[RPG] Alcatraz - Five. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 juni 2012 - 21:41 ]

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Eh, verband zou wel handig zijn denk ik," Zegt ze en grinnik kort.
Ik knik en loop even bij haar weg, om met mijn sleutel een kastje te openen en haal daar een verbanddoos uit.
Rustig loop ik terug naar Maya. Ik trek de doos open en haal er een pleisters uit. "Ik ben geen pro in het leggen van verbandjes," Zeg ik tegen haar en haal er ook nog een pleister uit.
Langzaam leg ik haar haren aan de kant en haal met een watje het bloed bij de plek op haar sleutelbeen weg. Het is een behoorlijke plek en met twee pleisters naast elkaar, past het precies.
Ook bij haar nek zit een wond van het mes. Ik pak een pleister en hou de vrij diepe wond daarmee bij elkaar. Daarna poets ik het bloed weg en plak er een pleister op.
"Is het zo goed?" Zeg ik en bekijk het resultaat.

Quinto Thomas Reynolds.

"Niks," Zegt Nicole snel. "Helemaal niks," Herhaalt ze direct.
Oké.. tussen die twee is er iets gebeurt en ik wil weten wat.
Luca lacht zachtjes. "Precies, wat zij zegt," Hij voegt er nog een knik aan toe en grijnst.
"Hé Quinto, wees eens behulpzaam en help deze dame haar cel in," Beveelt hij lichtjes.
Ik rol met mijn ogen. "Tuurlijk, meneer gaat bevelen opdienen," Zucht ik, maar sta toch op.
"Meekomen," Mompel ik tegen Nicole en loop Luca's cel uit.
Ik wil net vragen welke haar cel is, maar ik zie haar naam op een bordje staan. Ik open de deur met mijn sleutel en laat Nicole naar binnen.

[Ik moet gaan!]

Maya
"Ik ben geen pro in het leggen van verbandjes,'' zei hij, en ik lachte zachtjes. Ik voelde hoe hij mijn haar aan de kant schoof, en mijn wonden begon te verzorgen. Het prikte nu ontzettend, maar ik hield mijn gezicht in de ploot. Zijn aanrakingen waren zachtjes, voorzichtig; iets wat ik niet van hem gewend was. ''Is het zo goed?'' vroeg hij, en hij nam een beetje afstand om het resultaat te bekijken. Ik tastte voorzichtig langs de plijsters, en knikte toen.
''Dankjewel, Drew.'' glimlachte ik.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

Haar tengere vingers glijden over de pleisters en haar gezicht blijft sterk. Er is geen schrijntje pijn te zien.
"Dankjewel, Drew," Glimlacht ze.
"Cipier Drew tot uw dienst," Zeg ik met een grijns en maak een diepe buiging. "Je moet nu echt terug naar je cel, dat moet iedereen trouwens en dat moet ik weer controleren" Zeg ik tegen haar met een grijns op mijn gezicht.

Nicole Joy Eastwood
'Precies, wat zij zegt,' grijnst Luca.
'Hé Quinto, wees eens behulpzaam en help deze dame haar cel in,' beveelt hij daarna.
'Tuurlijk, meneer gaat bevelen opdienen,' zucht hij als hij met zijn ogen heeft gerold. 'Meekomen,' mompelt hij en hij loopt de cel uit.
Ik zucht opgelucht, blij dat hij niet verder vraagt.
Ik loop achter Quinto aan de cel uit. Hij doet zijn mond open om iets te zeggen maar sluit hem dan weer en maakt de deur van de cel open. Ik loop naar binnen en kijk Quinto aan.
'Als Luca je het ziekenhuis in geslagen heeft waarom kom je dan terug?' vraag ik voorzichtig.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Maya Juliëtte Adams
''Cipier Drew tot uw dienst.'' zei hij, met een buiging. Ik lachte.
''Je moet nu echt terug naar je cel, dat moet iedereen trouwens en dat moet ik weer controleren.'' zei hij grijnzend, en een lichte zucht van teleurstelling kon ik niet onderdrukken. Maarja, ik zat in de gevangenis en dan hoorde ik niet te klooien met cipiers. Ik knikte, en glimlachte.
Samen liepen we door de gangen, langs verschillende cellen.
De gangen waren vrijwel uitgestorven, zo had ik het nog niet meegemaakt. Uiteindelijk kwamen we bij mijn cel uit, die nog open stond. Ik zag dat Nicole en Quinto in de cel stonden, maar buiten gehoorafstand. Ik boog me iets naar voren, en grijnsde lichtjes. ''Tot vanavond, Drew.'' zei ik op fluistertoon bij zijn oor, en met die woorden liep ik mijn cel in.

[ bericht aangepast op 22 mei 2012 - 16:23 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Delphine Sarah Parker

Verveeld zat ik onderuitgezakt op mijn bed, met mijn rug tegen de muur. Wat had je aan twee kamergenoten als ze er niet waren? Een zucht rolde over mijn lippen en ik begon mijn nagels te bestuderen, die al een tijdje nodig een knipbeurt moesten hebben. Maar aangezien we hier geen scherpe voorwerpen mochten, kon ik me zoiets niet veroorloven. Toch was het iets dat ik helemaal begreep. Als ik die uren in in de isoleercel iets scherps in mijn handen had gehad... wie weet hoe ik er dan aan toe zou zijn.
Buiten de cel hoorde ik ineens rumoer en mijn blik ging meteen naar de deur, die langzaam open schoof. Ik herkende het silhouet van Nicole en glimlachte. Haar had ik al eventjes niet gezien. Ze praatte op een zachte toon tegen de cipier, die me -net zoals Nicole trouwens- niet opmerkte. Dus zwaaide ik nonchalant naar de opening en hoopte zo de aandacht van de cipier te trekken. Waarschijnlijk had ik niet zo'n goede eerste indruk gemaakt daarstraks, en dat wou ik recht zetten...
Maar net als ik een antwoord verwacht, komt Maya binnen glippen, met een dromerige grijns op haar gezicht en een verband rond haar nek en sleutelbeen. Ik wijs ernaar en lach.
'Blij dat je er eindelijk iets aan hebt laten doen. Aan een celgenoot die doodbloedt heb ik ook niets.'

[ bericht aangepast op 22 mei 2012 - 16:41 ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Haha, rond haar nek en sleutelbeen, niet hoofd .

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Aragog schreef:
Haha, rond haar nek en sleutelbeen, niet hoofd .

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

Maya knikt gehoorzaam en laat een klein beetje teleurstelling in haar gezicht zien.
Wacht.. zag ik dan nou goed? Is de teleurgesteld om terug naar haar cel te moeten? Hmm..
Samen lopen we door de gangen en komen uit bij het bewoonde cellenblok. Alcatraz heeft verschillende gangen met verscheidene cellen. De meeste zijn leeg.
Bij de cel van Maya, Delphine en Nicole aangekomen buigt Maya zich naar me toe. "Tot vanavond, Drew," Fluistert ze. Met die woorden loopt ze haar cel in.
Ik voeg me naast Quinto die ondertussen ook in de deuropening van de cel staat. Tussen ons twee door glipt Delphine naar binnen. Mooi, dan zijn ze er alle drie weer.
"Blij dat je er eindelijk iets aan hebt laten doen. Aan een celgenoot die doodbloedt heb ik ook niets,"
Ik grinnik zachtjes. Die Delphine heeft wel humor.

Quinto Thomas Reynolds.

Wat een timing. Ook Drew loodst Maya naar binnen, die wel héél erg dromerig kijkt.
"Als Luca je het ziekenhuis in geslagen heeft waarom kom je dan terug?" Vraagt Nicole nadat ze haar cel is ingelopen.
"Ik heb een tijdje als productiemedewerker gewerkt, maar dat was doodsaai. Daarom ben ik terug gekeerd. Ik kan dit werk niet missen, ondanks de gevangenen die losse handjes hebben,"
Ik kijk van Nicole naar Maya en dan naar een meisje die ik niet ken.

Maya
Ik hoorde Delphine iets zeggen, wat me direct uit mijn gedachten haalde. Ze wees naar mijn wond, en lachte. Ik grinnikte zachtjes mee, ook al had ik geen idee van wat ze zojuist had gezegt.
Ondanks dat Quinto en Drew er nog stonden, trok ik mijn witte, bebloedde shirt uit en trok een zwart hemdje aan. Ik plofte naast Delphine neer op haar bed, en keek van de ene cipier naar de andere. Gezellig.
Ik grinnikte zachtjes om mijn gedachten, haalde een haar door mijn donkere haren en tuitte nadenkelijk mijn lippen, niet wetend wat te zeggen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Delphine Sarah Parker

Maya grinnikt zachtjes om mijn opmerking en trekt dan haar witte shirt uit, dat nog onder de bloedvlekken zit. Verschrikt kijk ik meteen naar de open deur, met daarin de 2 cipiers die geboeid naar Maya kijken. Met een gezicht alsof het haar allemaal niets kan schelen -wat waarschijnlijk ook zo is- trekt ze een zwart hemdje over haar hoofd en ploft naast me neer. Ze grinnikt zachtjes en ik bedenk me dat mijn vermoeden van daarnet juist was. Het kan haar echt helemaal niets schelen. Maya haalt haar hand door haar haren en tuit haar lippen. Zonder het te weten herhaal ik die beweging, en mijn rode haren die nog steeds vochtig zijn gaan soepel door mijn vingers. Wat hou ik toch van die kleur...
'Mogen we straks naar buiten?' vraag ik aan Maya. Ik snak echt naar een beetje frisse lucht.

[ bericht aangepast op 22 mei 2012 - 17:00 ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Eten en daarna naar mijn opa in het ziekenhuis.]

[Subtiele bump
Wanneer komt er weer wat leven in de zaak? Ik ben net gestopt met 2 andere RPG's (te weinig inhoud/posten per dag) en nu kan ik me dus volledig concentreren op deze ^^ ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Yeah, it's still allive, isn't it?]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[Sorry! Ik moet hier weer even leven in blazen, maar ik heb nu huiswerk en moet dat maken.. Morgen blaas ik hier nieuw leven in.]