[RPG] Alcatraz - Five. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 juni 2012 - 21:41 ]

Password -> Blanche

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).
Maya trekt haar witte shirt - Besmeurd met rode bloedvlekken - uit en trek daarna een zwart hemdje aan.
Ongezien laat ik toch even mijn ogen over haar lichaam glijden. Snel kijk ik weg en haal nonchalant een hand door mijn haar.
Ik kijk naar Quinto, die weer naar mij kijkt. "Ik ga even de rest van de gevangenen uit de eetzaal halen en ze naar hun cel brengen," Zegt hij en loopt dan weg.
Ik knik kort en kijk van Delphine naar Maya. Het blijft akelig stil in de cel. Delphine en Maya zitten op het bed en Nicole staat ernaast.
"Mogen we straks naar buiten?" Vraagt Delphine.
Ik weet niet precies of die vraag voor mij is bedoeld, maar ik kan er in ieder geval op antwoorden. "Waarschijnlijk niet. Ik heb gehoord dat alle gevangenen voor vandaag niet naar buiten mogen als straf voor het voedselgevecht," Zeg ik tegen haar.

[ bericht aangepast op 25 mei 2012 - 20:36 ]

[@ Blanche: er is nog een post van Delphine waar je op kan reageren (: en Maja zit ondertussen al op het bed.]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Frodo schreef:
[@ Blanche: er is nog een post van Delphine waar je op kan reageren (: en Maja zit ondertussen al op het bed.]

[In mijn post staat dat Maya op het bed zit en ik heb gereageerd op Delphine. ]

Delphine Sarah Parker

Het is niet Maya's stem die me antwoordt, maar de donkere stem van Drew.
'Waarschijnlijk niet. Ik heb gehoord dat alle gevangenen voor vandaag niet naar buiten mogen als straf voor het voedselgevecht.' zegt hij, met zijn ogen op mijn gezicht. Ik zucht diep en leg mijn hoofd in mijn handen. Ergens voel ik terug de kloppende hoofdpijn opkomen en spring recht. Ik steek mijn knalrode haren op met een zwarte speld en loop naar de deur.
'Kan jij niets regelen? Ik geloof dat ik hier stik als ik nog wat langer moet stil zitten.'
Het is duidelijk aan me te merken dat ik nog nooit zo lang in zo'n kleine ruimte heb gezeten, zonder enige vrijheid. Geen raam, geen lucht, zelfs geen streepje blauwe lucht. Natuurlijk heb ik me wel eens in een bezemkast verstopt, wachtend tot de verkoper van de winkel waar we iets van stolen weg was. Maar toen wist ik dat ik binnen een korte tijd weg zou zijn, en die zekerheid heb ik hier niet. Met grote, smekende ogen kijk ik naar Drew op, hopend op een positief antwoord.

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).
Delphine springt op en loopt naar me toe. "Kan jij niets regelen? Ik geloof dat ik hier stik als ik nog wat langer moet stil zitten," Zegt de kort en krachtig. Haar ogen staan smekend.
"Het is duidelijk te merken dat je een nieuweling bent," Zeg ik met een kleine grijns en trek één mondhoek op. "Ik denk dat ik niks kan regelen. Als ik plotseling allemaal gevangen naar buiten laat, krijg ik op mijn kop," Leg ik aan haar uit.
"Hoewel.. er is een deel op het eiland dat beschut met bomen is. Ik kan wel twee of drie gevangenen meesmokkelen, maar die gevangenen moeten hun mond houden en als we gesnapt worden zijn niet alleen de gevangenen de lul, maar ook ik zal straf krijgen," Verovlg ik dan.

Delphine Sarah Parker

'Het is duidelijk te merken dat je een nieuweling bent,' zegt Drew met een grijns die rond zijn lippen speelt terwijl hij één mondhoek op trekt. Dat kleine lachje staat hem bijzonder goed.
'Ik denk dat ik niks kan regelen. Als ik plotseling allemaal gevangen naar buiten laat, krijg ik op mijn kop,' vervolgt hij. Ik zucht diep en begin al direct een plannetje in mijn hoofd te maken, hoe ik mezelf bezig kan houden tot ik uit de cel mag. Maar onverwachts begint Drew weer te praten:
'Hoewel.. er is een deel op het eiland dat beschut met bomen is. Ik kan wel twee of drie gevangenen meesmokkelen, maar die gevangenen moeten hun mond houden en als we gesnapt worden zijn niet alleen de gevangenen de lul, maar ook ik zal straf krijgen,' meteen beginnen mijn ogen te glinsteren. Zou hij dat echt doen? Ik knik gretig en leg mijn hand al tegen de celdeur.
'Oh ja, ik wil niets liever! En je weet dat ik mijn mond zal houden.'

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).
Delphine legt haar hand tegen de celdeur.
Ik blijf even strak in de deuropening staan. "Oh ja, ik wil niets liever! En je weet dat ik mijn mond zal houden,"
Even kort vernauw ik mijn ogen. "Kan ik jou vertrouwen?" Vraag ik dan en trek mijn gezicht weer in de plooi.
"Maar goed, ik begin echt een veel te vriendelijke cipier te worden," Mompel ik dan. "Ik zal kijken wat ik kan regelen," Vervolg ik mompelend en kijk haar aan.

Delphine Sarah Parker

Drew vernauwt zijn ogen en ik schraap zachtjes mijn keel. Zou hij echt het pure verlangen in mijn stem hebben gehoord?
'Kan ik jou vertrouwen?' vraagt hij en opent zijn ogen terug. Ik knik ijverig.
'Maar goed, ik begin echt een veel te vriendelijke cipier te worden,' Mompelt hij. 'Ik zal kijken wat ik kan regelen.' Meteen verschijnt er een grote grijns op mijn gezicht en ik leg mijn hand op Drews schouder.
'Dankje, dankje, dankje!'

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Maya
Zwijgend luisterde ik naar het gesprek tussen Delphine en Drew, en uiteindelijk kwam het er op neer dat er een kans was dat Delphine even naar buiten mocht.
Met een zachte zucht bond ik mijn dikke, donkere haren in een nonchalant knotje, en stond op.
Ik liep een beetje verveeld heen en weer, en stond toen voor het tweetal stil. ''Dus-eh..'' mompelde ik wat, en keek van Drew naar Delphine.
''Ik begin echt een veel te vriendelijke cipier te worden.'' mompelde Drew, en een lichte grijns sierde mijn gezicht. ''Komt omdat wij het zijn.'' zei ik zachtjes, en grinnikte even. ''Ik zal kijken wat ik kan regelen.'' zei Drew, en Delphine legde een hand op de schouder van Drew. Ik snoof zachtjes. Waarom deed ze dat?
''Dankje, dankje, dankje!'' riep ze enthousiast, en ik glimlachte even naar Drew als teken van dank. Ik was niet zo'n druk en enthousiast persoon.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).
Bij mij iet wat wantrouwige vraag, knikt Delphine ijverig.
Dezelfde scheve grijns blijft op mijn gezicht staan. Als ze maar niet denkt dat ik altijd alles voor haar ga regelen. Ik ben een cipier, geen lid van een liefdadigheids-comité.
"Komt omdat wij het zijn," Zegt Maya zachtjes.
Ik kijk naar haar, ze glimlacht. "Jij wil ook mee?" Vraag ik dan.
Dankzij mij woorden komt er een grote grijns op haar gezicht en ze legt haar hand op mijn schouder. Waarom moet iedere vrouw in deze gevangenis míj aanraken? Ik ben geen teddybeer of katje die je kan aaien.. Alhoewel.. ik heb er geen problemen mee.
"Drie mensen mogen er mee," Zeg ik kort en kijk naar Nicole. "Ga je ook mee?"
Ja, ik doe alsof ik gek ben. Ik weet helemaal niks meer van vanmorgen.

Maya
Ik knikte. Buitenlucht zou wel fijn zijn, even rust. ''Dankje.'' grijnsde ik. ''Drie mensen mogen er mee.'' zei Drew kort, en hij keek naar Nicole. Ik volgde zijn blik. ''Ga je ook mee?'' vroeg hij haar, en afwachtend keek ik haar aan.
Ik vond het wel leuk dat we met zijn drieën in een cel zaten, beter dan die vorige. Ik rekte me een beetje uit, en keek van Nicole weer naar Drew, die een vragende uitdrukking op zijn gezicht had.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).
"Dankje," Zegt Maya met een grijns.
Mijn blik blijft gevestigd op Nicole. Ik snap dat ze liever ver uit mijn buurt blijft, maar naar buiten..
Toch knikt ze kort.
"Oké," Bevestig ik. "Ik zal even kijken of het pad naar het bos vrij is en dan zal ik jullie mee naar buiten nemen," Zeg ik tegen de drie meiden in de cel, om vervolgens de sleutelbos uit mijn zak te halen en aanstalten te maken om de deur te sluiten.
Ondanks dat ik ze enigszins vertrouw, blijven ze gevangenen die in hun cel horen.

Delphine Sarah Parker

Maya komt ook in de deuropening staan, en om één of andere reden vind ik dat niet leuk. Maar ze is mijn vriendin, toch? Met een wantrouwig gevoel dat zich in mijn hoofd nestelt, kijk ik van Maya naar Drew.
'Jij wil ook mee?' vraagt Drew aan haar. Ik slik met moeite mijn ongeloof weg en sla mijn ogen neer. Natuurlijk gaat ze ook mee, iedereen zou dit aanbod toch met beiden handen aannemen? Zoals verwacht knikt ze en verschijnt de vertrouwde grijns op haar gezicht. Een golf van ergernis gaat door me heen en ik heb geen idee waar die vandaan komt. Drew vraagt ook aan Nicole of ze mee gaat, en dat stelt me enigszins gerust. Nicole staat aan mijn kant.
'Oké,'zegt Drew, zich niet bewust van de verschillende emoties die door me heen gaan. 'Ik zal even kijken of het pad naar het bos vrij is en dan zal ik jullie mee naar buiten nemen,' Hij pakt de sleutelbos uit zijn zak en wil de deur sluiten, als ik hem tegen houd. Ik maak mijn stem zachter, zodat alleen hij en ik het kunnen horen.
'Weet je dat je nog niet eens zo'n gemene cipier bent? Pas maar op, misschien begin ik je zelfs als een vriend te zien.' zeg ik op een luchtige toon en knipoog naar hem. Dan loop ik lichtjes heupwiegend terug de cel in, zonder op zijn reactie te wachten.

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Maya
Delphine hield Drew tegen. en ze zei iets wat ik niet kon verstaan. Mijn mond zakte een klein stukje open toen ik haar een knipoog zag geven. Ik volgde haar met mijn ogen toen ze heupwiegend terugliep, en ik moest mezelf in bedwang houden. Waarom deed ze zo? Ze vond hem toch niet.. Leuk?
Ik draaide me weer terug naar Drew, en glimlachte. ''Tot zo.'' zei ik liefjes, en plofte op mijn bed neer, in de knoop met mijn eigen gedachten.

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 11:17 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''