[RPG] Alcatraz - Five. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 juni 2012 - 21:41 ]

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).
Ik kijk op als iemand de deur tegen houdt. Het is Delphine.
"Weet je dat je nog niet eens zo'n gemene cipier bent? Pas maar op, misschien begin ik je zelfs als een vriend te zien," Zegt ze zachtjes. De toon van haar stem klinkt luchtig. Ook knipoogt ze nog even en loopt dat heupwiegend de cel in.
Nou, dan moet zij eens weten.. Ze is een nieuweling. Ze weet niet wat ik allemaal al heb geflikt. Pas maar op Delphine..
"Tot zo," Zegt Maya.
Nu sluit ik de deur en doe deze op slot. Rustig loop ik een paar gangen door, een trap af en daarna een deur door. Ik sta in een klein hokje, omringd met hekken. Met een zilveren sleutel open in het hek en loop langs de bergen naar beneden. Ondertussen controleer ik of er bewakingscamera's zitten. Het pad is dichtbegroeid met hoog gras, dus al zouden hier bewakingscamera's zitten, zouden ze de meiden nooit zien. Ik loop door naar het bos wat ik bedoel. Het staat vol met verschillende bomen en is dichtbegroeid met struiken. Verder is er een kleine open plek.
Dit gedeelte is prachtig, maar niemand heeft er ooit gebruik van gemaakt.
Ik slenter terug over het pad, langs het water, door de poort, de trap op, de gang met cellen in.

[Zal ik Drew weer binnen laten komen of wil een van jullie nog iets posten? (:]

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 11:15 ]

[Ik citeer uit mijn eigen post:
Ik maak mijn stem zachter, zodat alleen hij en ik het kunnen horen.
Zal ik dat aanpassen?]

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 11:16 ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[oh, sorry :'D. Even aanpassen.]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Ik wil wel even een gesprek met Maya, zodat ze weet waarom Delphine zo obsessed over komt (: misschien kan Drew dat afluisteren ofzo?]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Frodo schreef:
[Ik wil wel even een gesprek met Maya, zodat ze weet waarom Delphine zo obsessed over komt (: misschien kan Drew dat afluisteren ofzo?]

[Jaaa. ]

Maya
''Delphine.. Wat was dat?'' vroeg ik haar, en ik hield mijn stem vriendelijk en zelfs een beetje lacherig. Ik zou er wel achterkomen wat ze van plan was, maar tot nu toe vond ik het niet erg.. Leuk.
Ik leunde tegen de muur terwijl ik op mijn bed zat, en keek haar aan terwijl ik met een plukje haar speelde dat uit de knot was gevallen. Ik trok mijn knieën op, en probeerde te bedenken wat er toch met haar was de laatste tijd.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Delphine Sarah Parker

Net als ik me op het bed wil laten neerploffen, houdt Maya me tegen.
'Delphine.. Wat was dat?' vraagt ze op een vriendelijke toon. Ik haal mijn schouders op en glimlach lief.
'Niets bijzonder. Ik vroeg Drew of hij snel terug wou komen. Ik snak echt naar een beetje frisse lucht.' om wat kracht bij mijn woorden te zetten, ga ik snel met mijn hand heen en weer voor mijn gezicht, alsof ik het heel erg warm heb.
Maar toch... misschien is Maya wel de perfecte bondgenoot. Wat als ik haar nu alles vertel, zelfs mijn geschiedenis?
Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe Maya haar knieën optrekt en bedenkelijk voor zich uit staart. Nee, mijn masker zit goed zo. Delphine, het meisje dat de aandacht wil van de aardige cipier en graag vriendinnetjes wil zijn. Het meisje dat haar verleden al lang achter zich heeft gelaten.
Niet dus...

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Maya
''Niets bijzonders. Ik vroeg Drew of hij snel terug wou komen. Ik snak echt naar een beetje frisse lucht.'' zei ze, en ze haalde haar hand langs haar gezicht. Ik fronste. Waarom geloofde ik haar niet?
''Oké.. En die knipoog? Delphine, je gaat me toch niet zeggen dat-'' ik maakte mijn zin niet af, maar grijnsde enkel. Een neppe grijns, maar dat zal ze niet zien. Wat zal Drew er van vinden? Ze zal haar voor gek verklaren.. toch?
Maar waarom vond ik het zo erg? Ze had het nog niet eens bevestigd, een gevangene met een cipier kán toch gewoon niet?

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Delphine Sarah Parker

Aan de frons boven Maya's ogen kan ik zien dat ze me niet gelooft.
'Oké.. En die knipoog? Delphine, je gaat me toch niet zeggen dat-' ze maakt haar zin niet af, maar in mijn gedachten kan ik dat wel. Je gaat me toch niet zeggen dat je valt op een cipier? Zoiets is ondenkbaar. En ik wéét dat ze gelijk heeft. Dus neem ik zachtjes haar arm vast en neem haar mee naar het bed. Nicole zit op het andere, en houdt zich rustig bezig dus van haar zullen we geen last hebben.
'Ik weet dat dit raar over komt, maar ik kan er niets aan doen.' ik staar gebiologeerd in Maya's ogen. Ze moet dit begrijpen.
'Er zijn... dingen gebeurd, waar ik niets aan kan veranderen, hoe graag ik dat ook wil. Ze komen tot leven als ik me niet met iets anders bezig hou.' stilletjes aan voel ik hoe mijn masker afglijdt, tot ik zelf de pijn op mijn gezicht voel. Hopend dat Maya het niet kan zien ga ik verder:
'Dus hoe raar, naïef of dom het ook soms klinkt; laat me mijn gang gaan. Ik weet wat ik doe.' hierna sluit ik mijn ogen en laat me achterover vallen. Was dit wel slim? Is Maya te vertrouwen?

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Maya
''Ik weet dat dit raar over komt, maar ik kan er niets aan doen.'' Ze staarde me aan met zo'n blik waarvan ik wou dat ik die van haar gezicht kon slaan.
''Er zijn... dingen gebeurd, waar ik niets aan kan veranderen, hoe graag ik dat ook wil. Ze komen tot leven als ik me niet met iets anders bezig hou.'' ging ze verder, en haar gezichtsuitdrukking veranderde naar iets wat ik niet kon plaatsen.
''Dus hoe raar, naïef of dom het ook soms klinkt; laat me mijn gang gaan. Ik weet wat ik doe.'' Mijn mond zakte open, en ik sprong van het bed. ''Nee, dat weet je niet! Delphine, hij is een cipíér!'' riep ik, en hoopte haar het idee uit haar hoofd te halen. Ik voelde woede in me opborrelen, al wist ik niet helemaal waarom. Ik draaide me om en haalde een hand langs mijn gezicht. Verdomme.

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 11:36 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Delphine Sarah Parker

Maya's mond zakte open en er kwam een ongelovige uitdrukking op haar gezicht. Ze sprong van het bed en riep:
'Nee, dat weet je niet! Delphine, hij is een cipíér!' ze legde nadruk op het woord cipier en ik keek haar onbegrijpend aan. Natuurlijk snapte ze het niet. Waarom zou ze ook? Ik zag de woede in haar ogen maar ook de verwarring, die ik niet kon plaatsen. Ze draaide zich van me weg en ik ging wat rechter zitten.
'Goed, je hebt totaal gelijk. Dit is nutteloos, ik had het niet eens moeten proberen. Dankje dat je me dat hebt laten inzien.'
Die woorden gingen moeiteloos langs mijn lippen maar vanbinnen wist ik dat ik geen andere keus had. Ik wou Maya ten vriend houden, maar Drew los laten...?

[Ik moet gaan eten ;( wachten jullie op me? ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Maya
''Goed, je hebt totaal gelijk. Dit is nutteloos, ik had het niet eens moeten proberen. Dankje dat je me dat hebt laten inzien.'' zei ze. Ik draaide me weer om en schudde lichtjes mijn hoofd. ''Delphine.. Drew is niet zo'n persoon. Als hij iets met een meisje doet of neemt, doet hij dat voor zijn lol en-'' ik zuchtte en het deed me pijn om het te zeggen, om eerlijk te zijn. ''Sorry.'' mompelde ik en plofte weer naast haar neer. Ik liet mijn hoofd op mijn handen rusten terwijl ik voor me uit keek.
Ik had zin in vanavond, misschien was dit mijn kans wel; aan de andere kant zou ik Delphine pijn doen. Maar wat probeerde ik nou? Ik vond Drew niet leuk, nee toch?

[Bien sûr .
Eetsmakelijk!]

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 11:46 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Wow.. Even lezen. Mijn telefoon deed raar.. S;]

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).
Plotseling hoor ik stemmen uit de cel komen, automatisch leg ik mijn oor er tegen aan om te luisteren. Nee, Drew. Dit is fout.. Maar toch wint mijn nieuwsgierigheid het en ik blijf luisteren.
"Delphine.. Wat was dat?"
"Niets bijzonder. Ik vroeg Drew of hij snel terug wou komen. Ik snak echt naar een beetje frisse lucht," De stemmen klinken gedempt, maar het is te verstaan.
"Oké.. En die knipoog? Delphine, je gaat me toch niet zeggen dat-," De zin wordt niet afgemaakt.
"Ik weet dat dit raar over komt, maar ik kan er niets aan doen. Er zijn... dingen gebeurd, waar ik niets aan kan veranderen, hoe graag ik dat ook wil. Ze komen tot leven als ik me niet met iets anders bezig hou. Dus hoe raar, naïef of dom het ook soms klinkt; laat me mijn gang gaan. Ik weet wat ik doe,"
Ik denk dat ik weet wat ze bedoelt..
"Nee, dat weet je niet! Delphine, hij is een cipíér!" Roept Maya door de cel.
"Goed, je hebt totaal gelijk. Dit is nutteloos, ik had het niet eens moeten proberen. Dankje dat je me dat hebt laten inzien,"
"Delphine.. Drew is niet zo'n persoon. Als hij iets met een meisje doet of neemt, doet hij dat voor zijn lol en-," Ook die zin wordt niet afgemaakt. "Sorry,"
Ik schud mijn hoofd. Iedereen heeft die indruk.. Ik ben een vies mannetje die enkel vrouwen neukt voor zijn eigen plezier. Ik zucht diep en laat me tegen de deur naar beneden zakken.
Dit kan ik nooit tegen ze zeggen. Nooit. Ik weet dit niet, ik heb het niet gehoord.
Ik heb gewoon totaal geen zelfbeheersing. Maar, ik snap het niet. Ondanks dat Maya alles weet, wil ze toch vanavond bij me slapen. Nou, ik mijn kamer dan.
Ik sta weer op en leun tegen de muur. Waar ben ik in godsnaam mee bezig?

[Net klaar met helpen, eventjes een tussenpost dan kunnen jullie verder]

Delphine Sarah Parker

Maya leek het te geloven, want ze draaide zich weer om.
'Delphine.. Drew is niet zo'n persoon. Als hij iets met een meisje doet of neemt, doet hij dat voor zijn lol en-' weer maakte ze haar zin niet af en zuchtte. God, wat leek ik naïef in tegenstelling tot Maya die al lang door had hoe het zat. En toch, die gevaarlijkheid die bij Drew paste... het stond me aan. En dat was een gevoel dat ik niet mocht hebben.
'Sorry.' zei Maya en ze legde haar hoofd in haar handen. Van het ene moment op het andere leek ze zo... gebroken. Was ze de waarheid onder ogen gekomen? Zonder iets te zeggen legde ik een arm rond haar schouders, die heel kleintjes en breekbaar leken.
'Het komt wel goed.' mompelde ik. Maar in mijn hoofd maakte ik een plannentje om Drew straks apart te spreken. Hij had het recht om te weten wat er aan de hand was.

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien