die ze hiervoor nodig had.
    "Ik werd bij hen weg gehaald, en naar de Greys gebracht.” Vervolgt ze. “Eigenlijk ben ik toen van de regen in de drup gekomen. Meneer Grey had ook problemen. Maar ik werd liever geslagen, geschopt en van de trap geduwd om een reden die me niet duidelijk was dan ver- ver- gedwongen tot seks om redenen die Tom maar al te graag liet blijken. Jij dacht daar anders over.”
    Ik knik zachtjes.
    “Sorry,” herhaal ik het nogmaals, niet goed wetende wat ik allemaal tegen het meisje moet zeggen. Ik haal mijn hand uit mijn broekzak en haal hem door mijn haren.
    “Dit keer zal ik het wel onthouden,” probeer ik het wat luchtiger te maken, wat in mijn ogen behoorlijk mislukt.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Ik ga even leren.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    “Sorry. Dit keer zal ik het wel onthouden."
    Ik vat het, dat hij luchtig wil doen, maar het komt niet echt over. Ik schud mijn hoofd en glimlach.
    "Geeft niet, ik kan er wel mee omgaan. Je bent niet de enige die verder wil," antwoord ik zacht. "Ze zijn het niet waard om mijn leven te overheersen."
    Ik voel een enorme, vreemde neiging om Michael aan te raken, maar dat lijkt me geen goed idee. Ik stop mijn handen opnieuw in mijn zakken.
    "Oh, en mijn favoriete kleur is rood," doe ik zelf ook een poging om het gesprek wat luchtiger te krijgen. Terwijl ik het zeg, kom ik nogmaals tot de conclusie dat ik dit soort dingen ook helemaal niet over hem weet. Wij twee hebben echt zo'n verkeerde start genomen toen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.